ตอนที่ 1 เจ้าพ่อหนองนาน้อย 1

            หลายวันผ่านไป หลังจากที่ชาวบ้านหนองนาน้อยได้รู้ข่าวเรื่องที่ว่ามีคนถูกทำร้ายร่างกายแล้วนำไปทิ้งไว้ที่สวนยางของป้าหมอน ชาวบ้านก็ลือกันไปต่างๆ นาๆ ว่า คนที่โดนทำร้ายวันนั้นตายหลังจากที่ถูกส่งตัวไปถึงโรงพยาบาล บ้างก็ว่าตายตั้งแต่ระหว่างทางตอนอยู่บนรถกู้ภัย แถมยังมีคนบอกว่าพบเห็นดวงวิญญาณยังคงวนเวียนอยู่บริเวณสวนยางนั้นเพื่อรอแก้แค้นคนที่ทำร้ายตนจนชาวบ้านไม่กล้าย่างกรายเข้าไปแม้กระทั่งเจ้าของสวนเองยังเจอเงาดำตะคุ่มๆ แถวๆ สวนยางในคืนเกิดเหตุ ก็คิดว่าเป็นผีเลยกลัวเหมือนกันจนต้องซื้อที่ปลูกบ้านใหม่แล้วย้ายออกจากบ้านสวน ส่วนต้นยางก็ไม่กรีดเองก็จ้างเขามากรีดยางเก็บยางให้แทน

            ตึก ตึก ตึก

            เต้าหู้วิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้าน พร้อมแต่งตัวสวยเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์ขาสั้น แม้วันนี้จะเป็นวันหยุด แต่ก็มีนัดกับเพื่อนสาวอีกสองคนไปกินส้มตำไก่ย่างร้านโปรด แม่ที่กำลังนั่งจดเลขที่เขาว่าดังในช่วงนี้เอาไว้ เพื่อทำเลขอั้นส่งเข้ากรุ๊ปลูกค้าหวยขาประจำ และให้กับกลุ่มคนที่มาส่งเลขให้กับแม่ เลขอั้นจะจ่ายแค่ครึ่งหนึ่งของรางวัลที่จะต้องได้ตามปกติเท่านั้น คนซื้อก็รู้ข้อนี้กันดี

            พอเจ๊ศรีได้ยินเสียงฝีเท้าของลูกสาวเดินเข้ามาใกล้จึงละสายตาจากสิ่งที่ทำอยู่ขึ้นมามอง

            “แล้วนั่นจะไปไหน”

            “นัดกับจี้จี้ ส้มลิ้มเอาไว้ ว่าจะไปกินส้มตำแล้วก็ไปนั่งเล่นที่ค่ายมวยลุงเพิ่ม แม่จะเอาส้มตำไหม จะซื้อมาให้ก่อน” ปกติทั้งสามคนมักจะไปนั่งเล่นกันที่บ้านของส้มลิ้มที่เป็นค่ายมวย โดยเฉพาะยัยจีจี้ที่ชอบไปนั่งมองนักมวยในค่ายลุงเพิ่มเป็นงานประจำไปแล้ว แถมมันยังแอบชอบพี่นัทนักมวยในค่ายนั้นด้วย

            “ไม่ล่ะ ช่วงนี้ท้องไส้ไม่ค่อยดี”

            “อย่าลืมกินยานะแม่ ถ้ามันไม่ดีขึ้นก็ไปหาหมอ” พูดด้วยความเป็นห่วง เห็นแม่บ่นว่าช่วงนี้ปวดท้อง ท้องอืด ท้องเฟ้อบ่อยๆ

            “เออ รู้แล้วน่า”

            “เออแม่ คืนวันพรุ่งนี้หนูขอไปดูไอ้ส้มลิ้มมันชกมวยที่งานวัดหมู่หกนะ”

            “จะไปยังไงล่ะ เอามอเตอร์ไซค์ไปเองกลับดึกมันอันตรายนะ”

            “พ่อส้มลิ้มเอารถกระบะไปจะให้มารับหนูที่บ้าน แล้วก็ขนนักมวยไปด้วยทั้งค่ายแบบนั้นคงไม่มีใครกล้าทำอะไรหรอกมั้งแม่”

