บทที่ห้า

วันเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไปไวเหมือนโกหก สองแฝดของฟางอี้หลิงนั้นได้ห้าขวบแล้ว คอยสร้างเสียงหัวเราะกับรอยยิ้มให้คนในจวนกับสองตัวป่วนที่วิ่งไปทั้งแปลงนาด้านหลังจวนที่มารดาสร้างมาหกปี จนตอนนี้ออกดอกออกผลให้เก็บเกี่ยวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ไม่กี่วันก่อนบิดากับพี่ชายได้จบศึกที่ยืดยื้อมานานหลายปี กลับไปเมืองหลวงครานี้จะกราบทูลรายงานกับองค์ฮ้องเต้ขอเกษียณตัวจากตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ให้บุตรชายรับตำแหน่งแม่ทัพใหญ่แทน ขอออกมาเลี้ยงหลานกับลูกสาวที่เมืองจี้เป่ย ในทุกวันนางจะพาหลานๆเดินตรวจงงานทุกวันหลังจากที่ฝึกร่างกายให้แข็งแรงในตอนเช้าแล้วก็มีอาจารย์มาสอนที่จวนอีกที เพื่อเตรียมเข้าเรียนตอนหกขวบเต็ม

ตอนที่ท่านพ่อเข้าไปเมืองหลวงฟางอี้หลิงฝากเสบียงไปให้ฮ้องเต้กับฮองเฮาสามรถม้า สร้างความดีใจให้ฮองเฮาที่ญาติผู้น้องยังคิดถึงส่งความห่วงใยมาให้ ส่วนเรื่องอดีตพระสวามีนั้นนางไม่เคยเอ่ยถามถึงเลยสักครั้ง

ฝั่งชายแดนเหนือท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีที่พึ่งจบศึกกับแคว้นเหลียวกำลังเดินทางกลับเมืองหลวง กองทัพใหญ่ของท่านอ๋องมาถึงประตูเมืองผู้คนต่างก็มาต้อนรับอย่างล้นหลวม ผ้าเช็ดหน้าของสาวน้อยสาวใหญ่ปลิวว่อนต่างก็ชื่นชมในความเก่งกาจของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีไม่ต่างจากกองทัพของแม่ทัพฟางอี้หลุนกับแม่รองแม่ทัพฟางอี้ข่าย นับว่าเป็นข่าวดีสำหรับชาวเมืองที่ต่างโล่งอกจากสงครามที่ยืดเยื่อมานาน ทำให้ผู้คนอดอยากหากินลำบากกันไปไม่น้อย ข้าวยากหมากแพงสำหรับคนในเมืองที่ไม่ได้ทำนากินเอง นี้อีกสามเดือนจะเข้าหน้าหนาวแล้วสงสัยชาวบ้านตาดำๆคงต้องอดตายกัน

สองข้างทางแห่ต้อนรับสองกองทัพใหญ่ที่เข้าเมืองหลวงพร้อมกัน ด้านหลังของแม่ทัพใหญ่ฟางอี้หลุนนั้นมีรถม้าที่ขนเสบียงจากบุตรสาวมอบให้องค์ฮ้องเต้เพราะไม่ได้ส่งไปชายแดนเพราะจบศึกแล้ว จึงส่งเข้าเมืองหลวงให้พระองค์นำไปช่วยเหลือประชาชนที่ยากจนแแทนเพื่อทำบุญให้เจ้าของร่างเดิมอีกทาง

ในห้องโถงของขุนนางที่เข้าร่วมกันพร้อมเพียงท่านแม่ทัพฟางอี้หลุนกราบทูลรายงานเรื่องการศึกจบก็ขอเกษียณตัวจากการเป็นแม่ทัพใหญ่มานานหลายปีส่งมอบต่อให้กับบุตรชายรองแม่ทัพใหญ่ฟางอี้ข่าย โดยฮ้องเต้ทรงอนุญาติและแต่งตั้งเองรองแม่ทัพฟางอี้ข่ายขึ้นเป็นแม่ทัพใหญ่ด้วยพระองค์เอง

