ตอนที่ 16 กล่องดวงใจ

ไฟรักสัมพันธ์ลวง

ตอนที่ 16 กล่องดวงใจ

กนกยัดถ้วยมาม่าไว้ที่อกตรงแผลเขาพอดีแล้วเดินไปปราณคว้าข้อมือเอาไว้แล้ว...ดึงกนกมาอยู่ในอ้อมกอดของเขาก่อนกระซิบแผ่วเบาที่ข้างใบหู

“หิวอ่ะ อยากกิน...ทำให้กินบ้างสิเธอเองก็หิวไม่ใช่เหรอถ้าไม่ทำให้กินแน่นอนว่าฉันกินเธอแน่” พูดจบก็ปล่อยกนกหญิงสาวคว้ามาม่ามาแล้วรีบทำให้

“ใส่ผักกับหมูด้วยนะ”

เขาเอ่ยออกมาเมื่อเห็นว่ากนกจะใส่แค่น้ำร้อนในมาม่าคัพถ้วยนั้นกนกถอนหายใจออกมาเบาๆ แต่ก็รีบทำให้มันเสร็จๆ เมื่อเรียบร้อยดีแล้วนั้นกนกตกใส่ชามแล้ววางไว้ที่โต๊ะ

“จะไปไหน” ปราณเอ่ยขึ้นมาเมื่อเห็นว่ากนกถืออีกชามจะเดินไปที่อื่น

“ถ้าจะเอาไปกินที่อื่นก็เอาของฉันไปด้วยเธอกินที่ไหนฉันก็จะกินที่นั่นแหละ”

กนกที่ได้ยินถึงกับชะงักพร้อมกับหันหลังกลับมาแล้วมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเขาก่อนจะรีบก้มหน้าก้มตากินอย่างไว ก่อนจะรีบยกชามไปล้างโดยมีปราณเดินถือชามของเขามาวางไว้ในอ่างโดยที่ชายหนุ่มยืนอยู่ด้านหลังของกนกมือหนึ่งเอื้อมไปหยิบฟองน้ำอีกมือหนึ่งถือชามเอาไว้กลายเป็นว่าตอนนี้เขากอดกนกจากทางด้านหลัง

“จะทำอะไรของนายปล่อยฉันนะ”

กนกดินและทำท่าจะขยับออกมา

“อยู่นิ่งๆ ไม่เห็นหรือไงว่ากำลังล้างจานอยู่เนี่ย ถ้าดิ้นจะไม่แค่ล้างจานแล้วนะรู้ไหมว่าอะไรมันชนด้านหลังเนี่ย”

ปราณดุเบาแต่นั่นทำเอากนกถึงกับหยุดทันที่เพราะเพิ่งนึกได้ว่าเขามีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเท่านั้นที่ปกคลุมร่างกายของเขาเอาไว้ แค่ล้างชามทำเอากนกหายใจไม่ทั่วท้องหลังจากเสร็จเธอรีบเดินกลับเข้าห้องโดยมีเข้าเดินตามมาติดๆ ครั้นพอเปิดประตูเข้าไปในห้องเขาดันแทรกตัวเข้ามาพร้อมกับล๊อคประตูห้องในทันที

“เข้ามาทำไม? ต้องการอะไรอีกจะหาเรื่องอะไรฉันอีก”

“อาบน้ำเสร็จแล้วเลยจะมาให้ล้างแผลไงที่ลุงหมอบอก”

กนกถอนหายใจออกครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนจะเดินไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาแล้วมายืนตรงหน้าปราณ

“นั่งสิ” เธอบอกกับปราณเมื่อชายหนุ่มนั่งลงกนกก็เริ่มทำแผลให้เลยทันที 

เมื่อทำเสร็จแล้วกนกลุกขึ้นเพื่อที่จะเอาขยะไปทิ้งและล้างมือก่อนเดินไปเธอเอ่ยขึ้นมา

“หวังว่าหลังจากฉันล้างมือแล้วฉันคงไม่เห็นนายนั่งอยู่ที่นี่หรอกนะ”

พูดจบกนกก็เดินไปทันทีหญิงสาวใช้เวลาในการล้างมืออยู่ในห้องน้ำนานพอสมควรเพื่อรอเวลาให้เขาออกไปจากห้องและนานพอสมควรเมื่อเธอออกจากห้องน้ำมานั้นก็พบว่าปราณยังไม่ได้ออกไปจากห้องของเธอกนกโมโหเป็นอย่างมากรีบเดินใกล้แล้วชี้นิ้วไปทางประตูห้องทันที

