Share

บทที่ 5

Author: ชอบกินลิ้นจี่
เวินซวงซวี่กลับพูดอย่างใจเย็น “แม่วางใจเถอะค่ะ หนูตัดขาดกับสวีจ้งจินแล้ว แต่ต่อไปในเมื่อจะสืบทอดตระกูลเวิน การแต่งงานต้องมั่นคงหน่อย ต้องเลือกคนที่หนูไม่เกลียดถึงจะดี”

แม่ของเวินซวงซวี่ไม่เห็นด้วยที่จะให้เธอคบกับสวีจ้งจิน

ด้านหนึ่งเพราะไม่พอใจที่เธอเสียสติเพราะความรัก อีกด้านหนึ่งเพราะตระกูลสวีเป็นคู่แข่งกับตระกูลเวิน

แม้จะบอกว่าขนาดของตระกูลสวีจะสู้ตระกูลเวินไม่ได้ แต่อย่างไรก็เป็นศัตรู

ในความเป็นจริง แม่ของเวินซวงซวี่ไม่ได้อยากควบคุมเรื่องแต่งงานให้มากนัก หลาย ๆ เรื่องเธอก็ไม่ได้ใส่ใจเท่ากับเวินสือเหยา

แม่ของเวินซวงซวี่ใช้ดวงตาเฉียบคมมองพิจารณาเวินซวงซวี่ครู่หนึ่ง

“ได้” เธอพูด “แกเลือกคนเองได้ แต่พนันได้ก็ต้องแพ้ได้ ซวงซวี่ อย่าทำให้ฉันผิดหวัง”

เวินซวงซวี่พยักหน้า

แม่ของเวินซวงซวี่ยังมีธุระต้องทำ จึงหมุนตัวขึ้นชั้นบน

ในห้องรับแขกจึงเหลือแต่เวินสือเหยาและเวินซวงซวี่

แม้ทั้งสองจะเป็นพี่น้องกันในนาม แต่ความสัมพันธ์กลับธรรมดา

เวินสือเหยาจงใจลูบไล้กำไลที่แม่ของเวินซวงซวี่ซื้อให้เธอในราคาสูง ตามด้วยหัวเราะเยาะ “เวินซวงซวี่ เธอคงไม่คิดว่าตัวเองจะหาผู้ชายที่ดีกว่าฉงเฮ่อได้แล้วมั้ง? ทั้งวงการรู้กันหมด เธอลดตัวเพื่อสวีจ้งจิน ยังคิดว่าจะมีคนอยากแต่งงานกับเธออีกเหรอ?”

แวดวงของตระกูลเสิ่นกับตระกูลสวีไม่เหมือนกัน

แต่เมืองหมิงมีคนไม่น้อยรู้เรื่องที่เวินซวงซวี่ไปคบกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง ลับหลังพูดกันให้ว่อน

เวินซวงซวี่แค่เหลือบมองเวินสือเหยา

ความจริงเธอไม่มีความรู้สึกอะไรกับพี่สาวคนนี้ทั้งนั้น

กระทั่งว่าตอนที่ฉงเฮ่อขอถอนหมั้น เธอยังแอบดีใจอยู่เลย

แค่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เวินสือเหยาถึงคิดร้ายกับเธอเสมอ

“สวี่ฉงเฮ่อ?”

เวินซวงซวี่เลิกคิ้วแล้วยิ้มเยาะ “พี่ชอบก็เก็บเอาไว้เถอะ แต่ว่านะ ได้คนเขาบอกว่าเบื้องหลังเขาก็สนุกไม่เบา พี่ พี่อย่าลืมให้เขาตรวจร่างกายเป็นเวลาด้วยล่ะ”

“เธอ!”

เวินสือเหยาเดือดจัดกับคำพูดนี้จนหน้าอกกระเพื่อม

เธอรู้ดีว่าตัวเองไม่เหมือนกับเวินซวงซวี่

แม่เข้มงวดกับเวินซวงซวี่แต่เอาใจเธอ นั่นเพราะยิ่งหวังมากก็ยิ่งตั้งเงื่อนไขสูง

แต่... ถือดีอย่างไร?

