ฉินซูวิ่งตรงไปยังห้องผู้ป่วยของคุณย่า แต่กลับไม่พบใคร“คุณฉินคะ พวกคุณได้ทำเรื่องย้ายคุณฉินกู้เซียงไปที่โรงพยาบาลอื่นแล้วไม่ใช่หรือคะ คุณเป็นคนในครอบครัวทำไมถึงไม่รู้เรื่องนี้ล่ะ?”เมื่อได้ยินพยาบาลพูดดังนั้น ฉินซูขมวดคิ้วเล็กน้อย “ย้ายไปเมื่อไรคะ?”“วันนี้ช่วงสาย ๆ ค่ะ”ฉินซูรู้สึกเย็นวาบขึ้นมาที่หัวใจ จะต้องเป็นโจวซือฉินและจงจื้อหย่วนแน่ ๆ!อาการป่วยของคุณย่า แค่ขยับเล็ก ๆ น้อย ๆ ยังต้องระวัง ไม่ต้องพูดถึงการย้ายโรงพยาบาล!พวกเขาต้องการทำอะไรกันแน่ฉินซูบอกขอบคุณพยาบาลและรีบออกไปฉินซูโทรหาโจวซือฉิน “คุณย่าอยู่ที่ไหน?”ที่ปลายสายโทรศัพท์ โจวซือฉินไม่แม้แต่จะปิดบังความผิดของเขาสักสักนิด มิหนำซ้ำยังพูดออกมาอย่างภูมิใจว่า “ว้าว เธอนี่เป็นหลานสาวที่กตัญญูจริง ๆ นะ ไปโรงพยาบาลมาแล้วสินะ?”เขาพูดด้วยเสียงที่เยือกเย็นขึ้น “ฉินซู ถ้าเธออยากเจอย่าของเธอ ก็เอาเงินมาแลกซะโดยดี เข้าบ้านฉู่ไปแล้วยังไม่ได้เงินมาง่าย ๆ อีกเหรอ? จำไว้นะ ห้าล้านเท่านั้น ขาดไปนิดเดียวฉันก็ไม่ยอม””คุณ!”ฉินซูยังไม่ทันพูดจบ โจวซือฉินก็วางโทรศัพท์ไปเสียก่อน ฉินซูโกรธจนกำโทรศัพท์ไว้แน่น ข้อนิ้วของเธอกลายเป็

ด้านนอกบ้านพักตากอากาศ เว่ยเหอที่ยังไม่ได้กลับไป มาปรากฏอยู่ข้างหน้าคนทั้งสองอย่างรวดเร็วอีกครั้ง“นายพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าและของใช้” ฉู่หลินเฉินกำชับพร้อมทิ้งบัตรใบหนึ่งไว้ให้เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้าฉินซูก็พูดออกมาว่า “คุณชาย พอดีที่บ้านของฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ...” ฉู่หลินเฉินเรียบตอบเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันให้เวลาเธอครึ่งวันจัดการเรื่องของตัวเอง”เดิมทีคิดว่าเขาจะไม่เห็นด้วย ไม่คิดว่าจะง่ายขนาดนี้ เธอยิ้มรับ “ขอบคุณ” ฉู่หลินเฉินตอบกลับอย่างเย็นชา เขายื่นมือเรียวยาวออกมา “เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน” ฉินซูไม่เข้าใจแต่ก็ยอมทำตามเขาบันทึกเบอร์โทรศัพท์ลงบนมือถือของเธออย่างรวดเร็ว ยืนยันด้วยการโทรออก หลังจากนั้นก็คืนโทรศัพท์ให้เธอ “บันทึกเบอร์ของฉันเอาไว้ จัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จแล้วมาหาฉันที่ห้องอ่านหนังสือ” “ได้” ฉินซูตอบกลับ บันทึกเบอร์ของเขาไว้ว่า ‘คุณชายฉู่’ เมื่อเห็นเขาหันหลังให้แล้ว เธอก็หันกลับมา “คุณผู้ช่วยเว่ย พวกเราไปกันเถอะค่ะ” ทั้งสองออกไปซื้อของเว่ยเหอพาฉินซูไปแหล่งชอปปิ้งที่มีชื่อเสียงของเมืองให่เฉิงเครื่องแต่งกาย, เครื่องประดับ, กระเป๋า...แบรนด์ดังร

ฉินซูพยายามเก็บความประหม่าเอาไว้ พยายามพูดอย่างสบาย ๆ ว่า "ตอนนั้นสถานการณ์มันค่อนข้างซับซ้อน คุณหมอก็รู้ว่าฉันคือใครแล้ว ฉันก็คงพูดว่าไม่ใช่ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? ถ้าทำแบบนั้นก็จะเป็นการทำลายชื่อเสียงของตระกูลฉู่ใช่ไหม?"เมื่อพูดจบก็แอบสังเกตปฏิกริยาของชายหนุ่มเงียบ ๆเขาไม่ได้พูดอะไร แต่ดวงตาของเขากลับเคร่งขรึมขึ้นทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นและเดินไปหาฉินซูช้า ๆ"ดูแล้วที่แท้เธอฉลาดกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลยนะ รู้ด้วยว่าโรงพยาบาลฟู่คังอยู่ภายใต้ตระกูลฉู่ ดังนั้นตำแหน่ง "ภรรยาของทายาทตระกูลฉู่" ไม่เพียงแต่ทำให้คนในครอบครัวเธอได้รับการรักษาที่ดีที่สุด แต่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดยังฟรีอีกด้วย"เขาเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าฉินซู ก้มลงมองเธอและพูดค่อย ๆ ว่า "ถ้าอย่างนั้นฉันควรจะชมเธอดีไหม....เหมือนสุนัขที่อาศัยบารมีของเจ้านายมาอวดเบ่ง?ฉินซูกระตุกมุมปากชมอย่างนั้นเหรอ? เขาว่าเธอเป็นสุนัขชัด ๆเมื่อรู้ว่าเขาเข้าใจเธอผิด เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองเขาตรง ๆ "คุณชายฉู่ ฉันไม่เคยชิดจะใช้ประโยชน์จากตำแหน่งภรรยาตระกูลฉู่ หรือเอารัดเอาเปรียบแม้แต่นิดเดียว”เมื่อเห็นท่าทางที่ดูสงบของเธอ ฉู่หลินเฉินเลิ่กคิ้วขึ้นพลางถาม "อ

