LOGINเอื้องทรายยืนนิ่งราวกับรากไม้ที่ถูกตรึงกลางห้องทำงาน ความรู้สึกของเธอไม่ได้มีเพียงความกลัว แต่ยังมีความอับอายปะปนอยู่ด้วย เธอไม่คิดว่าจะถูกเขาลิดรอนศักดิ์ศรีการทำงานอย่างสิ้นเชิง
ซ้ำร้ายยังรู้สึกว่าตัวเองกำลังตกนรกทั้งเป็น ไม่ต่างจากการที่เธอต้องรับใช้ปีศาจที่เคยเป็น 'พี่ชาย' ของเพื่อนสนิท ทุกคำพูดของเขาไม่ใช่แค่คำสั่ง แต่คือการตอกย้ำว่าเธอเป็นเพียงเครื่องมือที่ไร้ค่า
“คุณต้องการให้ฉันทำอะไรคะ มิสเตอร์เอร์นานเดซ” เอื้องทรายถามด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ แต่ดวงตาของเธอแข็งกร้าวอย่างไม่ยอมแพ้
คอสโม่หัวเราะในลำคอ ซึ่งเป็นเสียงที่เย้ยหยันและเย็นชาอย่างยิ่ง “ดีมาก! จำไว้ว่าต่อจากนี้ไป เธอคือผู้จัดการส่วนตัวของฉันแต่เพียงผู้เดียว และหากเธอทำให้ฉันไม่พอใจเมื่อไหร่... ฉันจะลงโทษเธอด้วยวิธีที่เธอคาดไม่ถึง”
วันนั้นทั้งวันกลายเป็นฝันร้ายที่เปิดเผยต่อหน้าเอื้องทราย คอสโม่เริ่มแผนการทรมานทางอ้อมทันที
เขาถอดรองเท้าหนังราคาแพงของเขาออก แล้วโยนผ้าเช็ดทำความสะอาดที่เตรียมไว้ตรงหน้าทราย “รองเท้าฉันสกปรกมาก... จัดการซะ” เขาสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ
หลังจากนั้น คือการทรมานด้วยคำสั่งที่ไม่รู้จบ
เขาให้เธอสั่งอาหารกลางวันจากร้านอาหารที่ดีที่สุดในเมือง แต่ปฏิเสธทุกเมนูตั้งแต่คำแรก และให้เธอสั่งใหม่เกือบสิบครั้ง
ช่วงบ่ายเขาให้เธอจัดหาไวน์แดงที่ดีที่สุดมาให้เลือกเกือบสิบยี่ห้อ แต่กลับบอกว่า “รสชาติเหมือนน้ำล้างจาน” แล้วสั่งให้เธอนำไปเททิ้งต่อหน้าต่อตาโดยไม่สนใจราคา
ต่อมาเขาสั่งให้เธอเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ถึงสามครั้ง โดยอ้างว่าสัมผัสของผ้าไม่นุ่มพอ ทำให้เธอต้องคุกเข่าจัดเตียงด้วยตัวเอง ท่ามกลางสายตาของพนักงานคนอื่น ๆ ที่เคยยกย่องเธอ
ทุกการกระทำของผู้บริหารคนใหม่ คือการกลั่นแกล้งเธอด้วยสารพัดวิธีที่เขาจะทำได้
แต่เธอทำได้เพียงเก็บความเจ็บปวดไว้ภายในและทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด เพราะเธอรู้ดีว่าถ้าเธอปฏิเสธ... เขาจะทำลายทุกอย่างที่เธอเหลืออยู่
***********************
ช่วงค่ำ
คอสโม่โทรเรียกผู้จัดการสาวเข้าไปในห้องเพนต์เฮาส์ของเขา โดยมีผู้หญิงคนหนึ่งที่สวยราวกับนางแบบนั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าเย้ายวน
“มานี่สิ ” คอสโม่จิกเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “ฉันมีเรื่องสำคัญให้เธอทำ”
