บทที่9 ทำไมใจสั่น

บทที่9

ทำไมใจสั่น

ผมมองหน้าจันทร์เจ้าเธอทำตาใสซื่อใส่ผมแบบนี้เล่นเอาหัวใจผมสั่นสะท้านไปหมด เรายืนสบตากันนานมากในหัวผมเริ่มคิดไปต่างๆ นานา จนเสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นจึงทำให้เราสองคนหลุดออกจากภวังค์

ปลายสายไม่ใช่ใครนอกจากแม่ผมเองท่านโทรมาเช็กความเรียบร้อยผมจึงบอกไปว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหันมาอีกทีเธอก็กลับไปนั่งทานเค้กมะพร้าวต่อแล้ว

ถึงเวลาที่ต้องแต่งหน้าเพื่อเตรียมตัวผมก็ปล่อยให้เธออยู่กับช่างแต่งหน้าส่วนผมเดินออกมาดูความเรียบร้อยด้านนอกและบนเรือที่จะใช้ถ่าย เครื่องดื่มเลมอนโซดาเป็นสินค้าใหม่ที่น้องสาวต่างสายเลือดของผมต้องถ่ายในวันนี้ ผมหยิบมันขึ้นมาดูฉลากสินค้าตรวจเช็กความเรียบร้อยจากนั้นก็เดินลงมา

ทีมงานบางคนก็ดูเกร็งๆ ที่เห็นผมเข้มงวดกับน้องสาวมากไปแต่ที่ผมทำไปก็เพราะผมเป็นห่วงเธอ เซตแรกที่ต้องถ่ายเป็นชายหาดยามเย็น

“ทำไมต้องถ่าย2วัน” ผมถามช่างภาพที่กำลังเช็กมุมและแสงอยู่

“เผื่อเวลาครับถ้าน้องจันทร์เจ้าคนเดียวไม่มีปัญหาเพราะน้องค่อนข้างโปร แต่งานนี้คุณภูริอยากได้นางแบบกับนายแบบคนอื่นด้วยเพื่อให้ดูเหมือนงานปาร์ตี้ พวกเราต้องทำงานแข่งกับแสงธรรมชาติ”

ผมพยักหน้ารับรู้แต่แอบรู้สึกดีที่มีคนชมน้องสาวว่าฝีมือโปร ตอนนี้นางแบบคนอื่นๆ กำลังทยอยมาถ่ายเก็บภาพของตัวเอง นายแบบคนอื่นๆ ก็ตามมาติดๆ จนผมเห็นไอ้ภูริมันเดินมากับน้องสาวผม ไม่ได้ใกล้ชิดกันเกินไปแล้ว

“น้องจันทร์เจ้าครับพี่ขอคุยเรื่องงานหน่อยได้ไหม”

ฮาวายปาดหน้าตะวันเพื่อเข้าไปคุยกับจันทร์เจ้าเสียก่อนทำให้ตะวันแอบหงุดหงิด ภูริจึงเดินไปหยิบเครื่องดื่มเลมอนโซดามาให้ตะวันดื่มเพื่อรอเวลา

///จันทร์เจ้า///

“คุณฮาวายมีอะไรกับหนูคะ”

“พอดีพี่อยากให้น้องจันทร์เจ้ามาถ่ายโปรโมทการท่องเที่ยวให้พี่ครับ แต่ผู้จัดการบอกว่าไม่มีคิวเลยพี่จะทำยังไงดี”

หัวคิ้วฉันผูกกันอัตโนมัติเพราะหลังจากกลางเดือนฉันว่างนะ มีแค่ถ่ายรีวิวสินค้าเล็กๆ น้อยๆ และไปเดินแบบให้แบรนด์วาริสวันเดียวเท่านั้น แต่พี่ตะวันกลับบอกว่าไม่มีคิวได้ไง

“ได้ค่ะเดี๋ยวหนูจะติดต่อกลับนะคะ^^”

“ดีใจจัง ตอนแรกพี่ก็คิดว่าพี่ชายน้องจันทร์เจ้าจะไม่ชอบพี่เลยปฏิเสธรับงานของพี่เสียอีก แอบเครียดเลย”

“ไม่หรอกค่ะ พี่ตะวันพึ่งกลับมาจากอเมริกายังไม่ค่อยรู้เรื่องตารางงานเท่าไหร่เดี๋ยวหนูคุยกับเขาเองค่ะ”

ฉันเดินมายืนอยู่ข้างพี่ตะวันพร้อมส่งสายตาไม่พอใจให้เขา แต่เขากลับนิ่งล้วงกระเป๋ามองไปที่นางแบบสาวสวยอกอึ๋มเท่าลูกมะพร้าว มักมากในกาม!

