ตอนที่57 จ้างเที่ยวฟิลลิ่งแฟน #4

“ฉันอิ่มแล้ว ขอตัวไปจัดกระเป๋าก่อนนะคะ” เมื่อดื่มนมจนหมดแก้วดีไซน์รีบขอตัวเพื่อไปจัดกระเป๋าเพราะตามกำหนดการณ์ที่โรงแรมแจ้งมาเธอต้องไปค้างคืนบนเกาะหนึ่งคืนและเมื่อคืนเธอมัวแต่คุยแชตกับเพื่อนจนลืมจัดกระเป๋า

“ผมจัดการให้เรียบร้อยแล้ว เราลงไปขึ้นเรือกันเถอะสายกว่านี้แดดจะแรง” ไซน์ได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินนำเธอกำลังก้าวขาพ้นขอบประตู ชายหนุ่มคนนี้มักทำเรื่องให้เธอแปลกใจได้ตลอดเวลา

ท่าเรือคล์ล บรีชโฮสเตล

ท่าเรือที่เป็นชื่อเดียวกับโรงแรมที่เธอพักอยู่แสดงว่าท่าเรือขนาดใหญ่นี้เจ้าของเป็นคนเดียวกัน

“คุณเป็นคนจองเรือเหรอคะ แค่เราข้ามไปเกาะฝั่งโน้นทำไมเราไม่จ้างเรือสปีดโบ๊ทล่ะคะ” ดีไซน์แปลกใจเมื่อเห็นเรือยอชต์ลำใหญ่จอดเทียบท่าและพนักงานชายหญิงหลายสิบคนบนเรือ

“ขึ้นเรือเถอะครับ พวกเขารอเรามาสามชั่วโมงแล้ว” คำตอบของคำถามทุกอย่างอยู่ตรงหน้าดีไซน์ชัดเจนแล้ว ว่าเรือของโรงแรมไม่ได้ออกตามกำหนดการณ์เดิมที่แจ้งเธอไว้แต่จอดรอเธอที่ตื่นสายมาสองชั่วโมง และที่ตกใจมากไปกว่านั้นคือบนเรือมีแค่พวกเขาสองคนถ้าไม่นับรวมเจ้าหน้าที่ของโรงแรมที่รูปร่างลักษณะดูจะแข็งแรงบึกบึนไม่ค่อยเหมือนเจ้าหน้าที่บนเรือสักเท่าไหร่ก็ตาม

“ฝีมือคุณอีกหรือเปล่าคะ” ดีไซน์หันไปถามชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ เธอเมื่อเรือแล่นออกจากฝั่งมาได้สักพัก

“คุณผู้หญิงคิดว่าไงล่ะครับ”

“นี่คุณคิดจะสร้างความประทับใจเพื่อให้ฉันกลับมาใช้บริการคุณอีกงั้นเหรอคะ”

“เปล่าครับ ครั้งหน้าคุณอาจจะได้มาแบบฟรีๆ ก็ได้ครับ”

“ของฟรีไม่มีในโลกนะคะ”

“ก็จริงนะครับ อยากได้อะไรก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนสินะ เหมือนที่ผมกำลังทำอยู่ตอนนี้”

“นายครับ เอ่อคุณลุคค์ครับอีกห้านาทีจะถึงจุดดำน้ำจุดแรกนะครับ” ชายหนุ่มร่างสูงในชุดเตรียมพร้อมดำน้ำเดินมาแจ้งลุคค์เมื่อเรือแล่นออกจากฝั่งมาประมาณครึ่งชั่วโมงเศษ

“ไซน์ลุกไปเปลี่ยนชุดดำน้ำกันครับ ตรงนี้ปะการังสวยมากโดยเฉพาะปะการังดอกไม้ทะเล” เสียงทุ้มเอยบอกหญิงสาวที่กำลังง่วนอยู่กับหน้าจอโทรศัพท์นิ้วเรียวเล็กกำลังพิมพ์โต้ตอบข้อความกับใครสักคนอยู่

