คลั่งรัก เมียขัดดอก

  ในห้องทำงานที่ตกแต่งอย่างหรูหราอลังการของเจ้าของกาสิโนอันดับหนึ่งในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว มีชายหนุ่มรูปหล่อเจ้าของห้องนั่งหน้าเคร่งเครียดอยู่บนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ของตนเองดวงตาจ้องมองไปยังลูกน้องคนสนิททั้งสองคนผู้มีหน้าที่คอยดูแลความเรียบร้อยทุกอย่างของกาสิโนแทนเขา ที่กำลังรายงานความคืบหน้าของงานเร่งด่วนที่เขาสั่งให้ไปทำ

                       "เป็นยังไง ตามจับตัวมันได้ไหม"

                       "ไม่ได้ครับนาย มันหนีไปได้"

                       เสียงตบโต๊ะดังสนั่นลั่นห้องเพราะความโมโหสุดขีดของคนที่ลูกน้องเรียกว่า นาย ก่อนเสียงดังกัมปนาทจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

                       "พวกมึงทำงานกันยังไง ถึงปล่อยให้มันหนีไปได้วะ ไม่ได้เรื่อง"

                       "พอดีตรงนั้นมันเป็นชายแดนครับนาย มันมีแต่ป่ารกทึบ แต่ตอนนี้คนของเราก็ยังคงตามหามันอยู่ มันไม่น่าจะหนีพ้นจากการตามล่าของเราไปได้"

                       "อย่าดีแต่พูด เงินไม่ใช่น้อยๆ ถ้าจับมันได้ก็ซ้อมมันให้น่วม เอาให้มันไม่กล้ามาหือกับเราอีก"

                       "ครับนาย"

                       ชายหนุ่มทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้ รู้สึกหนักอึ้งในหัวสมอง วันนี้มันวันอะไรกัน วุ่นวายแต่เช้า แถมยังมีเหตุการณ์ให้เขาต้องรีบเดินทางข้ามประเทศมาจัดการเรื่องราววุ่นวายที่นี่อีกต่างหาก ทั้งๆที่มันไม่ควรมาถึงมือเขาเลยถ้าไอ้คนที่พวกเขากำลังตามล่าอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่นั้น มันไม่หนีไปเสียก่อน

                       "ส่งคนของเราไปดูที่บ้านมันหรือยัง"

                       "เรียบร้อยแล้วครับ ตอนนี้คนของเราเฝ้าอยู่แถวหน้าบ้านของมัน แต่รายงานมาว่ายังไม่มีความเคลื่อนไหวอะไร คนในบ้านยังใช้ชีวิตปกติครับ"

                       "ดี เฝ้าไว้ มันน่าจะต้องกลับไปที่บ้านมันแน่ๆ แล้วมันอยู่ที่บ้านกับใคร"

                       "มันอยู่กับน้องสาวแค่สองคนครับ พ่อแม่ตายไปหลายปีแล้ว ตอนนี้น้องมันเรียนอยู่ปีสี่ มหาลัยชื่อดังครับ"

                       "อืม โทรบอกคนของเรา ให้เอาประวัติสองคนพี่น้องมันมาให้ฉันคืนนี้ ฉันจะไปรอที่ผับ ฉันมีเวลาไม่มาก พรุ่งนี้ฉันต้องไปกระบี่กับที่บ้าน"

                       "ครับนาย แล้วนายจะกลับไทยเลยหรือเปล่าครับ"

                       "กลับเลย อยู่ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น พวกนายสองคนดูแลที่นี่ให้ดี อย่าให้มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก เข้าใจไหม"

                       "ครับนาย พวกผมจะพยายามให้ดีที่สุด"

                       ปราณนต์ อธิพัฒน์โภคิน ชายหนุ่มรูปหล่อ อายุ 33 ปี ลูกชายคนที่สามของบ้านอธิพัฒน์โภคิน เจ้าพ่อธุรกิจสีเทาทำงานแหวกแนวพี่น้องทุกคนในบ้าน ด้วยความที่เขาเป็นคนที่ดิบๆเถื่อนๆ ชอบท่องเที่ยวยามราตรีสุรานารีไม่เคยขาด และสนใจในธุรกิจเกี่ยวกับความบันเทิงครบวงจรนี่เป็นพิเศษ จึงได้ก่อตั้งกาสิโนแห่งนี้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนเองจนขยายใหญ่โตโอ่อ่าเป็นที่นิยมอันดับหนึ่งในตอนนี้ นอกจากนี้เขายังมีธุรกิจเกี่ยวกับความบันเทิงอีกอย่างในประเทศไทยคือผับขนาดใหญ่ใจกลางเมืองที่ทำเงินให้เขาต่อคืนมหาศาล