“น้องจันทร์เจ้าเตรียมตัวเลยครับ”

ผมยืนมองน้องสาวต่างสายเลือดกำลังถูกทีมงานถอดชุดคลุมแต่พอชุดถูกถอดออกเท่านั้นเสียงทีมงานหลายๆ คนต่างชื่นชมให้กับหุ่นของเธอ หน้าอกที่ผมไม่คิดว่ามันจะใหญ่โตสวยกลมได้รูปกำลังถูกสายตานับสิบจ้องมองจนตาเยิ้ม

แสงแดดยามเย็นสีทองกำลังสาดส่องกระทบผิวของเธอยิ่งเธอยิ้ม โพสท่าถ่ายรูปมุมไหนก็สวยไปหมด ขาขาวเรียวยาวไม่มีรอยด่างพร้อยเลยสักนิด

“ทำไมสวยแบบนี้วะ” ผมอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากชมเบาๆ แต่เธอสวยจริงๆ สวยจนผมไม่คิดว่าเธอจะสวยได้ขนาดนี้

“นั่นสิครับ น้องสาวคุณสวยมาก”

ขวับ!! ผมหันไปมองไอ้เจ้าของรีสอร์ตขี้ตื้อ มันหันมากระตุกยิ้มให้ผมพร้อมกับชูกระป๋องน้ำเลมอนโซดามาชนกับผม แต่ผมไม่ได้อยากจะชนกับมันถ้างัดหน้ามันก็ได้อยู่

“หวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันนะครับคุณตะวัน เตตะวัน ปิติภัทรไพศาล”

“ต้องการอะไร?” ผมถามโดยไม่ได้หันไปมองหน้า เพราะผมยังมองน้องสาวผมอย่างไม่คาดสายตา ตอนนี้เธอกำลังถ่ายคู่กับไอ้ภูริ ช่วยมองกล้องหรือหน้าน้องกูด้วยไม่ใช่มองนม

“พูดเหมือนกับว่าผมเป็นคนเลว ผมออกจะเป็นคนดี หล่อ รวย หึหึ”

“แล้วที่เข้าหาน้องสาวผมคุณต้องการอะไรคุณฮาวาย!” สุดท้ายผมก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองหน้ามัน  กวนตีนฉิบ!

“ผมชอบน้องสาวคุณนะ แต่ผมเข้าใจว่าเธอยังเด็กพึ่งเข้ามหาวิทยาลัย แต่ผมรอได้ครับ^^”

“คุณฮาวายครับคุณปกป้องเรียกพบด่วนครับ”

“มีเรื่องอะไร?”

“คุณฮาร์ทกับคุณเป็นหนึ่งทะเลาะกันครับ”

“อีกแล้ว! โตเป็นควายยังตีกันไม่เลิก” ฮาวายบ่นอุบจากนั้นก็เดินกลับเข้าไปในรีสอร์ตเพื่อจัดการกับปัญหาครอบครัว และจะปรึกษากันเรื่องการโปรโมทเกาะนี้ด้วย

ว๊าย!!

ผมหันกลับมามองเสียงจันทร์เจ้าตอนนี้ทีมงานทำน้ำหกใส่เธอแน่นอนว่ามันโดนหน้าอก ชุดบิกินี่ที่เธอใส่มันเลยยิ่งแนบเนื้อ ผมเลยต้องดึงน้องสาวผมออกมาและหยิบชุดคลุมให้เธอ

“ทำไมไม่ระวัง!” ผมหันไปดุทีมงานที่กำลังหน้าเสียยกมือขอโทษผมกับน้องสาว

“ขอโทษค่ะ หนูไม่ทันระวังขอโทษจริงๆ ค่ะ”

“พี่ตะวันไม่เป็นอะไร หนูโอเค ขอชุดใหม่ให้ฉันด้วยนะคะจะได้รีบถ่ายกันต่อ”

“ค่ะ ขอโทษอีกทีนะคะ”

ผมหันไปมองหน้าจันทร์เจ้าเธอดูเซ็งๆ กับผมมาก ทำไมผมทำเกินไปหรือไงนี่ใจดีแค่ไหนแล้วที่ยอมให้ถ่ายชุดแบบนี้ ขัดหูขัดตาจะตายห่าอยู่แล้วโว้ย

“หนูไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ แล้วน้ำเนี่ยไม่ดื่มก็ทิ้งไปถืออยู่ได้!”

“อือ!! รีบไปเปลี่ยนชุดเถอะเดี๋ยวปอดบวม”

“ทะลึ่ง!!”

อะไรวะ คนเป็นห่วงดันมาว่าอีก หงุดหงิดชะมัดทำอะไรไม่เคยดีเลย ผมเดินหนีมานั่งอยู่คนเดียวพร้อมกับโทรฟ้องแม่ นิสัยเอาแต่ใจแบบนี้สมควรโดนแม่ตี ถ้าแม่ไม่ตีคืนนี้ผมจะตีก้นเธอเอง