LOGINShare
ตอนที่ : 03 ซื้อขาด
Last Updated:
2025-06-21 16:29:49#โรงพยาบาลxxx
มะปรางจะมาเยี่ยมย่าของเธอทุกวัน ถึงจะเยี่ยมได้แค่ข้างนอก แต่อย่างน้อยเธอก็ดีใจที่ได้เห็นว่าย่าของเธอนั้นดีขึ้นเรื่อยๆ และหมอก็ยังบอกอีกว่า อีกไม่นานย่าของเธอก็จะได้ออกจากห้องปลอดเชื้อมาอยู่ในห้องธรรมดาแล้ว "นี่ ! " "อุ้ย ! คุณคิม ขอโทษค่ะมาด้วยหรอคะ" พูดด้วยความตกใจ เพราะกำลังจะเดินออกมาก็ดันเจอกับอนาคินทร์ เขามองเธอด้วยสายตาดุๆ ราวกับว่าเธอนั้นไปทำอะไรไม่ดีมา และนั่นก็ทำให้เธอรีบนึกย้อนไปทันทีว่าทำอะไรไม่ดีลงไปหรือเปล่า แต่ตั้งแต่เช้ายันตอนนี้ เธอก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนี่นา "มีอะไรหรือเปล่าคะ" "ไปขึ้นรถ ไปคุยกันในรถ" "....." หญิงสาวได้แต่เดินก้มหน้าคอตกตามเขาไปที่รถ ทำไมเขาถึงดูหงุดหงิดขนาดนั้นล่ะ หรือว่าโกรธที่เธอมาที่นี่ แต่เธอก็บอกเขาแล้วนี่นา และเขาเองก็น่าจะรู้ดีว่าถ้าเธอจะออกมาข้างนอก ก็แค่มาเยี่ยมย่าที่โรงพยาบาล #บนรถ "ฉันเคยบอกเธอเอาไว้ว่ายังไง" "คะ ? บอกอะไรคะ" "นี่เธอไม่จำเลยหรือไง" " ??? " ไม่ใช่ว่าเธอไม่จำ แต่เธอไม่รู้ว่าเขากำลังหมายถึงอะไร และที่เขาบอกน่ะ มันคือเรื่องอะไรกันล่ะ "ฉันซื้อเธอมาแล้ว เธอก็เป็นของฉัน จะไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นทำไม" "เอ่อ...มะ เมื่อกี้เหรอคะ" "ฉันไม่ได้ตาบอดนะ" "แต่นั่นมัน...เพื่อนของปรางนะคะ เราบังเอิญเจอกันที่โรงพยาบาล เขาพาพ่อของเขามาหาหมอ ก็เลยได้เจอกันแล้วก็คุยกันค่ะ" "จะเข้าหาใคร ก็ช่วยเกรงใจฉันบ้างสิ" "คือว่า..." เธอจะอธิบายยังไงดีล่ะ ผู้ชายที่เจอและคุยด้วยเมื่อก่อนหน้านี้ เป็นเพื่อนสมัยมัธยมที่เจอกันแล้วก็ยังจำกันได้ ก็แค่เข้ามาทักทายกันตามประสาคนรู้จัก "คือว่าอะไร" "มันไม่มีอะไรเลยนะคะ ปรางกับเขาก็แค่คุยกันปกติ ตามประสาเพื่อน" "ไม่ว่าจะเพื่อน คนรู้จัก ฉันก็ไม่อนุญาตให้เธอสนิทสนมกับใครทั้งนั้น ยิ่งอยู่ใกล้กันยิ่งไม่สมควร" "เอ่อ..." จะว่ายังไงดีล่ะ เธอเกร็งไปหมดเลยเมื่อเห็นเขาเป็นแบบนี้ เธอรู้ว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่ถูกเขาซื้อมา และรู้หน้าที่ของตัวเองดี แต่เขากลับมาหวงผู้หญิงที่เขาบอกว่าเป็นแค่คู่นอนเนี่ยนะ "ถ้าฉันเห็นว่าเธอไปคุยกับใครสนิทสนมแบบนั้นอีก เจอดีแน่ ! " "ฉันไม่รู้ว่าสัญญาที่คุณพูด มันมีข้อนี้ด้วย