CHAPTER 11.3 NOONG maisipan na nilang umuwi nang lahat, nagpaalam na sila sa isa't isa at ang pinaka naunang umalis, si Alexander. Baka raw kasi hanap na ito ng asawa't anak. Ngayon, sila-sila na lamang nina Zachariel, Gian, at Leon ang naiwan. Itong mga ito, balak pa yata siyang ihatid sa motor niya bago sila umuwing tatlo e. Hindi naman kailangan pero bago pa man siya makatanggi, mabilis na um-oo si Gian. Bilang ayaw niyang tanggihan ito dahil nagmamagandang loob lang din naman ang binata, hinayaan niya itong ihatid siya tungo sa motor niya. "'Di na talaga bumalik si Henry, 'no?" Hindi niya alam kung bakit sa lahat ng pwede nilang pag-usapan, si Henry pa talaga ang naisip niyang balikan, samantalang; hindi rin lingid sa kaalaman niya kung gaano kainit ang ulo ni Gian sa isang iyon lalo na noong magtalo ang mga ito kanina. Muntik pa nga na magkapisikalan, hindi ba? "Ba't mo pa siya hinahanap e ininsulto ka nga niya kanina?" Nag-aalalang tanong ni Gia

CHAPTER 12.2 "BY THE way," Zamiel trailed off before he darted curious gazes towards Gian's direction, "how about you and Lyle? When do you plan on courting him?" "Huh?" Tila ba nag-short circuit ang utak niya sa pag-iiba ng usapan ni Zamiel. Hindi kaagad rumehistro ang sinabi nito. Para tuloy siyang tangang nakatunganga at napapakurap-kurap habang inaanalisa ang sinabi nito sa isipan. Tila ba naglatag bigla si Zamiel ng puzzle pieces at kailangan niya pang kumpletuhin upang maintindihan ang nais nitong ipahiwatig. Hanggang sa wakas! Naintindihan din niya ang nais nitong sabihin. It took Gian literal seconds before he finally understood what this guy meant, and it is a shame that it took him that long! Anyway, his cheeks instantly flared the moment the idea sank in, siyang dahilan upang mag-init ang mga pisngi niya at iusog ang swivel chair palayo sa lamesa, pinapangarap na isuksok ang katawan sa kadulu-duluhan ng kinauupuan. Kahit pa naroon na siya.

CHAPTER 13.1 INTERACTING with Lyle had always been difficult for Gian. Hindi pa man nila napag-uusapan iyong kalokohang nabanggit ni Zamiel, aminado na siya na ang hirap manatiling nakamasid sa mga mata ng binata. Para siyang natutunaw, ang puso niya, parang sasabog. Bagamat wala namang agunyas sa kanya ang pakikipag-usap dito at kailan lang ay madalas na rin silang nagkakausap, nahihirapan pa rin siyang manatiling matatag. Nakakapanghina pa rin talaga ang presensya ni Lyle. Para itong kryptonite kahit hindi siya si Superman. Madalas, gusto na lamang ding bumigay ni Gian sa temptasyong magtago. Kung hindi lang talaga siya nahihiya sa binata at kung hindi lang niya talaga hinintay ang pagkakataon na mapalapit dito, hahayaan niyang lamunin ng kaduwagan niya. Pero ni minsan, hindi inasahan ni Gian na darating ang araw na mas mahihirapan siyang kausapin ito. Mula nang makausap si Zamiel noong isang araw, halos kaladkarin na lamang niya ang sarili upang makausap si Lyle.

CHAPTER 13.3 "BAKA ganyan dahil mas sinsero ka ro'n sa admirer ni Ridge," ani Zachariel na siyang nakapagpatahimik sa kanya. Not only physically, but also mentally. All he could hear was the stillness that his environment offered him. Nakakabingi, pero ang tanging kayang gawin lang ni Gian noon ay ang tumunganga at kumurap na parang tanga sa harapan ni Zachariel. His mind bluffed. Bumagal ang connection. Bigla na lamang niyang hindi mairehistro sa isip ang sinabi ng kaibigan. Alright, he might have probably short-circuit on that very moment. Probably. Because he was inept to respond, Zachariel also stared at him for a while. However, the realization dawned upon the other male quickly. A mischievous grin was immediately plastered on his lips and Gian still spaced out. It is taking him a while to understand that he is about to face a fate filled of- "Ops, natahimik. Mukhang nahuli a," pilyo nitong sabi n

CHAPTER 14.2"HE… hello, Lyle?"Para bang nabunutan ng tinik sa dibdib si Lyle noong oras na marinig niya ang boses ni Gian. Ang tagal na mula noong huli silang mag-usap na dalawa. Ilang linggo rin ang lumipas! Hindi na siya nakapunta sa café nito magmula nang maging abala sa trabaho, wala ring oras na mai-text o matawagan ang binata dahil nilamon siya ng mga gawain. Kaya nga, hindi niya itinago ang pagkaginhawang naramdaman noong sagutin nito ang tawag niya.Nagpakawala siya ng malalim na hininga at napahawak sa dibdib.It took them long, but at least, he's here now.Marahil, ang overreacting niya sa iba, pero mayroong mas malalim na dahilan bukod sa ilang linggo nilang hindi pag-uusap ng binata. Noon kasing nagsisimula nang lumuwang ang schedule niya, ilang beses niya itong sinubukang tawagan ngunit ni minsan, hindi ito sumagot. Ngayon pa lamang, samantalang limang araw na rin mula noong simulan niya ang pag-contact dito. Mula pa no