ส่วนท่านอ๋องก็รายงานเรื่องจบศึกกับแคว้นเหลียวเหมือนกัน จากนั้นจะมีการเลี้ยงฉลองทหารกล้าในคืนนี้ มีการบูญบำเน็จให้เหล่าทหารกล้ายิ่งได้รับเสบียงมาเพิ่มจากพระชายาเอกของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉี   ฮ่องเต้ทรงพอพระทัยมากเพราะตอนนี้ห้องพระคลังนั้นหร่อยหลอไม่น้อยจากการมีศึกทั้งสองด้าน ยังดีที่บุตรสาวของแม่ทัพฟางอี้หลุนสนับสนุนมานานหลายปีเพื่อแลกกับหนังสือหย่าจากพระสวามี

 

ในห้องทรงงานของฮ่องเต้ที่ตอนนี้ท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีนั่งมองหนังสือหย่าที่รอพระองค์มาลงลายมือ หนังสือหย่าที่พระชายาของพระองค์ขอจากเสด็จพี่ตอนที่ท่านอ๋องเสด็จไปชายแดนเหนือนานเป็นหาปี

"ว่ายังไรเล่าหยวนอวิ๋นฉีลงลายมือให้นางหรือไม่ พี่ขอโทษที่บีบบังคับเจ้าจนทำให้เกิดเรื่องที่ทำให้เจ้าถึงขั้นลงโทษพระชายาของตัวเองอย่างไม่มีเหตุผล เรื่องที่วางยานั้นดังไปทั่วเมืองหลวงเมื่อหกปีก่อนทั้งเรื่องขับไล่พระชายาฟางอี้หลิงไปอยู่ตำหนักนอกเมืองที่ร้างเสียด้วย แต่เรื่องวางยาพี่เป็นคนให้ขันทีจัดการเอง แต่ข่าวลือเรื่องในตำหนักของเจ้านั้นคงจะเป็นพระชายารองที่เจ้ารับเข้าไปเพื่อจะประชดใครเจิ้นหรือใครกัน"

ฮ่องเต้ตรัสถามน้องชาย

"เสด็จพี่หมายถึงมีข่าวเกิดขึ้นหลังจากที่ข้าไปชายแดนหรือพะย่ะค่ะ"

ท่านอ๋องถามพี่ชายย้ำถามให้มั่นใจ

"ใช่แล้วละแล้วเรื่องยานั้นพี่ขอสารภาพเองว่าพี่ให้ขันทีจัดการเอง แต่พี่ไม่คิดว่าน้องชายของพี่ถึงขั้นขับไล่พระชายาที่ตนเองเข้าหอด้วยแล้วไปอยู่ที่ตำหนักร้างนอกเมืองหลวง ถือว่าพี่ได้กระทำผิดกับพระชายาฟางอี้หลิงไปด้วย พอพระชายามาขอส่งเสบียงให้บิดาแลกกับหนังสือหย่า ถ้าลายมือของเจ้าประทับในหนังสือหย่านี้มันก็จะสมบูรณ์ทันที ข้าประทับตราส่วนตัวให้ในหนังสือหย่าแล้วด้วยเหลือเพียงเจ้าลงลายมือก็ถือว่าจบ พี่จะให้ขันทีนำไปให้แม่ทัพฟางอี้หลุนที่คงจะเดินทางไปเยี่ยมบุตรสาวที่บ้านเดิมของภรรยาที่เมืองจี้เป่ย"

ท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีมองใบหย่าด้วยใจหายแปลกๆมันเจ็บแป๊บขึ้นมาเหมือนโดนของแหลมทิ่มแทงก่อนจะตอบพี่ชายไปว่า

"ข้าจะไปส่งให้นางเองพะย่ะค่ะเสด็จพี่ในเมื่อข้าเป็นคนทำโทษนางเองและไม่ได้ให้นางเข้าพบ แต่เดินทางไปชายแดนเลยทันทีและเรื่องชายารองข้าจะจัดการเอง"

ท่านอ๋องตอบก่อนจะลาพี่ชายเดินทางกลับไปที่ตำหนักเมฆาเพื่อจัดการกับปัญหาที่ตนเองเป็นคนก่อเอาไว้

ที่ตำหนักเมฆาตอนนี้พระชายารองจางว่านอี้กำแต่งตัวให้งดงามมากที่สุด นางประโคมใส่เครื่องประดับทุกอย่างที่ว่าสวยที่สุดเพื่อจะไปรอรับท่านอ๋องหยวนอวิ๋อฉีพระสวามีที่หน้าตำหนัก

