บทที่สี่สิบสี่

เรื่องราวของเมืองจี่เป่ยถูกจัดการเสร็จสิ้นภายในสองอาทิตย์นายอำเภอลู่ฟงถูกชาวบ้านข้วางปาผักเน่าไข่เน่าอยู่หนึ่งอาทิตย์เต็มทุกคนต่างพากันสาปแช่งเขาสารพัดที่อยากจะทำ แล้ว

ผู้ตรวจการจากเมืองเหลียวเดินทางมาถึงพร้อมทั้งหลักฐานหลายอย่างตระกูลลู่สิ้นสลายไปเพราะหลานชายคนโปรดชาวเมืองเหลียวโกรธแค้นบุกเข้าทำร้ายปู่กับย่าของลู่ฟงจนตายคาจวนอย่างอนาถที่ส่งเสริมหลานชายในทางที่ผิด  บิดาถูกตรวจสอบจากจดหมายที่ท่านอ๋องส่งไปถึงพี่ชาย จัดการบิดาของลู่ฟงถูกปลดจากตำแหน่งขุนนางใหญ่พบหลักฐานมัดตัวต้องโทษประหาร แต่ฝั่งฮูหยินเอกไม่ได้รู้เรื่องด้วยได้จึงลงโทษผู้เป็นบิดาโทษคือประหารและไม่ให้ลูกหลานตระกูลลู่รับราชการอีกชั่วเก้าโครต   ฮูหยินเอกขายกิจการพาลูกๆทุกคนย้ายไปที่เมืองอื่นกับครอบครัวเก่า 

 ตอนนี้ในเมืองจี่เป่ยติดป้ายรับสมัครสอบนายอำเภอคนใหม่ในอีกหนึ่งเดือน ให้ทุกคนที่อยากจะสอบเป็นนายอำเภอให้ตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวสอบที่จะมีขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า

ส่วนท่านอ๋องนั้นตามเกี้ยวพระชายาทุกวันแต่ยังไม่สำเร็จแต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยท้อถอยเพราะหลงรักพระชายาของตัวเองจนถอนตัวไม่ขึ้น โดนนางสั่งสอนด่าทอชายหนุ่มกับยิ้มรับและคอยช่วยงานนางไม่ห่างถึงนางจะไม่สนใจเขาก็ตามท่านอ๋องก็ยังเดินหน้าเกี้ยวพระชายาของตัวเองต่อไปในทุกวันมาตลอดสามเดือน

จนวันนี้มีราชโองการมาถึงจวนเรื่องให้พระชายาฟางอี้หลิงเดินทางกลับเมืองหลวงพร้อมกับหลานชายหญิงทั้งสองคนพร้อมกับท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีภายในหนึ่งเดือนฟางอี้หลิงคุกเข่ารับราชการจากตัวแทนของฮ่องเต้แล้วยื่นถุงตำลึงให้ไปจนขันทียิ้มเพราะน้ำหนักของถุงตำลึงหนักพอสมควร   และมีจดหมายจากฮองเฮาที่ฝากมาถึงน้องสาวอย่างฟางอี้หลิงด้วย

เพราะไม่สามารถขัดราชโองการได้ฟางอี้หลิงจึงต้องจัดการงานในไร่นาของนางให้กับคนที่นางไว้ใจได้ทุกคนและให้ทหารที่ได้รับบาดเจ็บจากกองทัพของบิดาเข้ามาทำงานด้วย   ทำให้งานในไร่ของนางเสร็จเร็วขึ้นทุกอย่างใครมีพ่อแม่ที่แก่ชรานางก็ให้บิดาให้ความช่วยเหลืออย่างทั่วถึงทุกคน   สร้างความยินดีให้กับทหารทุกคนภรรยาก็มีงานทำ 

บางคนโชคร้ายโดนภรรยาทอดทิ้งครอบครัวที่เห็นแก่ตัวไม่เลี้ยงดูคนไร้ประโยนช์เพราะหาตำลึงให้ใช้ไม่ได้แล้ว  นางให้สอนงานอาชีพให้กับทุกคนที่อยากมีรายได้พิเศษหลังจากจบจากงานในไร่สวนของนางคนแก่ก็อยู่บ้านจักสานงานที่ใช้ในครัวเรือนที่สานเท่าไรก็ยังไม่เพียงพอต่อความต้องการของพ่อค้าที่มารับไปขายต่างเมือง พ่อแม่ของทหารจึงมีรายได้ช่วยเหลือกันได้ ทุกคนที่เข้ามาอาศัยไร่ของอดีตของท่านแม่ทัพฟางอี้หลุนที่เป็นที่พึ่งของทหารพิการจากการออกรบร่วมกันระยะหกปีที่รบร่วมกันมากับท่านแม่ทัพที่ชายแดนใต้   ที่ตอนนี้บุตรชายรับตำแหน่งแทนตนเองที่กลับมาอยู่เลี้ยงหลานที่จวนเก่าของภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากของท่านแม่ทัพที่ไม่แต่งภรรยาใหม่เพราะท่านรักมารดาของฟางอี้หลิงมากนั้นเอง

พรุ่งนี้จะถึงวันที่นางต้องเดินทางกลับเมืองหลวงพร้อมท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีกับลูกน้อยทั้งสองคนสองฝาแฝดจึงไปนอนที่เรือนของท่านตามาได้หลายคืนแล้วเพราะต้องไปหลายเดือนทั้งสองแฝดกลัวว่าท่านตาจะเหงาเพราะคิดถึงพวกตนจึงขอบิดากับมารดาไปนอนค้างคืนกับท่านตาหลายๆคืนหน่อย  จึงทำให้ท่านอ๋องเหงาแอบเข้าห้องของพระชายารักทุกคืนคิดว่านางจะไม่รู้โดนกระทืบโดนตบโดนถีบให้นางคลายความเกลียดความโกรธในใจของนางระบายให้นางพอใจเขาก็ยอมไม่ถือสาเพราะตัวเองที่ทำผิดกับนางก่อน 