                       อันที่จริง วันนี้เขาต้องเตรียมตัวไปกระบี่เพื่อไปเยี่ยมพี่ชายคนที่ไปถูกส่งตัวไปบริหารโรงแรมที่นั่น ตอนนี้เขาควรนั่งเล่นนอนเล่นอยู่ที่บ้าน กินขนมฝีมือคุณนายญาดา มารดาของเขา และรีบนอนหลับพักผ่อนแต่หัวค่ำ เพื่อตื่นแต่เช้าอย่างสดชื่นแล้วออกเดินทาง แต่เพราะมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นจนทำให้เขาต้องเดินทางข้ามชายแดนมาอย่างเร่งด่วน เมื่อลูกหนี้ที่กาสิโนที่ใช้ความเป็นลูกค้าประจำชั้นดี ที่เคยเงินหนามาตลอด จนทางกาสิโนเปิดเครดิตให้จำนวนหลักสิบล้าน แต่เขาก็เล่นเสียจนหมด แถมไม่มีเงินมาจ่าย ตามทวงถามแล้วก็ผัดผ่อนไม่มีท่าทีที่ทางกาสิโนจะได้เงินคืน เขาจึงสั่งให้ลูกน้องไปพาตัวมันมาพบเขา ซึ่งตอนนั้นมันก็เปิดห้องนอนอยู่นอกเมืองไม่ไกลจากกาสิโนของเขามากนัก

                       แต่เหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อมันใช้ความรอบจัดทำร้ายคนของเขาจนรถเสียหลักชนเข้ากับต้นไม้ข้างทาง และมันก็ใช้โอกาสนี้หลบหนีไปได้ ลูกน้องของเขาบาดเจ็บสาหัสทั้งสองคน เขาได้ส่งลูกน้องให้ตามหามันแถวๆชายป่าที่เกิดอุบัติเหตุมาหลายชั่วโมง ก็ไม่พบแม้เงา ป่านนี้มันอาจข้ามชายแดนกลับไทยแล้วก็ได้ เป็นอันว่า เขาเดินทางมาเสียเที่ยว แถมหงุดหงิดชะมัดที่มันมาลบเหลี่ยมนักเลงอย่างเขา ทั้งยังบังอาจทำคนของเขาบาดเจ็บอีกต่างหาก

                       ตอนนี้เขาจึงต้องรีบกลับไทย เพื่อไปรอรายงานสำคัญจากลูกน้องอีกทีม หวังว่าคราวนี้พวกมันคงทำงานกันสำเร็จนะ

                       ผับหรูใจกลางเมือง ที่นักท่องราตรีให้ความสนใจมาใช้บริการอย่างคับคั่ง บนห้องทำงานขนาดใหญ่ด้านบน เขาคนเดิมก็นั่งทำหน้าเครียดอีกครั้งเมื่อรับฟังการรายงานล่าสุดจากลูกน้อง

                       "ยังไม่เจอครับ คาดว่ามันน่าจะข้ามชายแดนกลับไทยมาแล้ว"

                       "แล้วที่บ้านมันว่าไง มีความเคลื่อนไหวอะไรไหม"

                       "ไม่มีครับ คนของเรายังจับตาดูอยู่ ตอนนี้มันยังไม่กลับมาที่บ้านครับ"

                       "แล้วเรื่องที่ฉันให้สืบล่ะ"

                       "นี่ครับ ประวัติของมันกับน้องสาวของมัน"

