Mag-log inShare
บทที่ 46
Huling Na-update:
2025-07-19 01:35:29บทที่ 46
กลิ่นยาในโรงพยาบาลตีขึ้นจมูกทันทีที่ร่างบางรู้สึกตัว มันเหม็นจนแทบอยากจะอ้วก เธอพยายามจะลืมตาแต่มันกลับยากเสียเหลือเกิน “พี่ทำเหี้ยซ้ำซากว่ะ!” เสียงของใครบางคนดังแทรกประตูเข้ามา “อะไรน่ะ” อัญญาลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า สอดส่ายสายตามองไปรอบ ๆห้องกลับไม่มีใครอยู่ เธอดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง ปวดหัวอยู่เล็กน้อย ดวงตากลมโตมองผ่านช่องปะตูออกไป เห็นศิลากับอาโปและคนอีกมากมายยืนออกันอยู่หน้าห้องพักของเธอ “เมียพี่ท้องอยู่นะเว๊ย!” “กูบอกว่ากูไม่รู้ไง!” ศิลาตะคอกกลับ เหมือนว่าทั้งอาโปและศิลาจะมีปากเสียงกันอีกแล้ว เธอก้าวเท้าลงจากเตียงอย่างเชื่องช้าเพราะไม่ค่อยมีแรงสักเท่าไรนัก อัญญาจับเสาน้ำเกลือลากมันติดตัวมาด้วย มือกำลังจะเปิดประตูออกไปแต่เพราะประโยคที่ทั้งสองกำลังตะคอกใส่กันทำให้เธอหยุดชะงัก “ไม่รู้ ๆไม่รู้เหี้ยไรทั้งนั้นแหละ” “กูพี่มึงนะอาโป!” “ผมไม่อยากมีพี่เหี้ย ๆแบบนี้แล้ว!” อาโปตะคอกกลับ “นั่นเมียพี่ไง ยืนมองเขาจมน้ำไปเฉย ๆแบบนั้นได้ไงวะ” “กูบอกว่ากูไม่รู้ไง!” <
Pinakabagong kabanata
ในนามภรรยาของตาย บทที่ 46
บทที่ 46 กลิ่นยาในโรงพยาบาลตีขึ้นจมูกทันทีที่ร่างบางรู้สึกตัว มันเหม็นจนแทบอยากจะอ้วก เธอพยายามจะลืมตาแต่มันกลับยากเสียเหลือเกิน “พี่ทำเหี้ยซ้ำซากว่ะ!” เสียงของใครบางคนดังแทรกประตูเข้ามา “อะไรน่ะ” อัญญาลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า สอดส่ายสายตามองไปรอบ ๆห้องกลับไม่มีใครอยู่ เธอดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง ปวดหัวอยู่เล็กน้อย ดวงตากลมโตมองผ่านช่องปะตูออกไป เห็นศิลากับอาโปและคนอีกมากมายยืนออกันอยู่หน้าห้องพักของเธอ “เมียพี่ท้องอยู่นะเว๊ย!” “กูบอกว่ากูไม่รู้ไง!” ศิลาตะคอกกลับ เหมือนว่าทั้งอาโปและศิลาจะมีปากเสียงกันอีกแล้ว เธอก้าวเท้าลงจากเตียงอย่างเชื่องช้าเพราะไม่ค่อยมีแรงสักเท่าไรนัก อัญญาจับเสาน้ำเกลือลากมันติดตัวมาด้วย มือกำลังจะเปิดประตูออกไปแต่เพราะประโยคที่ทั้งสองกำลังตะคอกใส่กันทำให้เธอหยุดชะงัก “ไม่รู้ ๆไม่รู้เหี้ยไรทั้งนั้นแหละ” “กูพี่มึงนะอาโป!” “ผมไม่อยากมีพี่เหี้ย ๆแบบนี้แล้ว!” อาโปตะคอกกลับ “นั่นเมียพี่ไง ยืนมองเขาจมน้ำไปเฉย ๆแบบนั้นได้ไงวะ” “กูบอกว่ากูไม่รู้ไง!”
