วันถัดมากริ๊ง กริ๊ง ~เสียงกริ่งที่หน้าประตูดังขึ้นทำให้สองหนุ่มสาวที่กำลังนั่งทานอาหารร่วมกันหันมองกันอย่างงงๆ ก่อนที่มะปรางจะเป็นฝ่ายพูดทักขึ้นมา"คุณคนนั้นอีกหรือเปล่าคะ?""แล้วไง" ตอบหน้าตาเฉยมาก"ไม่เปิดประตูหรอคะ""เปิดทำไม""ถ้าไม่เปิด เขาคงได้กดกริ่งอยู่แบบนั้น""......" มาเฟียหนุ่มถอนหายใจแรง เหมือนว่าเธอพูดถูก ถ้าไม่ออกไปเปิดประตู หรือไม่ไล่กลับไปให้มันรู้แล้วรู้รอด ก็คงจะได้ยินเสียงกริ่งอยู่แบบนั้น"ปรางไม่ยุ่งแล้วนะคะ ไม่อยากโดนว่า""ใครว่า""ก็คุณไงคะ เมื่อวานคุณว่าปราง""....." เขามองนิ่งๆ ไม่ได้พูดตอบกลับอะไร"ไม่รู้หรอกนะคะ ว่าเขาเป็นใครยังไงกับคุณ จะเคลียร์กันให้จบเถอะค่ะ ปรางเองก็ไม่ได้อยากเดือดร้อนด้วย ถ้าเขารู้เรื่องความสัมพันธ์ของเราสองคนขึ้นมา มันจะเป็นเรื่องใหญ่เอานะคะ"เธอไม่ได้อยากเป็นเมียน้อยหรือเมียเก็บใคร เพราะเธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าความสัมพันธ์ของเขากับผู้หญิงคนนั้นมันยังไงกันแน่ เป็นสามีภรรยากันจริงๆ หรือเปล่า หรือแค่เด็กที่เขาเลี้ยงเอาไว้เหมือนกัน"เดี๋ยวฉันจัดการเอง"พูดจบมาเฟียหนุ่มก็ลุกออกไปจากโต๊ะอาหาร เดินตรงไปที่ประตู ก่อนจะเปิดมันออก"คิม ! ออกมา
#เวลาต่อมา"นี่เธอ เมื่อไหร่คิมจะกลับ นี่มันนานแล้วนะ มันไม่ใช่บ่ายแล้ว นี่มันตอนเย็นแล้ว"เสียงแว๊ดๆ ของผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงห้องรับแขกดังขึ้นมาจนทำให้มะปรางที่อยู่ในห้องครัวถึงกับสะดุ้งเลยทีเดียว เพราะเธอกำลังทำอาหารอยู่เธอจะไปรู้ได้ยังไงว่าทำไมเขาถึงไม่กลับ เผลอๆ คงเป็นเพราะเธอโทรบอกด้วยซ้ำเขาถึงไม่กลับแบบนี้ แล้วถ้าเขาไม่กลับมาจริงๆ เธอไม่รู้เลยว่าจะต้องรับมือยังไงกับผู้หญิงร้ายๆ แรงๆ แบบนี้ผู้หญิงคนนี้จะไม่อาละวาดทำลายข้าวของใช่ไหม ขอให้มันไม่เป็นอย่างนั้นก็แล้วกันนะ"นี่เธอฉันถามไม่ได้ยินหรือไง" เสียงดังเข้ามาในห้องครัว"มีอะไรหรือเปล่าคะ""ฉันถามว่าทำไมคิมถึงไม่กลับมาสักที นี่มันเย็นแล้วนะ""ฉันเองก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ""โอ๊ย ! ไม่ได้เรื่องอะไรเลย !" โวยวายเสร็จก็เดินกระทืบเท้าออกไปไม่เข้าใจว่าผู้หญิงคนนี้จะมาหงุดหงิดใส่ทำไม ถ้าจะมองว่าเธอเป็นแม่บ้าน เธอยิ่งไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปยุ่งอะไรกับเจ้านายเลย ถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เคยละลาบละล้วงเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับงานของเขาเลยสักครั้งเขาไปไหนมาไหน จะรู้ได้ยังไงตอนนี้ได้แต่ภาวนาให้เขากลับมาเร็วๆ เธอจะได้ไม่ต้องรับมือกับผู้หญิงคนนี้ แล
