หน้าหลัก / มาเฟีย / ในปกครองของมาเฟีย / ตอนที่ : 02 หน้าที่ของข้อตกลง NC20+🔞🔥

แชร์

ตอนที่ : 02 หน้าที่ของข้อตกลง NC20+🔞🔥

ผู้เขียน: Naya Solene
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-21 16:28:31

#สองวันต่อมา

ตั้งแต่ได้มาอยู่ที่นี่ มะปรางก็ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มาโดยตลอด นี่ก็ผ่านมา 2 วันแล้ว ย่าของเธอที่เข้าห้องผ่าตัด ถึงตอนนี้จะผ่าตัดเสร็จเรียบร้อยผ่านไปได้ด้วยดีแล้ว แต่ก็ยังต้องคอยเฝ้าดูอาการอยู่อย่างใกล้ชิด เพราะย่าของเธออายุมากแล้ว บวกกับการผ่าตัดสมองที่เป็นส่วนสำคัญ จึงต้องคอยดูแลอย่างละเอียด

หมอให้เข้าเยี่ยมได้ แต่เป็นเวลาเท่านั้น เธอไม่ได้เฝ้าเพราะมีพยาบาลพิเศษคอยดูแลในห้องตลอดเชื้อ ซึ่งเธอไม่สามารถเข้าไปได้

ครืด ครืด ครืด

สายเรียกเข้า >>> พ่อ

มะปรางยืนชั่งใจอยู่นาน พอได้เห็นชื่อที่โชว์บนหน้าจอแล้วมันทำให้เธอไม่อยากรับสายเลย ไม่อยากคุยด้วยเลยแม้แต่นิดเดียว จนป่านนี้แล้วเขาก็เพิ่งจะกลับบ้านสินะ น่าจะเห็นว่าไม่มีใครอยู่ถึงได้โทรหา

"ใครโทรมาล่ะ ทำไมเธอไม่รับสาย เสียงมันดังฉันรำคาญ" มาเฟียหนุ่มพูดขึ้น

"ขอโทษค่ะ" มะปรางรีบปิดเสียงโทรศัพท์ทันที ไม่ได้ตั้งใจจะรับตั้งแต่แรกอยู่แล้วล่ะ เดี๋ยวก็มีปัญหากันอีก

"ใครโทรมา"

"....."

"ตอนนี้ฉันคือเจ้าชีวิตของเธอ ฉันมีสิทธิ์ที่จะรู้ ว่าใครติดต่อหาเธอบ้าง"

"พ่อค่ะ เขาน่าจะเพิ่งกลับบ้าน แล้วเห็นว่าไม่มีใครอยู่บ้านก็เลยโทรหา"

"พ่อเธอ ?"

"ค่ะ ปกติเขาก็ไม่ค่อยกลับบ้านหรอก ไม่นอนอยู่ที่ไซต์ก่อสร้าง ก็อยู่ตามบ่อนแหละค่ะ"

"อ่อ..."

ด้วยความที่พ่อของเธอเป็นขี้เมา ดื่มเหล้าเก่ง แถมเล่นพนันบ่อยด้วย มันเลยไม่มีบริษัทไหนรับเข้าทำงาน จะมีก็แต่ไซต์งานก่อสร้างรายวันเนี่ยแหละที่พ่อเธอทำได้ เขาไม่ค่อยกลับบ้านสักเท่าไร นานๆ กลับที แต่กลับมาทีไรก็มีแต่เรื่องน่าปวดหัวมาให้ตลอด ไม่เรื่องเงิน ก็เรื่องหนี้สิน ที่ไปก่อเอาไว้ จนบางครั้งก็ถูกซ้อมจนหน้าเขียวปูดบวมฉึ่งมา

"จะให้ฉันทำยังไง"

"คะ ?"

