บทที่ 9 : ทำหน้าที่คนรับใช้

หลังมื้ออาหารที่เต็มไปด้วยความเย็นชาและไร้คำพูด คอสโม่พาเอื้องทรายกลับสู่รถลีมูซีนกันกระสุน บรรยากาศภายในรถหนักอึ้งกว่าเดิมหลายเท่า ความโกรธเกรี้ยวที่คุกรุ่นอยู่ในใจของคอสโม่ยังไม่จางหายไปจากการถูกยั่วยุของเซย์เยส

รถมาถึงโรงแรมที่พัก ซึ่งเป็นเพนต์เฮาส์สวีทที่หรูหราที่สุดแห่งหนึ่งในลอสแอนเจลิส การเช็กอินเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและเป็นความลับที่สุดตามคำสั่งของคอสโม่

เมื่อประตูห้องพักเปิดออก เอื้องทรายก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของความมั่งคั่งที่ไม่มีขีดจำกัด ห้องสวีทกว้างขวางถูกตกแต่งด้วยงานศิลปะราคาแพง มีผนังกระจกใสที่มองเห็นแสงไฟระยิบระยับของนครลอสแอนเจลิสได้โดยรอบ พื้นที่หลักประกอบด้วยห้องนั่งเล่นกว้างขวาง ห้องทำงานส่วนตัว และ... ห้องนอนใหญ่

เอื้องทรายเดินตามคอสโม่เข้าไปในห้องนอน เธอใจเต้นรัวเมื่อเห็นว่าภายในห้องนั้นมี เตียงขนาดคิงไซส์เพียงเตียงเดียวถูกจัดวางอยู่กลางห้องอย่างสง่างาม ในขณะที่มุมห้องมีโซฟาผ้าไหมขนาดใหญ่ไว้สำหรับนั่งพักผ่อน

คอสโม่โยนกระเป๋าเอกสารของเขาลงบนโซฟาหนัง และหันมามองเอื้องทรายด้วยสายตาที่เย็นชาและตั้งใจ เขายืนนิ่งอยู่ตรงหน้าเธอ โดยมีแสงไฟจากตึกสูงสะท้อนอยู่บนดวงตาของเขา ส่วนเธอก็ทำได้เพียงลากกระเป๋าเดินทางใบหน้าไปประชิดไว้มุมห้อง ยืนตัวลีบตัวแบนอยู่แบบนั้น

ขณะที่เขาเริ่มแกะเนกไทออกแล้วพาดลงบนเก้าอี้ เหล่สายตาหงุดหงิดมาหาเธอเล็กน้อย

“ก่อนเธอจะอาบน้ำ ช่วยทำหน้าที่คนรับใช้ส่วนตัวให้ฉันก่อนก็แล้วกัน” 

“หน้าที่อะไรคะ” เอื้องทรายถามเสียงแผ่ว ใบหน้าของเธอยังคงรักษาระดับความมืออาชีพไว้ได้อย่างน่าทึ่ง แม้ว่าภายในใจจะเริ่มสั่นคลอน

คอสโม่เดินเข้ามาชิดตัวเธออีกก้าว จนเธอต้องถอยหลังไปชนกับปลายเตียง

“หนึ่ง คืนนี้เธอจะนอนที่นี่” เขาชี้นิ้วไปที่เตียง “สอง ตอนนี้ฉันต้องการอาบน้ำ และเธอ... ต้องทำหน้าที่คนรับใช้ส่วนตัว อย่างสมบูรณ์แบบที่สุด”

“อาบน้ำ” เอื้องทรายทวนคำอย่างไม่เข้าใจ “หมายความว่าอย่างไรคะ”

รอยยิ้มเหยียดหยามปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาของเขา

“ทำหน้าที่อาบน้ำให้ฉันไงล่ะ” เขากระซิบเสียงต่ำ “ฉันไม่เคยอาบน้ำให้ใคร และไม่เคยมีใครอาบน้ำให้ฉัน แต่ในเมื่อเธอเป็นคนรับใช้ที่พิเศษสุดของฉัน... เธอต้องขัดหลังให้ฉัน ล้างสบู่ให้ฉัน ดูแลความสะอาดของร่างกายฉันทุกซอกทุกมุม”