สายๆ ของวันหนึ่งกริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง ~เสียงกดออดที่หน้าประตูมันทำให้เธอตกใจ เพราะไม่รู้ว่าเป็นใคร จะบอกว่าเป็นเขาก็คงไม่ใช่ เพราะเขาไม่เคยกดกริ่งแบบนี้ ถ้ามาถึงเขาก็จะกดเข้ามาเลยเพราะมีคีย์การ์ดอยู่แล้ว หรือถ้าลืมอะไรไว้จริงๆ เขาคงโทรหาเธอเพื่อให้เอาออกมาให้หน้าประตูแล้วแกร๊ก ~พอเปิดประตูออกไปก็เจอผู้หญิงแปลกหน้าคนนึง แต่เธอสวยมาก ใส่ชุดเดรสสีแดงสด ปากก็แดงแจ๋ ใส่แว่นตาดำอีกด้วย"สะ สวัสดีค่ะ""เธอ..." ผู้หญิงตรงหน้าถอดแว่นออก ก่อนจะไล่สายตามองมะปรางที่ใส่ชุดธรรมดาๆ อยู่บ้าน บวกกับสภาพที่กำลังอยู่ในช่วงทำความสะอาดด้วย เนื้อตัวเลยมอมแมมไปหมด "เป็นแม่บ้านเหรอ?""คะ?""ฉันเป็นเมียเจ้าของเพ้นท์เฮ้าส์นี้ ฉันจะมารอเขาที่ห้อง"ฟึ่บ !!" ?!! "ยังไม่ทันที่มะปรางจะได้ตอบกลับอะไรเลย ผู้หญิงคนนั้นก็แทรกตัวแล้วเดินเข้าไปก่อนแล้ว"นี่เธอลากกระเป๋าของฉันตามมาด้วย ค่อยๆ ล่ะ กระเป๋าของฉันมันแพง มันจะเป็นรอย แล้วเดี๋ยวของข้างในมันจะหล่นด้วย""....."มะปรางไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อ ถึงเธอจะไม่ได้ตอบรับ แต่ก็คงต้องลากเข้าไปให้เขาจริงๆ นั่นแหละ"แล้วนี่คิมหายไปไหน""คุณคิมออกไปทำงานค่ะ ไปตั้งแต่เช้าแล้ว
#เพ้นท์เฮ้าส์หรู หลังจากที่กินกันบนรถจนอิ่มหนำสำราญใจ กลับมาถึงที่พักก็ใช่ว่าเขาจะพอแค่นี้ บทเริงรักของทั้งสองคนเริ่มต้นกันต่อทันทีที่ถึงเตียง แทบจะไม่ปล่อยโอกาสให้เธอได้พูดอะไรเลยตับ ตับ ตับ !!เอวหนากระแทกแรงเข้าไปอย่างหนักหน่วง ประหนึ่งว่าตัวเองนั้นอดอยากปากแห้งเรื่องนี้มาจากไหน"อ๊ะอ๊า อ๊ะอ๊ะ !!""แฮ่ก ! รัดแน่นฉิบ ! อ่าส์ ให้ตายเถอะ ผ่อนคลายหน่อยสิ ฉันไม่ได้อยากเสร็จเร็วนะ""ปะ ปรางอ๊า !! ปรางห้ามไม่ได้ อึก..""แม่ง! อึก ~"กระแทกเข้ามาทั้งแรงและถี่ขนาดนั้น จะไม่ให้เธอเกร็งตัวได้ยังไง อย่างน้อยก็ต้องเกร็งตัวรับแรงกระแทกจากเขาไงมือหนาจับคนตัวเล็กนั้นพลิกเปลี่ยนท่า ก่อนที่เขาจะสาวเอวกระแทกเข้าใส่อีกครั้ง และก็เปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ มีอะไรกันนับครั้งไม่ถ้วน แต่ครั้งนี้เหมือนเขาจะอึด มันเลยนานกว่าครั้งไหนๆ"อ๊ะ !! นี่คุณไปคึกมาจากไหน อื้อ !""ไม่รู้หรือไง ว่าฉันเก็บกดมากแค่ไหน ฉันอยากเอากับเธอทั้งวันทั้งคืน ถ้าไม่ติดว่าเธอต้องดูแลย่าของเธอ""อึกอื๊อ ! คะ คุณคิม อ๊า ! ปรางจุกค่ะ มะ มันเข้ามาลึก !""ก็ฉันตั้งใจ ใส่เข้าไปให้ลึกๆ ไง" จับก้นของเธอแหวกออกให้เห็นรูสวยที่กำลังกลืนกินแก่นกายข