"ดูเหมือนพ่อเธอเนี่ย จะเป็นตัวปัญหานะ ถ้าเขารู้ว่าเธออยู่ที่นี่ มันจะเป็นยังไง"

"เขาไม่มีทางรู้หรอกค่ะ อย่างมากก็ทำได้แค่โวยวายอยู่ที่บ้าน"

"ฉันไม่ชอบให้คนมาวุ่นวายนะ"

"ปรางเข้าใจค่ะ จะไม่ให้เหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นอย่างแน่นอนค่ะ"

"ก็ดี เดี๋ยวพอฉันขึ้นไปบนห้องแล้ว สักพักเธอก็ตามขึ้นไปด้วยล่ะ"

"ค่ะ"

คงจะเป็นเรื่องนั้นสินะ หน้าที่ของเธอน่ะ เธอทำใจมาตลอด ได้แต่คิดว่าวันไหนจะถูกเขาเรียกขึ้นไปใช้งานเรื่องนั้น ใจหนึ่งก็กลัว เพราะมันเป็นครั้งแรกของเธอ แต่เธอก็ไม่ใช่คนหวงตัวหรือซีเรียสอะไรกับครั้งแรกของตัวเองขนาดนั้นหรอก แค่รู้มาว่าครั้งแรกของผู้หญิง มันเจ็บมากๆ เธอกลัวแค่นี้แหละ

#สักพักต่อมา

มะปรางเดินตามมาเฟียหนุ่มขึ้นไปด้านบน ตามที่เขาออกคำสั่งเอาไว้ก่อนหน้านี้

"ปรางมาแล้วค่ะ"

"ไปอาบน้ำ"

"ค่ะ"

เธอได้แต่เดินก้มหน้าเข้าห้องน้ำไป ก่อนจะถอดเสื้อผ้าและอาบน้ำในห้องน้ำของเขา ใช้ของราคาแพงที่วางอยู่ในนั้น ทั้งสบู่ น้ำยาสระผม มีแต่ของดีราคาแพงทั้งนั้นเลย ที่รู้เพราะเธอเคยเป็นเซลล์ขายของพวกนี้มาก่อน

"เรียบร้อยแล้วค่ะ" หญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับใส่ผ้าขนหนูออกมา นอกจากชุดแม่บ้านที่เธอใส่ ก็ไม่มีชุดไหนแล้วที่เธอมี

"เอาผ้าออก แล้วขึ้นไปนอนบนเตียง"

"....." เธอก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย ก่อนจะปลดผ้าขนหนูออก จากนั้นก็นอนลงบนเตียงตามคำสั่งของเขา ก่อนที่จะถูกเขานั้นคลานตามขึ้นมาคร่อมบนตัวของเธอ

"จะเกร็งอะไรขนาดนั้น เซ็กซ์นะไม่ใช่ฆ่าคน"

"มันเป็นครั้งแรกของปราง คุณช่วย...อย่าทำแรงได้ไหมคะ"

"หึ ! ฉันคงรับปากเธอไม่ได้ เพราะถ้าอารมณ์ของฉันมันพลุ่งพล่านแล้ว ต่อให้เอาโซ่มาล็อคก็รั้งฉันไว้ไม่อยู่"

"....." เขาพูดจนเธอขนลุกไปหมดเลย

มือหนาลูบไล้ตามเรือนร่างของหญิงสาวที่นอนอยู่ตรงหน้า จะว่าไปเห็นแต่งตัวดูบ้านๆ ดูไม่น่าสนใจ แต่ข้างในของเธอมันยั่วยวนไม่น้อยเลย เล่นเอาตัวตนของเขาแข็งโป๊กอยู่ใต้กางเกงตัวสีดำเลื่อม

"ซี๊ด ~ ทำไมยั่วขนาดนี้วะ" มาเฟียหนุ่มสบถออกมาแผ่วเบา ก่อนที่มือของเขาจะขย้ำหน้าอกของหญิงสาวอย่างเต็มแรง

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า แค่ผู้หญิงบ้านๆ จะทำเอาเขาแทบคลั่งได้ขนาดนี้

"ถ่างขาออกสิ"

ร่างบางค่อยๆ กางขาออกตามคำสั่งของคนด้านบน เผยให้เขานั้นเห็นกลีบสาวแดงระเรื่อโชว์หราอยู่ต่อหน้าของเขา

ฟื๊ด ~

ไม่รู้ทำไมแค่ได้เห็นเรือนร่างก็ทำเอาเขาควบคุมอารมณ์แทบไม่อยู่แล้ว นี่ไม่ต้องเล้าโลมอะไรแล้วล่ะ เพราะแค่ได้สัมผัสได้มองเห็นเรือนร่างของเธอ ตัวตนของเขานั้นก็พร้อมที่จะกระแทกเข้าไปในตัวของเธอแล้ว