                       ลูกน้องคนสนิทส่งกระดาษเอสี่ปึกหนึ่งกับรูปถ่ายใบหนึ่งให้กับเขา เมื่อเขาหยิบรูปนั้นขึ้นมาดูก็ต้องเบิกตากว้างขึ้น ตกตะลึงอยู่ในภวังค์ไปหลายวินาที ในภาพนี้เป็นภาพถ่ายครึ่งตัวของสาวสวยใบหน้าเรียวรูปไข่ ผมแสกข้างยาวสลวยเรียบตรงสีน้ำตาลทองขับใบหน้าขาวให้ยิ่งกระจ่างใส เรียวคิ้วถูกกันตกแต่งเป็นทรงสวย ดวงตากลมโตหวานฉ่ำ จมูกโด่งได้รูปสวย รับกับปากกระจับอวบอิ่มสีสด ผิวพรรณของเจ้าหล่อนขาวสะอาดสะท้อนแสงแดด เขายอมรับอย่างไม่อายเลยว่า เธอคนนี้สวยมากๆ สวยเสียจนเขาตะลึงเสียอาการไปเลย

                       "อื้ม นี่น้องสาวมันหรอ"

                       "ครับ ชื่อ ณิชา อายุ 20 ปี ย่าง 21 เรียนปี 4 คณะบริหารธุรกิจ สวย เรียนเก่ง กิจกรรมเด่น เป็นดาวมหาวิทยาลัย ขยันมาก ตอนเย็นทำงานพิเศษที่ร้านเบเกอรี่ใกล้บ้าน ช่วยพี่ชายแบ่งเบารายจ่าย และที่สำคัญ หนุ่มๆตามขายขนมจีบเป็นพรวน แต่เธอยังโสดครับ"

                       เขามองพิจารณาใบหน้างามนั้นอีกครั้งเพื่อหาจุดบกพร่อง แต่มองยังไงก็ยังหาไม่เจอ ทุกอย่างที่รวมเป็นเธอมันเหมาะเจาะสวยงามละมุนละไมรับกันไปทุกอย่าง

                       "อืม ก็สวยจริงๆ แล้วพี่น้องสนิทกันแค่ไหน มันมีแนวโน้มจะกลับมาหาน้องมันไหม"

                       "ก็ค่อนข้างสนิทกัน แม้จะอายุห่างกันเยอะ เมื่อก่อนไอ้ณภัทรมันก็เอาการเอางาน เลี้ยงดูน้องสาวแทนพ่อแม่ที่ตายไป แต่พอมันมีแฟน แฟนมันพาเข้าบ่อนจนเป็นหนี้เป็นสินเยอะ ทรัพย์สินต่างๆที่เป็นชื่อของมัน ทั้งบ้าน ทั้งรถ มันเอาไปจำนองไว้หมดแล้ว ขาดส่งมาหลายงวดจนธนาคารกำลังจะยึดแล้ว แต่เหมือนเรื่องนี้น้องสาวของมันจะไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย ผมให้คนเช็คบัญชีธนาคารของน้องมัน มีเงินอยู่ร่วมๆแสน น่าจะเป็นค่าเล่าเรียนที่พี่มันทิ้งเอาไว้ให้ เหมือนครั้งนี้ มันดับเครื่องชนเดิมพันสุดตัวครั้งสุดท้ายยังไงไม่รู้ครับ ถ้ารอด มันคงคิดว่าจะเอาเงินมาไถ่ทุกอย่างแล้วหยุด แต่มันดันไม่รอด มันเลยตัดช่องน้อยหนีไปแบบนี้"

                       เมื่อได้ฟังเรื่องราว เขาก็อดที่จะสงสารในชะตากรรมของสาวน้อยปี 4 คนนี้ไม่ได้ ขาดพ่อแม่ มีแค่พี่ชายที่เป็นหลักยึดในชีวิต แต่เพราะความโลภและหลงผิดของพี่ชาย ทำให้เธอต้องสูญเสียทุกอย่าง อาจถึงขั้นต้องสูญเสียพี่ชายคนนี้ไปตลอดกาลเลยก็ได้ และแทนที่จะได้มีชีวิตวัยรุ่นที่ปกติเหมือนเพื่อน กลับมาต้องทำงานงกๆ เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระ ช่างน่าสงสารจริงๆ

