Share

Chapter 62

last update Last Updated: 2025-12-27 15:02:16

“น้องเปรม” ทินภัทรจับมือนุ่มนิ่ม คุยเรื่องใดก็คุยได้ตลอด แต่เมื่อไหร่ที่วกกลับมาเรื่องคบหาดังเช่นวันวาน นอกจากเปรมมิกาจะไม่ตอบยังออกไปเรื่องอีก แต่คราวนี้เขาไม่ยอมแพ้แล้ว ยังไงต้องให้หญิงสาวยอมรับให้จงได้

“มีอะไรคะหมอทิน” เปรมมิกาดึงมือออกจากการเกาะกุมอย่างรวดเร็ว พลางสอดส่ายสายตาหาเต็มสิบ ด้วยตอนนี้เหนื่อยหน่ายเกินจะทนกับนิสัยชอบเจ้ากี้เจ้าการและย้ำพูดเรื่องเดิม ๆ ของทินภัทร

“น้องเปรม เรากลับมาคบกันเหมือนเดิมนะ”

“หมอทิน ฉันบอกแล้วไงว่า...”

“เพราะน้องเปรมมีเจ้าคนนั้นใช่ไหม ถึงได้ทำไม่สนใจความรู้สึกของพี่” ทินภัทรสอดขึ้นมาก่อนที่เปรมมิกาพูดจบ แล้วมือใหญ่ก็จับรั้งแขนเสลาบีบกระชับอย่างแรงพร้อมดึงเข้าหาตัว

“พี่ไม่ยอมนะ ถ้าน้องเปรมไม่ตกลง คืนนี้พี่ไม่ยอมให้กลับบ้าน” เขาคงต้องทำตามคำแม่บอกเสียแล้ว พลาดท่าเสียทีเมื่อไหร่ เปรมมิกาก็เหมือนกับหมูในอวย บอกให้หันซ้ายหันขวาก็ต้องทำตามทุกอย่าง

“เอ๊ะ...หมอทิน ทำไมถึงพูดไม่รู้เรื่อง ฉันบอกแล้วไง เรื่องของเรามันจบลงตั้งแต่วันที่หมอบอกเลิกกับฉัน แล้วที่ยอมมาด้วยในนี่ก็เพราะเห็นแก่ความเป็นเพื่อน ถ้าหมอทินยังดื้อดึงอยู่อย่างนี้ ฉันไม่คุยด้วยแล้วนะ ปล่อยแ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ไฟรักไฟเชลย   Chapter 112 - จบ

    “คุณใหญ่!” มัญชิษฐาร้องตะโกนพร้อมวิ่งกระหืดกระหอบเข้าไปในบ้านพักอย่างเร็วรี่“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงได้วิ่งหน้าตาตื่นมาแบบนี้กันผิง” การันต์เอ่ยถามพร้อมวางแก้วน้ำในมือลง อ้าแขนรับร่างเพรียวบางซึ่งโถมตัวเข้าหาอย่างกับกลัวเขาจะเป็นอะไรไปอย่างนั้นแหละ คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างสงสัย“คุณใหญ่ คุณใหญ่เป็นอะไรบ้างคะ เจ็บตรงไหนบ้าง” สองมือเล็กทาบเคลื่อนไปทั่วกายใหญ่พร้อมเสียงละลักละล่ำถามไถ่อย่างตื่นตระหนก“ใจเย็น ๆ นะผิง เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงหน้าตาตื่นแบบนี้” การันต์ปลอบประโลมพร้อมดันร่างอรชนไปนั่งบนโซฟาตัวนุ่ม“ก็คุณเปรมบอกว่าคุณประสบอุบัติเหตุ ไม่ยอมไปหาหมอนี่คะ” เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่มีอาการดังที่เปรมมิกาบอกไว้ ทำให้มัญชิษฐาผ่อนลมหายใจออกจากปอดอย่างโล่งอก“หรือว่าคุณ...” ก่อนความโกรธจะเข้ามาแทนที่เมื่อคิดว่าการันต์ร่วมมือกับน้องสาวหลอกเธอมาที่นี่“ยายเปรม...ฉันเปล่านะผิง ฉันก็โดนยายน้องสาวตัวดีหลอกมาเหมือนกัน” อยากจะทั้งสมนาคุณและเขกหัวยายตัวดีช่างวางแผนนัก “ยายเปรมโทรไปบอกว่าให้รีบมาด่วน มีคนอยากเจอ ไม่คิดว่ามาถึงไม่ทันจะได้นั่งด้วยซ้ำ ผิงก็โผล่หน้ามานี่แหละ”“ถ้าอย่างนั้น คุณก็ไม่ได