ฉินซูหันกลับไปมองอย่างไม่พอใจ หลินเมิ่งฟานนี่ ทำไมถึงได้หน้าด้านหน้าทนขนาดนี้นะ? ฉู่หลินเฉินพูดดำน้ำเสียงที่เข้มงวด "ขึ้นรถ!" เธอจำต้องยอมขึ้นไปนั่งบนรถหลังจากนั้น ฉู่หลินเฉินก็เหลือบมองหลินเมิ่งฟานอีกครั้ง แค่มองครั้งเดียว ก็ทำให้อีกฝ่ายหยุดฝีเท้าและถอยกลับอย่างเกรงใจ ไม่กล้าบุ่มบ่ามอีกดวงตาของฉู่หลินเฉินแสดงออกถึงความเหยียมหยาม เขาออกคำสั่ง "ออกรถ!"เมื่อรถแล่นออกไปไกล ฉู่หยุนซีและหวังอี้หลินที่เฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ในมุมมืดด้วยความตื่นเต้น จึงเดินออกมา"มีละครสนุก ๆ ดู ฉันต้องไปดูสักหน่อยแล้ว พี่ชายฉันจะจัดการกับยายของปลอมนั่นยังไงนะ!"ฉู่หยุนซีพูดอย่างมีความสุข"หยุนซี ถ้าอย่างนั้นฉันไม่ต้องไปแล้วไหม พี่ชายของเธอเคยบอกว่า ช่วงนี้อย่าเพิ่งออกมาเจอหน้าเขา"หวังอี้หลินพูดขึ้น สายตามองไปยังหลินเมิ่งฟานที่ยังไม่ได้ออกจากภัตตาคาร"ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนนะ เธอรอที่นี่ไปก่อน ฉันจะให้ผู้ช่วยมารับเธอ"ฉู่หยุนซีไม่รอให้เธอตอบ เธอรีบขับรถตามออกไป เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้ หวังอี้หลินยกยิ้มที่มุมปากของเธอเบา ๆ เธอเดินตรงไปยังหลินเมิ่งฟานเธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "นี่คงไม่ใช่คุ

เมื่อเห็นเหล่าชายฉกรรจ์ที่หน้าตาดูไม่ใช่คนดีแล้ว ฉินซูก็ใจเสียขึ้นมานี่เธอกำลัง....กับพวกอันธพาลงั้นเหรอ?ยังมีอะไรที่ซวยกว่านี้อีกไหม!เธอก้าวถอยหลังเบา ๆ จ้องมองไปที่คนสองสามคนอย่างป้องกันตัว "พวกนายคิดจะทำอะไร?""ลูกพี่ของเราเบื่อมาก กำลังอยากได้สาวสวยไปดื่มเหล้าเป็นเพื่อน"ชายผมเกรียนที่เป็นหัวโจกหัวเราะพลางเดินเข้าใกล้ฉินซูมากขึ้น "ไปกันเถอะ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเองนะ""ขอโทษด้วยค่ะ พอดีฉันมีเรื่องต้องทำ" ฉินซูกล่าวด้วยใบหน้าเย็นชา อยากจะหนีไปจากพวกเขา"เหรอ? ถ้าวันนี้ไม่ไปดื่มกับพวกเรา ก็ไม่ต้องไปไหนแล้ว" ชายหัวโจกผมเกรียนพูดขึ้นด้วยเสียงหนักแน่น พร้อมถือวิสาสะคว้าข้อมือของฉินซูเธอขมวดคิ้ว "ทำตัวเป็นอันธพาลเหรอ? ถ้าไม่ปล่อยมือ ฉันจะเรียกตำรวจ!"พูดจบเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาให้เห็น ชายหัวเกรียนปล่อยเธอ แต่ก็ไม่ยอมให้เธอเดินไปไหน แถมยังพูดอย่างกวน ๆ ว่า "ตำรวจเหรอ? เธอแจ้งเลย"ฉินซูกัดฟัน ทำท่าทางเหมือนกำลังจะกดโทรออก"ลูกพี่ครับ ผู้หญิงคนนี้กำลังหลอกพวกเรา โทรศัพท์ของเธอมันปิดเครื่องอยู่!"ฉินซู ：“......”อีกด้านหนึ่งหลังจากที่ไล่ฉินซูลงจากรถแล้ว ฉู่หลินเฉินก็ยังไ