Love Between Bullets의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

Pagdating namin sa Intimate Hotel ay para na akong kinikilabutan. Sa pangalan pa lang ng hotel para ng nakakabaliktad na ng sikmura. Napabuntong-hininga na lang ako. Magpapanggap na pala kami ngayon bilang magkasintahan. Kumapit ako sa braso ni Lorenzo habang papunta sa front desk. Nakakaasiwa talaga ang pagpapanggap namin ngayon. Parang gusto ko sumigaw dahil sa kakaibang nararamdaman ko ngayon."Good morning sir and ma'am. Welcome to the Intimate Hotel," pagbati ng babae sa amin. Naparolyo na lamang ako sa mga mata ko dahil sa pagbati at pagngiti ng clerk."I want a room with special course," sabi ni Lorenzo habang tinitignan ang flyer na hawak niya kaya tinignan ko rin ito. Napangiwi na lamang ako sa nakita ko sa flyer. Ang napili niyang room ay hindi gaano kaliit at hindi din gaano kalaki. Anong special course? Binasa ko ito.For the couple want an intimacy experience for..what? Bakit ang mahal? Tinignan ko ang ibang room na walang special course ay hindi naman gaano kamahal kesa r

"Nandito na tayo," sabi ni Nate. Medyo malayo rin ang naging biyahe namin. Nasa isang resort kami ngayon. Hindi lang isang resort, kundi isang magarbong resort na sa isang tingin mo lang ay mga big time na mga tao ang dumadayo rito. Sumunod lang ako kay Nate habang si Thomas ay nasa likod ko. Dumaan kami sa garden dito. Hindi ko nga akalain na may garden dito. Pumasok kami sa isang malaki at magarang rest house. Nakita ko si Lorenzo na nakaupo sa couch at kapansin-pansin ang putok nito sa labi. Nagkaroon din ito ng black eye. Bakit dihado ang mukha niya kesa kay Thomas? Lalapitan ko na sana siya ng pinigilan ako ni Nate at umiling siya sa akin."Pero—" hindi natuloy ang sasabihin ko ng napahigpit ang pagkahawak niya sa braso ko."You will only worsen the situation," sabi niya at nilagpasan ako. Hindi ko alam pero nakakaramdam ako ng kakaiba sa kanya. Para bang may mapanganib na awra na nagtatago sa pagkatao niya. Hindi lang sa kanya pati sa mga tao rito. Nabalik ako sa tamang huwisyo n

Natapos na rin ang dalawang linggo na pagliban ko sa trabaho at babalik na ulit ako ngayon sa trabaho kung saan makikita ko ulit si Lorenzo. Sa tuwing maalala ko ang mukha niya ay naiinis ako. Wala rin akong balak na bumalik sa bahay ko dahil na iinis pa rin ako kay Thomas. Alam ko na ginawa niya lang iyon para sa akin pero sobra na siya.Ngayon nasa harap ako ng pinto ng Special A office at napabuntong-hininga na lang ako. Nagdadalawang isip ako kung papasok ba ako o hindi. Medyo matagal na rin ang dalawang linggo kaya parang pakiramdam ko kapag papasok na ako sa loob ay iba na ang atmosphere na mararamdaman ko.Pilit na pumasok ako sa office at lahat ng myembro ng departmento na ito ay nandito na lahat pati si tanda. Napatingin sila sa akin lalapit na sana ang ibang membro sa akin na parang gusto ako i-welcome pero sinita sila ni Lorenzo. Naglakad na lang ako ng diretso papunta sa office ni chief. Naramdaman ko na nakasunod siya sa likod ko pero binaliwala ko ito. Binati agad ako ni

Pagdating namin sa entrance ng resto bar ay sinalubong agad kami ni Johnson. Napangiti naman ako habang si Lorenzo ay parang galit sa mundo dahil sa nakakunot ang noo niya na kanina pa nakadisplay sa mukha niya. Pumunta kami sa table ni Johnson at nakita ko rin na may mga kasama rin siya."Is this your new found friend John? I thought friend not friends?" sabi ng isang lalaki."He's my friend's friend-stranger," sabi naman ni John kaya napa hagikhik ako."By the way this is Jay. The girl I met earlier," pagpapakilala niya sa akin sa dalawa niyang kaibigan."Nice to meet you Jay. I'm Terence and the girl beside me is Oprea," pagpapakilala ni Terence sa akin. Si Oprea naman ay ngumiti lang. Kapansin-pansin ang pagiging mahiyain niya.Umupo ako sa tabi ni Johnson."By the way this is Lorenzo," pagpapakilala ko kay Lorenzo sa kanila. Para kasing wala siyang balak magpakilala kina Johnson. Narinig ko naman siya napa tsk kaya pasimple na inapakan ko ang sapatos niya."Hey the music now is go

Biglang bumukas ang pinto at pumasok si papa. Bumalik ako sa upuan ko at pinagmasdan si papa na umupo sa kanyang upuan."Naka alis na po ba si Lorenzo pa?" tanong ko."Sasabay daw siya sayo anak sa pag-alis," seryosong sabi ni papa sa akin."Po? Pero paano kung malaman niya na isa akong sniper? Baka malaman ng mga terorista ang pagkatao ko at madamay pa kayo?" nag-alala na tanong ko. Ipinatong ni papa ang dalawang siko niya sa lamesa at pinagsaklop ang dalawa niyang kamay habang nakatingin sa akin ng seryoso."I told him about you," sabi ni papa na ikanagulat ko."Why?" naguguluhan ko na tanong kay papa."He will not told anyone about you. Don't worry. He didn't know about the whole thing of you in this kind of job," sabi ni papa at nginitian ako. Nakahinga naman ako ng maluwag. Mabuti naman kung ganon."By the way pa, bakit niyo po ba ako tinatawag dito?" tanong ko at seryoso ang mukha ni papa."After three months you need to go back here." Napatingin ako kay papa na may ngiti sa labi