LOGIN“ผมทำอะไรผิดเหรอแดดทำไมมัมจ้องหน้าผมเหมือนอยากจะฆ่าผมให้ตายคามือขนาดนั้น” ลุคค์หันไปถามคนเป็นพ่อที่ยืนสีหน้าเรียบนิ่งมองสงครามเย็นระหว่างลูกชายกับภรรยา
“ผิดตั้งแต่ที่แกทำให้หนูดีไซน์เจ็บตัวแล้วล่ะ” พูดจบเดวิดก็เดินตามภรรยาไปที่ห้องรับแขกด้านใน
“นี่มัมรู้จักดีไซน์มาก่อนเหรอ” ลุคค์รีบปิดหน้าต่างและปิดม่านเสร็จแล้วจึงเดินตามเข้าไปด้านใน
“มัมจะทำอะไรครับ” กระเป๋าเดินทางถูกลากออกมาจากห้องนอนมาวางอยู่ห้องรับแขกทั้งสองใบ
“ฉันจะพาดีไซน์ไปอยู่ด้วยที่บ้าน คนป่วยจะให้มาพักห้องเล็กๆ อุดอู้อยู่แบบนี้ได้ยังไง ร่างกายฟื้นตัวช้าพอดี เป็นหมอซะเปล่ารู้อย่างนี้ฉันเอาเงินที่ส่งแกเรียนไปบริจาคให้สถานสงเคราะห์ยังจะมีประโยชน์กว่า”
“มัม ห้องนี้เป็นห้องที่สวยที่สุดของโรงแรมเราแล้วนะครับ ดีไซน์เองก็ชอบห้องนี้มากด้วย” ลุคค์เถียงคนเป็นแม่กลับเสียงดังเล็กน้อยอย่างลืมตัวว่าหญิงสาวนั้นอยู่ด้วย
“แต่บ้านเราบรรยากาศดีกว่าห้องนี้มาก มีสวนดอกไม้ จะลงไปเดินเล่นริมหาดเมื่อไหร่ก็ได้ ดีกว่าห้องแคบ ๆ ของแกร้อยเท่าพันเท่า”
“แต่ไซน์ต้องอยู่กับผม”
“ฉันก็ไม่ได้ห้ามแกเข้าบ้านฉันนี่ แล้วเรือนหอที่แกบอกว่าจะทำเมื่อไหร่จะสร้างสักที แกต้องออกแบบเผื่อหลานฉันในอนาคตด้วยนะสามคน”
“ดีไซน์เป็นสถาปนิกผมอยากให้เธอออกแบบบ้านของเราเอง พรุ่งนี้ผมจะพาเธอไปดูที่แล้วกันครับ”
“ทำไมต้องรอพาไปพรุ่งนี้ วันนี้ฉันจะพาดีไซน์ไปนอนที่บ้าน ตื่นเช้ามาก็ไปเดินดูที่ได้เลย เดือนก่อนที่ยัยซีโทรมาบอกฉันก็ให้คนมาปรับที่รอแล้ว เหลือแค่ออกแบบและลงมือสร้างแค่นั้น ฉันดีใจแค่ไหนที่ได้หนูดีไซน์มาเป็นลูกสะใภ้”
“นี่มัมรู้จักกับดีไซน์มาก่อนเหรอครับ”
“เชอะ ฉันเจอหนูดีไซน์ก่อนแกตั้งหลายปี ถ้าตอนนั้นไม่ติดว่าหนูดีไซน์มีแฟนอยู่ฉันจับมาเป็นลูกสะใภ้ฉันตั้งนานแล้ว นี่ถือว่าแกทำดีอยู่บ้างนะ ฉันจะไม่เอาเรื่องที่แกทำลูกสะใภ้ฉันเจ็บตัว”
“ทำไมมัมไม่บอกผมเรื่องนี้เลยครับ”
“แล้วลูกอย่างแกเคยกลับมานอนบ้านสักครั้งไหม คอยหลบหน้าพ่อกับแม่ยังกับฉันเป็นเจ้าหนี้ แล้วงานที่เสี่ยงอันตรายแบบนั้นเมื่อไหร่แกจะเลิกทำ โรงแรมถ้าไม่อยากบริหารต่อฉันยกให้หนูดีไซน์ก็ได้นะ ลูกอย่างแกฉันไม่ต้องการอีกต่อไปก็ได้”
“มัมครับ”
“ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่ ฉันไม่อนุญาต”