ในนามภรรยาของตาย บทที่ 45
บทที่ 45 “เอาชิ้นนั้นขยับไว้ตรงกลางดีกว่า” เสียงหวานเอ่ยบอกสาวใช้ที่กำลังช่วยจัดแจงเค้กวันเกิดให้กับสามีของตัวเอง อัญญาตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อมาทำเค้กให้กับศิลา โดยมีพ่อบ้านนนท์และขนุนเป็นลูกมือคอยช่วยเหลือ พอช่วงสายของวันแม่บ้านและคนอื่น ๆต่างก็เร่งจัดพื้นที่เพื่อเตรียมฉลองงานวันคล้ายวันเกิดให้กับเจ้านายใหญ่ของบ้านหลังนี้ “ทำอะไรกันน่ะ” อาโปเดินยิ้มแย้มเข้ามาทักทาย “อ้าว มาตั้งแต่ตอนไหน” อัญญาทักตอบ “ดีขึ้นแล้วใช่ไหมคะ” “ครับ ดีขึ้นมากแล้ว เค้กน่ากินจังเลยพี่อัญทำเองหรอครับ” เขาถามพลางชะโงกหน้าดูเค้กก้อนโตที่ตกแต่งอย่างสวยงาม “ค่ะ น่ากินไหม” “มาก ๆเลยครับ พี่ศิลาเห็นจะต้องดีใจแน่ ๆเลย” “หวังให้เป็นแบบนั้นแล้วกันนะคะ” อัญญาส่งยิ้มให้ มือเล็กยังคงง่วนอยู่กับการเพิ่มครีมลงด้านข้างฐานเค้ก “แล้วเตรียมของขวัญให้พี่ศิลาหรือยังครับ” “เตรียมแล้วค่ะ” อัญญาพยักหน้าให้ เธอยิ้มตาหยีเมื่อนึกถึงตอนที่ตัวเองกำลังยื่นที่ตรวจครรภ์ให้กับเขา แทบจะจินตนาการไม่ออกแล้วว่าอีกฝ่ายจะทำสีหน้า
ในนามภรรยาของตาย บทที่ 44
บทที่ 44 อัญญาเดินวนไปวนมาอยู่ที่ห้องโถง เธอชะโงกหน้าออกไปด้านนอกหลายต่อหลายครั้ง ไม่รู้จะมองดูศิลาหรือขนุนสาวรับใช้ก่อนดี จนบ่ายโมงของอีกวันศิลาก็ยังไม่กลับบ้าน เธอไม่รู้จะตามหาเขาได้จากไหน จะโทรถามน้องชายก็กลัวว่าเรื่องจะถึงหูอัคคี กลัวว่าสามีจะถูกตำหนิซ้ำซาก แม้จะเป็นห่วงเขามาก ๆจนคิดว่าต้องนอนไม่หลับเป็นแน่ แต่ความเพลียที่มีกลับทำให้เธอหลับสนิทจนถึงช่วงสายของวันนี้ อัญญาแปลกใจตัวเองที่นอนนานกว่าปกติ ช่วงอาทิตย์ถึงสองอาทิตย์นี้เธอมักจะนอนไวและหลับลึกมากจนรู้สึกแปลกไปจากเดิม อีกอย่างที่เธอพอจะรู้สึกได้คือการทานอาหาร เธอมักจะหิวบ่อยและกินได้เยอะกว่าปกติ กินจุกจิกและยังเข้าห้องน้ำบ่อยอีก บวกกับอาการหน้ามืดที่มีบ่อยกว่าอาการอื่น ๆของเธอ “ลองตรวจครรภ์ดูหรือยังครับ” คำพูดของเลย์ทำให้คนตัวเล็กเก็บเอามานั่งคิด เธอลองเสิร์ชอาการคนท้องในอินเทอร์เน็ตแล้วพบว่ามันใกล้เคียงกับเธอพอสมควร อัญญาไม่เคยสังเกตตัวเองจนพึ่งมานึกได้เมื่อเลย์บอกแบบนั้น พอนึกถึงตอนที่ตัวเองและศิลาสามีของเธอร่วมหลับนอนมีอะไรกัน เธอจึงเ
ในนามภรรยาของตาย บทที่ 43
บทที่ 43 “น้องมึงออกจากโรงพยาบาลแล้วว่ะ” เขตแดนเดินมาทิ้งตัวลงข้าง ๆเพื่อนสนิทที่นั่งนิ่งไม่ยอมขยับไปไหน เขาพึ่งวางสายปฐพีน้องคนเล็กของบ้านศิลาไป ปฐพีโทรมาแจ้งข่าวว่าอาโปตอนนี้ดีขึ้นเยอะแล้วและขอกลับบ้านเลยแม้ปานวาดจะไม่เห็นด้วยก็ตาม “อีกนานไหม” “อะไร” “มึงจะเงียบอีกนานไหม” ศิลาเอนหลังพิงพนักโซฟา ตาคมจ้องมองเพดานด้วยแววตาเรียบนิ่ง ในหัวมีหลายเรื่องที่กำลังคิดปะปนมั่วไปหมด โดยเฉพาะเรื่องของภรรยาเขา นึกถึงหน้าอัญญาแล้วภาพตอนที่เธอพยุงผู้ชายคนนั้นก็ยังคงวนเวียนอยู่ในความทรงจำ แม้ไม่อยากจำแต่ทำยังไงก็ลืมไม่ลง หงุดหงิดไม่หาย ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องแสดงท่าทีเป็นห่วงเป็นใยผู้ชายคนอื่นต่อหน้าผัวแบบนั้น ปากบอกมีแค่เขาคนเดียวแต่กลับไม่ยอมปล่อยตัวมัน เขาเดินหนีออกมาข้างนอกแบบนี้เธอยังไม่คิดที่จะตามมา ดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่าอัญญาเลือกใคร ไหนบอกมีแค่เขากัน “เฮ้อ” ศิลาถอนหายใจเสียงดัง เพื่อนสนิทข้างกายเขามองด้วยสีหน้าเอือมระอาเต็มที ตัวเขาเองก็นึกสงสัยอยู่ไม่น้อยว่าทำไมถึงได้โมโหหนัก