เขาไม่ได้สั่งให้เธอเตรียมเครื่องดื่ม หรือเก็บของ แต่เขาสั่งให้เธอ นั่งลงที่เก้าอี้มุมห้อง และห้ามเคลื่อนไหว
“นั่งดูซะ” เจ้าของใบหน้าครั่นคร้ามสั่งด้วยสายตาที่ท้าทาย “ฉันอยากให้เธอเห็นว่า... คนรักของฉันได้รับการปรนนิบัติอย่างสมบูรณ์แบบแค่ไหน”
จากนั้นเขาก็เริ่มกิจกรรมทางเพศกับผู้หญิงคนนั้นต่อหน้าต่อตาของเธออย่างเปิดเผย
บรรยากาศในห้องถูกแทนที่ด้วยเสียงกระเส่าและเสียงครวญครางที่ดังระงม คอสโม่โอบรัดร่างของหญิงสาวและสอดใส่เข้าสู่ตัวเธออย่างกระแทกกระทั้น
เสียงเนื้อหนังที่กระทบกันดังซอยถี่ๆเป็นจังหวะที่เร่าร้อนและต่อเนื่องราวกับจงใจ เสียงครางที่แหบพร่าของหญิงสาวดังชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ คลอไปกับเสียงกระซิบสั่งการที่เย็นชาของคอสโม่
ทุกท่าทาง ทุกสัมผัสที่เขาแสดงออกมาต่อหน้าเธอ เต็มไปด้วยเจตนาอันชั่วร้ายที่จะทำลายความรู้สึกของเอื้องทรายโดยเฉพาะ ใบหน้าของคอสโม่ในยามนั้นดูดิบเถื่อนและกระหายอำนาจ ราวกับกำลังช่วงชิงชัยชนะเหนือเหยื่อที่ถูกตรึงไว้
จนกระทั่งทุกอย่างจบลงหลังผ่านไปหลายต่อหลายยก เสียงครวญครางหยุดลงพร้อมกับเสียงหอบหายใจ เจ้าของใบหน้าดุดันถอนตัวออกมาจากหญิงสาว จากนั้นเขาก็จงใจหยิบถุงยางอนามัยที่ใช้แล้ว โยนมันลงมาใส่ตัวของเอื้องทรายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ด้วยรอยยิ้มเย็นยะเยือกเป็นการปิดฉากการทรมานทางจิตใจในค่ำคืนนั้น
หญิงสาวรู้สึกว่าเลือดในกายเย็นเฉียบ เธอกำหมัดแน่นจนเล็บจิกลงบนฝ่ามือ ความอัปยศ นั้นบาดลึกกว่าคำพูดใด ๆ นี่คือการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีและจิตวิญญาณของเธออย่างไม่มีขีดจำกัด
เอื้องทรายหลับตาลงช้า ๆ เพื่อสกัดกั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา แต่เมื่อเปิดตาขึ้นอีกครั้ง ความหวาดกลัวได้มลายหายไป เหลือเพียงเปลวเพลิงที่กำลังลุกโชนอยู่ในดวงตา ก่อนจะขบคิดในใจอย่างไม่ยอมแพ้
"ก็เอาสิ! ถ้าอยากให้ทรายเล่นเกมนี้ด้วย ทรายก็จะทำให้พี่สนุกจนลืมไม่ลงเลย"
หลังมื้ออาหารที่เต็มไปด้วยความเย็นชาและไร้คำพูด คอสโม่พาเอื้องทรายกลับสู่รถลีมูซีนกันกระสุน บรรยากาศภายในรถหนักอึ้งกว่าเดิมหลายเท่า ความโกรธเกรี้ยวที่คุกรุ่นอยู่ในใจของคอสโม่ยังไม่จางหายไปจากการถูกยั่วยุของเซย์เยสรถมาถึงโรงแรมที่พัก ซึ่งเป็นเพนต์เฮาส์สวีทที่หรูหราที่สุดแห่งหนึ่งในลอสแอนเจลิส