บทที่สี่สิบเอ็ด

"บังอาจเป็นแค่คนคุ้มกันแกถึงกับกล้าเสนอหน้าบอกมีหลักฐานเอาผิดข้าเลยหรือไอ้คนชั้นต่ำ"

นายอำเภอลู่ฟงตวาดขึ้นเสียงดังใส่คนสนิทของแม่นางฟางอี้หลิงหญิงหม้ายที่ตนเองกำลังจะตามเกี้ยวนางอยู่

ทหารถอดดาบออกมากันพรึ่บพับจนทุกคนตกใจกับสิ่งที่ทหารแสดงตนทุกคนที่ยืนคุมด้านหน้าด้านข้างท่านรองแม่ทัพ เอาดาบยื่นไปพาดคอของนายอำเภอลู่ฟงพร้อมกดลงนั่งลง จนนายอำเภอตกใจกับทุกอย่างตรงหน้าที่เกิดขึ้นรวดเร็วมาก 

 "ระวังคอจะหลุดออกจากบ่าทั้งที่ยังไม่ได้ไต่สวนละนายอำเภอ"  น้ำเสียงเย็นชาทั้งรังสีอันตรายที่ปล่อยออกมาจนเขาหายใจแทบไม่ออก

ท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉียกมือขึ้นบอกให้ทุกคนวางดาบลงก่อนแล้ว ยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะส่งเสียงที่ทำให้ทุกคนในศาลแทบจะหยุดหายใจได้แม้แต่หัวหน้าศาลที่คิดจะใช้อำอาจช่วยนายอำเภอลู่ฟงต้องหลั่งเหงื่อเย็นกับน้ำเสียงเย็นชาแฝงไปด้วยความดุดันและโหดเหี้ยม

"เดี๋ยวเจ้าก็รู้ว่าข้าจะสามารถทำอะไรได้บ้างที่ศาลแห่งนี้ ข้าในนามของฝ่าบาทที่เดินทางลงมาปราบโจรชั่วในเมืองจี่เป่ยโดยตรงและจะใช้อำอาจของข้ากำจัดคนชั่วที่แฝงตัวเป็นขุนนางในคาบโจรให้สิ้นซากในวันนี้และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ข้าแม่ทัพหยวนอวิ๋นฉีแห่งแดนเหนือหยวนอ๋องของแคว้นมีอำอาจมากพอไหมท่านนายอำเภอลู่ฟง"

ท่านอ๋องกล่าวเสียงเย็นดังก้องกังวานไปให้ได้ยินจนทั่วถึง 

 "ปิดทางเข้าออกทั้งหมด" 

  ท่านอ๋องสั่งเสียงดัง ทหารปิดทางเข้าออกทันทีนายอำเภอลู่ฟงหน้าซีดเผือดรวมถึงหัวหน้าศาลแห่งนี้ที่รับสินบนมาจากนายอำเภอไม่น้อย แถมหลักฐานตอนนี้อยู่ในมือของท่านอ๋องหมดแล้วเพราะความชะล่าใจคิดว่าจะไม่มีใครเดินทางลงมาตรวจตนเองเร็วขนาดนี้

หยวนอวิ๋นฉีแม่ทัพปีศาจแห่งชายแดนเหนือหรือ เสียงผู้คนส่งเสียงพูดขึ้นมาดังอื้ออึงไปหมดที่ด้านนอก

"ท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีอย่างนั้นหรือ"

นายอำเภอที่ตกใจจนลึงกับฉายาแม่ทัพปีศาจพึมพรำเบาๆอย่างไม่อยากจะเชื่อ 

 "เป็นท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีจริงๆด้วยพวกเราท่านอ๋องลงมาปราบโจรด้วยพระองค์เอง ขอบพระคุณท่านอ๋องพะยะค่ะ" 

  เสียงชาวบ้านที่ด้านนอกได้ยินชื่อของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีก็พากันโห่ร้องด้วยความยินดีที่ปัญหาของชาวเมืองจี่เป่ยได้รับการแก้ไขด้วยความรวดเร็ว

"ว่าอย่างไรท่านหัวหน้าศาลตัวข้าพอจะตัดสินคดีของนายอำเภอลู่ฟงกับท่านได้ไหม"   ท่านอ๋องถามเสียงเย็น

" ด ได้ๆพะย่ะค่ะท่านอ๋อง"    หัวหน้าศาลตอบเสียงสั่นเพราะที่ท่านอ๋องพูดนั้นหมายถึงว่าได้รับรู้แล้วว่าเขานั้นได้รับสินบนจากนายอำเภอลู่ฟงมาแล้วหลายหีบ ไม่น่าเห็นแก่เงินทองเลยตอนนี้ตกที่นั่งลำบากเข้าเสียแล้วหัวหน้าศาลคิดในใจในตอนที่สายไปเสียแล้ว

"คุมตัวนายอำเภอลู่ฟงลงมารวมถึงหัวหน้าศาลด้วยที่รับสินบนไปหลายหีบเพื่อจะช่วยนายอำเภอให้รอดพ้นจากคดีของผู้อยู่เบี้ยงหลังโจรป่าที่คอยปล้นสะดมชาวบ้าวมาตลอดเวลาหนึ่งเดือน"   ท่านอ๋องสั่งทหารสั่งดังเด็ดขาดสมกับเป็นแม่ทัพที่คุมทหารนับแสน

"ไม่นะท่านอ๋องจะใช้อำนาจที่มีมารังแกข้าไม่ได้นะพะยะค่ะ"   นายอำเภอลู่ฟงกับหัวหน้าศาลตะโกนแข่งกันเสียงดัง พอโดนทหารคุมตัวลงมานั่งเป็นผู้รับฟังคำตัดสินแทนที่จะได้นั่งบนบัลลังก์เหมือนเดิมที่ทรงเกียรติ