                       "อืม จับตาดูเธอคนนี้เอาไว้ให้ดี พี่มันต้องติดต่อมาแน่ มีอะไรคืบหน้ารีบรายงานฉัน วันนี้ฉันต้องกลับบ้านก่อนแล้ว ฝากนายดูแลทางนี้ด้วยนะโชค ส่วนกิต นายไปตามดูเธอแล้วกัน อย่าให้คลาดสายตา"

                       "ครับนาย"

                       ปราณนต์ หยิบรูปสาวสวยติดมือมาด้วยแล้วใส่ไว้ในช่องด้านในของเสื้อสูทแบรนด์ดัง ก่อนตรงกลับบ้าน เมื่อมาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ของอธิพัมน์โภคินก็เป็นเวลาดึกแล้ว ทุกคนในบ้านแยกย้ายกันเข้านอนหมด เขาจึงตรงขึ้นห้องนอนของตัวเองทันที เมื่อเข้ามาในห้องส่วนตัวได้ ก็หยิบรูปถ่ายใบสวยนั้นออกมาจากช่องของเสื้อสูท แล้ววางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง เขายืนมองสาวสวยในภาพนิดหนึ่ง ก่อนเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายเพราะวันนี้เป็นอีกวันที่ถือว่าหนักหนาสำหรับเขาไม่น้อย

                       ไม่นานชายหนุ่มรูปหล่อก็อยู่ในชุดนอน เดินมาทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนนุ่ม แต่ก็ไม่ลืมหยิบรูปถ่ายใบนั้นขึ้นมานอนมองอีกครั้ง เขาพิจารณาใบหน้าหวานนั้นอยู่นาน ก่อนเอ่ยออกมากับรูปภาพ โดยที่เจ้าของรูปไม่มีทางได้ยินด้วยเลย

                       "ณิชา เธอจะมาโทษว่าฉันโหดร้ายไม่ได้นะ พี่ชายเธอโกงฉันไปเป็นสิบๆล้าน ฉันคงปล่อยให้มันหนีหายเข้ากลีบเมฆไปเฉยๆไม่ได้"

                       ดวงตาคมกริบจ้องมองภาพนั้นอยู่นาน ก่อนตัดใจวางลงที่โต๊ะข้างเตียง แล้วปิดไฟหัวเตียงเพื่อจะหลับพักผ่อน ซึ่งวันนี้ใช้เวลาไม่นานเลย ความเพลียทำให้เขาหลับสนิทไปอย่างรวดเร็วจริงๆ

                       ในช่วงสายๆ เขาและครอบครัวก็เดินทางมาถึงกระบี่ แผนการมาเซอร์ไพรส์พี่ชาย กลับกลายเป็นโดนพี่ชายเซอร์ไพรส์กลับ จนนั่งอึ้งกิมกี่มึนงงกันอยู่ในห้องทำงานของเขา ที่ตอนนี้มีเด็กหญิงตัวน้อย หน้าตาถอดแบบมาจากพี่ชายเขาทุกกระเบียดนิ้ว ที่เขาเคยเห็นรูปถ่ายมาแล้วครั้งหนึ่ง ไม่คิดว่าจะเป็นลูกของพนักงานโรงแรมและตอนนี้ก็อยู่ในความดูแลของพี่ชายเขาเพราะแม่ของเด็กติดประชุมสำคัญทั้งวัน มันไม่สมเหตุสมผลจริงๆให้ตายเถอะ

                       เรื่องวุ่นวายทางกาสิโนยังไม่ได้ถูกคลี่คลาย ปัญหาหนักอึ้งยังติดอยู่ในหัวของเขา ยังมาเจอเรื่องที่น่าจะเรียกว่างานเข้าครอบครัวเขาอีก แค่มองเห็นพี่ชายกับเด็กผู้หญิงคนนี้ตัวเป็นๆ และกิริยาอาการที่พี่ชายเขาแสดงกับหนูน้อยคนนี้ ปราณนต์ก็ฟันธงได้ทันทีเลยว่า คนทั้งคู่มีสายเลือดเดียวกันแน่นอน

                       และเย็นวันนี้ก็ได้รู้ความจริง ว่าแม่ของเด็กคือ อริสา คนรักเก่าของพี่ชาย ยิ่งไม่จำเป็นต้องมีการพิสูจน์อะไรให้วุ่นวายอีกแล้ว เพราะแน่นอนว่า ดีเอ็นเอมันอยู่บนใบหน้าของหลานสาวตัวน้อยของเขาแล้วจริงๆ

