ตอนที่56 จ้างเที่ยวฟิลลิ่งแฟน #4

กระเป๋าเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นถูกลูกน้องของลุคค์จัดการยกไปเก็บบนเรือเรียบร้อย รวมทั้งอาหารและของทานเล่นต่างๆ ที่ดีไซน์ชอบ ถูกสั่งให้เตรียมไปเพิ่มทั้งที่บนเกาะก็มีครบทุกอย่างอยู่แล้ว

“ไซน์ ตื่นได้แล้วครับ” ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเหลือบมองนาฬิกาเรือนหรูบนข้อมือตอนนี้เข็มสั้นชี้ที่เลขแปดและเข็มยาวชี้ที่เลขสอง นั่นหมายความว่าตอนนี้เป็นเวลาแปดโมงกว่าแล้ว

“ฮ้าววว..อากาศที่นี่ดีมากเลยนะคะ นอนหลับสบายมากเลย” ร่างบางผมเผ้ายุ่งเหยิงลุกขึ้นนั่งแขนสองข้างยังกอดหมอนใบใหญ่แน่น

“ครับ คงหลับสบายมากจริงๆ เสียงกรนดังขนาดนั้น” ลุคค์ที่กลับไปนั่งทำงานต่ออยู่ที่โซฟาพูดขึ้นทั้งที่สายตายังจ้องอยู่ที่ตัวหนังสือ สายตาไล่อ่านทีละตัวอย่างละเอียดก่อนที่จะตวัดปลายปากกาเซ็นและปิดเครื่องเก็บใส่กระเป๋า

“ลุกไปอาบน้ำได้แล้วครับจะได้มาทานข้าว นมเย็นหมดแล้ว” ลุคค์จำต้องออกคำสั่งอีกครั้งเมื่อร่างอรชรยังนั่งนิ่งกอดหมอนใบใหญ่สายตาทอดมองทะเลกว้างไม่มีทีท่าจะลุกจากเตียง

“ค่ะ” เท้าเล็กกระโดดลงจากเตียงรีบสาวเท้าตรงดิ่งไปยังห้องน้ำ ใช้เวลายี่สิบนาทีคนตัวเล็กก็กลับออกมาด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่ เป็นชุดเสื้อสายเดี่ยวสีดำกับกางเกงขาสั้นตัวเล็กโชว์เรียวขาสวย

“แดดแรงขนาดนี้ ใส่ชุดนี้ไม่กลัวดำเหรอครับ”

“แรงตรงไหนคะ อากาศข้างนอกออกจะดี” เครื่องปรับอากาศถูกปิดการทำงาน ม่านทึบแสงและหน้าต่างกระจกบานใหญ่ถูกเลื่อนเปิดออกรับอากาศบริสุทธิ์ด้านนอก

ลมโชยพัดม่านให้ปลิวไหว พัดกลิ่นอายทะเลโชยมาให้รู้สึกสดชื่น ความเย็นจากสายลมธรรมชาติให้ความรู้สึกสดชื่นต่างจากความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ

“ลมเย็นสบายมากเลยนะคะ ดูสิลมพัดกำลังดีแดดก็ไม่แรงมาก วันนี้ฉันจะเล่นเซิร์ฟสเกตสักสิบรอบ”

“ปะการังที่นี่สวยมาก คุณดำน้ำเป็นใช่ไหมครับ” ระหว่างทั้งสองนั่งทานข้าวลุคค์ก็เริ่มสนทนาเพื่อทำความรู้จักหญิงสาวมากขึ้นจากข้อมูลที่ซีไนซ์ให้มา

“เป็นค่ะ ฉันเคยเรียนดำน้ำมาแล้วแต่ก็ไม่ได้มีโอกาสมาดำน้ำนานมากแล้วเหมือนกันค่ะ” เสียงเจื้อยแจ้วสายตาเปล่งประกายความสุขถูกซึมหายไปเหลือเพียงสายตาเศร้าสร้อยเข้ามาแทนที่

