ตอนที่ 17 ข่มขู่

ไฟรักสัมพันธ์ลวง

ตอนที่ 17 ข่มขู่

ทางด้านอีกฝั่งหนึ่งของซีกโลก ศตพร ที่มาทำงานพิเศษหลังเลิกเรียนเธอตั้งใจทำทุกอย่างโดยไม่มีเกี่ยงงอนทำให้เจ้าของร้านอาหารไทยในต่างแดนเอ็นดูเธอมากๆ เพราะความขยันของเธอ

“พี่ว่าเธอทำงานหนักเกินไปหรือเปล่าแบบนี้จะเอาเวลาที่ไหนมาเรียน พักผ่อนบ้างก็ดีนะ” สุรีย์พรเจ้าของร้านอาหารบ่นกับศตพรด้วยความเอ็นดูสาวใหญ่พูดแล้วยิ้มให้

“หนูต้องการทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยค่ะเพราะอีกไม่กี่เดือนน้องสาวฝาแฝดจะตามมาเรียนต่อที่นี่ด้วยเช่นกันค่ะ กลัวเงินไม่พอเราสองคนต้องใช้เงินเยอะในการเรียนค่ะแต่ว่าน้องสาวไม่ค่อยอยากจะเรียนรายนั้นชอบทำงาน เราคุยกันไว้ว่าอาจจะเปิดร้านคาเฟ่เล็กที่นี่ถึงเวลานั้นหนูจะมาขอคำปรึกษาพี่นะคะ” ศตพรพูดและยิ้มอย่างมีความสุขทุกครั้งที่พูดถึงน้องสาวของเธอ

“ได้สิไม่มีปัญหาหรอกเอาไว้ถึงเวลานั้นพอน้องสาวมาแนะนำให้พี่รู้จักด้วยนะ กลับไปพักเหอะเดี๋ยวพี่ปิดร้านเอง” ศตพรยกมือไหว้แล้วเดินออกไปจากร้านทันที” อดทนหน่อยนะกนกอีกไม่กี่เดือนจะได้อยู่ด้วยกันแล้วนะ” ศตพรบ่นเพียงลำพัง

เช้าวันต่อมาเสียงข้อความในโทรศัพท์ของกนกดังขึ้นมาทำให้เธอหยิบขึ้นมาดูมันเป็นข้อความที่เตือนเมื่อมีเงินโอนเข้ามากนกถอนหายใจเล็กน้อยแล้วกดข้อความไปหาเจ้าของเงินที่ส่งเข้ามา “ถ้ายังส่งเงินมาอีกฉันจะไม่ไปอยู่กับพี่แล้วนะสรุปเธอไปเรียนต่อ ป.โท หรือว่าไปทำงานกันแน่” พอส่งเสร็จก็เดินออกมาจากห้องเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้งกนกกดรับโดยที่ไม่ทันได้มองและไม่ทันได้ดูว่ามีใครที่เดินตามเธอ

“พี่บอกแล้วไงว่าไม่ต้องโอนเงินมาให้ฉันรับผิดแทนเธอเพื่อให้เธอไปเรียนนะไม่ใช่ให้ไปทำงานตั้งใจเรียนหน่อยซิ”

“กนกพูดเรื่องอะไรเราเองนะ” เสียงตามสายดังออกมาและก็ดังพอที่ทำให้คนที่อยู่ด้านหลังได้ยินทุกประโยคทุกคำพูด

“โมทย์อ่อเราขอโทษเรานึกว่าเป็นพี่เลยรัวเป็นชุดเลยเมื่อวานขอโทษด้วยนะที่ทำให้เจ็บตัว”

“เราต้องคุยกันนะกนกโมทย์อยากเจออยากคุยออกมาเจอกันได้ไหมโมทย์ไปรอที่บ้านก็ไม่เจอกนกไปอยู่ที่ไหนกัน”

“อ่อเอาไว้เราจะ..” พูดไม่ทันจบโทรศัพท์ก็ถูกคนที่อยู่ข้างหลังแย่งมาแล้วก็พูดกรอกตามสายโทรศัพท์ไปทันที กนกหันมาก็ไม่ทันซะแล้วเมื่อปราณสาดคำพูดต่างๆ นะๆ ออกไปยังปลายสายทำเอาทั้งกนกและโมทย์พูดไม่ออกสักคำ

“อย่าโทรมาหาเมียกูอีกเป็นอันขาดทีนี้รู้หรือยังว่าทำไมถึงไปหาที่บ้านไม่เจอก็เพราะว่าเธออยู่กับผัวไงและเช้าขนาดนี้ที่เราอยู่ด้วยกันหากไม่เชื่อก็ไม่รู้จะว่ายังไงละ แค่นี้นะ” เขากดวางแล้วกดอะไรสักอย่างในโทรศัพท์ก่อนจะส่งคืนให้กนก

“ทำบ้าอะไรนายนี่มันมารยาททรามชัดๆ”

ปราณไม่ตอบแต่เขากลับลากแขนกนกเข้าไปในห้องทำงานของเขาในตอนที่ทั้งสองคนกำลังเดินผ่านมาพอดี

“ปล่อยฉันนะนายจะทำอะไร?”

