Pagbaba namin sa ferris wheel, hindi na namin binitawan ang isa’t isa. Mahigpit ang hawak ni Cadence sa kamay ko na para bang wala siyang balak na bitawan ito. Minsan napapatingin ako sa kaniya pero mas madalas tumagal ang tingin ko sa magkahawak naming kamay.Hindi ko maipaliwanag ang saya.Naglaho lahat ng takot sa katawan ko na baka may makakita sa amin at maging issue tapos kumalat sa school, tapos masisira ang imahe niya. Naisip kong si Cadence Montes nga pala ito, lahat nagagawan niya ng paraan.At ngayong boyrfriend ko na siya, may karapatan na akong ipagsigawan sa buong mundo na akin siya. Parang ang sarap ngang ipamukha kay Lorie na kami na pagbalik namin sa school. Na-i-imagine ko na ang magiging reaksiyon niya.Tinawagan ako ni Carol na nasa seaside na silang lahat, nakatambay. Nakabili na rin ng pagkain. Kami na lang ang hinihintay. Ewan ko pero bigla akong kinabahan. Wala pa kasi akong balak sabihin ngayon mismo sa kanila. Kahit na nagp

Kapag free si Cadence ay sa library ang tambayan naming dalawa. Palihim kaming nagkikita sa pinaka dulong shelf. Madalang lang kasi ang mga tao doon. Syempre wala naman kaming ginagawang kababalaghan!Kumukuha ng libro si Cadence para ipantakip niya sa mukha niya saka hihiga sa lap ko habang nakaupo ako at nakasandal sa maliliit na shelf. Kapag gusto niyang matulog ay ganoon ang gusto niyang posisyon. Mabuti na lang napipigilan ko ang pag utot. "Kapag ba umutot ako, mamahalin mo pa rin ako?" bigla kong tanong. Kanina pa ako nakatitig sa kaniya. Bahagya niyang ibinaba ang libro hanggang sa mata niya lang ang nakikita ko sa kaniya. Sobrang ganda ng mata niya kahit nakapikit. Mas mahaba pa ang pilikmata niya kaysa sa pasensiya ko. Ang kapal pa ng kilay niya. Hay. Sobrang perkpeto talaga ng lalaking ‘to."Just don't poop here," sagot niya nang nakapikit pa rin. Mahina kong sinapak ang tiyan niya. Siraulo pala 'to. Sinong tanga n

"H-Hindi ako marunong sumayaw," sabi ko sa kaniya nang ilagay niya ang kamay ko sa balikat niya at pinulupot naman ang kamay niya sa baywang ko. Ang kaninang naantalang sayawan ay ngayon natuloy na. Hindi ako makatingin nang maayos kay Cadence dahil nahihiya ako. Ito kasi ang unang pagkakataon na makakasayaw ako nang ganito. Sa budots lang ako magaling. Nakikipag-showdown pa ako sa barangay namin. Pero ito talagang mabagal na sayaw na ‘to, sa palabas ko lang ‘to nakikita.Mabuti na lang wala si Carol dito dahil hinatid niya si Hannie sa rest house. Kung nandito lang ‘yun, malamang pagtatawanan niya ako. Pagod na raw si Hannie at gusto na niyang magpahinga. Hindi na tuloy namin siya naisayaw. Habang si Calum naman ay nagpaalam na may nakalimutan siyang kunin sa van.Kaya sa huli, kaming dalawa lang ni Cadence ang naiwan. Kahit na may mga tao naman sa paligid, pakiramdam ko solo pa rin namin ang buong beach."Then, step on my foot,"

Hindi na kami nagdalawang isip pa na iuwi si Millie gamit ang van na nagpunta sa amin dito. Hindi kami sumama because we can’t leave this place without confronting Cadence about everything. Pinaubaya muna namin siya kay Kuya Lester, personal na driver ng magkapatid. But before they leave, ang dami kong palala kay kuya na kung sakaling may kakaibang gawin o sabihin si Millie, he has to focus on his purpose. Kailangan makauwi ni Millie ng buhay kahit ano man ang mangyari. He needs to update us kung nakauwi ba siya ng safe. I was feeling empty right now. Hindi pa rin maalis sa isipan ko ang mukha ni Millie kanina. I never seen her in pain like that before. Honestly, I didn’t recognize her earlier. Para bang ibang tao ang nasa harapan ko habang nagmamakaawa na pauwiin na siya, and that was enough to break my heart into pieces. I shook my head nang maramdaman kong may tumulong luha na naman sa mukha ko. Calum and I failed to save her from the heartbreak again. Especially

Kung nakatayo lang ako, siguradong matutumba ako sa mga nalalaman ko. Wala talagang taong perkpekto. Ang taong inakala kong perkepto mula ulo hanggang paa ay siya pala ang may madilim na nakaraan sa amin. Sumandal na lang ako saka pumikit. Naramdaman ko ang mahinang pagtapik ni Carol sa akin na sinusubukan akong i-comfort. “’Yung mga oras na dapat kasama niyo ako, pero dinadahilan ko na may emergency sa bahay o pumunta ako sa bahay ng lola ko… hindi totoo ang lahat ng iyon.”“Kasi nag-i-imbestiga ka,” sabat ni Carol.Narinig ko ang mahinang tawa ni Mia. “Oo. Saka hindi ko na kayang makita si Cadence noong mga oras na iyon. Mas lumalaki lang ang duda ko sa kaniya. Baka kapag sumama pa ako sa inyo, may masabi ako na gugulantang sa inyo. Nagkaroon naman ako ng lakas na sabihin sa’yo ang lahat pero iyon ang araw na dinala ka niya sa beach upang bumawi sa naging kasalanan niya. Kaya hindi ko na nagawa…&rdq