“วันนี้ผมจะพาลงไปถ่ายรูปคู่กับน้องปลา คุณชอบถ่ายรูปไม่ใช่เหรอครับ รีบทานให้หมดถ้าเกิดแดดแรงมากกว่านี้จะอดเอานะ” คำพูดธรรมดาที่สามารถเยียวยาจิตใจที่ห่อเหี่ยวก่อนหน้าให้กลับพองโตขึ้นอีกครั้ง

“ดูคุณจะชำนาญพื้นที่มากเลยนะคะ ทั้งบนบก ในทะเล อย่างกับเป็นเจ้าของเกาะแถวนี้เลย” ดีไซน์แกล้งแซวชายหนุ่มเล่นๆ เพราะไม่ว่าเธอจะไปไหนหรืออยากทำอะไรเขาก็จะเป็นคนพาไปและคอยซัพพอร์ตอยู่เสมอ เธอไม่รู้สึกเสียดายเลยที่จ้างผู้ชายคนนี้มาเที่ยวเป็นเพื่อน บางทีเธออาจจะชอบความสัมพันธ์แบบนี้เข้าแล้วสิ

“ก็ผมไปดำน้ำแถวนั้นบ่อยครับ จึงรู้ว่าตรงจุดไหนสวยและไม่สวย นี่ผมเอาความลับของผมมาบอกคุณเลยนะครับ” ลุคค์ตอบกลับตามความเป็นจริงเพราะทะเลแถวนี้เขาดำแทบจะเกือบทั่วทุกพื้นที่แล้ว ตรงไหนธรรมชาติสมบูรณ์ตรงไหนธรรมชาติถูกรบกวนแล้วความสวยงามลดลงเขารู้หมดทุกจุด

“งั้นพาฉันไปตรงจุดที่มีปลาสวยๆ เยอะๆ นะคะ ฉันชอบมองมันแหวกว่ายอยู่ตรงหน้า”

“ครับ ผมบอกคุณแล้วไงว่าคุณอยากไปไหน ทำอะไร ผมจะพาคุณไปทุกที่ ผมเอานมไปอุ่นให้ใหม่ครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันดื่มได้”

ฝ่ามือหนาคว้าเข้าที่แก้วนมที่วางอยู่ข้างๆ หญิงสาว พร้อมกับฝ่ามือเล็กของไซน์ยื่นไปจับแก้วนมของตัวเอง ปรากฏว่าฝ่ามือหนากำลังกุมมือฝ่ามือเล็ก สายตาทั้งสองต่างจับจ้องมองหน้ากัน

“ผมเอาไปอุ่นให้ดีกว่านะครับ ดื่มนมตอนเช้าควรจะดื่มอุ่นๆ ไว้จะได้เคลือบกระเพาะช่วยให้สบายตัวขึ้น” เมื่อไซน์รู้สึกตัวว่ากำลังกุมมือชายหนุ่มอยู่จึงรีบดึงมือกลับโดยเร็ว แก้มเนียนใสเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นอัตโนมัติ ทางการแพทย์เรียกอาการตอบสนองต่อสิ่งเร้า สักพักลุคค์ก็กลับมาพร้อมกับนมอุ่นแก้วเดิมวางลงตรงหน้าหญิงสาว

“ขอบคุณค่ะ” ก้อนเนื้อข้างซ้ายแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ ทันทีที่สายตาเผลอจ้องหน้าชายหนุ่ม สายตาทั้งสองประสานต่างฝ่ายต่างจ้องหน้ากันอยู่นาน ดวงตาสีน้ำตาลเข้มฉบับหนุ่มลูกครึ่งกำลังสื่อสารอะไรบางอย่างจนเป็นด้านดีไซน์เองที่ต้องยอมแพ้และหลบสายตาคู่นี้ลงมองแก้มนมในมือ ถ้าฝืนต่อไปเพื่อชนะเธอก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าหัวใจของเธอจะกลับมาเต้นปกติอีกหรือเปล่าเพราะทุกครั้งที่เผลอสบตากับชายหนุ่มหัวใจเธอก็มักเต้นไม่เป็นจังหวะทุกที