"บังอาจเจ้ามีสิทธิ์อะไรที่จะมาต่อรองอย่างนั้นหรือ"    รองแม่ทัพตวาดกลับเสียงดัง

"หลักฐานการเลี้ยงดูกองกำลังโจรอยู่ในมือของท่านอ๋องทั้งหมดแล้วแม้แต่ที่เมืองเหลียวที่มีปู่ย่าคอยใช้ตำลึงช่วยเหลือเจ้าในทุกๆเรื่องก็ไม่แน่ว่าตอนนี้จะเอาตัวรอดได้  ตระกูลลู่คงถึงคราล้มสลายเพียงเพราะบุตรชายผู้เก่งกล้าในทางที่ผิด มีเท่าไรก็ไม่เพียงพอกับตัณหาของตัวเองขุดรีดชาวเมืองเหลียวขึ้นภาษีตามอำเภอใจ กล่าวอ้างถึงราชโองการจากเมืองหลวงใช้หลอกลวงตอนที่ชาวบ้านกำลังเดือดร้อนจากสงครามแต่เจ้ากับใช้อำนาจที่ซื้อตำแหน่งมาทำในสิ่งที่ผิด ไม่สนผิดถูกเพียงแค่หาผลประโยนช์ส่วนก็ตัวไม่สนชั่วดี ไม่แยแสรับรู้ว่าชาวบ้านเดือดร้อนไปทั่วทุกย่อมย่าน เพียงแค่เจ้าแอบอ้างราชโองการก็สามารถพอที่จะตัดหัวตระกูลของเจ้าได้เก้าชั่วโคตรแล้ว"

รองแม่ทัพตะคอกเสียงดังกับไปอย่างไม่ไว้หน้า

"แล้วยังจะงานเลี้ยงที่จวนของนายอำเภอที่ขึ้นป่าวประกาศบอกว่าได้รับราชโองการให้เก็บภาษีของเมืองจี่เป่ยอีกห้าส่วน หึหรือเจ้าจะตอบว่าไม่ได้ขึ้นประกาศบนเวทีในจวนที่งานเลี้ยงต้อนรับเมื่ออาทิตย์ก่อนจะให้ถามนายน้อยโม่เฉียงซุนกับนายน้อยหลี่เจิ้นหยางดีไหมละแม้แต่บันดาพ่อค้าที่เข้าไปร่วมงานเลี้ยงอีกหลายคนในนี้ก็มากันแทบจะทุกคนด้วยนี้นา"

  รองแม่ทัพพูดต่อไป

"ให้ชาวบ้านหรือแม้แต่พ่อค้าที่เข้าร่วมงานในวันนั้นได้รับรู้ว่านายอำเภอกล่าวเท็จบนเวทีในงานเลี้ยง  หรือนายอำเภอจะบอกทุกคนตรงนี้ว่าไม่ใช่ตัวท่านขึ้นไปพูดบนเวที "

นายอำเภอลู่ฟงมองไปทางไหนในห้องนี้ก็มีคนที่เข้าร่วมงานในวันต้อนรับเขาที่จวนแทบจะทั้งหมด เขามองไปทางนายน้อยทั้งสองคนกับแม่นางฟางอี้หลิง

คิดถึงสิ่งที่เขาได้พูดกับสามคนบนโต๊ะอาหารจึงรีบพูดขึ้นมาแก้ต่างให้กับตนเองทันที

"ใช้เป็นข้าที่ขึ้นเวทีประกาศว่าจะมีการขึ้นภาษีของชาวเมืองจี่เป่ยอีกห้าส่วนแต่ข้าได้ลงมาที่โต๊ะหาแม่นางฟางอี้หลิงกับนายน้อยทั้งสองว่าจะให้บิดาช่วยพูดเรื่องการขอชะลอการขึ้นภาษีไปรออีกสองอาทิตย์ อาจจะไม่ต้องขึ้นภาษีก็ได้นี้ขอรับท่านรองแม่ทัพ"   

"ใช่ไหม่นายน้อยโม่ นายน้อยหลี่ คุณหนูฟางอี้หลิง"    เขาหันไปหาสามคนให้ช่วยเหลือตัวเองในทันที

"ใช้ขอรับเพราะว่าคุณหนูฟางอี้หลิงบอกว่าจะขอให้อดีตท่านแม่ทัพฟางอี้หลุนกับแม่ทัพใหญ่ฟางอี้ข่ายเข้าเมืองหลวงไปร้องขอต่อฮ้องเต้ให้ชะลอการขึ้นภาษีของชาวเมืองจี่เป่ยไปก่อน เพราะชาวบ้านบางส่วนพึ่งจะเดินทางกลับบ้านเกิดหลังจากที่หนีศึกสงครามมาอาศัยในศูนย์พักพิงของนายอำเภอคนเก่าขอรับ"    นายน้อยโม่เฉียงตอบไปตามความจริงที่คุยกันบนโต๊ะอาหาร

"ใช้ข้าเองก็นั่งอยู่บนโต๊ะนั้นในฐานะคนคุ้มกันที่ท่านแม่ทัพฟางอี้หลุนพ่อตาของข้าให้คุ้มครองพระชายาของข้าเอง"    ท่านอ๋องกล่าวขึ้นมาทำให้นายอำเภอลู่ฟงถึงกับหงายหลังพอได้ยินว่าพระชายาของข้า ถ้าเช่นนั้นคุณหนูฟางอี้หลิงก็คือพระชายาของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีหรือนี้

!!!