                       แต่ในขณะที่เขากำลังช่วยกันคิดแก้ปัญหากับเรื่องวุ่นวายของพี่ชายของเขา เรื่องวุ่นวายของเขาเองก็ตามมาให้ปวดหัวถึงที่ เมื่อลูกน้องที่เขาให้พลิกแผ่นดินตามหา ณภัทร ลูกค้าของกาสิโนที่โกงเงินเขาไปเป็นสิบล้านนั้น โทรเข้ามาแจ้งเรื่องที่ก็ไม่ได้ทำให้เขาสบายใจขึ้นมาเลยสักนิด

                       เขาเดินเลี่ยงออกไปคุยโทรศัพท์ที่นอกระเบียง เพราะไม่อยากให้คนในครอบครัวได้รับรู้เรื่องราวชวนปวดหัวและค่อนข้างเสี่ยงแบบนี้ เพราะแน่นอน ว่าคุณนายญาดาต้องสั่งห้ามเขาตามหาและหยุดเรื่องบ้าๆนี่ไว้แค่นี้ โดยจะกลายเป็นว่า เขาต้องสูญเงินสิบล้านนั้นไปฟรีๆอย่างแน่นอน ดีไม่ดี คุณนายญาดาจะงอแงขั้นสุดให้เขาขายกิจการทิ้ง เพราะเล็งเห็นว่างานของเขามันเริ่มเสี่ยงมากขึ้นไปทุกทีแล้ว

                       "ว่าไงกรณ์ ตามหามันเจอหรือยัง"

                       "ยังครับนาย คนของเราบอกว่ามันข้ามชายแดนมาที่ไทยแล้วจริงๆครับ มันกำลังขึ้นรถลงไปทางอีสานใต้ ผมว่าปลายทางมันต้องข้ามไปชายแดนประเทศเพื่อนบ้านของเราแน่นอนครับ"

                       "อืม รีบตามมันไป มันมีเพื่อนหรือคนรู้จักอยู่ที่นั่นไหม สืบมาด้วย"

                       "บ้านแฟนเก่ามันอยู่ทางนั้นครับ มันอาจไปขอความช่วยเหลือจากเธอ"

                       "ดี รีบส่งคนของเราตามมันไปด่วนเลยนะ อย่าให้มันหนีไปไหนได้"

                       "ครับนาย"

                       เขาถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่หลังจากวางสายจากลูกน้องไปแล้ว มันคงรู้ตัวว่าเขาต้องส่งลูกน้องไปดักรอมันที่บ้านของมันแน่นอน มันถึงหนียิงยาวลงไปทางอีสานใต้เลย มันไม่กลัวว่าเขาจะไปจับตัวน้องมันมาเป็นตัวประกันหรือทำร้ายน้องสาวของมันหรือไง ไม่คิดเป็นห่วงเลยหรือ ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่อยู่บ้านคนเดียวหลังจากที่มันหนีนี้พนัน ที่เจ้าของกาสิโนก็มาเฟียดีๆนี่เอง มันไม่ห่วงน้องมันเลยจริงๆหรือไง คิดแล้วเขาก็อดหงุดหงิดไม่ได้ พี่ชายเฮงซวยอย่างมัน ไม่น่ามีลมหายใจอยู่บนโลกนี้จริงๆ

                       คิดเสร็จก็เปิดดูรูปในโทรศัพท์ เป็นรูปที่เขาถ่ายมาจากรูปถ่ายของเธอที่ลูกน้องเอามาให้เมื่อคืนนี้ ดวงตาคมกริบจ้องมองรูปนั้นอยู่นาน ก่อนตัดใจเดินกลับเข้าไปรวมกลุ่มกับครอบครัวอีกครั้ง