เพราะที่ฉันพอเข้าใจ ก็แค่ไม่มีสิทธิ์ในตัวคุณ ไม่มีสิทธิ์หวงคุณหึงคุณ และก็ไม่มีสิทธิ์เรียกร้อง" "ก็ใช่ ! แต่เธอไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งกับผู้ชายคนไหน เพราะฉันไม่รู้ว่าเธอจะไปเอากับใครอีกไหม ฉันไม่อยากใช้ของร่วมกับคนอื่น" "....." เป็นคำพูดที่ทำเอาเธอหน้าชาไปหมดเลย ไปเอากับคนอื่นอย่างนั้นเหรอ คนอย่างเธอเนี่ยนะ ทั้งที่ครั้งแรกก็ยังมอบให้กับเขา และเธอก็ไม่ใช่คนที่จะไปมีอะไรกับคนอื่นไปทั่ว หรือเป็นคนที่ขาดเซ็กซ์ไม่ได้ จะว่าไปคำพูดคำจาของเขาก็ร้ายใช่ย่อยเลยเหมือนกันนะ "แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่คะ" "ฉันเห็นเธอไม่อยู่บ้าน ก็เลยแวะมาหาที่นี่" "เห็น ?" "ที่บ้านมีกล้องวงจรปิด เธอไม่เห็นหรือไง" "อ๋อ...ก็ปรางบอกคุณตั้งแต่เช้าแล้วนี่คะ ว่าจะมาหาย่า แล้วเดี๋ยวจะแวะซื้อของด้วย" "จะแวะไหม" "ค่ะ เดี๋ยวจอดที่หน้าซุปเปอร์ก็ได้ เดี๋ยวปรางเข้าไปซื้อเอง แล้วเดี๋ยวนั่งแท็กซี่กลับค่ะ คุณคิมกลับไปพักเถอะ" "ไม่ได้ ฉันจะให้คนของฉันตามไป ส่วนฉันจะนั่งรออยู่ในรถ" "......" มะปรางได้แต่ยิ้มเจื่อน นึกในใจมันต้องขนาดนี้เลยเหรอ นี่เขากลัวเธอจะคุยกับผู้ชายคนอื่นจนถึงขั้นให้บอดี้การ์ดของตัวเองติดตามเธอเลยอย่างนั้นเหรอ มันมากไปแหละ แต่เธอจะไปพูดอะไรได้ล่ะ #สักพักผ่านไป "ผมช่วยถือครับ" บอดี้การ์ดคนหนึ่งพูด พร้อมกับยื่นมือขอสิ่งของในมือของเธอ "ฉันถือได้ค่ะ" "นายสั่งให้พวกเรามาช่วยถือของครับ" "ห๊ะ ?" "ส่งมาเถอะครับ จะได้เลือกซื้อของต่อ ให้นายรอนานมากไม่ดี" "ค่ะ ๆ" มะปรางรีบส่งถุงในมือให้กับบอดี้การ์ด ก่อนจะรีบไปเลือกซื้อของต่อ ตอนแรกก็คิดว่าเขาสั่งให้บอดี้การ์ดตามเพราะกลัวว่าจะมีผู้ชายมาคุยกับเธอซะอีก ที่ไหนได้ให้มาช่วยถือของ พูดตั้งแต่แรกซะก็จบนะ #เวลาต่อมา เพ้นท์เฮ้าส์สุดหรู "ฉันจะขึ้นไปทำงานข้างบน เสร็จแล้วก็ขึ้นไปตามด้วยล่ะ" "ได้ค่ะคุณคิม" เธอพยักหน้าตอบรับ ก่อนจะเดินแวะเข้าไปในครัวเลย จากนั้นก็รีบทำอาหารในทันที เธอมีฝีมือ เพราะสมัยที่ย่าของเธอยังแข็งแรงอยู่ เขาสอนเธอไว้เยอะเลย เธอก็เลยทำอาหารเป็น แต่ก็คงไม่อร่อยเท่ากับฝีมือของย่าเธอหรอก ที่นี่ทั้งใหญ่ทั้งหรูหรา นี่มันสวรรค์สำหรับคนเดินดินอย่างเธอเลย แต่แปลกที่เขาอยู่คนเดียว ส่วนแม่บ้านก็มาทำงานตามเวลา สงสัยจะมาทำกันตอนที่เธอออกไปหาย่าที่โรงพยาบาล เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เธอยังไม่เห็นแม่บ้านของเขาเลย หรือว่าให้ออกไปแล้วก็ไม่รู้ เพราะมีเธอมาทำแทน "เธอ ! " "อุ้ย ! ตกใจหมดเลยค่ะ คุณคิมจะเอาอะไรคะ" "ฉันอยากได้กาแฟ" "อ๋อ เอาแบบไหนดีคะ" "เข้มๆ ไม่ใส่น้ำตาล ใส่แต่ครีม" "ได้ค่ะ" "ไม่ต้องยกขึ้นไป ฉันจะนั่งรออยู่ตรงนี้แหละ รีบทำเข้าสิ" "ค่ะ ๆ" นี่ถ้าพูดได้นะ เธอจะพูดเลยว่าเขาน่ะเป็นไบโพล่า เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายอะไรของเขาก็ไม่รู้ ตอนที่ยังอยู่บนรถก่อนหน้านี้ ยังฮึกเหิมใส่เธออยู่เลย อธิบายอะไรก็ไม่ยอมฟัง เหมือนพวกที่หึงจนไม่ลืมหูลืมตาน่ะ ถ้าเป็นแฟนกันเธอก็คิดว่าเขากำลังหึงนะ แต่นี่ไม่ได้เป็นอะไรกันไง และเขาก็เป็นคนย้ำเองว่าเธอมีสถานะแค่คู่นอน "ย่าของเธอเป็นยังไงบ้าง" "หมอบอกว่าอาการดีขึ้นแล้วค่ะ อีกไม่นานก็จะได้ย้ายออกมาห้องพักธรรมดาแล้ว" "ถ้าออกมาแล้ว ฉันจะจ้างพยาบาลพิเศษคอยดูแล เธอจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก" "ขอบคุณนะคะ" "ถึงเธอดูแล ก็คงไม่ดีเท่าพยาบาลดูแลเอง" "คุณคิมพูดถูกค่ะ" "ประชดฉันหรอ" "ห๊ะ ?! ปะ เปล่านะคะ ปรางไม่ได้ประชด ก็แค่เห็นด้วย" "รีบทำเข้า มัวแต่พูดอยู่นั่นแหละ ฉันหิวข้าวแล้วนะ" "ค่ะ ๆ" ทำมาเป็นโมโหกลบเกลื่อน ทั้งที่ตัวเองนั่นแหละเป็นคนมาชวนคุย เป็นผู้ชายที่เอาแต่ใจแบบแปลกๆ นิสัยก็แปลก เธอไม่เคยเห็นคนที่มีบุคลิกแบบนี้เลย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เหมือนคนบ้าบอ
Latest chapter
ในปกครองของมาเฟีย ตอนที่ : 20 คาร่อง NC20+
#เพ้นท์เฮ้าส์หรู หลังจากที่กินกันบนรถจนอิ่มหนำสำราญใจ กลับมาถึงที่พักก็ใช่ว่าเขาจะพอแค่นี้ บทเริงรักของทั้งสองคนเริ่มต้นกันต่อทันทีที่ถึงเตียง แทบจะไม่ปล่อยโอกาสให้เธอได้พูดอะไรเลยตับ ตับ ตับ !!เอวหนากระแทกแรงเข้าไปอย่างหนักหน่วง ประหนึ่งว่าตัวเองนั้นอดอยากปากแห้งเรื่องนี้มาจากไหน"อ๊ะอ๊า อ๊ะอ๊ะ !!""แฮ่ก ! รัดแน่นฉิบ ! อ่าส์ ให้ตายเถอะ ผ่อนคลายหน่อยสิ ฉันไม่ได้อยากเสร็จเร็วนะ""ปะ ปรางอ๊า !! ปรางห้ามไม่ได้ อึก..""แม่ง! อึก ~"กระแทกเข้ามาทั้งแรงและถี่ขนาดนั้น จะไม่ให้เธอเกร็งตัวได้ยังไง อย่างน้อยก็ต้องเกร็งตัวรับแรงกระแทกจากเขาไงมือหนาจับคนตัวเล็กนั้นพลิกเปลี่ยนท่า ก่อนที่เขาจะสาวเอวกระแทกเข้าใส่อีกครั้ง และก็เปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ มีอะไรกันนับครั้งไม่ถ้วน แต่ครั้งนี้เหมือนเขาจะอึด มันเลยนานกว่าครั้งไหนๆ"อ๊ะ !! นี่คุณไปคึกมาจากไหน อื้อ !""