การเช็กอินเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและเป็นความลับที่สุดตามคำสั่งของคอสโม่เมื่อประตูห้องพักเปิดออก เอื้องทรายก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของความมั่งคั่งที่ไม่มีขีดจำกัด ห้องสวีทกว้างขวางถูกตกแต่งด้วยงานศิลปะราคาแพง มีผนังกระจกใสที่มองเห็นแสงไฟระยิบระยับของนครลอสแอนเจลิสได้โดยรอบ พื้นที่หลักประกอบด้วยห้องนั่งเล่นกว้างขวาง ห้องทำงานส่วนตัว และ... ห้องนอนใหญ่เอื้องทรายเดินตามคอสโม่เข้าไปในห้องนอน เธอใจเต้นรัวเมื่อเห็นว่าภายในห้องนั้นมี เตียงขนาดคิงไซส์เพียงเตียงเดียวถูกจัดวางอยู่กลางห้องอย่างสง่างาม ในขณะที่มุมห้องมีโซฟาผ้าไหมขนาดใหญ่ไว้สำหรับนั่งพักผ่อนคอสโม่โยนกระเป๋าเอกสารของเขาลงบนโซฟาหนัง และหันมามองเอื้องทรายด้วยสายตาที่เย็นชาและตั้งใจ เขายืนนิ่งอยู่ตรงหน้าเธอ โดยมีแสงไฟจากตึกสูงสะท้อนอยู่บนดวงตาของเขา
เอื้องทรายลืมตาตื่นเมื่อรู้สึกถึงแรงสะกิดจากคอสโม่ตามที่เขาสั่ง เธอพักผ่อนได้อย่างเต็มที่สมองปลอดโปร่งขึ้นมาก แต่ความรู้สึกไม่ชอบมาพากลก็ยังคงอยู่ เธอถูกปลุกหนึ่งชั่วโมงก่อนเครื่องลงตามกำหนด แล้วรีบอาบน้ำในห้องพักส่วนตัวอย่างรวดเร็ว จัดชุดเดรสสีเข้มให้เรียบร้อย และแต้มเครื่องสำอางอย่างประณีตเพื่อปกปิดร่องรอยความบอบช้ำบนริมฝีปากเมื่อกลับมายังห้องโดยสารหลัก คอสโม่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว เขาสวมชุดสูทสีเทาเข้มเนื้อดี ดูภูมิฐานและน่าเกรงขามกว่าชุดลำลองก่อนหน้า ทรงผมถูกเซตเสยเปิดกรอบหน้าคมสันผิดจากทุกวันที่เขาอยู่กับเธอ“เสร็จแล้วก็มานี่” เขาออกคำสั่ง “ตารางงานใหม่ถูกส่งเข้าแท็บเล็ตเธอแล้ว ทุกอย่างต้องเป๊ะ ห้ามมีข้อผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว”เอื้องทรายรับคำสั่งอย่างเงียบเชียบ ก่อนที่เครื่องบินจะลงจอดที่ลอสแอนเจลิสการต้อนรับที่สนามบินเต็มไปด้วยความเคร่งครัด รถลีมูซีนกันกระสุนคันยาวจอดรอรับ พร้อมด้วยรถเอสยูวีอีกสองคันที่บรรทุกบอดี้การ์ดสี่คนในชุดสูทสีดำสนิท ซึ่งเป็นทีมรักษาความปลอดภัยส่วนตัวที่รออยู่ที่แอลเออยู่แล้ว เอื้องทราย นั่งอยู่เบาะหลังข้างคอสโม่ เธอรู้ทันทีว่านี่ไม่ใช่แค่การเดินทางมาเจรจาธุร