มาเฟียหนุ่มหยิบถุงยางออกมาก่อนจะค่อยๆ สวมเข้าไปกับท่อนเอ็นใหญ่ของตัวเอง เธอที่ได้เห็นทุกการกระทำของเขา และได้เห็นตัวตนของเขา ซึ่งมันใหญ่มากๆ ขนาดที่มือของเธอน่าจะกำไม่มิดด้วยซ้ำ

"ยกขาขึ้น ฉันจะใส่เจลให้"

ทันทีที่เธอยกขาขึ้น ก็มีอะไรไม่รู้ที่มันเย็นเฉียบไหลลงมาใส่ตรงนั้นของเธอ ก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะลูบไล้ละเลงไปจนทั่ว เล่นเอาเธอทั้งอายและเกร็งไปหมด

"ครั้งแรกมันเจ็บ เธอก็ทนหน่อยแล้วกัน"

"ปะ ปรางจะพยายาม.."

"กัดเสื้อของฉันไว้สิ" เขาหยิบเสื้อเชิ้ตของตัวเองยื่นให้กับเธอ

"ตะ แต่ว่ามัน.."

"กัดเอาไว้ หรือเธอจะร้องครางเสียงดังให้ฉันฟังก็ตามใจ"

"....."

"อ่าส์ อ้าขากว้างๆ ไว้ ฉันจะใส่แล้วนะ"

ถึงมันจะมีเจลลื่นๆ ที่เขาบีบลงไปก็เถอะ แต่พอส่วนนั้นของเขามันกำลังพยายามเข้ามาในตัวของเธอ ก็ทำเอาเถอะเจ็บจนเกร็งไปหมด

"อึกอื้อ !!"

"ซี๊ด ~ ผ่อนคลายลงหน่อย"

เพี๊ยะ !!

"อะ อ๊า !" จากที่กำลังเจ็บอยู่กับส่วนนั้น ก็ต้องมาตกใจเพราะถูกเขาตีสะโพกอย่างแรงจนเธอนั้นเผลอหลุดครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว

"อ่าส์ ~"

"ขะ เข้าไปหมดแล้วเหรอคะ" ถามเสียงสั่น

"หมดอะไร นี่มันยังไม่ถึงครึ่งเลยนะ"

" !!! "

"ใจจริงฉันอยากกระแทกเข้าไปทีเดียวด้วยซ้ำ แต่ดูเธอเกร็งสิ รูของเธอขมิบรัดของฉันแน่นขนาดนี้ ตั้งใจจะให้มันขาดคารูเลยหรือไง"

"บะ บ้า ! ปรางไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นของมันไปเอง ฮึก !"

"ครั้งแรกของเธอ ฉันเป็นคนได้มันมา จากนี้ก็จำไว้ด้วยว่า ฉันคือเจ้าของของเธอ เข้าใจหรือเปล่า"

"ขะ เข้าใจแล้วค่ะ"

"ดีมาก เป็นเด็กดีแบบนี้ ฉันจะเอ็นดูเธอเยอะๆ เลยละกัน"

"....."

"รับมันไปให้หมดด้วยล่ะ"

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ในปกครองของมาเฟีย   ตอนที่ : 20 คาร่อง NC20+