“ทำไมนายยังไม่ออกไปอีกฉันบอกแล้วไงว่าออกมาคงไม่เห็นนายนั่งอยู่ที่นี่อีกฉันไม่มีแรงทะเลาะกับนายนะฉันเหนื่อยฉันง่วงขอร้องฉันอยากพักออกไปเหอะนะ”

“ก็แล้วเธอเห็นฉันนั่งอยู่หรือไงไม่เห็นเหรอฉันนอนอยู่เนี่ยมาสิมานอนด้วยกันจะได้พัก” ปราณพูดพร้อมกับหันมานอนตะแคงมือหนึ่งตบไปที่นอนเบาๆ เพื่อเรียกให้กนกมานอน

“จะเอายังไงจะนอนที่นี่ใช่ไหมงั้นฉันจะไปนอนที่ห้องเก็บของ” พูดแล้วก็เดินออกไปแต่ปราณกระโดดคว้าตัวเธอเอาไว้แล้วดึงมานอนกลางเตียงนุ่มก่อนที่จะคร่อมร่างกนกเอาไว้

“นอนด้วยกันที่นี่อย่าเรื่องมากอย่ามีปัญหาเห็นไหมว่าทั้งร่างกายฉันมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียว และดูท่ามันมันพร้อมที่จะออกศึกมากๆ แต่เห็นว่าเธอป่วยจะไม่ทำอะไรหากเธอยอมนอนดีๆ โอเคไหม” กนกค่อยๆ พยักหน้าเบาๆ

“อืมก็ได้ฉันจะนอนดีๆ ทีนี้นายปล่อยฉันได้ไหมมือนายกำลังบีบมือฉันที่เป็นแผลอยู่นะฉันเจ็บ”

กนกค่อยๆ พูดออกมาช้าๆ กระทั้งปราณที่เห็นว่ากนกยอมเขาก็เริ่มคลายมือทีละน้อยๆ “อือเอาล่ะคราวนี้นอนได้แล้วนะอย่าดื้อ”

จังหวะนั้นเองกนกก็ยกเข่าขึ้นกระทุ้งไปตรงกลางกล่องดวงใจของปราณเต็มแรงก่อนที่กนกจะรีบผลักชายหนุ่มจนเขากลิ้งตกเตียง “โอ๊ย” ปราณร้องออกมาอย่างดังกนกรีบวิ่งออกจากห้องโดยมีปราณที่กุมกล่องดวงใจวิ่งตามทั้งที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียว กนกวิ่งมาถึงหน้าห้องปริญก็เคาะห้องอย่างรัวๆ “ปริญๆ” ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูทำให้ปริญรีบลุกขึ้นมาเป็นจังหวะเดียวกันกับปราณออกมาหน้าห้องพอดี

ปริญเปิดประตูออกมาเห็นกนกหน้าห้องและเห็นปราณที่เดินตัวโก่งมุ่งหน้ามาทางนี้ “มีอะไรหรือเปล่ากนก แล้วนั่นพี่ปราณทำไมแต่งตัวแบบนั้น” ปริญเอ่ยขึ้นมากนกหันไปมอง ก่อนที่เธอจะรีบแก้ไขสถานการณ์

“เอ่อเราจะมาถามปริญว่า ว่า...เอ่อ เมื่อกลางวันเรานอนไปมากเลยเหรอคือ คือว่าตอนนี้มันนอนไม่หลับอ่ะ”

“อืมก็ไม่นานนะ” เป็นจังหวะที่ปราณเดินมาถึงพอดีปราณชี้นิ้วไปที่กนก หญิงสาวได้จังหวะรีบหันไปบอกปริญ

“เราไม่รบกวนแล้วขอตัวไปนอนก่อนนะอีกอย่างคุณปราณแต่งตัวไม่ค่อยจะเรียบร้อยเราว่าไม่เหมาะสักเท่าไหร่ไปก่อนนะ”

พูดจบกนกรีบเดินเบี่ยงตัวออกจากปราณทันทีแล้วเดินไปที่ห้องก่อนที่จะปิดประตูและล็อคไว้อย่างดี ปริญเดินออกมาหาพี่ชายของเขา

“เป็นอะไรหรือเปล่าพี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วทำไมแต่งตัวแบบนี้ออกมานอกห้อง?”

“ไม่มีอะไรพอดีปวดท้องเลยจะออกมาหาอะไรกินไปนอนเหอะไม่มีอะไรหรอก”

“งั้นพี่เข้าห้องเหอะ” ปริญบอกพี่ชาย