 โดนไปหลายครั้งเขาไม่เคยโต้ตอบยอมให้นางทำร้ายทุกอย่างจนพอใจและหยุดไปเองท่านอ๋องจึงมานอนเฝ้าพระชายาที่ตั่งนอนตัวยาวทุกคืนพอนางหลับเขาก็ปีนขึ้นเตียงไปนอนกอดพระชายาของตัวเองเพียงเท่านี้ก็ทำให้ท่านอ๋องตื่นนอนด้วยความสุขในทุกวันที่ได้นอนกอดนางมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วถึงจะยังไม่ถึงขั้นมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันชายหนุ่มก็ใจเย็นพอ

หลิงเอ๋อร์เมื่อไรน้องจะใจอ่อนให้พี่สักทีท่านอ๋องก้มลงหอมแก้มชายารักกระชับอ้อมกอดสูดดมกลิ่นกายกรุ่นของนางด้วยความหลงไหล

"ถ้าไม่อยากไปนอนด้านนอกก็หุบปากของท่านไปเลย" นางตอบพระสวามีกลับไปเพราะตอนนี้นางเริ่มปรับตัวกับการนอนร่วมกันของคำว่าสามีภรรยามาได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว นางทำร้ายเขาไปสารพัดแต่ชายหนุ่มก็ไม่ตอบโต้ให้นางระบายจนพอใจทุกอย่างจนนางเหนื่อยจึงหยุดทำร้ายเขา เพราะดูๆไปเขาก็เหมือนจะสำนึกผิดทุกอย่างนางจะลองเปิดใจให้พ่อของลูกดูสักครั้ง  ท่านพ่อเองไม่เคยบังคับนางเพียงแต่สั่งสอนนางให้รู้จักคิดและตัดสินใจด้วยตัวเองบางคืนนางถูกสามีลูบไล้ไปทั่วทั้งร่างกายก็มี   เขาคงคิดว่านางหลับละมัง นางจึงรู้สึกแปลกๆกับการสัมผัสของคนมีคู่มันก็ให้รู้สึกร้อนวูบๆวาบๆนางที่ไม่เคยมีคนรักบางคืนพระสวามีจูบนางก็จูบตอบเขาไปก็มีแต่ยังไม่ถึงขั้นลึกซึ้งที่นางเองก็ไม่รู้ว่าจะทนได้ถึงวันไหนสองวันมานี้พระสวามีรุกนางหนักขึ้นทุกคืน

เป็นเวลาเกือบสามเดือนกว่าแล้วที่ท่านอ๋องลงมาที่เมืองจี่เป่ยเพื่อตามมาดูพระชายาของตัวเองจนตอนนี้ไปไหนไม่ได้เพราะง้อเมียยังไม่สำเร็จ คืนนี้ถ้าส่งลูกไปนอนกลับพ่อตาแล้วท่านอ๋องคิดว่าจะสานสัมพันธ์กับพระชายาถึงขั้นลึกซึ้งเสียที ที่เขาต้องใช้แม่นางทั้งห้าทุกคืนสองวันมานี้นางให้ความร่วมมือกับเขามากขึ้นชายหนุ่มเองก็สงสัยพระชายาเหมือนกับไม่รู้กับการร่วมรักกันของสามีภรรยานางตอบโต้แบบไร้เดียงสาแต่ทำให้อ๋องน้อยนั้นทรมานทุกคืนยังไงต้องกินนางก่อนออกเดินทางกับเมืองหลวงให้ได้ท่านอ๋องคิดในใจอย่างมาดหมาย

ตกดึกหลังจากส่งบุตรชายบุตรสาวไปที่เรือนนอนของพ่อตาเสร็จท่านอ๋องสั่งคนของตนเองเรื่องการเดินทางกลับเมืองหลวง มีรองแม่ทัพกับกุนซือที่ร่วมขบวนในครั้งนี้เสร็จแล้วก็กลับมาเรือนนอนของพระชายาของตัวเองฟางอี้หลิงที่พึ่งอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากหลังฉากอาบน้ำก็เจอเข้ากับพระสวามีที่ดึงนางเข้ากอดพร้อมทั้งจูบแบบสูบวิณญาญของนางจนตัวอ่อนไปหมด

นางยังไม่ได้ใส่ชุดนอนเลยมันมีเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำเพียงเท่านั้นตอนนี้มันหลุดออกจากร่างเย้ายวนที่พระสวามีเป็นคนถอดออกจนหมดและลงมือเร้าโลมจนนางครางเสียงหวานออกมา ท่านอ๋องไม่รอช้ารีบทำให้นางที่กำลังมีอารมณ์ร่วมกับการปรนเปรอเขาจึงจู่โจมจุดอ่อนไหวของพระชายาให้พร้อมต่อการต้อนรับอ๋องน้อยที่ตอนนี้พร้อมที่จะออกรบเต็มที่จนปวดไปหมดแล้ว   

"อื้อท่านอ๋อง" เสียงพระชายารักครางเสียงกระเส่าทำให้ชายหนุ่มซุกไซร้ซอกคอของนางลงไปอีกมือหนึ่งนั้นลูบไล้บีบเค้นไปทั่วร่างงามตรงหน้า ด้วยความตื่นตาตื่นใจกับการร่วมรักกับพระชายาตอนที่ไม่ได้โดนวางยาเขาที่เหมือนหนุ่มน้อยเริ่มกินชายารักด้วยความตื่นเต้นไม่ต่างกันกับนางเลยในตอนนี้