เครื่องบินเจ็ตส่วนตัว กัลลิแวนท์ ทะยานสู่ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่เหนือแผ่นดินอเมริกา แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องเข้ามาในห้องโดยสารหรูหรา สร้างบรรยากาศที่สงบเงียบผิดจากความตึงเครียดที่ปกคลุมอยู่ระหว่างคนทั้งสองคอสโม่นั่งทำงานอยู่ด้านหน้าสุด เขาดูราวกับถูกผนึกอยู่ในโลกของตัวเอง แผ่รัศมีแห่งอำนาจที่เย็นชาออกมาจนแม้แต่เสียงเครื่องยนต์ก็ไม่อาจกลบได้เอื้องทรายพยายามอย่างยิ่งที่จะจดจ่ออยู่กับแท็บเล็ตในมือ ข้อมูลทางธุรกิจจำนวนมหาศาลที่ต้องทำความเข้าใจก่อนลงจอดที่ลอสแอนเจลิสเรียกร้องสมาธิอย่างหนัก แต่ร่างกายของเธอกลับไม่ยอมเชื่อฟังภาพในแท็บเล็ตเริ่มหมุน...อาการ มึนหัว และ คลื่นไส้ เริ่มโจมตีเธออย่างหนัก มันเป็นผลพวงจากการอดนอนมาเกือบ 24 ชั่วโมง ความเครียดจากการเผชิญหน้ากับความตายในอุบัติเหตุ รถชนในอดีต ภาพที่พ่อคอหักตายคาพวงมาลัย การถูกดูถูกเหยียดหยามเมื่อคืน และการปะทะทางอารมณ์ที่รุนแรงเมื่อช่วงสาย ทุกอย่างประดังเข้ามาพร้อมกันริมฝีปากที่ถูกกัดจนช้ำของเธอแห้งผาก เธอพยายามกลืนน้ำลายลงคอเพื่อระงับอาการคลื่นไส้ แต่ก็ทำได้ยากลำบาก เอื้องทรายยกมือขึ้นนวดขมับเบา ๆ พลางพิงศีรษะกับเบาะอย่างเงียบ ๆ เพียงเ
ร่างของเอื้องทรายกระแทกเข้ากับโต๊ะทำงานอย่างแรงจนจุก ภาพของคอสโม่ที่มองเธอด้วยสายตาขยะแขยงเป็นเหมือนมีดที่กรีดลึกเข้ามาในใจของเธอ ความรู้สึกที่ปะปนกันของความเร่าร้อนและความรังเกียจที่จู่โจมเมื่อครู่ทำให้เธอหายใจติดขัด“น่าขยะแขยงที่สุด” คำพูดสุดท้ายของเขาดังก้องในโสตประสาทเอื้องทรายยกหลังมือขึ้นแตะที่ริมฝีปากที่ชาหนึบของตัวเอง เมื่อชักมือกลับลงมาก็เห็น คราบเลือดสีแดงสด ติดอยู่ที่นิ้วเขาทำให้เธอเลือดออก ไม่ใช่แค่บาดแผลที่ขา แต่เป็นบาดแผลที่ริมฝีปาก... และบาดแผลในใจที่ถูกฉีกกระชากคอสโม่เดินหันหลังให้เธออย่างเฉยชา คว้ากุญแจรถและกระเป๋าสตางค์อย่างรวดเร็ว เขากลับสู่มาดนักธุรกิจผู้เหี้ยมโหดอีกครั้ง ราวกับเหตุการณ์เมื่อครู่ไม่เคยเกิดขึ้น“ฉันจะไปทำธุระให้เสร็จก่อนกลับไปเก็บของ” คอสโม่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาโดยไม่หันมามองเธอแม้แต่น้อย “เตรียมทุกอย่างให้พร้อมสำหรับไฟล์ทส่วนตัวตอนห้าโมงเย็นด้วยนะเอื้องทราย ฉันต้องการแค่กระเป๋าเสื้อผ้าของเธอใบเดียว และฉันจะไม่รอ”เขาหยุดที่ประตูห้อง หันมามองเธอเพียงเสี้ยววินาที “ถ้าเธอไม่เตรียมตัวให้พร้อม ก็เท่ากับว่าเธอได้ลาออกจากการเป็นผู้จัดการที่นี่ไปแล้ว”