    #เพ้นท์เฮ้าส์หรู หลังจากที่กินกันบนรถจนอิ่มหนำสำราญใจ กลับมาถึงที่พักก็ใช่ว่าเขาจะพอแค่นี้ บทเริงรักของทั้งสองคนเริ่มต้นกันต่อทันทีที่ถึงเตียง แทบจะไม่ปล่อยโอกาสให้เธอได้พูดอะไรเลยตับ ตับ ตับ !!เอวหนากระแทกแรงเข้าไปอย่างหนักหน่วง ประหนึ่งว่าตัวเองนั้นอดอยากปากแห้งเรื่องนี้มาจากไหน"อ๊ะอ๊า อ๊ะอ๊ะ !!""แฮ่ก ! รัดแน่นฉิบ ! อ่าส์ ให้ตายเถอะ ผ่อนคลายหน่อยสิ ฉันไม่ได้อยากเสร็จเร็วนะ""ปะ ปรางอ๊า !! ปรางห้ามไม่ได้ อึก..""แม่ง! อึก ~"กระแทกเข้ามาทั้งแรงและถี่ขนาดนั้น จะไม่ให้เธอเกร็งตัวได้ยังไง อย่างน้อยก็ต้องเกร็งตัวรับแรงกระแทกจากเขาไงมือหนาจับคนตัวเล็กนั้นพลิกเปลี่ยนท่า ก่อนที่เขาจะสาวเอวกระแทกเข้าใส่อีกครั้ง และก็เปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ มีอะไรกันนับครั้งไม่ถ้วน แต่ครั้งนี้เหมือนเขาจะอึด มันเลยนานกว่าครั้งไหนๆ"อ๊ะ !! นี่คุณไปคึกมาจากไหน อื้อ !""ไม่รู้หรือไง ว่าฉันเก็บกดมากแค่ไหน ฉันอยากเอากับเธอทั้งวันทั้งคืน ถ้าไม่ติดว่าเธอต้องดูแลย่าของเธอ""อึกอื๊อ ! คะ คุณคิม อ๊า ! ปรางจุกค่ะ มะ มันเข้ามาลึก !""ก็ฉันตั้งใจ ใส่เข้าไปให้ลึกๆ ไง" จับก้นของเธอแหวกออกให้เห็นรูสวยที่กำลังกลืนกินแก่นกายข

  • ในปกครองของมาเฟีย   ตอนที่ : 19 มีอารมณ์บนรถ NC20+

    ตกเย็นอนาคินทร์ก็มารับมะปรางที่บ้านของคุณยายเขา แต่คราวนี้เขามาเอง ไม่ได้มีลูกน้องขับรถมาด้วยเหมือนอย่างเคย"เสร็จแล้วหรือยัง?""อะไรเสร็จคะ""ก็เรื่องของย่าเธอไง""ก็เรียบร้อยดีแล้วค่ะ""งั้นไปรอที่รถไป เดี๋ยวฉันตามเข้าไป""ค่ะ"เธอเดินไปที่รถตามคำสั่ง แต่ยังไม่ทันที่จะเข้าไปในรถ ร่างบางหันกลับไปมองเห็นเขากำลังเดินเข้าไปข้างใน ไม่รู้หรอกว่าเขาจะเข้าไปพูดอะไร แต่เดาได้ไม่ยากว่าเขาเข้าไปหาใครไม่นานเขาก็เดินกลับออกมาจากบ้าน จากนั้นก็ขับรถออกไปพร้อมกับเธอ"คุณเข้าไปคุยอะไรกับย่าของปรางเหรอคะ""ทำไมฉันต้องบอกเธอด้วย""ก็ปรางอยากรู้""....." เขาเงียบไม่ได้ตอบอะไรเธอ ทำอย่างกับว่าเรื่องที่เข้าไปคุยน่ะมันเป็นเรื่องลึกลับจนบอกไม่ได้"ก็แค่เข้าไปคุยเรื่องทั่วไป ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร""คุณคิมคิดถึงคุณยายเหรอคะ""....." เขาหันขวับมองหน้าเธอ จนเธอใจหล่นวูบเพราะกลัวถูกดุ ไอ้เรื่องปากไวพูดก่อนคิดเนี่ยเธอเป็นประจำเลย "ขะ ขอโทษค่ะ ปรางไม่ได้จะ..""ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่""ก็คุณมองปรางเหมือนกับว่า...โกรธที่ปรางถามถึงคุณยาย""ก็แล้วถ้าฉันคิดถึง มันผิดหรือไง""ก็ไม่ได้ผิดค่ะ""ทำไมต้องกลัวฉันขนาดนั้น ทำอ

