อเล็กซานดราพยายามที่จะวิ่งไล่ตามพวกเขาไป แต่ลุงของเธอกับเหล่าบอดี้การ์ดก็ได้หายไปจากโถงทางเดินและเข้าไปในลิฟต์แล้ว เธอก้มศีรษะลงด้วยความทุกข์ “เอ๊ะ นี่ฉันทำอะไรลงไป!”เซนพูดไม่ออกมากกว่าเดิม “เกิดอะไรขึ้นกับความห้าวหาญของเธอ? ทำไมจู่ ๆ ถึงได้มาเสียใจกับเรื่องนี้ล่ะ?”"ฉันเป็นห่วงเธอ!" อเล็กซานดราถูขมับของตัวเอง และพูดด้วยความเป็นห่วงอย่างคนสำนึกผิดว่า “เธอไม่รู้ว่าลุงของฉันเขาเป็นคนยังไง เขาเป็นคนหัวโบราณ ขี้ใจร้อนและอาฆาตแค้นแรงมาก ฉันเป็นหลานสาวของเขา ดังนั้นเขาจึงชินชากับการถกเถียงกับฉัน แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่เคยลงไม้ลงมือฉันเลยสักครั้ง แม้ว่าฉันจะทำให้เขาโกรธมากขนาดไหนก็ตาม และการที่เขาไปฟ้องพ่อของฉัน ก็คงจะเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดที่เขาจะทำ แต่เธอไม่เหมือนกับเขา เธอเป็นคนนอกและเธอก็เรียกตัวเธอเองว่าเป็นแฟนของฉันด้วย เขาอาจจะโกรธเธอจนควันออกหูเลยก็ได้ ถ้าเธอตอบโต้เขาแบบนั้น อีกอย่างฉันรู้จักเขาดี เขาไม่มีทางยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ แน่…”อเล็กซานดราตบหน้าตัวเองเบา ๆ ด้วยความผิดหวัง “เฮ้อ ทั้งหมดมันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันควรจะคิดให้มากกว่านี้ ตอนที่ฉันส่งข้อความนั้นไป”“นั่นคือสิ่งที่

ตอนนี้ถึงคราวที่แฟรงค์คลินต้องแปลกใจบ้าง “ไม่มีทาง วิคเตอร์ นี่นายรู้จักเขาอย่างงั้นเหรอ? เขาเป็นคนไม่มีอะไรเลยนอกจากเป็นขยะไร้ค่า และเขาก็ไม่มีอะไรดีสักอย่างนอกจากเทคนิคศิลปะการต่อสู้ที่น่าสมเพช นายแน่ใจเหรอว่าใช่คนเดียวกัน?”วิคเตอร์ขมวดคิ้ว ขณะที่พยายามนึกว่าเขาเคยได้ยินชื่อนี้มาจากที่ไหน แต่แม้ว่าเวลาจะผ่านไปครู่หนึ่งแล้ว เขาก็ยังคิดไม่ออกสักที เขาส่ายหัวพลางพูดว่า “ฉันจำไม่ได้ ว่าฉันเคยได้ยินชื่อนี้มาจากที่ไหน ตอนนี้ที่ฉันรู้ก็มีแค่นี้แหละ”“มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ ๆ คนไร้ค่าอย่างเขาจะสามารถดึงดูดความสนใจของนายได้ยังไง?” แฟรงค์คลินหัวเราะออกมาเบา ๆความสนใจของวิคเตอร์ทำให้เขารู้สึกโกรธ เมื่อเขาสังเกตเห็นท่าทางที่ไม่พอใจของแฟรงค์คลิน เขาจึงเอ่ยถามพี่ชายของเขาว่า “นิสัยใจคอของคนลาร์สันมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ แฟรงค์คลิน? ฉันไม่เคยเห็นพี่โกรธเคืองกับเด็กคนนี้มาก่อน”"ฮึ่ม!" แฟรงค์คลินรู้สึกว่าเขากำลังโกรธเกรี้ยวขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อพวกเขาได้พูดถึงชายที่เป็นตัวปัญหาคนนั้น เขาดึงแขนเสื้อของเขาขึ้น และตั้งท่าต่อสู้ขึ้นมาเพื่อดับความโกรธที่มันกำลังเดือดพล่านอยู่ภายในตัวเขา “เขาไม่ได้