“ลอสแอนเจลิส?” เอื้องทรายทวนคำเสียงดัง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความไม่พอใจ เธอหยิบตั๋วเครื่องบินใบนั้นขึ้นมาดูแล้วโยนกลับลงไปบนโต๊ะ“ดิฉันไปไม่ได้ค่ะ!” เธอประกาศกร้าว “ดิฉันเป็นผู้จัดการโรงแรมที่นี่ มีหน้าที่ต้องดูแลความเรียบร้อยและต้อนรับแขกอีกหลายร้อยคน ดิฉันจะทิ้งงานไปเฉยๆ เพื่อไปเป็นคนรับใช้ส่วนตัวให้คุณที่เมืองอื่นไม่ได้!”คอสโม่ลุกขึ้นจากเก้าอี้ช้าๆ ท่าทางคุกคามของเขาทำให้บรรยากาศในห้องเย็นยะเยือกขึ้นทันที “เธอกล้าปฏิเสธฉันเหรอ”“ดิฉันไม่ได้ปฏิเสธ แต่ดิฉันกำลังพูดถึงความรับผิดชอบในหน้าที่การงานที่คุณคงไม่เข้าใจ!” เอื้องทรายเถียงกลับอย่างไม่ลดละ ความอดทนของเธอเริ่มขาดผึง“ความรับผิดชอบ...หึหึ” คอสโม่แค่นหัวเราะ “เธอคงลืมไปแล้วว่าตอนนี้ ฉันคือเจ้าของ The Astraea Palace คำสั่งของฉันคือกฎ และหน้าที่เดียวของเธอคือทำตามคำสั่งของฉัน!”เขาเดินอ้อมโต๊ะมายืนประจันหน้าเธอ ร่างสูงใหญ่ข่มให้เธอดูตัวเล็กลงถนัดตา “ถ้าเธอไม่ไป... ก็ไสหัวออกจากตำแหน่งผู้จัดการไปซะ! เก็บข้าวของของเธอแล้วออกไปจากโรงแรมของฉันเดี๋ยวนี้!”เอื้องทรายกัดฟันแน่นจนกรามปวดหนึบ เธอกำหมัดแน่น เล็บจิกเข้าเนื้อเพื่อระบายความโกรธที่
คอสโม่บีบแขนเธอแน่นขึ้น พลางผลักเธอออกเล็กน้อย แต่สายตาของเขายังคงจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเธออย่างคุกคาม “จำไว้ให้ดี เอื้องทราย อย่าคิดว่าฉันจะละเว้นเธอ” เขาปล่อยเธออย่างแรงจนเธอเซถอยหลังไปเขากลับไปที่เตียง คว้าผ้าขนหนูมาพันรอบเอวอย่างหยาบๆ ก่อนจะนั่งลงบนขอบเตียงอย่างไม่สบอารมณ์ “ไปหาอาหารเช้ามาให้ฉันเดี๋ยวนี้” เขาออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาดผู้จัดการสาววยืนนิ่ง จัดชุดที่ยับยู่ยี่ให้เข้าที่เธอพยายามควบคุมการเต้นของหัวใจ และตอบกลับด้วยความเป็นมืออาชีพที่เหลืออยู่ “ดิฉันจะให้พนักงานบริการอาหารเช้ามาส่งให้ที่ห้องค่ะ คุณคอสโม่ ตอนนี้ดิฉันยังไม่ได้อาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่สะดวกที่จะออกไปข้างนอก”“ผู้หญิงอะไรวะ น่ารำคาญชะมัดเลยโว้ย” คอสโม่ขึ้นเสียงใส่ด้วยความหงุดหงิด “เธอก็อาบที่นี่สิ โรงแรมนี้เป็นของฉัน ห้องน้ำนี้เป็นของเธอ” เขาชี้นิ้วไปยังห้องน้ำขนาดใหญ่ “และ... ถอดเสื้อผ้าของเธอตรงนี้เดี๋ยวนี้”เอื้องทรายเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อหู “คุณบ้าไปแล้วหรือคะ! ดิฉันจะทำอย่างนั้นไม่ได้! อีกอย่าง... ถึงอาบแล้วดิฉันก็ไม่มีเสื้อผ้าสะอาดให้เปลี่ยนอยู่ดี” เธอปฏิเสธอย่างหนักแน่น ความกลัวถูกแทนที





![NightZ [V] CLINGY JUNIOR](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)