ไม่รู้หรือไง ว่าฉันเก็บกดมากแค่ไหน ฉันอยากเอากับเธอทั้งวันทั้งคืน ถ้าไม่ติดว่าเธอต้องดูแลย่าของเธอ""อึกอื๊อ ! คะ คุณคิม อ๊า ! ปรางจุกค่ะ มะ มันเข้ามาลึก !""ก็ฉันตั้งใจ ใส่เข้าไปให้ลึกๆ ไง" จับก้นของเธอแหวกออกให้เห็นรูสวยที่กำลังกลืนกินแก่นกายข
ในปกครองของมาเฟีย ตอนที่ : 19 มีอารมณ์บนรถ NC20+
ตกเย็นอนาคินทร์ก็มารับมะปรางที่บ้านของคุณยายเขา แต่คราวนี้เขามาเอง ไม่ได้มีลูกน้องขับรถมาด้วยเหมือนอย่างเคย"เสร็จแล้วหรือยัง?""อะไรเสร็จคะ""ก็เรื่องของย่าเธอไง""ก็เรียบร้อยดีแล้วค่ะ""งั้นไปรอที่รถไป เดี๋ยวฉันตามเข้าไป""ค่ะ"เธอเดินไปที่รถตามคำสั่ง แต่ยังไม่ทันที่จะเข้าไปในรถ ร่างบางหันกลับไปมองเห็นเขากำลังเดินเข้าไปข้างใน ไม่รู้หรอกว่าเขาจะเข้าไปพูดอะไร แต่เดาได้ไม่ยากว่าเขาเข้าไปหาใครไม่นานเขาก็เดินกลับออกมาจากบ้าน จากนั้นก็ขับรถออกไปพร้อมกับเธอ"คุณเข้าไปคุยอะไรกับย่าของปรางเหรอคะ""ทำไมฉันต้องบอกเธอด้วย""ก็ปรางอยากรู้""....." เขาเงียบไม่ได้ตอบอะไรเธอ ทำอย่างกับว่าเรื่องที่เข้าไปคุยน่ะมันเป็นเรื่องลึกลับจนบอกไม่ได้"ก็แค่เข้าไปคุยเรื่องทั่วไป ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร""คุณคิมคิดถึงคุณยายเหรอคะ""....." เขาหันขวับมองหน้าเธอ จนเธอใจหล่นวูบเพราะกลัวถูกดุ ไอ้เรื่องปากไวพูดก่อนคิดเนี่ยเธอเป็นประจำเลย "ขะ ขอโทษค่ะ ปรางไม่ได้จะ..""ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่""ก็คุณมองปรางเหมือนกับว่า...โกรธที่ปรางถามถึงคุณยาย""ก็แล้วถ้าฉันคิดถึง มันผิดหรือไง""ก็ไม่ได้ผิดค่ะ""ทำไมต้องกลัวฉันขนาดนั้น ทำอ
ในปกครองของมาเฟีย ตอนที่ : 18 บ้านใหม่
#หลังจากอออกจากโรงพยาบาล "เป็นไง บ้านหลังนี้ พออยู่ได้หรือเปล่า" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามคนข้างๆ ที่กำลังยืนมองบ้านหลังใหม่อยู่ แต่ย่าของเธอนั้นถูกลูกน้องของเขาเข็นรถวีลแชร์เข้าไปข้างในแล้วที่นี่ถูกเตรียมการไว้พร้อมแล้วสำหรับให้ผู้ป่วยที่เพิ่งผ่าตัดมาพักอยู่"คุณซื้อเหรอคะ?""