  • ไฟรักไฟเชลย   Chapter 111

    “แต่ฉันว่าคุณควรปล่อยเพื่อนฉันได้แล้ว” ชานนท์รีบเข้ามาขวาง เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักกำลังจะใจอ่อน ถ้าอยากได้เพื่อนเธอไปเป็นเพชรประดับใจ ก็ต้องพิสูจน์วัดใจกันหน่อยซิ จริงใจไม่ใช่จริงโจ้... “แล้วกรุณาออกไปจากห้องฉันด้วย ก่อนฉันจะเรียกตำรวจมาเชิญตัวคุณออกไป”อยากดึงดันอยู่เพื่อง้อมัญชิษฐาต่อ แต่เมื่อเห็นปราการด่านหนาราวยิ่งกว่ากำแพงเมืองของเพื่อนชายหัวใจสาวที่คอยปกป้องคนรักเขาอย่างไม่คิดชีวิตก็ทำให้คิดได้ว่าควรจะล่าถอยไปก่อน แล้วค่อยกลับมารุกใหม่ ถ้าดื้อนักก็ดักลักพาตัวไปที่บ้านพักเพื่อทบทวนความทรงจำหวานๆ เสียหน่อย ง้อหนักๆ มากหน่อย ขี้คร้านจะใจอ่อน“ก็ได้...ฉันจะกลับไปก่อนนะผิง แต่...” โน้มใบหน้าไปจนริมฝีปากแนบกับหูเล็ก “อย่าคิดว่าฉันจะยอมแพ้ปล่อยเธอไงง่าย ๆ นะ...เตรียมตัวให้ดีนะที่รัก ต่อไปนี้ฉันจะรุกแบบไม่มีถอย จนกว่าจะได้เธอมาเป็นเมียเหมือนเดิม”“คุณขู่อะไรเพื่อนฉัน” ชานนท์เอ่ยถาม เมื่อเห็นเพื่อนรักอ้าปากค้าง“เปล่า แค่บอกว่าอย่าคิดหนี ถ้าจับตัวได้เมื่อไหร่ จะพาไปขังลืมที่บ้านพักกับรีสอร์ทของคุณพุดจีบ...จำได้ไหมผิงที่นั่นเกิดอะไรขึ้นบ้าง” การันต์เอ่ยเสียงนุ่มทุ้ม ยิ้มทั้งปากและนัยน์ตา“แ

  • ไฟรักไฟเชลย   Chapter 110

    มัญชิษฐาถอนหายใจอย่างหนักอก คำพูดการันต์คือคำไหนคำนั้น “แกไปเก็บของต่อเถอะชาช่า พรุ่งนี้เราจะได้เดินทางกันแต่เช้า ส่วนผู้ชายคนนี้เดี๋ยวฉันคุยกับเขาเอง” ส่งยิ้มให้เพื่อนรักที่มองมาอย่างเป็นกังวลใจ คงกลัวเธอใจอ่อน ไม่ละ...เจ็บครั้งเดียวพอแล้ว ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายใจดำคนนี้อีกแล้ว “ไม่เป็นไรชาช่า ฉันเจ็บแล้วจำ”“แน่ใจนะผิง...อือ...” ชานนท์รับคำในลำคอ ก่อนสะบัดหน้าเชิดเดินเข้าไปที่ห้องเก็บของต่ออย่างไม่มั่นใจในคำพูดของเพื่อนรักสักนิด รักเขาเสียขนาดนั้น เชื่อได้เหรอที่จะไม่ใจอ่อนกับคำอ้อนวอนหวาน ๆ ของอีตาหน้าหล่อนั่นนะหรือ ขนาดเธอยังต้องปั้นหน้าแข็งขืนและโกรธกรุ่นแทบตาย“เธอโชคดีมากเลยนะผิง ที่มีเพื่อนรักมากถึงขนาดนี้ แล้วเมื่อกี้บอกว่าจะไปตั้งแต่เช้า จะไปไหนกัน”“ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ” หญิงสาวพยายามสะบัดกายออกจากการเกาะกุม ทว่านอกจากจะไม่หลุดแล้วยังจมหายเข้าไปในอกกว้างมากยิ่งขึ้น“ปล่อยฉันนะ แล้วคุณมีอะไรจะพูดก็พูดมาคุณการันต์”“แหม...พูดจาห่างเหินจังเลยนะผิง ไม่คิดถึงกันเลยหรือไง ว้า...มันน่าเสียใจจริง ๆ เลย ฉันหรืออุตส่าห์คิดถึงเธอทุกลมหายใจเข้าออก” การันต