            “เออ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ค่อยอุ่นใจ” กิตติศัพท์ของนักมวยค่ายนี้ขึ้นชื่อเรื่องการชนะน็อคมากที่สุด เลยไม่มีใครกล้ามายุ่งวุ่นวาย

            “จ้ะ” ว่าเสร็จก็แบมือพร้อมกับยิ้มหวานให้ผู้เป็นแม่

            “อะไร”

            “เงินไงแม่” เจ๊ศรีถอนหายใจก่อนจะบ่นลูกสาวตามประสาเวลาโดนขอเงิน แต่ถามว่าให้ไหม ก็ให้ แต่ขอบ่นก่อน

            “เฮ้อ~~ เมื่อไหร่จะโตแล้วหาเงินเองได้เนี่ย”

            “ขอบพระคุณค่ะเจ๊ศรี~” หญิงสาวพนมมือไหว้ย่อแบบนางงามก่อนยื่นมือไปรับเงินจากแม่

            “ลีลาเยอะจริงๆ ไปๆ ไปหาข้าวกินได้แล้ว”

            เมื่อรับเงินจากแม่ก็หอมแก้มที่ย่นเล็กน้อยตามอายุที่มากขึ้นไปฟอดใหญ่ ก่อนควบมอเตอร์ไซค์คู่ใจไปรับเพื่อนทั้งสองจากที่บ้านเพื่อไปร้านส้มตำที่อยู่เกือบท้ายหมู่บ้าน

            มอเตอร์ไซค์ของแก๊งนางฟ้ามาจอดที่หน้าร้านส้มตำ ก่อนจะเดินไปที่หน้าร้าน มองไก่ย่างที่พึ่งย่างเสร็จใหม่วางเรียงราย ดูไปก็กลืนน้ำลายไปด้วยความหิว ก่อนที่เต้าหู้จะสั่งส้มตำปูปลาร้าพร้อมข้าวเหนียวและปีกไก่ย่างกับเจ้าของร้าน พร้อมกำชับรสชาติที่ชอบ

            “ขอครบรส และขอแซ่บๆ นะเจ๊แมว”

            “ถ้าแซ่บไม่เท่าพวกหนู ไม่จ่ายตังค์นะเจ๊” จีจี้ว่าเน้นจีบปากจีบคอขอรสชาติส้มตำแบบแซ่บๆ

            “ไม่มีปัญหา ไปรอที่โต๊ะได้เลย” เพราะเป็นลุกค้าประจำเลยพูดเล่นกันได้เป็นปกติ หลังจากนั้นทั้งสามสาวก็มานั่งรอส้มตำกันที่โต๊ะ ก่อนจะเหลือบไปเห็นรั้วบ้านข้างๆ ร้านเจ๊แมวที่มีรถมอเตอร์ไซค์ จักรยาน รถยนต์จอดกันให้พรึบเต็มไปหมด

            “ส้มตำปูปลาร้าแซ่บๆ ได้แล้วจ้า”

            ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของคนสวยอย่างเต้าหู้ พอเจ้าของร้านเอาอาหารมาเสิร์ฟก็ไม่พลาดที่จะอัพเดตข่าวสารบ้านเมืองเสียหน่อย จะได้ไม่ตกเทรนด์

            “บ้านข้างๆ มีงานอะไรเหรอเจ๊แมว คนเยอะจัง” เจ๊แมวยื่นหน้าเข้ามาใกล้เพื่อพูดกระซิบกระซาบ ทำให้สามสาวต้องขยับยื่นหน้าเข้าไปฟังอย่างตั้งใจ

            “จำเรื่องที่ว่ามีมีคนโดนแทงแล้วเอาไปทิ้งที่สวนยางป้าหมอนได้ไหม”

            “จำได้สิเจ๊ แล้วมันยังไงเหรอ” เต้าหู้รีบถามต่อด้วยความอยากรู้มันเอ่อล้น

            “เขาบอกว่าคนๆนั้นน่ะตายแล้วตอนไปถึงโรงพยาบาล แต่ว่าดวงวิญญาณไม่ยอมไปไหน ยังวนเวียนอยู่แถวสวนยาง”

