MY MIRACLE KISS (TAGALOG R-16)의 모든 챕터: 챕터 61 - 챕터 70

“Ano sa tingin mo ang bagay  na pinakamakakapagpagalit sa’yo?” Mula sa librong binabasa ay pumunta ang tingin ko kay Dominic. Diretso lamang ang tingin nito sa harap, sa blackboard, sa mga kaklase naming may kanya-kanyang pinagkakaabalahan. “Okay ka lang? Bakit ang seryoso mo riyan? Hindi bagay, Dominic.” Sinamahan ko pa ito ng tawa subalit hindi ito nagpakita ng kahit anong bakas na nagsasabing nakikipagbiruan lang siya. Nanatiling diretso ang kanyang tingin sa harap at ako nama’y binaba na ang libro at binigay sa kanya ang buong atensyon ko. “Dominic.” “Magagalit ka ba kapag nalaman mong may isang bagay akong nililihim sa’yo?” Dinaan ko lang ulit sa tawa dahil hindi ako sanay na ganito siya, “Hindi naman kailangan lahat ng bagay sabihin mo sakin.” “

Hindi ko na hinintay na sundan ni Kuya Gavin ang sinabi, hindi na ako huminging ipaliwanag niya ang ibig sabihin, hindi ko na inisip ang mga matang nanonood sa amin, ang mga kaibigang alam kong naghihintay ng salita mula sakin. I only saw Kuya Gavin and his voice and words were the only things I was able to hear that time. Tumango lang ako kaagad, sinisikap na huwag hayaang tumulo ang mabilis nangilid na mga luha. Inabot niya ang kamay at mabilis ko iyong tinanggap, walang sinayang na segundo at mabilis nang nag-umpisang maglakad. Hindi ko alam ang nangyayari. Pero dahil nandito si Kuya Gavin, dahil malungkot ang mga mata niya, dahil mahigpit ang hawak niya at may pagmamadali rin ang lakad, dahil kinailangan niya pa akong puntahan dito, bigla nalang akong naniwala. Naniwalang si Kuya Luke ang may dahilan kung bakit siya ganito. Pinahid ko ang unang takas na luha. Inalalayan niya akong makaakyat sa helicopter at bago pa a

Miracle The array of long fluorescent lamps on the ceiling became so blinding. Madilim na sa labas ng nakabukas na bintana ng silid kung kaya’t naging napakaliwanag. Doon ko lamang pinabalik-balik ang tingin, sa bintana, sa mga ilaw, sa bintana at sa ilaw ulit. While the nurses and  the doctor were all busy doing what they should do to the man lying on the bed at the center of the room, I busied myself too, looking around, doing all the things that would prevent me from looking at them. Hindi ako titingin. Kung titingin man ako iyon ay kapag nakabukas na ang kanyang mga mata. The sound coming from the heart monitor became louder and deafening. Ang sakit sa tenga. Kahit anong lakas pa ng kabog sa aking dibdib, nangingibabaw pa rin iyon. Tinakpan ko ang magkabilang tenga, I held on them until it hurt. Pinikit ko ang mga mata at nag-isip ng masayang alaala, alaalang kasa

College “Mine!” Pumagilid ang iba upang bigyang daan si Ate Shane para saluhin ang bola. Ako naman ay tumungo sa bandang kanan ng net dahil doon ang tantiya ko ay ipapasa ni Chezka ang bola. My judgement did not disappoint me. Just as I reckoned, when she has touched the ball, she tossed it to my direction. Hesitations and doubts didn’t harrow me before jumping to hit it. I was sure at my timing, I was sure at my stance, I was sure that I would get the ball for sure and that the other team won’t be able to receive or block it. And I did. Sumigabong noon ang malalakas na palakpakan at sigawan ng mga estudyante sa aming department. Hindi lang basta sila kundi ang iba pang sumusuporta para sa aming team. Para sa napakalaking gym na ito, napakalakas pa rin ng kanilang paghiyaw. May mga bitbit pa ang mga itong tambol at mahahabang balloons. Kung ako lang, siguradong mamamaos na kapag ganito na kalakas ngunit sila kahit na ganoon pa ang mangyari, pinakita pa rin nila ang kanilang suporta.

TopherMula nang makaalis hanggang sa marating namin ang kinaroroonan ng sasakyan niya, hindi niya binitawan ang kamay ko. Wala ring kibuan. I only followed his steps and watched his wide back the whole time.Nagmukha na naman itong higante ngayong natabi sa akin. Now that we’re outside and it’s brighter, I just noticed that he has a slightly tanned complexion. His jet black hair is messily brushed up with a neat classic cut at both sides. I could see a little bit of his tattoo peaking from the collar of his shirt. I also examined his huge hand and long fingers tightly holding my hand. At hindi ko namalayan ang bigla na lamang na paglitaw ng ngiti ko.Huminto kami sa gilid ng sasakyan niya at doon niya pa lamang ako nilingon.“Do you have a place in mind? Somewhere you wanna go to?”Umiling ako. “Wala pa akong masyadong alam na mga lugar dito.”He beamed as if he suddenly thought of a good place. Dahil sa poste ng ilaw, mas naging malinaw sa paningin ko ang mukha ni Kuya Topher. His f