  • ไฟรักไฟเชลย   Chapter 109

    “รักสิ...พี่รักน้องเปรมมากนะ น้องเปรมถามอย่างนี้ทำไม”“ถ้ารักแล้วทำไมพี่เต็มถึงไม่เชื่อใจเปรมละคะ” บางเหตุการณ์ย่อมมีครั้งแรกและครั้งต่อไปไม่จบไม่สิ้น แต่ในความรักไม่ควรอย่างยิ่งที่จะมีสิ่งนี้ ‘ไม่เชื่อใจ ไม่ไว้ใจ’ ดังนั้นควรคุยกันให้เข้าใจเสียก่อน ไม่อยากให้เหตุการณ์เช่นในครานี้เกิดขึ้นมาอีกครั้ง เพราะคราวต่อไปเธอคงไม่ใจเย็นและไม่มีพี่ชายแสนดีคอยเตือนสติให้รู้ให้แก้ไขเหตุการณ์ได้ทันท่วงทีเช่นครั้งนี้“พี่ขอโทษนะครับน้องเปรม ขอโทษที่คิดน้อยไปหน่อย” เต็มสิบยอมรับผิด เขาจะยอมให้ความรู้สึกบ้า ๆ นี่มาบั่นทอนความสุขและความรักที่เขาและเปรมมิกามีต่อกันหรือ...“พี่สัญญา ต่อไปนี้พี่จะเชื่อมั่นและเชื่อใจในความรักของเรา” “สัญญานะคะ เพราะคราวต่อไป เปรมคงไม่มาง้อแล้วล่ะ มาถึงยังเจอกับภาพบาดตาบาดใจเสียอีก เปรมก็เจ็บเป็นและน้อยใจเป็นเหมือนกัน” หญิงสาวเว้าวอนเสียงหวาน การรักกันนะง่าย แต่การจะครองรักกันอยู่กันอย่างเข้าอกเข้าใจนั้นนะยาก มีอะไรจึงควรเปิดใจพูดกันให้กระจ่างโดยไม่ใช้อารมณ์“พี่คงไม่มีสิ่งไหน หรือคำใด ๆ แก้ตัวได้ แต่พี่จะให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์” เต็มสิบกอดกระชับร่างเล็กแนบชิดจนแทบไม่มีท