            “จริงเหรอเจ๊ ไม่เห็นเคยได้ยินเรื่องนั้นมาก่อนเลย”

            “ก็คืนนั้น ป้าหมอนแกเห็นเงาดำๆ เป็นเงาผู้ชายเลยนะ อยู่ตรงสวนยางเดินไปเดินมา พูดแล้วก็ขนลุก” เจ๊แมวทำท่าลูบแขนตัวเองว่าไปก็เสียวสันหลังไป เรื่องผีใครๆ ก็กลัวกันทั้งนั้น

            “แต่ว่ามีร่างทรงเจ้าพ่อหนองนาน้อย ท่านลงมาประทับร่าง แล้วนี่ก็เป็นตำหนักของท่าน วันนี้เขาจะทำพิธีล้างอาถรรพ์ใหญ่ คนก็เลยเยอะ เนี่ยเดี๋ยวเจ๊ก็ว่าจะไปเอาน้ำมนต์มาเหมือนกัน จะได้ป้องกันผี”

            พอมีข่าวลือเรื่องมีคนตายมีวิญญาณร้ายคอยหลอกหลอนคนที่ผ่านสวนยางแถวๆ นั้น ก็ได้มีการปรากฎตัวของร่างทรงเจ้าพ่อหนองนาน้อย ที่อ้างว่าเป็นสิ่งสักสิทธิ์ที่คอยปกปักรักษาหมู่บ้านนี้มานานมากแล้ว และบอกว่าจะมาช่วยขจัดปัดเป่าสิ่งไม่ดีออกจากหมู่บ้านช่วยเหลือคนที่เดือดร้อนตกทุกข์ได้ยาก

            “คุยเพลินเลย เดี๋ยวเจ๊ไปตำส้มตำให้ลูกค้าก่อน”

            “จ้ะเจ๊"หลังเจ๊แมวเดินจากไปสาวสาวแก๊งนางฟ้าก็เริ่มสุมหัวประชุมกลางวงส้มตำ

            “คนนั้นตายแล้วเหรอวะ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย” เต้าหู้เปิดประเด็นก่อนเพราะเธอเองก็พึ่งจะรู้เรื่องนี้ ตอนนั้นเธอยังเห็นว่าเขายังพูดได้ แต่ว่าก็ดูจะเป็นอาการเบลอๆ ไม่ได้มีสติมากนัก ก่อนที่กู้ภัยมารับตัวคนเจ็บไปพวกเธอก็ไม่ได้ไปด้วยเลยไม่รู้ว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง แต่ตำรวจก็เชิญพวกเธอทั้งสามไปให้ปากคำที่โรงพักเพียงเท่านั้นไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้นก่อนที่ตำรวจจะพาพวกเธอไปส่งที่บ้าน

            “อาจจะตายจริงๆ ก็ได้ สภาพนั้นถ้ารอดก็สุดยอดแล้ว” ส้มลิ้มคิดว่ายังไงคนๆ นั้นก็ไม่น่ารอด ทั้งหน้าบวมปูด หัวแตก และถูกแทงอีก

            “แล้วเราจะเอายังไงดี ฉันดันไปหลอกเค้าด้วยว่าฉันเป็นนางฟ้า ถ้าเขารู้ว่าฉันไม่ใช่ จะโกรธฉันหรือเปล่าวะ” เต้าหู้เริ่มขวัญเสียเพราะวันนั้นดันไปโกหกเขาเอาไว้ด้วยว่าเธอคือนางฟ้า จะโดนผีตามมาหลอกหลอนด้วยไหม ยิ่งเป็นคนกลัวผีอยู่ด้วย

            "เต้าหู้ แกตั้งสติก่อน ทุกอย่างมีทางแก้งั้นเดี๋ยวกินเสร็จก็ไปที่ตำหนักกัน" จีจี้เสนอทางออกให้เต้าหู้ที่กลัวอยู่แล้วก็เห็นด้วยไม่ปฏิเสธ