ถือดีอย่างไรเวินซวงซวี่สามารถสืบทอดตระกูลเวินได้

แต่เธอกลับไม่ได้?

แค่เพราะว่าเธอคือลูกเลี้ยงของตระกูลเวินเหรอ?

เวินสือเหยามองเงาหลังเวินซวงซวี่จากไป ดวงตาเคร่งขรึม เต็มไปด้วยความไม่ยินยอม

เวินซวงซวี่กลับไม่ว่างจะสนใจอารมณ์ของเวินสือเหยา

เพื่อนที่ได้ยินเรื่องของเวินซวงซวี่ ต่างเริ่มเตรียมแนะนำคนดูตัวให้เวินซวงซวี่แล้ว

สามวันติดกัน เวินซวงซวี่พบคนไม่น้อย

กลับไม่ค่อยกระตือรือร้นเลย

ขณะเธอกำลังจะไปกลับมีเสียงเสิ่นชูดังมาจากที่ไม่ไกล

“เวินซวงซวี่? บังเอิญจริง”

เธอคล้องแขนสวีจ้งจิน เสื้อผ้าบนตัวเปลี่ยนเป็นของแบรนด์เนมราคาสูงลิ่ว

ยังคงหน้าตาอ่อนโยนเชื่อฟัง

พอสวีจ้งจินที่อยู่ข้างตัวเสิ่นชูเห็นเธอก็ขมวดคิ้ว

ดูเหมือนว่าเธอจะต่างไปจากเดิม

แต่งหน้าประณีต ริมฝีปากแดง ผมดำ สีหน้าขี้เกียจเฉื่อยแฉะ โดดเด่นและปล่อยตัว

ไม่เหมือนเมื่อก่อนสักนิด

“เธออยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

สวีจ้งจินทิ้งความคิดเหล่านั้นแล้วถามเสียงเย็น

ร้านอาหารแห่งนี้เป็นระบบสมาชิก

เวินซวงซวี่ซึ่งมีฐานะแบบนี้ย่อมปรากฏตัวที่นี่ไม่ได้

เวินซวงซวี่เบะปากแบบชวนคิด “แล้วทำไมฉันจะอยู่ที่นี่ไม่ได้?”

“คุณเวินมาทำงานเหรอคะ?” เสิ่นชูหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดแบบเวทนา “ถึงเงินเดือนที่นี่จะสูง แต่คุณเวินก็จบจากมหาวิทยาลัยดังนะ นึกไม่ถึงว่าจะมาเป็นเด็กเสิร์ฟที่นี่เพื่อเงิน”

“เด็กเสิร์ฟแล้วยังไง?” เวินซวงซวี่ปราดตามองเสื้อผ้าที่มีราคาเป็นหมื่นต่อชิ้นบนตัวเสิ่นชู แล้วพูดแบบไม่ใส่ใจ “ยังไงเงินที่ตัวเองหามาก็ดีกว่าได้จากการเกาะผู้ชายเยอะ”

เสิ่นชูหน้าซีด กัดริมฝีปากท่าทางน่าสงสารเล็กน้อย

สวีจ้งจินกลับพูดแบบรำคาญ “ฉันยินดีจ่ายให้ผู้หญิงของตัวเอง จะทำไม? ตอนนั้นเราเลิกกันฉันก็ชดเชยเธอแล้วห้าล้าน เธอยืนกรานไม่เอาเองต่างหาก เวินซวงซวี่ ท่าทีบริการแบบนี้ของเธอก็ทำงานที่นี่ได้เหรอ?”