ตกเย็นอนาคินทร์ก็มารับมะปรางที่บ้านของคุณยายเขา แต่คราวนี้เขามาเอง ไม่ได้มีลูกน้องขับรถมาด้วยเหมือนอย่างเคย"เสร็จแล้วหรือยัง?""อะไรเสร็จคะ""ก็เรื่องของย่าเธอไง""ก็เรียบร้อยดีแล้วค่ะ""งั้นไปรอที่รถไป เดี๋ยวฉันตามเข้าไป""ค่ะ"เธอเดินไปที่รถตามคำสั่ง แต่ยังไม่ทันที่จะเข้าไปในรถ ร่างบางหันกลับไปมองเห็นเขากำลังเดินเข้าไปข้างใน ไม่รู้หรอกว่าเขาจะเข้าไปพูดอะไร แต่เดาได้ไม่ยากว่าเขาเข้าไปหาใครไม่นานเขาก็เดินกลับออกมาจากบ้าน จากนั้นก็ขับรถออกไปพร้อมกับเธอ"คุณเข้าไปคุยอะไรกับย่าของปรางเหรอคะ""ทำไมฉันต้องบอกเธอด้วย""ก็ปรางอยากรู้""....." เขาเงียบไม่ได้ตอบอะไรเธอ ทำอย่างกับว่าเรื่องที่เข้าไปคุยน่ะมันเป็นเรื่องลึกลับจนบอกไม่ได้"ก็แค่เข้าไปคุยเรื่องทั่วไป ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร""คุณคิมคิดถึงคุณยายเหรอคะ""....." เขาหันขวับมองหน้าเธอ จนเธอใจหล่นวูบเพราะกลัวถูกดุ ไอ้เรื่องปากไวพูดก่อนคิดเนี่ยเธอเป็นประจำเลย "ขะ ขอโทษค่ะ ปรางไม่ได้จะ..""ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่""ก็คุณมองปรางเหมือนกับว่า...โกรธที่ปรางถามถึงคุณยาย""ก็แล้วถ้าฉันคิดถึง มันผิดหรือไง""ก็ไม่ได้ผิดค่ะ""ทำไมต้องกลัวฉันขนาดนั้น ทำอ
#หลังจากอออกจากโรงพยาบาล "เป็นไง บ้านหลังนี้ พออยู่ได้หรือเปล่า" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามคนข้างๆ ที่กำลังยืนมองบ้านหลังใหม่อยู่ แต่ย่าของเธอนั้นถูกลูกน้องของเขาเข็นรถวีลแชร์เข้าไปข้างในแล้วที่นี่ถูกเตรียมการไว้พร้อมแล้วสำหรับให้ผู้ป่วยที่เพิ่งผ่าตัดมาพักอยู่"คุณซื้อเหรอคะ?""เปล่า บ้านหลังเก่าของยายฉันเอง ฉันรู้ว่ายายรักบ้านหลังนี้มาก ก็เลยไม่ได้ขายทิ้ง ยังเก็บไว้แล้วก็ให้คนมาคอยดูแลตลอด""ถึงว่า..." สภาพบ้านดูดีเหมือนบ้านใหม่เลย ถึงแม้ตัวโครงสร้างจะดูนานแล้วก็เถอะ เหมือนเป็นบ้านเก่าที่สร้างมานานและทำความสะอาดไว้สำหรับปล่อยเช่าหรือขาย"เข้าไปสิ""ย่าของเธออยู่ที่นี่ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันมีคนคอยดูแล""ทำไมคุณถึงดูแลย่าของปรางดีจัง""ฉันเคยมียาย ท่านเป็นคนใจดี แล้วท่านก็คงดีใจที่ฉันช่วยเหลือคนลำบาก""เสียใจด้วยนะคะเรื่องคุณยาย" ระหว่างที่มาเฟียหนุ่มกำลังพูด เธอก็มองไปรอบๆ ตัวเองจนสายตาไปสะดุดกับภาพยายแก่ที่แขวนติดผนังอยู่ ซึ่งมันเป็นภาพขาวดำ และเธอก็ได้รู้ว่าย่าของเขาเสียชีวิตไปแล้ว"อืม..""อยู่ที่นี่..พ่อของปราง จะไม่มาใช่ไหมคะ""นี่มันบ้านฉัน ไม่ใช่บ้านเธอ พ่อเธอจะรู้ได้ไงว่าย่าเธออยู่ที่น