[Fajra! Mahal na reyna, magmadali kang bumalik! Sinusugod ang ating mundo!] Hindi ko lubos na inakala na ang mga salita na iyon ay muli kong maririnig matapos ng sampung taon. Hindi ko inakala na ang payapang mundo namin ay muling susugurin ng mga kalaban. “Anong nangyari sa iyo?” takhang tanong sa akin ni Heinrich dahil natigilan ako sa aking pagsasalita at alam kong bumakas ang gulat sa mukha ko. Dahil sa pagsasalita niya ay roon ako natauhan kung kaya’t hindi ko na siya pinansin at mabilis na humalo sa hangin upang mabilis na makarating sa aming mundo. Kinailangan ko pang huminto sa bawat mundo dahil ang kakayahang makapunta ng mabilis sa isang lugar ay may limitasyon. Sa palagay ko ay limang minuto rin ang inabot ko bago ko naiapak ang paa ko sa aming bayan. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang mga kalaban. Nakasuot sila ng itim na kasuotan kung kaya’t ang mga mata nilang pulang-pula lamang ang kita. Mga converted vampires. Nilalabana

Muli kong ipinikit ko ang aking mga mata at pinagsalikop ang aking mga palad bago muling ibinulong ang aking mga panalangin ng paghingi ng kapatawaran sa pagkukulang ko bilang isang pinuno, paghingi ng tawad para sa mga buhay ng aking mga mamamayan na hindi ko nagawang protektahan, patnubay at proteksyon para aming mundo at para sa kaluluwa ng mga nilalang na nagbuwis ng buhay upang protektahan ang kanilang bayan, at tulong upang mas maging malinaw ang aking pag-iisip upang ang susunod na bibitawan kong desisyon at gagawing hakbang ay naaayon para sa ikakabuti ng lahat.Sa pagmulat ng aking mga mata ay tumingin ako sa kalangitang nababalot ng makapal na ulap. Tila ba’y nakikisabay ito sa paghihinagpis at kalungkutan ng aming mundo dahil sa nangyari.Maraming buhay ang nasawi. Ang mga kawal at mga mamamayan ay nagbuwis ng kanilang buhay upang maprotektahan ang iba. Maraming pamilya ang nasira at nalugmok dahil sa pagkawala ng kanilang mga mahal sa buhay. Ang mga i

“Pakasalan mo ako.”“Hindi maaari.”“Marry me.”“No.”“Then at least, bear my child—”“Heinrich!” Inis na isinigaw ko ang kanyang pangalan dahil sa kanyang walang tigil na pangungulit sa akin. Pinanlakihan ko siya nang mata at sinigurado kong naging pula iyon nang panandalian upang siya ay masindak.Papunta ako ngayon sa bundok na naging himlayan ng mga yumaong hari at reyna ng aming mundo, kabilang ng aking ama, nang bigla na lamang siyang nagpakita sa aking silid at sumunod nang umalis ako.Hindi ko alam kung bakit nandito ulit siya sa aming mundo. Malalim na ang gabi nang umuwi siya kagabi, ngunit heto at ala-sais pa lamang ng umaga ay bumalik na siya upang muli akong guluhin. Hindi ko rin alam kung tunay bang bumalik siya sa kanilang mundo, o baka’y nagpalipas lamang ng gabi sa kagubatan.“Nagsusuhstiyon lamang ako—”

Nang tawagin ako ng mga tagapagsilbi bilang indikasyon na nagsisimula na ang kasiyahan ay hindi kami nagdalawang isip na lumabas ng aking silid. Magkakasabay kaming naglakad papunta sa bulwagan kung saan ginaganap ang selebrasyon. Magkatabi sina Danie at Dan sa aking likuran at nasa magkabilang gilid ko naman sina Dyke at Heinrich. Lahat ng madaanan naming tagapagsilbi at mga kawal ay napapatingin sa amin. Alam kong ang presensya at awra namin ay ramdam kahit sa malayo lalo na at kami ang mga pinuno mula iba’t-ibang lahi ang magkakasama. Si Danie na Head Enchantress ng kanilang lahi; si Dan na kanyang anak; si Dyke na Alpha ng mga werewolf; si Heinrich na Hari ng mg Demons na kahit tago ang presensya ay kapansin-pansin pa rin; at ako na kanilang reyna.Sa gabing ito, hindi lang basta selebrasyon sa nalalapit na kasal ang gaganapin, bagkus ay isa rin itong kasiyahan para sa muling pagbangon ng aming mundo at ang paglabas ni Heinrich mula sa dilim. Ipapakilala ko si Heinr

“Mahal na reyna, narito ang mga regalong ipinadala para sa iyo mula sa mga pinuno ng ibang lahi, ng mga konseho at mula na rin sa mga mamamayan,” wika ni Danie kasabay ng pagkatok niya sa pintuan ng aking aklatan. Napatigil ako sa pagbabasa at tumingin kay Dan na nasa tabi ko. Tumango naman siya sa akin at naglakad papunta sa pinto kung kaya’t ibinaba ko ang aking libro at agad ring sumunod.Pagkabukas ng pinto ay ngumiti sa akin si Danie at itinuro ang mga regalong dala ng mga tagapagsilbi at ng mga kawal na nasa kanyang likruran. Ang iba ay nakalagay pa sa malalaking kahon at ang iba, katulad ng mga tela ay hindi na nakabalot. Isa-isa ko iyong nilapitan at tinignan. Ang karamihan ay mga alahas, mamahaling damit na gawa sa mga telang matatagpuan lang sa mundo ng kung sino ang nagbigay, mamahalahing mga perlas at ibang pang mga bato, mga bagong pangkolorete sa mukha, at ang iba ay mamahaling mga gamit katulad ng mga porselana, pigurin at paso na sigurado ako