ตำหนักร่างทรงเจ้าพ่อหนองนาน้อย

            บนตำหนักคับคั่งไปด้วยผู้คนที่มากราบไหว้และคนที่มีเรื่องทุกข์ร้อนใจมาขอให้พ่อปู่ช่วยเหลือ บ้างก็มาขอโชคลาภเพราะใกล้วันหวยออกแล้ว

            หลังทานส้มตำเสร็จแล้วทั้งสามสาวก็รีบเดินไปยังตำหนักร่างทรงที่กำลังทำพิธีสวดมนต์ปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายอยู่พอดี พอจะเดินเข้าไปก็ถูกลูกศิษย์ที่ยืนเฝ้าประตูอยู่ขวางเอาไว้ไม่ให้พวกเธอเข้าไปเพราะเห็นว่ายังเด็กกันอยู่

            “ที่นี่เขาไม่ให้เด็กเข้า”

            “พวกหนูเป็นคนเจอคนที่ตายจ้ะ ว่าจะมาขอน้ำมนต์จากเจ้าพ่อ" เต้าหู้ว่าพลางทำหน้าอมทุกข์ จะไม่ให้ทุกข์ได้ไง ก็ไปหลอกผีก่อน เดี๋ยวผีตามมาหลอกคืนจะได้ช็อกตายกันพอดี

            พอคนเฝ้าประตูเห็นดังนั้นก็ยอมให้พวกเธอเข้าไปข้างในได้ สามสาวเข้าไปนั่งด้านหลังสุดคนข้างในต่างพนมมือไหว้เจ้าพ่อที่กำลังบริกรรมคาถา ดูเข้มขลัง พวกเธอก็เลยต้องไหว้ด้วย

            “ฮือ เจ็บ ทรมาณเหลือเกิน” จู่ๆ ก็มีหนึ่งในคนที่เข้าร่วมพิธีร้องไห้ออกมา ทำให้คนร่วมพิธีแตกตื่นขยับบออกห่างคนที่กำลังฟูมฟายโอดครวญด้วยความทรมาน

            “ไม่ต้องแตกตื่นตกใจกันไป” เจ้าพ่อหยุดสวดมนต์ก่อนบอกให้ทุกคนอยู่ในความสงบแล้วจึงเดินเข้าไปหาคนที่กำลังถูกผีเข้า

            “เอ็งเป็นใคร มาจากไหน”

            “ฉันถูกคนทำร้าย แล้วเอาไปทิ้งที่สวนยางยายหมอน” ชาวบ้านที่มามุงดูก็ถ่ายคลิปเหตุการณ์ระทึกเอาไว้เรื่องแบบนี้ก็ไม่ได้มีมาให้เห็นกันบ่อยๆ

            “เองต้องการอะไร” เจ้าพ่อถามด้วยเสียงที่ฟังดูเกรงขาม ส่วนผีก็ร้องไห้ไม่หยุด

            “ฉันทรมาน อยากไปเกิดแล้ว”

            “ถ้ายังไม่ถึงเวลาเอ็งก็ไปเกิดไม่ได้”

            “งั้นกูก็จะเอาคนไปอยู่ด้วย” คราวนี้ผีเปลี่ยนอารมณ์ไวมากจากที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นก็กลายเป็นโกรธเกรี้ยวทำตาแข็ง ว่าเสร็จก็ลุกพรวดขึ้นทำให้คนที่มุงดูแตกตื่นไปตามๆ กัน แล้วคนที่โดนผีเข้าก็ชี้หน้า เลือกคนที่มันอยากเอาไปอยู่เป็นเพื่อน แล้วหวยก็ดันมาออกที่เต้าหู้ลูกเจ๊ศรีพอดิบพอดี

            “กูจะเอามึง ไปอยู่กับกู” พูดเสร็จคนโดนผีเข้าก็เป็นลมล้มตึงลงไปกับพื้น ส่วนเต้าหู้นั้นช็อกใจหล่นไปที่ตาตุ่มแล้ว บ้าเอ๊ยปากพาซวยจริงๆ