คำสั่งนั้นเกินขีดจำกัดที่เธอเคยตั้งไว้ทั้งหมด มันไม่ใช่แค่เรื่องงาน แต่มันคือการทำลายศักดิ์ศรีของเธออย่างจงใจ ความสัมพันธ์ในการทำงานทุกอย่างจะต้องมีเส้นแบ่งที่ชัดเจน แต่นี่คือการล่วงล้ำเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวที่สุด

“คุณคอสโม่ นี่มัน... มากเกินไปแล้วค่ะ” เอื้องทรายกล่าวด้วยน้ำเสียงที่พยายามควบคุมไม่ให้สั่น “ตำแหน่งของดิฉันคือผู้จัดการส่วนตัว ไม่ใช่พนักงานสปา หรือ... หรือสิ่งที่มากกว่านั้น”

เธอเว้นช่วงคำสุดท้ายอย่างจงใจเพื่อแสดงการปฏิเสธในเชิงศีลธรรม

ดวงตาของคอสโม่ลุกวาวด้วยความไม่พอใจอย่างถึงที่สุด ความท้าทายเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ทำให้เขานึกถึงความทรยศในอดีต

หมับ!

มือที่แข็งแกร่งของคอสโม่คว้าข้อมือเรียวของเอื้องทรายไว้แน่นจนเธอต้องกัดปากเพื่อระงับเสียงร้อง มืออีกข้างของเขาเลื่อนไปที่เอวของเธอ และ กระชากร่างของเธอเข้าหาตัวจนแนบชิด จนเอื้องทรายสัมผัสได้ถึงความร้อนและกลิ่นไวน์จาง ๆ ที่ติดอยู่บนเสื้อสูทของเขา

“จำไว้เอื้องทราย” คอสโม่บีบข้อมือเธอแน่นขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงของเขาเหี้ยมเกรียมและเต็มไปด้วยการข่มขู่ “เธอก็ไม่ต่างจากคนที่ถูกซื้อมาเพื่อชดใช้หนี้ของครอบครัวเธอ ฉันสั่งให้เธอทำอะไร เธอก็ต้องทำ! เธอจะทำ หรือเธอจะลาออกไป ก็เลือกเอา”

“คุณนี่มัน!” เธอกัดฟันเพื่อระงับอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่าน

“เธอคิดว่างานตอนนี้มันหาง่ายนักเหรอ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก “เธออยากออกไปข้างนอก แล้วลองดูสิว่าเจ้าพ่อคาสิโนอย่าง เซย์เยส จะรอเธออยู่ตรงไหน คิดให้ดี... อย่าโง่”

คำขู่นั้นไม่ได้มีแค่เรื่องงาน แต่เป็นการขู่เรื่องความปลอดภัยของเธอเองอย่างชัดเจน คอสโม่รู้ว่าเธอกลัวการถูกลากเข้าไปในโลกมืดของมาเฟีย และเขากำลังใช้ความกลัวนั้นเป็นเครื่องมือ

น้ำตาเริ่มเอ่อคลอในดวงตาของเอื้องทราย แต่เธอไม่ยอมให้มันไหลออกมา เธอเงยหน้ามองเขาอย่างท้าทายแม้ร่างกายจะถูกตรึงไว้

“คนใจร้าย” ริมฝีปากอวบอุ่นของเธอสั่นระริก

คอสโม่เห็นสีหน้าที่กำลังทุกข์ใจนั่นจึงยอมคลายฝ่ามือของตนเอง แต่ยังคงรั้งเอวเธอไว้แน่น

“ฉันไม่ได้ให้เธอแก้ผ้าซะหน่อย” เขาเผยความจริงที่ทำลายความเข้าใจของเธอทั้งหมด “ฉันต่างหากที่จะ แก้ผ้า ต่อหน้าเธอ ฉันต่างหากที่ต้องเปลื้องผ้าให้เธออาบน้ำให้ ขณะที่เธอทำหน้าที่แค่ ขัดตัวบริการให้ฉัน”