"ท่านอ๋องเสด็จมาถึงแล้วพระย่ะค่ะ"

เสียงหลี่กงกงหันมาบอกกับว่าที่พระชายารองที่มายืนรอรับเสด็จที่หน้าตำหนักใหญ่

อ๋องหยวนอวิ๋นฉีควบม้ามากับคนสนิทและองครักษ์รวมสิบคนได้มาหยุดที่หน้าประตูตำหนักเมฆา

"ยินดีต้อนรับท่านอ๋องเสด็จกับตำหนักเพคะ" ว่าที่พระชายารองย่อตัวทำความเคารพท่านอ๋อง

"ยินดีต้อนรับท่านอ๋องกลับตำหนักเมฆาพะย่ะค่ะ" หลี่กงกงก้มหัวต้อนรับนายของตน

เสียงว่าที่พระชายารองกับบ่าวไพร่ส่งเสียงต้อนรับเจ้าของตำหนักด้วยความพร้อมเพียง ว่าที่พระชายาจางว่านอี้เงยหน้ามองพระสวามีพร้อมทั้งทำท่าทางเอียงอายที่ได้สบพระพักที่หลอเหล่าของพระสวามี

"ขอบใจพวกเจ้ามากที่มาต้อนรับข้าแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองเถอะ"

ท่านอ๋องบอกก่อนจะเดินเข้าตำหนักมีหลี่กงกงเดินตามหลังและว่าที่พระชายารองที่วิ่งตามเข้าไปอย่างรวดเร็วเพื่อจะเอาใจท่านอ๋อง

พอมาถึงห้องโถงท่านอ๋องนั่งแล้วมองไปที่หลี่กงกงที่ยืนคอยรับคำสั่งจากเจ้านายคนสนิทที่เดินตามเข้ามายืนรอคำสั่งไปด้วย

"เอาละข้าจะไม่พูดมากความ จางว่านอี้ข้ายังไม่ได้ตบแต่งเจ้าเข้าตำหนัก แต่เจ้าถึงกับให้คนไปสร้างข่าวเรื่องพระชายาฟางอี้หลิงที่ข้าลงโทษไปป่าวประกาศทั่วเมืองหลวงเจ้าจะแก้ตัวว่าเยี่ยงไร"

"ก็มันเป็นเรื่องจริงนี้เพคะที่พระชายาฟางอี้หลิงวางยาท่านอ๋องจนได้รับการลงโทษ หม่อมฉันไม่ได้ไปป่าวประกาศเองแต่บ่าวไพร่ที่ไปตลาดนำไปพูดเองอีกทีเพคะ"

"อืมเรื่องในตำหนักของข้านี้ต้องให้เจ้าคอยจัดการแทนสินะ หลี่กงกงรับคำสั่งใครที่นำเรื่องในตำหนักของข้าไปประกาศให้คนนอกรับรู้มีโทษเยี่ยงไร"

"ส่วนเจ้าจางว่าอี้ในเมื่อข้ายังไม่ได้แต่งตั้งให้เจ้าเป็นพระชายารองตามประเพณี แต่ตั้งตนแทนข้าผู้เป็นเจ้าของตำหนักเสียอีก ข้าขอส่งเจ้ากลับบ้านเดิมของเจ้าตั้งแต่บัดนี้และห้ามเข้ามาเหยียบตำหนักเมฆาของข้านับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป"

ท่านอ๋องตรัสเสียงดังบ่าวไพร่นั่งตัวสั่นด้วยความกลัว

จางว่านอี้ถึงกับขาอ่อนล้มลงตรงหน้าท่านอ๋องที่ส่งสาตาเย็นชามาให้

"ท่านอ๋องหม่อมฉันผิดไปขอประทานอภัยด้วยเพคะอย่าไล่หม่อมฉันออกจากตำหนักเลยนะเพคะ"

จางว่านอี้อ้อนวอนทั้งน้ำตามันเกิดอะไรขึ้นนางอุตส่าเฝ้ารอท่านอ๋องมานานถึงหกปีวาดฝันถึงตำแหน่งพระชายารองของท่านอ๋อง