  • ไฟรักไฟเชลย   Chapter 108

    “เอ่อ...” จะตอบไปว่าเขาไม่รู้เรื่อง ไม่ได้ทำอะไรก็ปฏิเสธไม่ลง เพราะจำอะไรไม่ได้เลย ทำได้แต่ตีหน้าจืดเจื่อนใส่“ตื่นมาต้องการอะไรคะ”“หิวน้ำ” คนป่วยบอกอ้อนเล็กน้อยด้วยสายตา อยากยื่นแขนไปโอบกอดร่างเล็กให้สมกับความคิดถึง แต่เจอสายตาดุ ๆ เต็มไปด้วยความกระเง้ากระงอดและเง้างอน“รอแปบนะคะ เดี๋ยวเปรมไปเอาน้ำมาให้ก่อน” เปรมมิกาบอกเมื่อยื่นมือไปคว้าขวดน้ำที่เอามาวางไว้หัวเตียงไม่มีน้ำหลงเหลืออยู่อีกแล้ว“เร็ว ๆ นะครับ พี่คิดถึง” เต็มสิบหยอดคำหวานไปเล็กน้อยให้กับคนขี้งอนอยากตอกกลับไปว่า ตัวเขาเองนั่นแหละทิ้งเธอ... โทรมาก็ไม่ยอมรับ น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ แต่เพราะเห็นว่าป่วยอยู่เลยยกหนี้ครั้งนี้ไปก่อน รอให้หายดีก่อนเถอะ...คุยกันยาวแน่“ได้ค่า...” เปรมมิกาตอบกลับเสียงยาวและรีบเดินออกไปรินน้ำใส่กระติกน้ำที่สามารถบรรจุน้ำร้อนไว้ได้ไปให้คนป่วยได้กิน“ทำอย่างนี้ทำไมคะพี่เต็ม” เมื่อเห็นว่าเต็มสิบดูดีขึ้น น่าจะคุยได้รู้เรื่องแล้วเปรมมิกาก็เลยเอ่ยปากถาม อย่างไม่ยอมปล่อยเรื่องที่สงสัย เพราะเธอนอนไม่หลับแน่นอนถ้าไม่ได้ฟังคำตอบจากปากเต็มสิบ ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์เธอ ทำไมถึงได้กลับบ้านแล้วไม่พาเธอมาด้วย“เรื่อ

  • ไฟรักไฟเชลย   Chapter 107

    น้ำปรุงสะดุ้งเฮือก จนผ้าขนหนูผืนเล็กแทบหลุดจากมือ รีบหันมามองคนมาใหม่ทันควัน “คุณมาก็ดีแล้ว เป็นเมียประสาอะไรนะ ทำไมถึงได้ปล่อยให้ผัวกลับมาด้วยสภาพเจ็บแบบนี้ แล้วทำไมป่านนี้ถึงได้เพิ่งคิดมาหาตอนนี้ ไม่ปล่อยให้พี่เต็มเข้าโรงพยาบาลก่อนละถึงมานะ”“เธอพูดบ้าอะไรน้ำปรุง” แผดเสียงถามด้วยความสงสัย เมื่อถูกแม่เด็กหน้าใสด่าว่าจนเถียงไม่ทัน“ใครมานะน้ำปรุง แฟนเหรอ ไปเถอะ พี่ไม่เป็นอะไรหรอก ยังดูแลตัวเองได้ ขอบใจนะ” เต็มสิบพูดเสียงเบาหวิว นิ่วหน้าด้วยความปวดในศีรษะจนแทบจะแตกจนหูเพี้ยนไปฟังไม่ออกว่าคนที่มาไม่ใช่แฟนน้ำปรุงอย่างที่เข้าใจ“ก็ว่าคุณนะสิ มาก็ดีแล้ว ดูแลผัวตัวเองดี ๆ ละ ไม่ใช่ปล่อยให้กลับบ้านมาพร้อมอาการบาดเจ็บ แล้วยังมาทำงานงก ๆ ตากแดดตากฝนจนป่วยเป็นไข้ถึงขนาดนี้ นี่ดีนะว่าฉันมีแฟนแล้ว ไม่อย่างนั้นนะ ป่านนี้ฉันเอาพี่เต็มทำผัวไปแล้ว” น้ำปรุงพูดใส่หน้า ชะเง้อจนคอยาวออกไปนอกบ้านเพื่อดูว่าหนุ่มคนรัก ซึ่งได้พบหลับจากที่เต็มสิบและเปรมมิกาไปได้ไม่ถึงสามวันมาหรือยังจากที่ไม่ถูกชะตาเพราะแฟนหนุ่มมองหุ่นอวบอัดซึ่งสวมใส่เสื้อผ้า เปิดนี่นิดปิดนี่หน่อยจนตาวาวแทบจะหลุดออกมานอกเบ้า ก่อนที่หนุ่มน้อยห

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status