                       ในวันนี้เรื่องราววุ่นวายก็ยังไม่จบ เมื่อในเวลาพักผ่อนที่เขาควรได้นอนหลับ ลูกน้องทางฝั่งที่เขาให้คอยเฝ้าที่หน้าบ้านของเธอและคอยตามติดชีวิตเธอ ก็ส่งรายงานมาในไลน์ ทั้งข้อมูลและภาพถ่าย เขาเลือกที่จะมองข้ามข้อมูลเหล่านั้นไปก่อน มือใหญ่กดเข้าไปดูรูปแอบถ่ายของเธอหลายรูปที่ลูกน้องส่งมาให้ ตั้งแต่เธอใส่ชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยชื่อดังเดินออกจากบ้านขึ้นรถไปเรียน รูปที่เธอเดินอยู่กับกลุ่มเพื่อนที่มหาวิทยาลัย รูปที่เธอพักทานอาหาร รูปที่เธอเข้าห้องสมุด หรือรูปที่มีชายหนุ่มมากหน้าหลายตาเข้ามาพูดคุยกับเธออย่างสนิทสนมและแม่ตัวดีก็ยิ้มหวานและพูดคุยกับไอ้หนุ่มหน้าหล่อเหล่านั้นอย่างสนิทสนมเช่นกัน รูปเหล่านี้ทำเอาเขาใจเต้นรัวแรง เลือดในกายหนุ่มแล่นพล่านทั่วร่าง คิ้วเข้มหนาขมวดเป็นปม ดวงตาคมกริบจ้องมองภาพนั้นอย่างดุดัน มือใหญ่กำโทรศัพท์ในมือแน่น เขารู้สึกไม่พอใจที่แม่ตัวดี ชม้อยชม้ายชายตายิ้มหวานให้ผู้ชายพวกนั้น นี่เธอเป็นผู้หญิงประเภทไหนกันแน่ ที่โสดนี่ไม่ใช่รักการเรียน แต่เป็นประเภทเก็บแต้มหรือชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่วหรอกหรือ

                       นิ้วแกร่งปัดเลื่อนไปดูรูปต่อไปด้วยความหงุดหงิด แต่ก็ต้องยิ่งหงุดหงิดเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว เมื่อภาพที่เหลือเหล่านั้นเป็นภาพที่เธอทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ร้านเบเกอรี่สไตล์คาเฟ่ชื่อดัง กำลังส่งยิ้มหวานรับออเดอร์และเสิร์ฟขนมหวานสีสวยให้กับหนุ่มๆที่มันมองหน้าและร่างกายเธอตาเป็นมัน ก็ร้านแบบนี้ มันมีผู้ชายที่ไหนชอบเข้ากันบ้าง ถ้าไม่ใช่โดนแฟนลากมา แต่ที่เห็นนี่มีแต่ผู้ชายล้วน ทั้งมาเป็นกลุ่มและมาเดี่ยวๆ คงจะเป็นแฟนคลับของเธอทั้งนั้นสินะ แม่ดาวมหาลัย

                       เมื่อทนดูต่อไปไม่ไหว ก็เปลี่ยนมาเป็นอ่านข้อความแทน ยิ่งแล้วใหญ่ ก็ไอ้พวกลูกน้องตัวดีที่ให้ตามติดชีวิตเธอ เหมือนมันจะหลงประเด็นไปไกล เพราะสิ่งที่มันรายงานมา ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับที่เขาให้จับตาดูว่าพี่ชายของเธอมันจะติดต่อมาทางไหน หรือปฏิกิริยาของเธอมันเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรเลย สิ่งที่มันรายงานมามันเหมือนเป็น FC คนหนึ่งที่ตามติดชีวิตดาราคนโปรดอย่างไรอย่างนั้น ไอ้พวกนี้ ไม่ได้เรื่อง เมื่ออ่านจนจบ ก็เลยต้องโทรไปด่าพวกมันเสียหน่อย โดยที่เขาเดินเลี่ยงออกมาคุยโทรศัพท์ที่โซฟากลางห้องนั่งเล่น ไม่ให้รบกวนการนอนของน้องชายคนเล็ก ที่นอนอยู่ข้างๆกัน

                       "ครับ นาย"

                       "นี่ฉันให้พวกนายไปทำอะไร กิต"

                       "ให้ส่งลูกน้องชุดนึงเฝ้าหน้าบ้าน แล้วผมกับลูกน้องอีกชุด คอยตามดูเธอเอาไว้ แล้วถ่ายรูปรายงานครับ"