ในนามภรรยาของตาย บทที่ 42
บทที่ 42 “ดีขึ้นบ้างไหมคะ” อัญญาเอ่ยถามเลย์ที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวยาวภายในบ้านของตัวเอง “ครับ” เขาพยักหน้ายิ้มตอบ อัญญาลุกเก็บกล่องยามากมายที่ตัวเองได้รื้อออกมาเพื่อทำแผลให้กับเขา แม้ในใจจะพะวงห่วงศิลาที่จู่ ๆก็ขับรถออกไปแบบนั้น แต่เลย์เองก็บาดเจ็บหนักจากฝีมือของเขา เธอเลือกไม่ถูกว่าควรดูแลใครก่อนแม้ในใจจะเลือกศิลาไปแล้วก็ตาม แต่ความเห็นชอบชั่วดียังมาก่อนเสมอ สามีของเธอทำตัวระรานคนอื่นหาเรื่องชาวบ้านไปทั่วเพราะความบ้าบิ่นของตัวเอง อัญญาจึงต้องอาสารับผิดชอบแทนเขา ส่วนเขตแดนก็อาสาออกไปตามศิลาแทนแล้ว เธอจึงโล่งใจขึ้นมาอีกนิด ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ทั้งที่ลักษณะท่าทีของศิลาไม่น่าจะมาเสียเวลากับเรื่องเล็กน้อย เขาดื่มเหล้าไปไม่น้อยอาจจะประกอบกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่อยู่ในร่างกายที่พลอยทำให้ศิลาเผลอพลั้งทำสิ่งน่าอายออกมา อัญญาคิดว่าหากเขาส่างเมาคงจะขายขี้หน้าเรื่องที่เขาทำเมื่อสักครู่เป็นแน่ ท่าทีหึงหวงแบบนั้น คำพูดประชดประชันที่เกิดขึ้นอีก หากเขากลับมาเป็นปกติคงไม่มีเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นอย่างแน่นอน โดยเฉพาะอาก
ในนามภรรยาของตาย บทที่ 41
บทที่ 41 ศิลานั่งอยู่ที่โซฟากลางห้องโถงบ้านตัวเอง โต๊ะตรงหน้ามีขวดเหล้าราคาแพงวางอยู่ หน้าหล่อขึ้นสีแดงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ มันแดงตั้งแต่หน้าคมจนถึงแผงอกแกร่ง เป็นเครื่องบอกได้อย่างดีว่าเขาอัดดื่มมันไปเยอะมากขนาดไหน มือใหญ่ที่เต็มไปด้วยเส้นเอ็นถือแก้วขนาดกลาง น้ำสีทองแกว่งไหลไปตามจังหวะที่เขาหมุนควง ตาคมจ้องมองมันอย่างเหม่อลอย จนเพื่อนสนิทเริ่มเป็นห่วง พ่อบ้านโทรตามให้เขตแดนมาหาเพราะลำพังแค่เขาคนเดียวไม่สามารถห้ามเจ้านายตัวเองได้อย่างแน่นอน หากโทรตามอัคคีมันจะพลอยให้เรื่องราวใหญ่โต เป็นห่วงนายหญิงแต่ก็ห่วงว่านายน้อยตัวเองจะโดนผู้เป็นพ่อลงโทษสถานหนักเพราะทำเกินกว่าเหตุกับภรรยาของตัวเอง คนเดียวที่เขานึกได้คือเขตแดน พอรู้เรื่องราวทั้งหมดจากที่พ่อบ้านเล่าเขาก็รีบวางละทุกอย่างบึ่งรถด้วยความเร็วมาหาเพื่อนสนิทที่บ้านทันที แต่เหมือนจะมาช้าไปหน่อย เพราะทันทีที่เขามาถึงศิลาก็เดินออกจากห้องทำงานพร้อมกับเหล้าในมือ พยายามถามไถ่อะไรไปก็ได้เพียงความเงียบเป็นคำตอบกลับมา แม้แต่มองหน้าสบตากันเขายังไม่ได้รับจากศิลาจนถึงตอนนี้ จากเหล้าเต็ม
Maaari mong magustuhan
ป้าน่ะเมียผมนะ
ศานิชล5.1K viewsBreak The Rule แหกกฎ(รัก)นายมาเฟีย
SOEUR1.3K viewsแค้นรัก คู่หมั้นร้าย NC20+
Naya Solene21.1K viewsi’m bad ผมมันเลว SM20+
ฅนบนดอย1.1K viewsBAD CARELESS พลั้งหัวใจให้นายมาเฟีย
Piggy.g3.1K viewsต้องมนต์พยัคฆ์ SET ต้องมนต์1
มนต์สิงหา200 viewsเล่ห์รักมาเฟียร้ายกับแมวน้อยของเขา
มิลเลียนาห์358 viewsนเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]
ชะนีติดมันส์2.1K views