  • ในปกครองของมาเฟีย   ตอนที่ : 18 บ้านใหม่

    #หลังจากอออกจากโรงพยาบาล "เป็นไง บ้านหลังนี้ พออยู่ได้หรือเปล่า" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามคนข้างๆ ที่กำลังยืนมองบ้านหลังใหม่อยู่ แต่ย่าของเธอนั้นถูกลูกน้องของเขาเข็นรถวีลแชร์เข้าไปข้างในแล้วที่นี่ถูกเตรียมการไว้พร้อมแล้วสำหรับให้ผู้ป่วยที่เพิ่งผ่าตัดมาพักอยู่"คุณซื้อเหรอคะ?""เปล่า บ้านหลังเก่าของยายฉันเอง ฉันรู้ว่ายายรักบ้านหลังนี้มาก ก็เลยไม่ได้ขายทิ้ง ยังเก็บไว้แล้วก็ให้คนมาคอยดูแลตลอด""ถึงว่า..." สภาพบ้านดูดีเหมือนบ้านใหม่เลย ถึงแม้ตัวโครงสร้างจะดูนานแล้วก็เถอะ เหมือนเป็นบ้านเก่าที่สร้างมานานและทำความสะอาดไว้สำหรับปล่อยเช่าหรือขาย"เข้าไปสิ""ย่าของเธออยู่ที่นี่ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันมีคนคอยดูแล""ทำไมคุณถึงดูแลย่าของปรางดีจัง""ฉันเคยมียาย ท่านเป็นคนใจดี แล้วท่านก็คงดีใจที่ฉันช่วยเหลือคนลำบาก""เสียใจด้วยนะคะเรื่องคุณยาย" ระหว่างที่มาเฟียหนุ่มกำลังพูด เธอก็มองไปรอบๆ ตัวเองจนสายตาไปสะดุดกับภาพยายแก่ที่แขวนติดผนังอยู่ ซึ่งมันเป็นภาพขาวดำ และเธอก็ได้รู้ว่าย่าของเขาเสียชีวิตไปแล้ว"อืม..""อยู่ที่นี่..พ่อของปราง จะไม่มาใช่ไหมคะ""นี่มันบ้านฉัน ไม่ใช่บ้านเธอ พ่อเธอจะรู้ได้ไงว่าย่าเธออยู่ที่น

  • ในปกครองของมาเฟีย   ตอนที่ : 17 เด็กดี

    #เพ้นท์เฮ้าส์หรู "อืม จะไปแล้วหรือไง" พูดเสียงงัวเงีย"อ้าว ตื่นแล้วหรอคะ""อือ..""ปรางจะออกไปแล้วค่ะ แต่ว่าเตรียมอาหารให้แล้วนะคะ ถ้าคุณอยากกินหรือหิวก็กินได้เลย ส่วนกาแฟเตรียมเอาไว้ให้แล้วเหมือนกันค่ะ คุณแค่กดน้ำร้อนใส่แก้วก็พอ""อืม..""แล้วก็...""จะสั่งอีกนานไหม ฉันเป็นเจ้านายเธอ ไม่ใช่ผัวเธอนะ""......" ปากที่กำลังจะอ้าพูดประโยคต่อไป ถึงกับหุบไม่ทันเลยทีเดียว เธอไม่ได้สั่งงานเขาสักหน่อย ก็แค่จะบอกว่าอะไรยังไงบ้างก็เท่านั้นเอง เดี๋ยวพอหาอะไรไม่ได้ก็บ่นหาว่าเธอทำไม่เรียบร้อยอีก "ขอโทษค่ะ""แล้วเธอมีอะไร ?""ไว้ค่อยคุยตอนปรางกลับมาก็ได้ค่ะ""ตามใจ"พอเห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไร มะปรางก็หยิบกระเป๋าพร้อมกับกล่องอาหารที่ใส่ถุงเตรียมไว้ออกไปอย่างเงียบๆ นั่งรถมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลเหมือนอย่างเคยทุกวันพอมาถึงโรงพยาบาลมะปรางก็ผลัดเปลี่ยนหน้าที่กับพยาบาลพิเศษที่คอยดูแลประจำอยู่ ป้อนข้าวและป้อนยา ช่วงนี้ย่าของเธอดูเจริญอาหารขึ้นมากเลยทีเดียว อะไรๆ ก็กินง่ายไปหมด ไม่งอแงเหมือนกับเมื่อก่อน"เป็นเด็กดีนะ""หือ ย่าคุยกับปรางหรอ""อือ เป็นเด็กดี เขาจะได้รักมากๆ" ย่าของเธอน่าจะหมายถึงเขา ที่วันก่อ

