All Chapters of เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Chapter 1101 - Chapter 1110

เธอบ่นว่า "วันนี้ใครจะเป็นคู่ของคุณเหรอ? คุณบอกฉันได้ไหม? ในเมื่อเธอจะเป็นคู่ของคุณ คุณก็จะต้องมีการโดนเนื้อต้องตัวกันแน่นอน อย่างน้อยเธอก็ต้องจับแขนคุณ… ดังนั้นฉันควรมีสิทธิ์ที่จะถามใช่ไหม?”มาร์คพูดอย่างหมดหนทาง “การจับแขนมันก็เป็นเพียงมารยาทไม่ใช่เหรอ? อย่าคิดมาก ฉันจะพยายามหลีกเลี่ยงการสัมผัสในทุกรูปแบบให้ดีที่สุด ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าใครคือคู่ของฉัน เพราะฉันปล่อยให้แจ็คสันเป็นคนจัดการ ฉันเดาว่าหล่อนน่าจะเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่แค่ต้องการเงินจากงานพาร์ทไทม์เล็ก ๆ ดังนั้นมันควรจะเป็นการแลกเปลี่ยนง่าย ๆ และยุติธรรม ฉันไม่มีอะไรจะบอกเธอจริง ๆ เพราะฉันไม่รู้จักหล่อนด้วยซ้ำ แจ็คสันเป็นคนที่นิยมในหมู่ผู้หญิงมากที่สุดมาโดยตลอด”แอเรียนส่งเสียงเยาะเย้ยโดยไม่พูดอะไรมาร์คส่งเธอที่ประตูบ้านและขับรถออกไปใหม่ ตอนนั้นเป็นเวลาช่วงบ่ายสามนิด ๆ เธอกำลังคิดว่าเธอควรจะโทรหาทิฟฟานี่ดีหรือไม่ เมื่อจู่ ๆ แมรี่ก็มาปรากฏตัวเพื่อต้อนรับเธอ “นายหญิง คุณแม่ของคุณอยู่ที่นี่ หล่อนนั่งรออยู่ได้สักพักใหญ่แล้ว”แอเรียนอุ้มสมอร์เข้าไปในบ้าน ฝีเท้าของเธอแอบเร็วขึ้นเล็กน้อย เธอถามอย่างเป็นธรรมชาติเมื่อเห็นเฮเ

หลังจากที่ได้หมายเลขห้องมา แจ็คสันก็สลัดเจนิซทิ้งด้วยความกระตือรือร้นและรีบไปที่ห้องนั้น เขาส่งข้อความแจ้งมาร์คระหว่างทางก่อนหน้านี้อเลฮานโดรต้องพักฟื้นอยู่ที่บ้านเพราะขาของเขา แจ็คสันจึงไม่ได้มีโอกาสที่จะเผชิญหน้ากับเขา ครั้งนี้แจ็คสันจะไม่ยอมปล่อยให้เขาหลุดมือไปแน่!แจ็คสันเปิดประตูเข้าไป ทั้งห้องเงียบลง นอกจากอเลฮานโดรและผู้ชายที่รูปร่างอ้วนท้วมคนหนึ่งยังมีบอดี้การ์ดสองคนและผู้หญิงที่นุ่งน้อยห่มน้อยอยู่ในห้องสองสามคน แจ็คสันมองอเลฮานโดร “บอกให้พวกเขาออกไป ไม่งั้นเดี๋ยวก็รู้”อเลฮานโดรมองแจ็คสันด้วยความใจเย็น เขาสะบัดมือ บอดี้การ์ดและพวกผู้หญิงลุกขึ้นและออกไปจากห้อง เมื่อชายผู้อ้วนท้วมเห็นอย่างนั้นเขาก็ตามไปติด ๆ“สายของคุณใช้ได้เลยนะ คุณคงจะรอผมอยู่ใช่ไหมล่ะ? ทิฟฟานี่รู้หรือเปล่าว่าคุณพาคนอื่นมาเป็นคู่ของคุณ?” อเลฮานโดรรินไวน์ให้ตัวเองอย่างสบายอกสบายใจแจ็คสันกำหมัดแน่น “นายก็รู้ว่าฉันจะต้องมาหานายแน่ ๆ แล้วนายยังจะมาทำไม? ลินน์ไม่ได้ลื่นตกเขาตายแน่ ๆ นายเป็นคนทำใช่ไหม? เธอทำงานให้ฉัน ทำไมนายไม่เล่นงานฉันแทน? นายเป็นผํู้ชายยังไงถึงได้ทำผู้หญิงแบบนั้น?”“คุณโกรธได้ขนาดนี้ทั้ง