เขาตามผู้จัดการมาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง เสิ่นชูที่อยู่ด้านข้างเป็นเด็กดีมองเวินซวงซวี่เงียบ ๆ

เวินซวงซวี่มองทั้งสองคน

แล้วจู่ ๆ เธอก็รู้สึกตลก

ถ้าเธอเป็นนักศึกษาจน ๆ ที่เพิ่งเรียนจบจริง งั้นการกระทำนี้ของสวีจ้งจินก็คือจะทำลายงานของเธอ ให้ชีวิตลำเค็ญของเธอต้องลำบากกว่าเดิม

เสิ่นชู ทั้งที่รับรู้ถึงทุกอย่างนี้ได้ดีที่สุด กลับมองสวีจ้งจินสร้างเรื่องให้เธอด้วยสายตาเย็นชา

ก็นางในดวงใจนี่นะ มันไม่เหมือนกัน

ไม่นานผู้จัดการก็มา

“เด็กเสิร์ฟคนนี้ท่าทีไม่ดี ผมไม่คิดว่าเธอจะทำงานที่นี่ต่อได้นะครับ”

สวีจ้งจินพูดเสียงชืด ๆ

ผู้จัดการอึ้ง จากนั้นก็รีบอธิบาย “คุณเข้าใจผิดแล้วครับ คุณเวินคือสมาชิกวีไอพีของที่นี่ ไม่ใช่เด็กเสิร์ฟอย่างที่คุณว่านะครับ”

“อะไรนะ?!”

สวีจ้งจินตกตะลึงพรึงเพริด เขาขมวดคิ้วทำหน้าเหลือเชื่อ

เวินซวงซวี่จะมีปัญญาเป็นสมาชิกของที่นี่ได้อย่างไร?

เมื่อก่อนขนาดของจะกินเล่นข้างทางยังตัดใจซื้อไม่ลงเลย สตรอว์เบอร์รีก็ยอมกินก้นสตรอว์เบอร์รีแต่โดยดี แล้วจะเป็นสมาชิกวีไอพีได้อย่างไร?

เธอทำได้ทุกอย่างจริง ๆ มีแผนอยู่ในใจ ต้องการดึงดูดความสนใจของเขานั่นแหละ

ความรำคาญในดวงตาสวีจ้งจินไต่ระดับถึงขีดสุด

“เวินซวงซวี่ เธอคิดจะทำอะไรกันแน่? เพื่อตามตื๊อกลับมาอยู่กับฉันเหรอ?”

เวินซวงซวี่ยกเปลือกตาขึ้น ริมฝีปากแดงพ่นสองคำออกมา “งี่เง่า!”
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น   บทที่ 100

    เขาหมุนตัวแล้วเดินออกไปด้านนอก ก่อนจะล้วงโทรศัพท์ออกมาโทรหาหวังเซ่า “ตรวจดูภาพกล้องวงจรปิดของลานจอดรถใต้ดินของเวินซื่อ หาตำแหน่งของเวินซวงซวี่”เมื่อหวังเซ่าได้ยินคำพูดลุกลี้ลุกลนของประธานเจ้านายตน ก็รีบตัดสายและเริ่มจัดการทันทีลู่เยี่ยนหุยเองก็ไม่อยู่เฉย เขาเม้มิมฝีปากบางแน่น พร้อมขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะหยิบโน้ตบุ๊กออกมาดู ลองกำหนดตำแหน่งโทรศัพท์มือถือของเวินซวงซวี่ภายใต้การร่วมแรงร่วมใจของทั้งสองคน หวังเซ่าโทรศัพท์เข้ามา “ท่านประธานครับ ผมหาเจอแล้วครับ คุณหนูเวินถูกคนพาตัวไป ตำแหน่งอยู่ที่...”“อืม โกดังทางชานเมืองตะวันตก” ลู่เยี่ยนหุยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขึงขัง“พาตำรวจไป ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้”หลังสั่งเสร็จเรียบร้อย ลู่เยี่ยนหุยก็วางสายไปหวังเซ่าพลันเงียบไป เขาสัมผัสได้ถึงความเดือดดาลที่ลู่เยี่ยนหุยกำลังกดเอาไว้ติดตามอยู่ข้างกายเขามาหลายปีขนาดนี้ หวังเซ่าคิดเอาเองว่ารู้จักลู่เยี่ยนหุยดีเขาสวดภาวนาอยู่ในใจเงียบ ๆ ว่าคนที่ลักพาตัวเวินซวงซวี่ไปจะดวงแข็งหน่อยไม่อย่างนั้น สิ่งที่ประธานของตนมีคือวิธัการจัดการเขาลู่เยี่ยนหุยขมวดคิ้วมุ่น ทั้งตัวแผ่ไปด้วยกลิ่นอายแห่งความเคร่งขรึม

  • ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น   บทที่ 99

    เวินซวงซวี่กวาดตาไปมองสภาพแวดล้อมรอบ ๆ ก็เข้าใจในทันทีว่าตนถูกลักพาตัวแล้วเธอครุ่นคิดอยู่ในหัวรอบหนึ่งคนที่ล่วงเกินในตอนนี้ มีเพียงคนพวกนั้นนับนิ้วออกมาได้เลยตอนที่หลี่ซวินปรากฏตัว ในแววตาของเวินซวงซวี่ปรากฏสีหน้าเป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ ยังคงมองไปที่อีกฝ่ายด้วยสายตาราบเรียบ คล้ายกับกำลังมองตัวตลกที่ทำอะไรก็ไม่สำเร็จหลี่ซวินเข้าใจสายตาของเวินซวงซวี่ เขาบีบคางเธอเอาไว้ด้วยความไม่พอใจ พร้อมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขึงขัง “เธอมองด้วยสายตาอะไรไม่ทราบ นี่เธอกำลังขู่ฉันเหรอ?”“หืม พูดสิ?”เวินซวงซวี่แค่นเสียงฮึทีหนึ่ง ก่อนจะใช้ช่องอกเปล่งเสียงออกมา ก้มหน้าเล็กน้อย ใช้สายตาส่งสัญญาณว่าเธอถูกปิดปากเอาไว้ในจังหวะนี้เอง หลี่ฉิงก็แกะผ้าเทปบนปากเธอจากข้าง ๆ พร้อมทำสีหน้าสะใจ “ทำไม ตอนนี้ทำมไม่ทำท่าอวดเก่งเหมือนตอนอยู่ในห้องประชุมแล้วล่ะ?”พูดพลาง เธอยังตบหน้าของเวินซวงซวี่ พร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากเวินซวงซวี่ถุยเสียงหนึ่ง “ทำไม เธอคิดว่าลักพาตัวฉันแล้ว เธอก็จะกลับไปที่เวินซื่อได้เหรอ?”“แล้วก็คุณด้วย หลี่ซวิน” สายตาของเวินซวงซวี่กวาดไปที่มือของชายหนุ่ม “ฉันแนะนำว่าคุณรีบปล่อยฉันไปซะ

  • ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น   บทที่ 98

    พอดีเลย คุณชายสวีให้เขาหาโอกาสจัดการเวินซวงซวี่อยู่ตลอดเขากำลังกังวลอยู่เลยว่าไม่มีข้ออ้าง นี่มันโอกาสที่มาหาถึงที่ไม่ใช่เหรอ?เมื่อหลี่ซวินปลอบหลี่ฉิงที่ยังสะอื้นอยู่เสร็จ ก็เดินไปต่อสายโทรหาสวีจ้งจินข้าง ๆหลี่ฉิงมองการกระทำของเขา นัยน์ตาฉายแววหม่นหมองเธอรู้มาโดยตลอดว่า ที่หลี่ซิวินอวดดีที่บริษัทขนาดนั้น เบื้องหลังไม่ได้มีเพียงคุณหนูใหญ่เวินเป็นที่พึ่ง แต่ยังมีคุณชายสวีด้วยอีกคนขอเพียงขอให้คุณชายสวีช่วย เวินซวงซวี่ต้องหนีไม่รอดแน่นอน!อีกด้านหนึ่ง สวีจ้งจินเห็นหลี่ซวินโทรเข้ามา ในใจก็ผุดความม่สบอารมณ์ขึ้นมาเมื่อเห็นชื่อของหลี่ซวิน เขาก็นึกถึงว่าช่วงนี้กำลังคิดหาวิธีหาตัวคุณหนูรองเวินอยู่ตลอด แต่กลับกลายเป็นว่าเหนื่อยไปโดยเปล่าประโยชน์นับตั้งแต่เจอกันที่หน้าเคาน์เตอร์ครั้งนั้นครั้งเดียว ก็ไม่มีข่าวอื่นอีกเลยเมื่อเห็นหลี่ซวิน ก็ยิ่งเดือดดาลเข้าไปกันใหญ่เขารับสายแล้วเอ่ยขึ้นทั้งอารมณ์ไม่ดี “ไอ้สวะ ยังโทรมาหาฉันทำพระแสงอะไรอีก?”“ฉันให้นายจับตาดูเวินซวงซวี่ผู้หญิงคนนั้น สุดท้ายล่ะ ตอนนี้เธอกลับผลักดันโปรเจกต์ของเยี่ยนหมิง เรื่องที่ฉันสั่งนาย นายจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อยเหรอ

  • ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น   บทที่ 97

    หลี่ฉิงถูกโยนออกไปอยู่หน้าประตูบริษัทรปภ.กลุ่มหนึ่งจับเธอโยนออกไปหน้าเคาน์เตอร์ต่างพากันชะโงกศีรษะ ตามมาดูเรื่องสนุก อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ถึงยังไง ก็เพิ่งจะเคยเห็นสถานการณ์พรรค์นี้เป็นครั้งแรกวินาทีถัดมา รปภ.ก็โยนข้าวของของหลี่ฉิงไปที่ข้างกายเธอเลย“เธอไสหัวไปได้แล้ว ไม่มีธุระอะไรก็อย่ามาปรากฏตัวแถวบริษัทอีก”พูดจบ รปภ.ก็ตบมือแล้วเดินออกไปทั้งใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสบาย ๆเรื่องพวกนี้ ผู้จัดการเป็นคนกำชับมาเป็นพิเศษทั้งสิ้น เขาทำเสร็จสิ้นอย่างราบรื่นแล้ว!เขาทำงานในสายงานนี้มาหลายปี หลี่ฉิงคนนี้เป็นคนที่ออกจากบริษัทด้วยวิธีที่น่าอายที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา และหายากอย่างมากหลี่ฉิงเห็นพนักงานหน้าเคาน์เตอร์สองคนมองเธออยู่ตรงประตู นัยน์ตาแฝงไปด้วยรอยยิ้มและความสับสนเธอกัดริมฝีปากแดงแน่น กำหมัดแน่น ลอบสาบานอยู่ภายในใจว่า จะจำความอับอายในวันนี้ให้ขึ้นใจพนักงานหน้าเคาน์เตอร์สังเกตเห็นสายตาของหลี่ฉิง ก็อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ“กลายเป็นอย่างนี้ไปแล้ว ต้องไปอยู่แล้ว ไม่คิดเลยว่ายังจะอวดดีขนาดนี้อีก”อีกคนกลับไม่เป็นไร “เธอก็เป็นแบบนี้มาตลอด ก่อนหน้านี้ใส่ชุดดูเรียบง่าย ดูไ

  • ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น   บทที่ 96

    “ขอร้องเธอละ ให้อภัยฉันเถอะนะ คุณเวิน ฉันผิดไปแล้วจริง ๆ ครั้งหน้าฉันจะไม่ทำอีกแล้ว”“ยังจะมีครั้งหน้าอีกเหรอ?”เวินซวงซวี่หรี่ตาแสนงดงามเล็กน้อย และใจแข็งกับการขอร้องอย่างยากลำบากของหลี่ฉิงเธอไม่ใช่แม่พระอะไรถ้าไม่ใช่เพราะเธอเตรียมการแต่เนิ่น ๆ สถานการณ์ในวันนี้ เธอก็คงแก้สถานการณ์ไม่ได้จริง ๆถ้าสมมติอีกว่า วันนี้คนที่ถูกหลี่ฉิงแทนที่ไม่ใช่เธอ แต่เป็นเด็กฝึกงานที่เพิ่งเข้ามาที่บริษัทคนอื่น ถ้าอย่างนั้นชีวิตของอีกฝ่าย ไม่ต้องจบลงจริง ๆ แล้วเหรอ?เมื่อคิดถึงตรงนี้ นัยน์ตาของเวินซวงซวี่ก็ปรากฏความเย็นเยียบหลี่ฉิงรีบส่ายหน้า “ไม่ ๆ ๆ คุณเวิน มีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ฉันมีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ครั้งหน้าฉันไม่กล้าอีกแล้ว”เธอร้องไห้น้ำตาไหลเป็นสาย น้ำมูกไหลเป็นทางคนที่อยู่ในห้องประชุม ไม่มีใครช่วยเธอร้องขอความเมตตาเลยสักคนเห็นได้ชัดว่าเวลาปกติ การเป็นที่รักของคนคนนี้ทั่ว ๆ ไปจริง ๆเสี่ยวหยวนรู้สึกเพียงในใจอารมณ์ดีอย่างมากทีแรก เวินซวงซวี่ไม่ยอมให้เธอออกหน้า เธออึดอัดจนใกล้จะตายแล้วคิดไม่ถึงเลยว่า นี่จะเป็นการเหลือทางหนีทีไล่เอาไว้เวินซวงซวี่ดึงเสื้อผ้าของเธอกลับมาจากใ

  • ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น   บทที่ 95

    พูดไป หลี่ฉิงก็อดไม่ได้ที่จะเย้ยหยันออกมา “ฮึ ก็แค่วางมาดใหญ่โตเพื่อตบตาคนอื่นเท่านั้น”“ฉันจะดูซิว่า เธอจะเอาอะไรออกมาได้!”เวินซวงซวี่ไม่แยแส แล้วเปิดพาวเวอร์พอยต์ต่อไปแผนงานใหม่ทั้งหมดแผนงานหนึ่งโชว์อยู่เบื้องหน้าของทุกคนไม่เพียงสมบูรณ์กว่าของหลี่ฉิง กระทั่งรายละเอียดยังมีครบถ้วน ดาราก็ติดต่อไว้เรียบร้อยแล้วเสียงพูดใสแจ๋วของเวินซวงซวี่ค่อย ๆ ดังขึ้นมา “ที่อยู่ในมือของหลี่ฉิง ที่เธอขโมยไปเป็นเวอร์ชันแรกสุดของฉัน”“แต่ตอนนี้ นี่ต่างหากที่เป็นเวอร์ชันล่าสุดของฉัน พื้นที่สวนออนเซ็น จะเอาแค่ความหรูหราเป็นหลักไม่ได้ แต่ต้องพิจารณาถึงการมีอยู่ของครอบครัวส่วนใหญ่ ฉะนั้น แผนงานเวอร์ชันสุดท้ายของฉันนี้ จะมีความกว้างขวางและความเป็นไปได้มากกว่า”“ส่วนการร่วมลงนามนั่น ตอนนี้ฉันกำลังติดตามอยู่ และเชื่อมต่อของส่วนหนึ่งกับพวกเขาแล้ว”ครั้นพูดออกมาแบบนี้ ทั้งที่ประชุมก็มีเสียงปรบมือดังขึ้นทุกคนลุกขึ้นยืน และปรบมือให้เวินซวงซวี่อย่างจริงใจครั้งนี้ ทุกคนต่างก็พากันยอมรับในความสามารถที่แท้จริงของเธอเสียงปรบมือดังยิ่งกว่าตอนที่หลี่ฉิงออกไปแนะนำแผนงานเมื่อกี้เสียอีกอันไหนสำคัญกว่ากัน ม

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status