CHAPTER 4.2NABIGLA si Lyle sa tanong ni Gian. Lalo na noong maging ang tono ng pananalita nito, kaswal at walang bahid ng kahit anong hiya. Marahil lahat, dala nang hindi siya nito makilala. Though, he also supposed that Gian was trying to recognize him he had been squinting his eyes since earlier. It may also be because Gian knows his voice. Ibahin na kaya niya ang tono para tumagal ang usapan nila.“O-oo, nag-eenjoy ako,” he stammered. Lyle was surprised when his tongue seemed to tie itself, but he immediately cleared his throat to gather his composure, “maganda ang ambiance ng café mo, nakakakalma.”Iginilid ni Lyle ang ulo upang makita ang kabuuan ng café. Gustung-gusto niya talaga na maaliwalas at maluwang ang lugar. Hindi rin naman sobrang magarbo ang disenyo, kulay kape ang mga dingding at may malalaking ceiling fan. Ngunit hindi iyon gumagawa ng malakas na ingay sapagkat mabagal ang takbo noon. Ang ventilation kasi, galing talaga sa mga aircon. Idinagdag l

CHAPTER 5.2“Gano’n ba. Edi…” Tumigil sandali si Lyle sa pananalita at napahawak sa sariling batok. Tila ba minamasahe iyon. “…um, may kasama ka ba, Gian?”Namutla siya at nag-isang linya ang mga labi. Hindi malaman ang sasabihin, pakiramdam ni Gian ay bigla siyang napipi.“H-ha? W-wala.”Ipinukol ni Gian ang buong atensyon kay Lyle at kinuha iyong oportunidad upang mas obserbahan ng malapitan ang binata.Maputi ito ngunit hindi naman kasing puti niya. Palagay niya, mas malapit ang kulay nito si Zachariel. Matangkad din ito, ngunit hindi naman lalampas sa tungki ng ilong ni Gian, iyon ang ipinagpalagay niya. Matangos ang ilong at may kakapalan ang mga labi. Ngunit hindi pangit sa binata ang ganoong mga labi! Namamangha nga siya dahil nadedepina nito kung gaano iyon kapula—meh. Masarap halikan, oo.Natigilan siya sa pag-iisip at napakurap-kurap. Ano ba iyon?! Biglang lumitaw lang s

CHAPTER 6.1Napatalon si Gian noong may bumusina sa likuran niya. Halos mapakapit pa siya kay Zachariel kung hindi lang siya tinawanan nito at pabirong itinulak. Nang lumingon siya, nabigla siya nang makita si Lyle na naka-motor. Kung kanina, iba na ang awra nito dahil sa suot na mga damit. Ngayon, lalo pang nag-iba ang ihip ng hangin sa paligid ng binata! Mas malakas ang dating at maangas...Ngumiti ang mga mata nito sa kanya sa kabila ng suot na helmet, awtomatiko rin siyang napangiti. Iyon lang, at nilagpasan na sila ni Lyle para tumungo na sa labasan ng SM.“Nyay! ‘Kala ko ba walang date na nangyari, ba’t may pagano’n na?!” Mapang-asar na sigaw ni Zachariel noong wala na si Lyle sa mga paningin niya. “Kayong dalawa, a! May pangiti-ngitian na!”Nilingon niya ang kaibigan at saka niya ito siniko sa tiyan. Napahalakhak naman ang isa at napahawak din sa parteng tinamaan niya kahit hindi nasasaktan.“Gian, a. Ano na, kinuha mo rin ba numero no’n? Te

CHAPTER 7.1NAGPATULOY pa sa pag-uusap si Lyle at Gian tungkol sa mga damit na minsan niya nang na-exhibit sa event noon sa Manila. Marami pa silang napag-usapan ngunit mas natuon ang pansin nilang dalawa roon sa damit na idinisenyo niya para kay Ridge. Hindi maiiwasan, doon din kasi ibinuhos ni Lyle ang oras at atensyon. Gustung-gusto niyang i-flex iyon pero hindi niya lamang ginagawa, ngunit ngayon, ewan ba niya pero may kung ano kay Gian na nagtutulak sa kanya para hayaan ang sarili na magmalaki. Marahil dahil comforting ang aura na ine-emit ni Gian? Tipong parang kahit na anong sabihin niya, hindi siya kailanman huhusgahan ng binata.Ngunit bukod sa damit na pinag-uusapan nila, hindi lingid sa kaalaman ni Lyle kung paanong napukaw ng sketchbook niya ang atensyon ni Gian. Paano ba naman kasi ay nanatili ang mga mata ng binata roon. Ilang beses itong lumunok at nagpabalik-balik ang mga mata sa kanya at sa kagamitan, mukhang napapaisip kung paano ba nito itatanong kun

CHAPTER 7.3NOONG mai-send na ni Lyle ang mensahe, isang malalim na buntong hininga ang siyang kumawala sa mga labi niya bago inilapag ang cellphone sa tabi. Tinapos na rin niya ang kinakain sa kabila ng kawalan ng gana, pati na rin ang mga gawaing tinatamad na siyang tapusin dahil wala namang makausap, naisip niyang simulan na nang sa ganoon e kahit paano, mapatay niya ang kabagutan.Iyon ay hanggang sa mayroong mag-reply sa kanya. Dahil abala, hindi niya kaagad iyon pinagbigyang pansin. Nanatili ang mga mata niya sa mga papeles at noong nagkaroon na ng oras mula sa mga ginagawa, doon pa lamang niya nakuhang tignan ang mensahe.+639XXXXXXXXX:Hello? Sino 'to?Nagtagal ang mga mata niya sa reply nito at napaisip sa isasagot. Ano ang isasagot niya sa “sino ‘to?” samantalang siya dapat ang nagtatanong niyan dahil ipinipilit na iabot sa kanya ang numero nito. Ilang sandali rin siguro niyang pinagmasdan ang mensahe hanggang sa wakas, nakaisip na rin siya n