‘Para siyang si Rose! Hindi ako makapaniwala na bibigyan siya ni Rose ng mga ganitong ideya!’‘Napakasamang babae talaga ni Rose.’“Sino’ng nagsabi sa‘yo niyan?” Sabi ni Jay, ang kaniyang inis ay bahagyang lumalaki.Nang makita ni Jenson ang naiinis na tingin sa mukha ng kaniyang Daddy, tumigil siya sa pagsasalita dahil alam niyang mas magagalit lamang siya.Sinisi ni Jay si Rose.Sa sumunod na araw, nagpunta nga si Nancy sa bahay ni Jenson tulad ng sinabi sa kaniya. Nagdala siya ng maraming regalo at mga kasuotan para kay Jenson.“Salamat, Binibining Nancy,” mabait na sabi ni Jay.“Masyado kang mabait, Jay,” sabi ni Nancy. “Ang cute-cute ni Jenson. Siyempre, gusto kong alagaan siya.”Mapanglaw na umupo si Jenson sa tabi ni Jay, ang kaniyang mga mata ay nakatingin sa tumpok ng yayamaning mga damit na binili ni Nancy para sa kaniya...Nang nakita niya ni Nancy na nakatitig, mabilis niyang tinanong si Jenason, “Jens, gusto mo ba ang mga damit na binili ko para sa ‘yo?”Naalala ni Jenson

Tumakbo pababa si Josephine habang nakahawak sa kaniyang nagasgas na noo. Naglakad siya patungo kay Jay at nag-inarte sa harap nito, “Jay, ang anak mo ay kinawawa ako at wala kang gagawin?”Tahimik na tumingin si Jay kay Josephine...“Alam mo naman na ayaw niyang hinahawakan mo siya,” matigas niyang sabi, “pero patuloy mo pa rin siyang nilalapitan. Ikaw ang nagdulot nito sa sarili mo.”Si Josephine ay lubos na naiinis. “Akala ko naman kasi ay maayos na siya. Iyon lang naman ang dahilan kung bakit pumunta ako rito upang bantayan siya. Hindi ko naman alam na magiging ganito siya ulit.”Ang gwapong mukha ni Jay ay bahagyang nagdilim. “Walang sakit si Jenson.”Sinabi ni Josephine sa isang mahinang tinig, “Alam mo naman kung may sakit ba talaga siya o wala. Jay, pinapaalala ko sa ‘yo na ang tunay na Jenson ay malamig at arogante? Nakita mo gamit ang dalawa mong mga mata noong araw na iyon noong dinala mo siya sa bahay natin, para siyang ibang tao! Puno ng buhay, masiyahin, mahinhin, at maga

Pagkatapos takasan ni Jenson si Josephine, tumakbo siya patungo sa amusement park.Ang taong nag-imbita sa kaniya sa amusement park ay si Robbie. Ang dalawang magkapatid ay magkamukhang-magkamukha at mayroon pang suot na parehong damit. Ito ang iilang istilo ng damit na magkaparehas sila—isang itim na t-shirt na Adidas, puting pantalon at mga sapatos. Ang pinagkaiba lamang ay mayroong suot si Robbie na pang hip-hop na duckbill hat.“Jen—” Napansin ni Robbie sa Jenson sa kalayuan at tatawagin na sana siya, ngunit nakapansin siya ng isang kakaibang babae na nakasunod sa likod ni Jenson.Ang babae ay mayroong hawak na isang malaking sumbrero na gawa sa dayami at tinatago ang kaniyang mukha gamit ito. Mayroon siyang suot na pulang bestida at nananatiling limang metro ang layo mula kay Jenson, tila ginagamit ang lahat ng nasa paligid upang magtago.Inangat ni Robbie ang kaniyang smartwatch at nagpadala ng isang text kay Jenson. “Sinusundan ka ng isang naka-pulang babae.”Hindi man lang kina

Si Robbie ay napangisi. “Kung gusto mo akong paluin, tignan mo muna kung kaya mo akong habulin.”Pagkatapos itong sabihin, bumilis ang takbo ni Robbie. Binuka ni Josephine ang kaniyang mga braso, isang hindi kapani-paniwalang nakatatakot na ekspresyon sa kaniyang mukha. “Hindi ako naniniwalang hindi kita kayang habulin.”Kadalasan ay ayaw ni Jenson ang mag-ehersisyo. Tuwing darating ang taglamig, madalas siyang nakakahuli ng sakit. Ito ang dahilan kung bakit inaasar niya ang kaniyang kakayahan bilang atleta at binigyan pa siya ng pangit na palayaw: Sicky Chicky.Hindi niya alam na ang taong nakasama niya ngayong araw ay hindi si Jenson ngunit si Robbie, na palaging sumasama sa pagsasanay ng Taekwondo simula noong maliit pa lamang siya. Ang kaniyang mga pisikal na kakayahan at bilis ay hinihigitan ang lahat ng kaniyang ka-edad, at siya ay hindi normal na mabilis.Inangat ni Josephine ang kaniyang kamay upang harangan si Robbie, sinipa ni Robbie ang kaniyang kamay gamit ang isang spin ki

Hindi magawa ni Jenson na pansinin ang kaniyang tita at pumasok sa kusina upang tulungan ang kaniyang daddy.Sa tingin ni Josephine ay nakakabagot ito, kaya dali-dali siyang umalis.“Aalis na ako, kuya. Tandaan mong ipatingin si Jenson sa isang doktor. Si Dr. Xander Zachary ng Grand Asia ay hindi na masama.” Umalis si Josephine pagkatapos itong sabihin.Ang mukha ni Jay ay bahagyang lumamig. Ang doktor na nirekomenda ng kaniyang kapatid ay isang nangungunang eksperto sa psychiatry. Ang kaniyang puso ay lubos na umaayaw na ipasok si Jenson sa mga psychiatry study.Sa loob-loob niya ay nararamdaman niyang kaparehas niya si Jenson, tahimik at walang kaibigan noong siya ay bata pa lamang. Noong paglaki niya at nakakilala ng ilang mga kaibigan na tunay na kilala siya, ang ganitong klase ng pagkatao ay magbabago rin.Gayunpaman, nitong nakaraan na ilang araw, si Jenson ay madalas nagbabago sa pagitan ng pagiging madaldal at tahimik. Dahil dito ay naalarma si Jay. Natatakot siya na ang hindi