  • ในปกครองของมาเฟีย   ตอนที่ : 16 เป็นแฟน

    หลังจากวันนั้นมาเฟียหนุ่มก็คอยแวะเวียนไปหาย่าของมะปรางอยู่บ่อยครั้งจนหญิงชรานั้นเริ่มคุ้นเคยและจำได้ จากที่เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา ก็เริ่มพูดคุยบ้างเล็กน้อยส่วนมะปรางก็คอยมาดูแลย่าของตัวเองทุกวัน จนอาการของผู้เป็นย่านั้นดีขึ้นตามลำดับ อีกไม่นานก็คงจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วล่ะแกร๊ก ~"คุณคิม""อืม...""พี่วาดบอกว่าคุณมา ปรางก็เลยมาหา""จะมาหาทำไม เจอหน้ากันทุกวันอยู่แล้ว""ก็..""เป็นแฟนกันเหรอ"ทั้งสองมองหน้าเจ้าของคำถาม ก่อนจะหันมองหน้ากันเองด้วยความตกใจ แต่คนที่ตกใจมากที่สุดก็คงจะเป็นเธอ"ยะ ย่า ไม่ใช่นะ เขาเป็นเจ้านายของปรางเอง""ครับ เป็นแฟนกัน""เหรอ ดีจัง""คุณ !" มะปรางทำหน้าดุ คิ้วขมวดย่น เหมือนกำลังตำหนิมาเฟียหนุ่มที่พูดอะไรออกไปแบบนั้นเพราะมันไม่เป็นความจริงแต่จะพูดจะเถียงอะไรกันตรงนี้ก็ไม่ได้ คงต้องรอออกไปคุยกันข้างนอก เพื่อที่ย่าจะได้ไม่ต้องมาได้ยินและรับรู้อะไร#สักพักต่อมามะปรางดึงแขนของมาเฟียหนุ่มให้ออกมาข้างนอก ถึงมันจะผ่านมาสักพักแล้วแต่เธอก็ยังไม่ลืมหรอก"มีอะไร ?""ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้นคะ""พูดอะไร""ก็บอกย่าของปรางไปแบบนั้นไง""แล้วยังไง ก็ไม่เห็นมันจะมีอะไรเล

  • ในปกครองของมาเฟีย   ตอนที่ : 15 คอยดูแล

    ฉันกลับมาจากบ้านในช่วงบ่ายๆ ของวันเดียวกัน นั่งรถตรงดิ่งมาที่โรงพยาบาล เพราะจากที่ประเมินสภาพบ้านด้วยสายตาแล้ว ฉันคงทำวันเดียวไม่หมด แบ่งเวลามาทำเอาทีละเล็กน้อย นี่ก็ไม่รู้ว่าพ่อจะกลับมาอาละวาดอีกหรือเปล่าเหนื่อย ! เหนื่อยมากๆ !#โรงพยาบาลแกร๊ก ~พอเดินเข้าไปข้างในก็ต้องชะงัก เพราะเห็นคุณคิมกำลังยืนป้อนของกินให้กับย่าของฉันอยู่"คุณ !""ฉันโทรมาทำไมถึงไม่รับ?""อ๋อ ขอโทษค่ะพอดีปิดเสียงเอาไว้" จริงๆ คงไม่ได้ยินหรอก เพราะโทรศัพท์ของฉันมันก็เก่ามากแล้ว ลำโพงมันก็ไม่ค่อยจะดี ดังบ้างไม่ดังบ้างแล้วแต่อารมณ์ของมัน"ไปไหนมา?""ไปทำความสะอาดที่บ้านมาค่ะ คุณหมอให้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วก็จะได้กลับได้เลย""หมอบอกแล้วหรือไง""ยังเลยค่ะ แค่ไปเตรียมเอาไว้""....."ฉันค่อยๆ เดินเข้าไปหาเขา ไปยืนอยู่ตรงข้างเตียงของย่า พยายามที่จะไม่เกร็งแล้วแต่ก็ไม่รู้ทำไมมันยังเป็น เวลาอยู่กันสองคนก็ยังพอว่า นี่มาอยู่ต่อหน้าย่าของฉันอีก ไม่รู้จะตอบคำถามย่ายังไงเลยถ้าย่าถามว่าเขาเป็นใคร"คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ""ฉันก็นั่งรถมาไง""อ๋อ.." ไม่อยากต่อปากต่อคำ เหมือนเขากำลังตอบกวนอารมณ์ แต่นี่มันก็นิสัยของเขาอยู่แล้วแหละ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status