                       "อืม ไหนรายงานใหม่สิ ว่าวันนี้มีความคืบหน้าอะไรบ้าง"

                       "ตอนเช้าเธอออกไปเรียนด้วยการนั่งรถเมล์ พอไปถึงก็เจอกับเพื่อนๆในกลุ่มเธอครับ เป็นสาวๆสวยๆ แต่สวยน้อยกว่าเธอทุกคน ในกลุ่มมีประมาณ 5-6 คน แต่เหมือนจะมีคนที่สนิทที่สุด ชื่อว่า ปวีนา ครับ เป็นลูกสาวเจ้าของบริษัทผลิตอาหารสำเร็จรูปชื่อดัง แล้ววันนี้มีหนุ่มๆคณะต่างๆแวะเวียนมาพูดคุยกับเธอ ท่าทางผมว่าน่าจะขายขนมจีบมากกว่า  เธอก็พูดจาดีและมีไมตรี รักษามารยาทกับทุกคน พอตอนเย็นเธอก็ไปทำงานพิเศษที่คาเฟ่ครับ ลูกค้าเยอะมาก มีทั้งคู่รักและหนุ่มๆ น่าจะเป็น FC ของเธอมากกว่า เพราะแต่ละคนมองเธอตาเป็นมันเลยครับ พอร้านปิด เธอก็กลับบ้าน ตอนนี้ก็ขึ้นบ้านปิดไฟนอนแล้วครับ"

                       "นี่นายตามติดชีวิตไอดอลกันอยู่หรือไง สิ่งที่ฉันต้องการคือ พี่ชายเธอติดต่อมาบ้างไหม ตอนไหน แล้วเธอมีปฏิกิริยาหรือแสดงอาการอย่างไร"

                       อ้าว อันนั้นพวกเขาก็รู้อยู่หรอกว่าต้องตามหาข้อมูลด้านนี้ แต่เห็นเจ้านายเขามองรูปถ่ายของเธอตาเป็นมันเมื่อวาน แววตาพึงพอใจสาวสวยคนนี้อย่างปิดไม่มิดขนาดนั้น แถมยังเอารูปถ่ายของเธอกลับบ้านไปด้วยอีกต่างหาก พวกเขาก็คิดว่าเจ้านายรูปหล่อ ตกหลุมเสน่ห์ของสาวสวยคนนี้เข้าเต็มเปาแล้ว เลยทำนอกเหนือหน้าที่นิดหน่อย เพื่อเอาใจให้เขาหายเครียดบ้าง

                       "ผมทราบครับ แต่วันนี้ แอบดูเธอมาทั้งวัน เธอไม่ได้รับสายใครเลยครับแล้วก็ยังดูใช้ชีวิตปกติ หน้าตาไม่ได้เศร้าหมอง หรือมีเรื่องกังวลอะไรเลยนะครับ เพราะปกติ ไอ้ณภัทรมันก็ไปทำงานต่างจังหวัด หายไปจากบ้านนานๆแบบนี้บ่อยๆ น้องของมันเลยไม่ได้รับรู้ถึงสิ่งผิดปกติอะไร"

                       "อืม จับตาดูต่อไป"

                       "ครับ งั้นพรุ่งนี้ไป ผมไม่ต้องรายงานรูปถ่ายและกิจกรรมในชีวิตประจำวันของเธอแล้วใช่ไหมครับ ให้รายงานแค่เรื่องที่พี่ชายเธอติดต่อมาอย่างเดียวนะครับ"

                       ลูกน้องคนสนิทลองหยั่งเชิงถามเจ้านายดู และก็เป็นอย่างที่เขาคิดไว้จริงๆ

                       "ก็เอาแบบเดิมนี่แหละ ไหนๆก็รายงานแล้ว เอาให้ละเอียดกว่านี้ก็ได้นะ เผื่อฉันจะเห็นตรงไหนที่มันผิดปกติ"

                       "ครับ นาย"

                       เอาเรื่องงานมาบังหน้า เจ้านายหนุ่มคาสโนว่าผู้ไม่เคยให้ผู้หญิงคนไหนมีความสำคัญนอกเตียงนอน บัดนี้เริ่มมีกลิ่นแปลกๆออกมาแล้วแฮะ