“โอเคคุณพิมพ์ญาดา ตอนนี้มืดค่ำแล้วและอีกอย่างดีไซน์ก็เดินทางมาเหนื่อยๆ ผมอยากให้เธอพักผ่อนให้เต็มที่ พรุ่งนี้ผมสัญญาว่าจะพาเธอไปที่บ้านของเรา โอเคไหมครับ”
“บ้านเราก็อยู่ใกล้โรงแรมแค่นี้ จะต้องเดินทางอะไรไกล”
“คุณ..เอาตามที่ลูกบอกเถอะ อย่ามาเถียงกันต่อหน้าหนูดีไซน์เลย” เดวิดพูดแทรกขึ้นเมื่อเริ่มรู้สึกว่าภรรยาและลูกกำลังทะเลาะกันลามไปเรื่องอื่น
“ถ้าอย่างนั้นเอาอย่างนั้นก็ได้ พรุ่งนี้แม่มารับหนูแต่เช้านะลูก ไปพักอยู่บ้านเรา บรรยากาศสวยกว่านี้ หนูจะได้สูดอากาศดีๆ ทุกเช้า ร่างกายหนูจะได้หายไว ๆ จะได้รีบจัดงานแต่งงาน จะได้รีบมีหลานมาวิ่งเล่นเต็มบ้าน”
“มัมครับ อย่าพึ่งพูดไปถึงโน่นเลยครับ”
“ทำไม แกเป็นหมันไม่สามารถมีลูกได้หรือไง แกไปตรวจหรือยัง”
“มัมครับ ผมว่ามัมกลับไปก่อนเถอะครับ”
เมื่อทุกคนตกลงกันเรียบร้อยแล้วต่างก็แยกย้าย พิมพ์ญาดายอมกลับบ้านไปก่อน ส่วนลุคค์และดีไซน์นั้นพักที่โรงแรมเช่นเดิม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“อาหารเย็นครับ” แทนไทเดินมาพร้อมกับพนักงานโรงแรมเข็นอาหารเย็นเข้ามาในห้อง
“ทำไมมีแค่สองที่” ลุคค์เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นพนักงานจัดอาหารบนโต๊ะมีแค่สองที่
“ผมจะเข้าไปหาอะไรทานในตลาดครับ ขอตัวก่อนนะครับผมมีนัด”
“อย่าสำส่อนจนติดโรค ป้องกันตัวเองด้วย” ปากหยักของชายหนุ่มพูดกระแนะกระแหนน๋ลูกน้องคนสนิททันทีที่แทนไทตั้งท่าจะเดินออกไป
“ผมมีเงินซื้อถุงยางครับ พี่เองก็อย่าลืมที่คุณหมอพีทบอกนะครับ รีบกินข้าวแล้วเข้านอนพักผ่อนแต่หัวค่ำนะครับ” เท้ายาวหยุดชะงักก่อนจะตอบกลับบอดี้การ์ดรุ่นพี่ด้วยถ้อยคำดูเป็นห่วงแต่แอบแฝงถ้อยคำกระแนะกระแหนไม่ต่างกัน
“สมองเสื่อมจนลืมว่ากูเป็นหมอ”
“อื้อ..อ่าส์”“อ่าส์..แค่สัมผัสแค่นี้ก็โคตรเสียว” ลุคค์เองก็อดไม่ได้ที่จะระบายความเสียวเหมือนกัน“ผมจะใส่เข้าไปแล้วนะ”“อึก อื้อ อ่าส์/อ่าส์” เสียงครางดังขึ้นพร้อมกันเมื่อแท่งเนื้อขนาดยาวใหญ่ค่อยๆ เบียดเสียดผนังอุ่นนุ่มเข้าไปด้านในจนปลายดอกเห็ดชนเข้ากับปากมดลูกด้านใน ความเสียวซ่านมีความสุขที่ลุคค์อยากสัมผัสมานาน วันนี้เธอสร้างความเสียวและความสุขให้ชายหนุ่มจนล้นทะลัก“ขอรักคุณแบบนี้ทุกวันเลยได้ไหมครับ”“ถ้าคุณไหวก็ได้ค่ะ แต่ตอนนี้ช่วยรักฉันแรงๆ หน่อย” สะโพกกลมมนเด้งสวนขึ้นเมื่อโดนแท่งเนื้อชายหนุ่มเล่นงานจนเธอเสียวซ่านทรมาน และอึดอัด“อ่าส์..