เปล่า บ้านหลังเก่าของยายฉันเอง ฉันรู้ว่ายายรักบ้านหลังนี้มาก ก็เลยไม่ได้ขายทิ้ง ยังเก็บไว้แล้วก็ให้คนมาคอยดูแลตลอด""ถึงว่า..." สภาพบ้านดูดีเหมือนบ้านใหม่เลย ถึงแม้ตัวโครงสร้างจะดูนานแล้วก็เถอะ เหมือนเป็นบ้านเก่าที่สร้างมานานและทำความสะอาดไว้สำหรับปล่อยเช่าหรือขาย"เข้าไปสิ""ย่าของเธออยู่ที่นี่ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันมีคนคอยดูแล""ทำไมคุณถึงดูแลย่าของปรางดีจัง""ฉันเคยมียาย ท่านเป็นคนใจดี แล้วท่านก็คงดีใจที่ฉันช่วยเหลือคนลำบาก""เสียใจด้วยนะคะเรื่องคุณยาย" ระหว่างที่มาเฟียหนุ่มกำลังพูด เธอก็มองไปรอบๆ ตัวเองจนสายตาไปสะดุดกับภาพยายแก่ที่แขวนติดผนังอยู่ ซึ่งมันเป็นภาพขาวดำ และเธอก็ได้รู้ว่าย่าของเขาเสียชีวิตไปแล้ว"อืม..""อยู่ที่นี่..พ่อของปราง จะไม่มาใช่ไหมคะ""นี่มันบ้านฉัน ไม่ใช่บ้านเธอ พ่อเธอจะรู้ได้ไงว่าย่าเธออยู่ที่น
ในปกครองของมาเฟีย ตอนที่ : 17 เด็กดี
#เพ้นท์เฮ้าส์หรู "อืม จะไปแล้วหรือไง" พูดเสียงงัวเงีย"อ้าว ตื่นแล้วหรอคะ""อือ..""ปรางจะออกไปแล้วค่ะ แต่ว่าเตรียมอาหารให้แล้วนะคะ ถ้าคุณอยากกินหรือหิวก็กินได้เลย ส่วนกาแฟเตรียมเอาไว้ให้แล้วเหมือนกันค่ะ คุณแค่กดน้ำร้อนใส่แก้วก็พอ""อืม..""แล้วก็...""จะสั่งอีกนานไหม ฉันเป็นเจ้านายเธอ ไม่ใช่ผัวเธอนะ""......" ปากที่กำลังจะอ้าพูดประโยคต่อไป ถึงกับหุบไม่ทันเลยทีเดียว เธอไม่ได้สั่งงานเขาสักหน่อย ก็แค่จะบอกว่าอะไรยังไงบ้างก็เท่านั้นเอง เดี๋ยวพอหาอะไรไม่ได้ก็บ่นหาว่าเธอทำไม่เรียบร้อยอีก "ขอโทษค่ะ""แล้วเธอมีอะไร ?""ไว้ค่อยคุยตอนปรางกลับมาก็ได้ค่ะ""ตามใจ"พอเห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไร มะปรางก็หยิบกระเป๋าพร้อมกับกล่องอาหารที่ใส่ถุงเตรียมไว้ออกไปอย่างเงียบๆ นั่งรถมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลเหมือนอย่างเคยทุกวันพอมาถึงโรงพยาบาลมะปรางก็ผลัดเปลี่ยนหน้าที่กับพยาบาลพิเศษที่คอยดูแลประจำอยู่ ป้อนข้าวและป้อนยา ช่วงนี้ย่าของเธอดูเจริญอาหารขึ้นมากเลยทีเดียว อะไรๆ ก็กินง่ายไปหมด ไม่งอแงเหมือนกับเมื่อก่อน"เป็นเด็กดีนะ""หือ ย่าคุยกับปรางหรอ""อือ เป็นเด็กดี เขาจะได้รักมากๆ" ย่าของเธอน่าจะหมายถึงเขา ที่วันก่อ
ในปกครองของมาเฟีย ตอนที่ : 16 เป็นแฟน
หลังจากวันนั้นมาเฟียหนุ่มก็คอยแวะเวียนไปหาย่าของมะปรางอยู่บ่อยครั้งจนหญิงชรานั้นเริ่มคุ้นเคยและจำได้ จากที่เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา ก็เริ่มพูดคุยบ้างเล็กน้อยส่วนมะปรางก็คอยมาดูแลย่าของตัวเองทุกวัน จนอาการของผู้เป็นย่านั้นดีขึ้นตามลำดับ อีกไม่นานก็คงจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วล่ะแกร๊ก ~"คุณคิม""อืม...""พี่วาดบอกว่าคุณมา ปรางก็เลยมาหา""จะมาหาทำไม เจอหน้ากันทุกวันอยู่แล้ว""ก็..""เป็นแฟนกันเหรอ"ทั้งสองมองหน้าเจ้าของคำถาม ก่อนจะหันมองหน้ากันเองด้วยความตกใจ แต่คนที่ตกใจมากที่สุดก็คงจะเป็นเธอ"ยะ ย่า ไม่ใช่นะ เขาเป็นเจ้านายของปรางเอง""ครับ เป็นแฟนกัน""เหรอ ดีจัง""คุณ !" มะปรางทำหน้าดุ คิ้วขมวดย่น เหมือนกำลังตำหนิมาเฟียหนุ่มที่พูดอะไรออกไปแบบนั้นเพราะมันไม่เป็นความจริงแต่จะพูดจะเถียงอะไรกันตรงนี้ก็ไม่ได้ คงต้องรอออกไปคุยกันข้างนอก เพื่อที่ย่าจะได้ไม่ต้องมาได้ยินและรับรู้อะไร#สักพักต่อมามะปรางดึงแขนของมาเฟียหนุ่มให้ออกมาข้างนอก ถึงมันจะผ่านมาสักพักแล้วแต่เธอก็ยังไม่ลืมหรอก"มีอะไร ?""ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้นคะ""พูดอะไร""ก็บอกย่าของปรางไปแบบนั้นไง""แล้วยังไง ก็ไม่เห็นมันจะมีอะไรเล
ในปกครองของมาเฟีย ตอนที่ : 15 คอยดูแล
ฉันกลับมาจากบ้านในช่วงบ่ายๆ ของวันเดียวกัน นั่งรถตรงดิ่งมาที่โรงพยาบาล เพราะจากที่ประเมินสภาพบ้านด้วยสายตาแล้ว ฉันคงทำวันเดียวไม่หมด แบ่งเวลามาทำเอาทีละเล็กน้อย นี่ก็ไม่รู้ว่าพ่อจะกลับมาอาละวาดอีกหรือเปล่าเหนื่อย ! เหนื่อยมากๆ !#โรงพยาบาลแกร๊ก ~พอเดินเข้าไปข้างในก็ต้องชะงัก เพราะเห็นคุณคิมกำลังยืนป้อนของกินให้กับย่าของฉันอยู่"คุณ !""ฉันโทรมาทำไมถึงไม่รับ?""อ๋อ ขอโทษค่ะพอดีปิดเสียงเอาไว้" จริงๆ คงไม่ได้ยินหรอก เพราะโทรศัพท์ของฉันมันก็เก่ามากแล้ว ลำโพงมันก็ไม่ค่อยจะดี ดังบ้างไม่ดังบ้างแล้วแต่อารมณ์ของมัน"ไปไหนมา?""ไปทำความสะอาดที่บ้านมาค่ะ คุณหมอให้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วก็จะได้กลับได้เลย""หมอบอกแล้วหรือไง""ยังเลยค่ะ แค่ไปเตรียมเอาไว้""....."ฉันค่อยๆ เดินเข้าไปหาเขา ไปยืนอยู่ตรงข้างเตียงของย่า พยายามที่จะไม่เกร็งแล้วแต่ก็ไม่รู้ทำไมมันยังเป็น เวลาอยู่กันสองคนก็ยังพอว่า นี่มาอยู่ต่อหน้าย่าของฉันอีก ไม่รู้จะตอบคำถามย่ายังไงเลยถ้าย่าถามว่าเขาเป็นใคร"คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ""ฉันก็นั่งรถมาไง""อ๋อ.." ไม่อยากต่อปากต่อคำ เหมือนเขากำลังตอบกวนอารมณ์ แต่นี่มันก็นิสัยของเขาอยู่แล้วแหละ
You may also like
