Lahat ng Kabanata ng Aking Maria: Kabanata 21 - Kabanata 30

Kinabukasan ay maagang nagising si Isabel, napakasarap ng pakiramdam niya, feeling niya ay nakabawi siya ng ilang araw na tulog. Nakita niya ang lalake na nakadukdok sa maliit na lamesa at doon natutulog, naawa naman siya dito dahil may mga kagat pa ng lamok ang braso at pisngi nito."Oo na, alam kong gwapo ako pero baka naman matunaw ako kung tititigan mo ako ng sobra-sobra diba?" Biro ng lalake at unti-unting minulat ang mata at ngumiti ng malaki."Hah? Asa ka naman, iyang bulaklak sa base ang tinitignan ko, palanta na kasi kailangan ng palitan tsaka asan ang sinasabi mo na gwapo? Saan banda aber?" Bawi naman nito."Hay nako kayong mga bata kayo! Kaaga-aga nag babangayan na naman kayo? Aba'y para kayong aso't-pusa minsan maliit na bagay pinag tatalunan." Sermon naman ng matanda dahil naiingayan na siya."Si Isabel po kasi Lola, ang gwapo ko tapos hindi daw niya makita." "Eh wala naman talaga akong makikita na gwapo, hindi ka na

Hindi mapigilan ng babae ang mapaiyak habang naglalakad, hindi niya alam kung bakit pero masakit, masakit para sa kanya na malamang kaya lang siya nito nilapitan at kinaibigan at dahil sa panaginip."Isabel." Tawag ni Ken dito pero tuloy tuloy lang itong dumiretso sa CR, hindi man lang napansin ang lalake na nalampasan na niya.Bakit nga ba umasa ng babae na may makikipag kaibigan sa kaniya ng basta-basta at walang tinatagong motibo? Sa ugali niya pa lang na hindi marunong makisama ay alam niyang wala na agad gustong lumapit sa kaniya, pero umasa at naniwala pa rin siya na palakaibigan at mabait lang ang lalake. "Nakakainis ka, Isabel." Bulong niya sa sarili. Kung kailan naman unti-unti na niyang binubuksan ang pintuan ng buhay niya para sa lalaki ay saka niya malalaman na may dahilan pala ito, may tinatago pa itong dahilan kaya siya nilapitan."Anong gagawin ko ngayon, nasanay na ako sa prisensya nya." Umiiyak na bulong ni

"Okay class, dismissed. We will start the discussion per group next meeting but it's random call so be ready. Bye." Sabi ni Mr. Santos at lumabas na ng classroom na dahilan naman para agad magsitayuan ang mga classmates nila para pumunta sa susunod na klase.Mabilis na tumayo si Isabel para takasan sana ang lalake ng mahawakan agad siya nito sa braso."Isabel, sandali lang." Pigil nito sa babae."A-ano? May kailangan pa akong asikasuhin." Sagot nito at inalis ang pagkakahawak ng lalake sa braso niya, para kasi siyang naku-kuryente tuwing didikit ang balat nito sa kaniya."Pwede ba tayong mag-usap kahit saglit lang?" "Ano namang pag-uusapan natin?" Kunwaring nagtataka ang babae na hindi alam ang ibig sabihin nito."Pag-usapan natin yung misunderstanding na nangyayari." Saad ni Philip at muling hinawakan ang braso niya."Misunderstanding? Wala akong maalala na nagka-misunderstanding tayong dalawa." Kunot noo na sagot ng babae, par

"Gusto kita!" Sigaw ni Philip dito.Hindi maipaliwanag ni Isabel kung ano ang mararamdaman ng mga oras na iyon, pero naglakas loob siyang humarap dito."Gusto mo ako? Ako ba talaga Philip? O baka naman nasasabi mo lang iyan dahil kamukha ko ang babae sa panaginip mo. Para sabihin ko sayo, hindi ako sya!" Inis na sigaw niya na medyo nag-echo pa sa hallway. "Hindi, tulad nga ng sabi ko, noong umpisa lang iyon pero habang tumatagal ay ikaw na ang iniisip ko. Pakinggan mo muna kasi ako bago mo isipin na-""Isipin na ano? Bakit hindi ba tama ang iniisip ko na nilapitan mo lang ako dahil hindi mo mapigilan iyang pagka-curious mo!" Putol ng babae sa sasabihin ni Philip.Naiinis si Isabel sa sarili, bakit ba kasi andito pa siya at hinahayaang magpaliwanag ang lalake, una pa lang ay nagsinungaling na ito sa kaniya paano niya masasabi na nagsasabi na talaga ito ng totoo."Hindi ko lang masabi agad sayo, Isabel pero wala naman akong balak na loko

Tahimik na kumain si Philip, naiinis siya sa mga magulang niya. Bakit kailangan ng mga ito na palayuin siya sa babae? Hindi naman ito ang pumilay sa kaniya, siya ang hindi nang-iingat kaya siya nahulog."Philip, huwag kang bumusangot sa harap ng pagkain. Kung naiinis ka samin, wala kaming magagawa tungkol diyan ang sa amin lang naman ay ilayo mo ang sarili mo sa kapahamakan, hindi ko sinasadya na I-judge ang kaibigan mo at ganoon din siguro ang papa mo pero baka naman kasi tama siya na walang magandang mangyayari kung--" hindi na niya pinatapos ang Mama niya sa sinasabi ng lumingon siya dito."Na walang mangyayari na maganda kung lalapit pa ako sa kaniya? Ma, parang pilay lang nangyari sakin tapos ganiyan na kayo mag react, tsaka tulad nga ng sabi ko, hindi niya kasalanan yun. Kasalanan ko 'yon kasi hindi ako nag-ingat, bakit naman kailangan sabihin agad ni Papa na kapahamakan lang dulot ni Isabel." Naiinis na sabi niya, ngayon lang siya nakaramdam ng ganoong pagkainis