ไซน์ เด้งสวนขึ้นมาระวังจุกนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยเตือนเสียงลอดไรฟัน“อื้อ..จุก แต่เสียวมาก” เสียงหวานเอ่ยบอกอย่างไม่นึกอาย รู้สึกอย่างไรก็พูดออกมาแบบนั้นโดยไม่รู้ตัวเลยว่ายิ่งปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนของชายหนุ่มมากขึ้น“เสียวก็ครางออกมาดังๆ ผมชอบเสียงครางของคุณ อยากให้ผมทำแบบไหนบอกผมมาคนดี”“กระแทกฉันเข้ามาแรงๆ บีบอกฉัน บีบมันแรงๆ” เสียงหวานเอ่ยบอก พร้อมกับมือสองข้างบีบเคล้นอกอวบของตัวเองทั้งสองข้าง“กรอด..โคตรเซ็กซี่ ยั่วโคตรเก่ง” ขาเรียวเล็กสองข้างถูกจับพา
“ตอนแรกหนาวค่ะ แต่ตอนนี้อุ่นกำลังดี” ใบหน้าหวานพลิกตัวหันมาเผชิญหน้าชายหนุ่ม ส่งสายตาหวานเยิ้มเย้ายวนกลับไป“นี่กำลังยั่วผมอยู่ใช่ไหม” เสียงแหบพร่าถามกลับ ฝ่ามือสองข้างดันสะโพกกลมมนเข้าหาตัว ดีไซน์เสียหลักเซซบเข้าที่อกแกร่ง หน้าอกอวบเบียดเสียดกล้ามแน่น ส่วนหน้าท้องแบนราบปะทะกับแท่งเนื้อที่ขยายอยู่ใต้ผืนน้ำ“คุณจะคิดแบบนั้นก็ได้นะคะ”“อยากลองในน้ำดูไหม จ๊วบ!” ชายหนุ่มเอ่ยถามความคิดเห็น แต่ปากหยักก็ก้มลงดูดเลียอกอวบที่ตั้งเต้าล่อตาล่อใจหลังจากที่บาร์เซียนั้นถูกดึงลงไปกองอยู่ที่เอวเรียบร้อยแล้ว“แต่ที่นี่ไม่มีถุง” เสียงเล็กเอ่ยเตือนออกไป“ผมพร้อมที่จะเป็นพ่อคนแล้ว ส่วนโรคติดต่อเราสองคนก็ตรวจกันเรียบร้อย ถุงยางอนามัยก็ไม่จำเป็นต้องใช้อีกต่อไป ขอใส่สดเลยนะครับคนดี” จากตอนแรกที่ดูเหมือนจะไม่ตั้งใจ แต่มาถึงตอนนี้ดูเหมือนทุกอย่างลุคค์จะตั้งใจให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น“แต่ฉันอยากสัมผัสคุณมากกว่านี้ เราไปทำต่อบนหาดได้ไหมคะ” เสียงหวานกระซิบบอกข้างใบหู ลุคค์ได้ยินถึงกลับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ อุ้มร่างบางขึ้นในท่าเจ้าสาวเดินขึ้นจากน้ำทันที เท้ายาวเดินไม่ถึงสิบก้าวก็มาถึงผ้าผืนหนาที่เขาปูไว้รอก่อนหน้านั้น
“แล้วทำไมยังไม่ลุกไปอาบน้ำแต่งตัว”“ยังเช้าอยู่เลยครับ อากาศก็กำลังดี”“ลุกไปอาบน้ำแม่สั่งให้คนเตรียมอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว ถ้าเกิดว่าแผลของหนูไซน์อักเสบแม่จะจัดการกับแกขั้นเด็ดขาดแน่ลุคค์” พิมพ์ญาดาชี้หน้าคาดโทษก่อนจะเดินกลับออกไป“แดดขอโทษที่แดดช่วยอะไรลูกไม่ได้เลย” พูดจบก็เดินตามหลังภรรยาออกจากห้องไป“ปกติคุณป้าจะดุแบบนี้ไหมคะ” เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นเมื่อในห้องเหลือกันแค่สองคน“แม่เป็นคนใจดีครับ ท่านจะดุกับแค่ผมเท่านั้นแหละครับ กับคนอื่นจะใจดีเหมือนนางฟ้าแต่ถ้าคุยกับผมก็อย่างที่คุณเห็นแปลงร่างเป็นแม่ใจร้ายจ้องจะกินหัวลูกตลอดเวลา”“แต่ดูคุณป้ารักคุณมากนะคะ ยอมให้คุณทำงานที่คุณชอบทุกอย่าง ฉันเชื่อว่าลึกๆ แล้วคุณป้าเองก็ไม่ได้เห็นด้วยที่คุณไปทำงานที่เสี่ยงอันตรายแบบนั้นทั้งที่ครอบครัวคุณมีทุกอย่างพร้อมหมดโดยที่คุณไม่จำเป็นต้องลำบากแบบนั้น”“แดดกับมัมค่อนข้างเคารพในการตัดสินใจของลูกครับ จะเลี้ยงลูกแบบฝรั่ง ปล่อยให้ลูกได้ไปใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองต้องการ แต่ถึงอย่างไรคนเป็นพ่อแม่ก็ยังห่วงลูกอยู่วันยังค่ำครับ”“คุณโชคดีมากนะคะ”“คุณเองก็โชคดีมากเหมือนกัน”“ยังไงคะ”“ก็โชคดีที่ได้เป็นลูกสะใภ้
“อื้อ..คุณ อื้อ..มันเสียวเกินไป” น้ำสีใสไหลซึมออกมาตามรูคับแคบบ่งบอกว่าร่างกายนั้นตอบสนองต่อความต้องการมากแค่ไหน“เสียวก็ครางออกมาครับ ห้องนี้เก็บเสียง” เสียงแหบพร่าบอกออกมา ลิ้นสากยังคงตวัดเลียรัวและเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เน้นหนักสลับเบาสร้างความเสียวซ่านอย่างที่หญิงสาวไม่เคยได้รับมาก่อน“อ่าส์..แฉะขนาดนี้ ปลดปล่อยมันออกมาไซน์”“อื้อ…” นิ้วเรียวยาวสอดใส่เข้าไปในช่องทางคับแคบขณะที่ลิ้นสากยังดูดดุนสลับกับตวัดเลีย“คุณอื้อ อื้อ..อื้อ..อ้า เสียว มันเสียวไปหมด” ขาสองข้างสั่นเทาด้วยความเสียว ปลายเล็บเท้าทั้งสองข้างจิกลงบนที่นอนเพื่อระบายความเสียว“ปลดปล่อยมันออกมาไซน์” เสียงแหบพร่าเอ่ยบอกขณะเว้นช่วงหายใจ แต่นิ้วเรียวยาวที่เพิ่มเป็นสองนิ้วขยับเข้าสุดออกสุดเป็นจังหวะเร็วสลับช้าเนิบ ๆ เน้น ๆ“อื้อ..อ้า..อ้า..เสียว ฉันเสียว”“ตอดนิ้วเก่งมาก เมื่อไหร่คุณจะหายสักทีไซน์” เสียงแหบบ่นออกไปเมื่อในหัวจินตนาการว่าถ้าได้สอดใส่เข้าไปในตัวหญิงสาวคงจะรู้สึกดี“อื้อ..คุณเร็วอีก เร็ว อื้อ..อ้า อ่าส์..” นิ้วเรียวยาวขยับเข้าออกแรงและเร็ว ผนังอุ่นนุ่มด้านในตอดรัดถี่ขึ้นและแรงขึ้นบ่งบอกว่าร่างกายใกล้ปลดปล่อย“เรียกพี