“ที่พูดเมื่อกี้หมายความว่าอะไรรับผิดแทนหมายความว่าอย่างไรเธอกำลังทำบ้าอะไร” ปราณจับกนกดันติดผนังห้องพร้อมกับยกมือมาบีบคางกนกเอาไว้ “ฉันเจ็บปล่อยก่อนฉันหายใจไม่ออก”

“หุบปากเธอเดี๋ยวนี้นะต่อให้เธอไม่บอกฉันจะสืบหาความจริงทุกอย่างเองไม่ว่าเรื่องอุบัติเหตุหรือว่าเรื่องที่เธอบอกว่ารับผิดแทนพี่ของเธอ ดีในเมื่อรับผิดแทนกันงั้นเธอก็รับโทษแทนพี่สาวของเธอก็แล้วกันอีกอย่างเรื่องเมื่อคืนเรายังไม่ได้ชำระความกันเลยนะระวังให้ดีๆ อย่าคิดว่าล๊อคประตูแล้วจะรอดกุญแจสำรองมี หรือต่อให้ปิดแน่นหนาแค่ไหนก็ไม่มีทางรอดเพราะถ้าจะเอายังไงซะก็เอาได้ทุกทีทุกเวลาอยู่แล้ว เช่นที่บ้านเธอ ในรถ ห้องเก็บของ ครั้งต่อไปอาจจะเป็นห้องน้ำ ในครัว หรือในห้องทำงานนี้ตอนนี้เลยดีไหมนะ”

ปราณพูดพร้อมกับโน้มหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะฝังรอยกัดไว้ที่ไหล่ของกนก “เตรียมรับผิดชอบผลของการกระทำได้เลย” พูดจบก็ผลักกนกติดผนังห้องเสียงดังปึกจากนั้นเขาจึงเดินออกไปทันที ไม่มีคำพูดไม่มีเสียงร้องกนกทำได้เพียงแค่จับไปที่หัวไหล่ของเธอเบาๆ และเดินตามออกไปจากห้อง เมื่อตามมาถึงห้องโถงของบ้านก็พบว่าตอนนี้คุณปราณีแม่ของสองหนุ่มของบ้านมีแขก กนกทำท่าจะหลบไปอีกทางแต่เธอกลับถูกปราณีเรียกเอาไว้ “มาก็ดีแล้วมานี่ทีสิ”

กนกค่อยๆ เดินเข้ามาแต่ในตอนนี้ที่นั่งที่ว่างคือข้างๆ ปราณ

“จะยืนค้ำหัวผู้ใหญ่อีกนานไหม” ปราณเอ่ยขึ้นในตอนที่เขาเห็นว่าปริญทำท่าจะลุกเพื่อเปลี่ยนที่นั่งให้

“ขอโทษค่ะ” กนกรีบตอบและรีบนั่งลงข้างๆ ปราณอย่างช้าๆ

“กนกนี่คุณลุงอนุพงษ์ท่านเป็นพ่อของพี่พรพิมลคู่หมั้นพี่ปราณ” ปริญแนะนำ กนกรีบยกมือไหว้ “สวัสดีค่ะท่าน”

“อืมไหว้พระเหอะ” คำตอบที่ดูเหมือนไม่มีอะไรแต่ว่าแววตาที่มองมาตั้งแต่หัวจรดเท้านั้นทำเอากนกถึงกับขนลุก

“คุณลุงมีเรื่องอะไรเหรอครับถึงมาที่นี่แต่เช้า” ปราณหันมาถามอดีตว่าที่พ่อตาของเขา

“เปล่าไม่มีอะไรแค่มาเยี่ยมปริญแค่นี้เองวันก่อนลุงได้เจอกับหมอประจำตัวปริญเห็นบอกว่าอาการของปริญคงต้องรีบผ่าตัดหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาทลุงว่าทิ้งเอาไว้นานมันจะไม่ดีต่อร่างกายหลานได้นะ” อนุพงษ์พูดออกมาด้วยความเป็นห่วง “นั่นสิแม่ก็เห็นด้วยนะลูก” คราวนี้คนเป็นแม่ตอบออกมาบ้างพร้อมกับมองหน้าลูกชายทั้งสอง

“ผมยังไม่อยากผ่าครับแม่ตอนนี้มันก็ยังไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยนี่ครับเกิดผ่าไปแล้วมีอะไรผิดปกติจะทำยังไงล่ะครับ”

“ก็มีหนูกนกคอยดูแลจะกลัวอะไรหรือว่าจะให้แม่จ้างพยาบาลเพิ่มอีกก็ยังได้ดีกว่าต้องมาพิการทีหลังนะลูกเชื่อแม่เหอะนะแม่ขอร้อง”