หลังจากที่เขาผล็อยหลับไป ลูกค้าในบาร์ก็ลุกขึ้นทีละคนพลางก้มโค้งตัวลงคับนับต่อหน้าเซนที่ยังคงนอนแผ่อยู่บนโซฟาในขณะที่หลับสนิท จากนั้นพวกเขาก็เริ่มลงมือ คนหนึ่งเดินไปปิดประตู คนหนึ่งห่มผ้าให้กับเซน และอีกคนกำลังออกโทรไปหาใครบางคน “สวัสดีครับบอส ผมยินดีที่จะแจ้งให้บอสทราบว่านายท่านได้กลับมาแล้ว”บาร์ถูกปิดลงภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที แสงนีออนที่ส่องประกายถูกปรับให้หรี่ลง และชายวัยกลางคนที่ร้องเพลงอยู่ก็เดินลงมาจากเวที เขาเดินไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าอาจมีเสียงไปปลุกเซนให้ตื่น แม้ว่ามันอาจจะดูเป็นไปไม่ได้ก็ตาม ใครก็ตามที่ดื่มแซฟไฟร์แฟนธ่อมเข้าไปร่างกายจะรู้สึกหนาวเย็นไปชั่วขณะ พวกเขาจะไม่ตื่นขึ้นมาแม้ว่าคุณจะตั้งการแสดงโชว์ดอกไม้ไฟไว้ข้าง ๆ พวกเขา ทุกคนต่างถือแนวคิดนี้ไว้ในใจเป็นอย่างดี แต่พวกเขาก็ยังคงมั่นใจว่าพวกเขาอ่อนโยนและสุขุมรอบคอบขณะที่ทำต่อไป เพราะว่ามันคือสัญลักษณ์ของพวกเขาที่ทำไว้เพื่อเซนประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ผู้หญิงรูปร่างสูงสวมเสื้อกันฝนคนหนึ่งเดินเข้ามาในบาร์ เธอมีออร่าของผู้สั่งการอย่างเหลือเชื่อ แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิง แต่เธอก็สูงเกือบ 6 ฟุต เธอเซ็กซี่ขยี้ใจสุด ๆ

เซนดึงลูกกลิ้งบานประตูขึ้น ก่อนจะเดินออกไปจากบาร์ แสงแดดอบอุ่นกำลังสาดส่องลงมาอย่างร่าเริง เพื่อต้อนรับการกลับมาของเขาผู้หญิงคนนั้นเฝ้ามองดูเขาเดินจากไป ขณะที่ใจหนึ่งก็คิดว่าควรจะตามเขาออกไป แต่ทว่าเธอก็พยายามหยุดตัวเองไว้ได้ในที่สุด เธอรู้ว่าเซนเป็นคนอย่างไร ไม่มีความพยายามใด ๆ ที่จะโน้มน้าวให้เขาเปลี่ยนการตัดสินใจของเขาได้ และมันก็ไม่ช่วยอะไรนอกจากจะทำให้เขารู้สึกรำคาญมากขึ้นไปอีก เธอจึงเรียกคนของเธอให้กลับมาหาที่บาร์หลังจากที่ได้นอนหลับไปถึงสิบแปดชั่วโมงแล้ว เซนก็รู้สึกว่าเขาเป็นคนใหม่ที่สดชื่นและพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความท้าทายใด ๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นในชีวิตของเขาแล้ว เขาไม่ใช่คนประเภทที่จะจมปลักอยู่กับความเวทนาของตนเอง การหย่าร้างกับเฟย์ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดก็จริง แต่มันคงต้องใช้เวลามากกว่านั้น ถ้าจะล้มเขาลงและกักขังให้เขาอยู่ที่นั่นตลอดไปตอนนี้เขาได้นอนหลับเต็มอิ่มและฟื้นตัวขึ้นมาแล้ว มันคงถึงเวลาแล้วที่เขาจะใช้ชีวิตต่อไป เพราะยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ยังรอการกลับมาของเซน หลังจากที่ออกมาจากไนท์1998 เขาก็ไปทำงานที่บริษัทไวโอเล็ต วิชั่น ทันที เขารู้สึกราวกับว่าทุกอย่างได้กลับมาเ

เขาคนนั้นเป็นพ่อของวิลเลียมนั้นเอง โทนี่ บราวน์ ค่อนข้างเป็นที่รู้จักในแวดวงธุรกิจเป็นอย่างดี เขามีทรัพย์สินมูลค่ามากกว่า สามพันล้านดอลลาร์ และถือว่าเขาเป็นสัญลักษณ์แห่งความมั่งคั่ง ไม่ว่าจะเป็นสถานะ กลยุทธ์หรืออำนาจ เขาเป็นตัวการสำคัญคนหนึ่งเลยที่ต้องนึกถึงวิลเลียมเป็นลูกชายคนเดียวของโทนี่ ซึ่งนั้นหมายความว่าเขาเลี้ยงลูกมาอย่างตามใจตั้งแต่เกิด เขาปรนเปรอและประคบประหงมลูกชายคนเดียวของเขาอย่างสุดความสามารถ ดังนั้นเมื่อลูกชายสุดที่รักของเขาถูกทุบตีจนปางตาย มันจึงไปจุดประกายความโกรธเกรี้ยวในตัวของเขาขึ้นมา! เขารู้สึกโกรธมากเมื่อได้ยินข่าวนี้ แต่ตอนนี้เขาได้มาเห็นบาดแผลที่เกิดขึ้นด้วยตาทั้งสองข้างของเขาเองแล้ว มันจึงทำให้เขาแทบจะเป็นบ้า!มันดูสมเหตุสมผลที่สุด การเตะของเซนนั้นทรงพลังมาก และก้อนหินที่ลอยไปโดนหลังของวิลเลียมก็ใหญ่พอ ๆ เท่ากับกำปั้น บาดแผลที่คล้ายกับรอยกระสุนปืน! โชคดีที่วิลเลียมยังไม่ตายที่นั่นในตอนนั้นขณะที่เขากำลังเข้ารับการผ่าตัด วิลเลียมก็ถูกห่อตัวเหมือนมัมมี่ ชีพจรของเขาเริ่มอ่อนแรง ราวกับแสงเทียนที่กำลังริบหรี่ท่ามกลางสายลม และมันก็สามารถถูกเป่าให้ดับลงได้ทุกเมื่อเ