“อืม..อย่ากวนฉันจะนอน” เสียงครางดังขึ้นเมื่อคนที่หลับอยู่ถูกรบกวนให้รู้สึกตัวตื่นกลางดึกตั้งแต่โดนรุกล้ำตอนแรกแต่แกล้งหลับเพราะอยากรู้ว่าชายหนุ่มนั้นจะทำอะไรกับเธอ“ชู่..นอนเถอะนะครับ เมื่อกี้ผมเห็นเหมือนมีตัวอะไรไต่อยู่กลัวว่ามันจะกัดคุณเลยจะเอาออกให้ครับ” ลุคค์ตอบกลับโดยไม่อิงหลักความเป็นจริงสักนิด ไฟในห้องทุกดวงถูกปิดและม่านก็ถูกเลื่อนลงปิดสนิทไม่มีแม้แต่แสงด้านนอกจะเล็ดลอดเข้ามาหลังจากที่ปล่อยให้คนตัวเล็กนอนหลับไปอีกครั้งแท่งเนื้อด้านล่างก็ไม่มีท่าทีจะอ่อนลง ยิ่งสายตาจ้องมองไปยังหน้าอกอวบสองข้างที่โผล่ล้นชุดนอนสายเดี่ยวออกมายิ่งกระตุ้นอารมณ์ความต้องการเพิ่มมากขึ้น“อ่าส์..ปวดฉิบหาย” ฝ่ามือหนาล้วงเข้าไปด้านในกางเกงจับแท่งเนื้อที่ดันกางเกงจนเห็นลำเด่นชัดรูดไปหนึ่งทีจนเผลอร้องครางออกมาด้วยความทรมานดีไซน์ที่กึ่งหลับกึ่งตื่นถึงกลับเผลอกลั้นหายใจเมื่อได้ยินเสียงครางทรมานอยู่ข้างๆ เมื่อเหล่ตาขึ้นมองก็พบว่าลุคค์นั้นกำลังกำแท่งเนื้อของตัวเองอยู่“จะนอนต่อหรือจะตื่นมาช่วยผม” ลุคค์ที่จับสังเกตจังหวะหายใจของคนที่แกล้งหลับได้จึงเอ่ยพูดขึ้นเสียงแหบพร่า“คุณหมอพีทสั่งห้ามไม่ให้ทำเรื่องแบบนี้ไม
“ไม่ลืมครับ แค่อยากย้ำพี่อีกทีว่าให้ดูแลคุณดีไซน์ให้ดี”“แฟนกู กูดูแลเธอดีอยู่แล้ว คนอื่นไม่ต้องเสือกมากก็ได้”“เขาตกลงเป็นแฟนกับพี่แล้วเหรอครับ อย่าคิดเองเออเองพี่ยังมีอีกหลายคดีที่ยังไม่เคลียร์ไม่ใช่เหรอครับ ล่าสุดหนุ่มบาร์โฮสต์กลายเป็นลูกเจ้าของโรงแรมแล้วไม่ใช่เหรอครับ อธิบายให้เธอเข้าใจหรือยัง”“กูจัดการเองได้”“แล้วแต่พี่นะครับ ยังไงคืนนี้ก็ขอให้พี่โชคดีได้นอนสบายบนเตียงนุ่มนะครับ” คำพูดของแทนไทได้ยินถึงกับขนลุกซู่รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ สังหรณ์ใจอย่างไรไม่รู้ ระหว่างที่รอหญิงสาวอาบน้ำในหัวก็คิดว่าจะอธิบายเรื่องนี้ให้เธอเข้าใจอย่างไรตึก ตึก ตึกเสียงสลิปเปอร์กระทบกับพื้นเดินมาหยุดด้านข้างชายหนุ่มที่นั่งทำงานอยู่ที่โซฟาโซนห้องรับแขก แต่ดูเหมือนสายตาคมจะโฟกัสที่หน้าจอทีวีขนาดใหญ่ที่ปิดหน้าจอดำมืดอยู่จนดีไซน์สงสัยจึงเอ่ยถามขึ้น“กำลังเครียดเรื่องงานอยู่หรือเปล่าคะ”“../..” มีเพียงความเงียบตอบกลับ สายตาคมยังโฟกัสอยู่ที่เดิม“คุณลุคค์คะ คุณลุคค์” เสียงหวานเพิ่มระดับความดังขึ้นจากปกติ“คะ..ครับ เรื่องนี้ผมอธิบายได้นะครับ” ใบหน้าคมเข้มฉายแวววิตกกังวลคิ้วเข้มผูกเข้าหากัน“อธิบายอะไรคะ?”“ก็เร






![นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