“แป๊บหนึ่งค่ะ ขอฉันคุยกับเพื่อนให้เสร็จก่อน” ไซน์ยังเป็นไซน์คำเดิมที่มักมีข้อต่อรองตลอด จนลุคค์ที่ยืนรออยู่สักพักเริ่มทนไม่ไหวคว้าโทรศัพท์เครื่องหรูของตัวเองที่วางอยู่เก้าอี้แล้วเดินไปท้ายเรือและกดต่อสายหาใครบางคน

‘สวัสดีค่ะพี่ชาย คิดถึงน้องสาวสุดสวยเหรอคะถึงได้มีเวลาโทรมา นึกว่าไปเที่ยวกับสาวแล้วลืมน้องคนนี้ไปแล้ว’ เสียงหวานตอบกลับมาตามสาย

‘พูดมาก หยุดคุยแชตกับไซน์ได้แล้ว แค่นี้แหละ ตุ๊ดๆๆ’

“ไอ้พี่บ้า โทรมาเพื่อที่จะสั่งเราแค่นี้น่ะเหรอ สงสัยคงโดนเมินสิท่า” ซีไนซ์ได้แต่บ่นกับโทรศัพท์หลังจากถูกตัดสายไปเมื่อคนเป็นพี่ชายพูดธุระของเขาเสร็จ

“คุณ..ฉันไม่ได้เตรียมชุดสำหรับดำน้ำมา ใส่เป็นชุดว่ายน้ำแทนได้ไหม” ไซน์ที่พึ่งละจากโทรศัพท์กำลังจะลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตามที่ชายหนุ่มบอกไปเมื่อก่อนหน้า แต่นึกขึ้นได้ว่าเธอไม่ได้เตรียมชุดสำหรับดำน้ำมา

“ไม่ได้ครับ แถวนี้ปะการังค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ต้องใส่ชุดดำน้ำแขนยาวขายาวเท่านั้น” ลุคค์เผลอตอบกลับเสียงดังเพราะเมื่อตอนเช้าที่จัดกระเป๋าให้หญิงสาวก็เห็นชุดว่ายน้ำตัวเล็กสีขาวที่ยังแพ็คอยู่ในถุงพลาสติกซีนสุญญากาศอยู่ แค่จินตนาการว่าถ้าเธอใส่ชุดว่ายน้ำชุดนั้นแล้วสายตาใครต่อใครต้องมองรูปร่างเซ็กซี่ที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อผ้าตัวโคร่งนี้

“แต่ฉันไม่ได้เตรียมมานี่คะ”

“ผมเตรียมมาให้คุณหมดแล้ว อยู่ในกระเป๋าวางอยู่ในห้อง” ชุดดำน้ำที่ลุคค์สั่งให้ลูกน้องไปจัดการซื้อมาให้หญิงสาวตั้งแต่เมื่อสามชั่วโมงก่อน

"คะ? ..คุณเตรียมมาให้ฉันแล้วเหรอคะ”

“ครับ ก็ผมบอกแล้วไงว่าผมจะเป็นทุกอย่างให้คุณ” ขายาวหุ่นนายแบบสาวเท้าเดินนำหญิงสาวเข้าไปยังห้องพักส่วนตัวภายในเรือเพื่อเปลี่ยนชุดสำหรับดำน้ำ

“เดี๋ยวฉันโอนเงินคืนให้นะคะสำหรับค่าชุด” ไซน์ถึงกับตกใจเมื่อเห็นป้ายราคาที่ติดอยู่กับชุดที่เธอพึ่งหยิบออกมาจากถุงกระดาษที่มีโลโก้แบรนด์ดังติดอยู่ เงินเดือนเธอทั้งเดือนเลยนะถึงจะสามารถซื้อชุดพวกนี้ได้

“ไม่เป็นไรครับ ถือว่าเป็นบริการจากผมแล้วกัน” ลุคค์ตอบกลับสีหน้าเรียบนิ่งราวกับเงินที่เขาจ่ายไปกับค่าชุดพวกนี้เป็นเงินไม่กี่พัน ราคาสามชุดรวมกันมันมากกว่าเงินที่เธอจ้างเขาครั้งนี้ด้วยซ้ำ

“แต่นี่มันแพงไปนะคะ ฉันจ้างคุณแค่เจ็ดหมื่น แต่นี่คุณมาซื้อชุดให้ฉันตั้งหลายหมื่น มันคุ้มกันที่ไหน”