อเลฮานโดรหยิบแก้วไวน์มาใหม่และรินไวน์ให้มาร์ค “นั่งก่อนสิ”มาร์คเหลือบมองแจ็คสันขณะที่เดินไปนั่งด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่า “มาร์ค เขาคืออีธาน เขายอมรับแล้ว เขาฆ่าลินน์ด้วย” แจ็คสันกล่าวอเลฮานโดรไม่ได้ต้องการที่จะอธิบายอะไรมากมาย อีกอย่าง มันไม่สำคัญสักหน่อยว่าเขาหรือดอนที่ฆ่าลินน์ สุดท้ายมันก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้อยู่ดี “พวกคุณสองคนมาเพื่อไถ่บาปให้ผมหรือไง?”“นายโชคดีมาก ๆ เลยนะอีธาน” มาร์คพูดอย่างใจเย็น “นายยังกล้าได้กล้าเสียด้วย ในเมื่อนายยังมีชีวิตอยู่ นายก็ควรจะเก็บหางของตนเองและอยู่ให้พ้นสายตาของพวกเราซะ นายกลับมาทำไม? อยากตายอีกเหรือไง? หรือนายคิดว่า ฉันจะทำอะไรนายไม่ได้เพราะตอนนี้นายอยู่ภายใต้การคุ้มครองของตระกูลสมิธ?”อเลฮานโดรส่งเสียงเยาะเย้ย “ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย อย่างไรก็ตาม ตัวตนของอเลฮานโดรทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นสำหรับผมและยังหยุดพวกคุณสองคนไม่ให้ทำกับผมตามอำเภอใจด้วย ถูกไหม? ผมไม่ได้กลับมาเพราะคุณหรอกมาร์ค ถ้าผมตายไปตอนนั้นก็คงจะเป็นอีกเรื่อง แต่ผมกลับรอดมาได้ ถ้าคุณทำร้ายผมอีก คุณคิดว่าแอเรียนจะคิดยังไง? คุณต้องใช้เวลานานแค่ไหนนะกว่าที่จะดูเป็นคนดีในสายตาเธอ? ทั้งหมดมันจะส

แอเรียนรู้เรื่องงานเลี้ยงของคืนนี้ดี อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เฮเลนกลับไปเธอก็ยังไม่ทันได้มีเวลาคิดถึงเรื่องอื่น เธอยังค่อนข้างจะใจเย็นก่อนที่จะเห็นรูป แต่พอเธอเห็นมาร์คประคองเจนิซในรูปเธอก็ตัวแข็งทื่อ เธอไม่รู้มาก่อนว่าคู่ในคืนนี้ของมาร์คจะเป็นเจนิซ ดูจากรูปแล้วพวกเขาอยู่บนบันไดในมุมที่อับ พวกเขาอยู่กันตามลำพังและท่าทางของพวกเขาก็ดูช่างสนิทสนม…เธอรีบปลอบตัวเองว่าเธอจะต้องไว้ใจมาร์ค เขาบอกเธอแล้วไม่ใช่เหรอ? เพราะฉะนั้นเธอก็ไม่ควรที่จะสงสัยเขา… แต่ทำไมต้องเป็นเจนิซด้วย? เธอพอจะรู้พื้นหลังของเจนิซคร่าว ๆ หล่อนเกิดมาในครอบครัวที่ค่อนข้างจะยากจนและเพิ่งจะได้สัมผัสกับโลกภายนอก อย่างไรก็ตาม เสื้อผ้าที่หล่อนสวมใส่ราคาไม่ถูกแน่นอน จากฐานะทางการเงินของหล่อนแล้วหล่อนไม่น่าจะซื้อเองได้ แอเรียนเริ่มไม่สบายใจอย่างไรก็ตาม ทิฟฟานี่กำลังตั้งครรภ์อยู่เพราะฉะนั้นแอเรียนจะต้องสงบสติอารมณ์หล่อนและทำเหมือนว่าไม่มีอะไรผิดปกติ “ทิฟฟ์ เราจะใช้รูปภาพตัดสินว่าพวกเขาได้ทำอะไรผิดหรือเปล่าไม่ได้หรอกนะ ไว้พวกเขากลับมาแล้วเราค่อยถามพวกเขาดีกว่า เธอท้องอยู่นะ อย่าปล่อยให้อารมณ์ครอบงำเธอ มันจะไม่ดีต่อเด็ก เอาอย่างนี

ข้อความต่อไปจากมาร์คมีความดื้อรั้นแอบแฝงอยู่ “ถ้าเธอไม่มา ฉันจะไปหาเธอเอง”แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่สามารถปล่อยให้เขาเข้ามาที่ห้องนอนแขกเพราะนั่นจะทำให้ทิฟฟานี่ตื่น เธอจึงทำได้เพียงย่องเบา ๆ ออกจากห้องนอนแขกไปที่ห้องของมาร์คอย่างหมดหนทาง “มีอะไรคะ?”ขณะที่เธอพูดเธอก็ถูกคว้าและโยนลงบนเตียงโดยมีมาร์คคร่อมเธออย่างควบคุม เธอกลัวว่าสมอร์จะตื่นขึ้นมาเพราะเสียงพวกเขา เธอจึงไม่ได้ดิ้นรนและเพียงแต่แอบโมโหเล็กน้อย เธอบ่นและถามว่า “นี่คุณจะทำอะไร?!”มาร์คดูเหมือนจะต้องการปลดปล่อยความหงุดหงิดของเขาและพูดว่า “ก็เธอสงสัยฉันไม่ใช่เหรอ? หืม? จะมีอะไรเป็นหลักฐานได้ดีกว่านี้อีก? เธอยังสงสัยว่าฉันไปทำอะไรกับคนอื่นมาอีกไหม?”เธอกัดปากตนเองและเงียบไป เธอคาดไว้ว่าเขาจะอธิบายทุกอย่าง แต่ใครจะไปรู้ว่า สุดท้ายมันจะจบลงเหมือนเดิมแบบนี้เธอทำได้เพียงยอมจำนน “ฉันเชื่อคุณ…”หลังจากนั้นไม่นานเพลงระบำก็จบลงมาร์คจูบปากเธออย่างอ่อนโยน “เป็นไงบ้าง? เหมือนเดิมพอไหม? ฉันดูเหมือนฉันไปทำอะไรหลับหลังเธอมาหรือเปล่า?”แอเรียนหน้าแดง เธอไม่สามารถสู้ความตรงไปตรงมาของเขาได้ “ฉันก็บอกไปแล้วไงว่าฉันเชื่อคุณ… นี่คุณจะไม่เลิกพู