All Chapters of Death Whisperer: Chapter 21 - Chapter 30

           Manghang-mangha si Jehanne sa pinasukan nilang aklatan. Malawak ito at napakalinis tingnan. Nakahilera ang daan-daang estanteng gawa sa salamin; ang iba ay mas mataas sa kanya, ang iba naman ay kaya niyang abutin. Nakasalansan dito nang maayos ang mga aklat na iba't iba ang laki. Mayroong mga aklat na sobrang kapal. Mayroon ding kayang basahin sa isang upuan. Mayroong mga luma na ang pabalat. Mayroon namang napalalamutian ng maliliit at kumikinang na bato. Naisip ni Jehanne na mukhang magandang basahin ang mga aklat na kumikinang. Nakaaakit kasi ang mga iyon sa mga mata.           Sobrang tahimik sa loob ng aklatan. Bilang na bilang lang kasi sa daliri ang mga nasa loob nito. Iilan lang talaga sa mga kaluluwa ang nahilig na magbasa. Sobrang liwanag din dito dahil sa magkakatabing sulong daan-daan ang bilang na nakakabit sa pader. Kahit na lumiliwanag ang mga iyon, pakiwari ni Jehanne hindi iyon nagbibigay

          "Subukan mong basahin ang aklat na ito," alok ni Hogan at nag-abot na naman siya ng isang aklat kay Jehanne.          Agad na nahumaling si Jehanne sa ibinigay na aklat ni Hogan na may kulay pulang pabalat na dinisenyuhan din ng maliliit at pira-pirasong batong kumikinang. Ngunit bago pa mabuklat ni Jehanne ang aklat, ginulat siya ng isang pamilyar na boses,          "Nandito ka lang pala."          Napabalikwas si Jehanne sa kinauupuan nang makitang nasa likuran nila si Andrei. Walang ekspresyon ang mukha nito.          "A-Andrei, kanina ka pa ba riyan?"          "Mga isang segundo," kalmadong sagot ni Andrei.          Tumayo si Jehanne at inayos ang sarili. "Pasensya na. Medyo nainip kasi ako kahihintay kaya nagpunta ako rito." Magpapaliwanag pa sana siy

           Nasa madilim na silid siya kasama si Andrei. Nakatayo siya malapit kina Nathalia at sa lalaking iniibig nito.           "Simulan mo na," utos ni Andrei.           Narinig niya ang malamig na boses nito mula sa likuran, pero nang lumingon siya, hindi niya na nakita ang taga-bantay. Naglaho itong parang bula.           Natuon muli ang paningin niya sa dalawang taong nagmamahalan. Pinanood niya ang mga ito habang masayang naghaharutan sa kama at nagpapalitan ng matatamis na salita. Pakiramdam ni Jehanne, nalalason siya sa mga sinasabi nila.           Biglang nagbago ang eksena. Nakita niya ang mismong imahe niya. Pinano

          Abot-tainga ang ngiti ni Hogan habang naglalakad para puntahan ang binabantayan niya sa silid nito. Ngayon ang ika-apat na araw ng pagsasanay. Sa mga oras na ito, dapat nakatuon na ang isip niya sa pagsasanay, pero kataka-takang hindi pa rin maalis sa gunita niya ang nangyaring pagyakap sa kanya ni Jehanne at ang kakaibang pakiramdam na hatid nito. Napaisip siya kung ganito rin kaya ang pakiramdam ni Fame sa tuwing niyayakap ito ni Andrei noong mga panahong may pagtatangi pa rito ang binata.          Sa ilang taong pananatili niya sa mundong ito, wala ni isa man sa mga kakilala niya ang gumawa ng ganoon. Masarap pala sa pakiramdam kapag pinasalamatan ka, lalo na kapag niyakap ka, kahit na sabihin nating napakasimple lang naman ng ginawa mo. Nasanay rin naman kasi siyang mag-isa. Ayos lang nga sa kanya kahit na hindi niya makasama sina Fame, Harmony o Andrei sa loob ng isa

          Nakatayo sina Fame at Hogan sa labas ng Paraiso. Ipinagtataka ni Fame kung paano biglang naglaho sina Jarred at Jehanne; nawala ang mga iyon sa paningin niya samantalang kanina pa niya sinusundan ang dalawa.          "Dito ko nga sila nakita, tapos bigla na lang silang nawala. Poof! Naglahong parang bula," sabi niya kay Hogan.          Napataas ng kaliwang kilay si Hogan, na hindi naman kita dahil natatabunan ng buhok ang mga mata niya. Hindi siya kumbinsido sa sinabi ni Fame.          "Imposible," pagkontra niya. "Magagamit lang natin ang ganoong klase ng kapangyarihan sa mundo ng mga tao. Hindi iyon puwedeng magamit dito dahil sa malakas na kapangyarihang bumabalot sa mundong ito. 'Di ba, sabi ni Cadis, hindi ka maka