Si Mia at Carol ang nagturo sa amin. Shunga shunga man si Mia minsan, pero may ibubuga ‘yan pagdating sa academics. Siya ang sumunod na Albert Einstein sa barkada. Kaya kapag wala si Carol, sa kaniya kami umaasa ni Hannie.  Si Carol nagturo sa major subjects, si Mia naman sa mga minor.Inabot din kami ng tatlong oras kaya alas-dos na kami natapos.Sobrang proud ako sa sarili ko dahil may na-gets ako kahit papaano sa mga tinuturo nila. Ito ang unang pagkakataon naging makabuluhan ang pag-re-review namin. Madalas kasi ay lumilipad ang utak naming ni Hannie. Lalo na ako. Parang lumulutang ang mga numbers at words sa paligid.Kaya ang laki ng ngiti ni Carol sa’min ngayon dahil na-realize niyang hindi naman talaga bobo ang mga kaibigan niya.Tamad lang.“Ugh! Mia, doon ka na! Carol, bakit ba nandiyan ka sa kama mo?! Dito ka sa tabi ko! Ilayo mo 'tong si Mia!"Nakahiga na kaming lahat. Kaming tatlo sa lapag habang si Carol a

“So, ano nga? Bakit wala kang kinekwento sa amin? Alam namin may mga nangyari kaya biglang naging mabait ka sa kaniya, ‘wag mo ng i-deny.” “Natitiis mo ng magsikreto sa amin, Millie? Hindi mo na kami mahal?” “Meron nga?” Pagkatapos namin magmeryenda (salamat kay Cadence sa pa-cake at frappe niya), nagpatuloy kami sa pag-aaral. Bumalik ang ilang ko kay Cadence. Mas lumala pa nga dahil sa sigaw ni Mia! Mabuti na lang nasa baba siya no’n dahil nag-order siya. Kung narinig niya ‘yun, wala na akong mukhang iapapakita. Kaya ang ginawa ko binalewala ko na lang ang presensiya niya. Nagtagumpay naman ako sa huli. Makalipas ang kalahating oras, nagdesisyon na rin kaming umuwi. Nandito kami sa terminal at naghihintay ng jeep. May tumigil na sa harap namin at imbes na sumakay na kami, umupo muna kami sa waiting shed. Napansin kasi nila na kakaiba ang mood ko ngayon. Mula noong nakita ko si Cadence at hanggang sa makauwi kami, napansin nila na hind

Sumabay na kami sa mga nasalubong naming mga tumatakbo. Kaso ilang minuto pa lang ang lumilipas, nanghihina na ako. "Ano ba 'yan! Hindi pa nga tayo nakakalayo sa pinagpahingaan natin, pagod ka na agad?!" angil ni Carol. "Mag diet ka na nga!" Pagod na agad ako pero siya ang taas pa rin ng energy. Palibhasa payat. "Lumayas ka na nga sa harapan ko!" sigaw ko. Kami ang nagyaya sa dalawa kanina, pero kami itong napag-iiwanan. Medyo nakalayo layo na sina Hannie at Mia.Inirapan ako ni Carol bago siya muling tumakbo. Hindi naman ako gaanong mataba. Sakto lang. Hindi rin naman ako madaling mapapagod kung hindi ako gutom. Wala na akong energy! Hay, kalokang fun run 'to. Naging fun walk. Ay, hindi, sad walk!  Kailan ba 'to matatapos?!Tumigil muna ako sa gilid. Bigla kong naalala na kailangan ko pa palang ibalik ang phone ni Calum. Baka mamaya hinahanap na niya ito.Luminga ako sa paligid. Kaso imbes na siya ang makita ko, si Ca

Inayos ko muna ang sarili nang mapadpad na ako sa harap ng gate nila Carol. Kailangan ko siyang kamustahin at ikwento na rin ang nangyari sa akin. Hindi ko naman kayang itago ito. Baka sumabog ako ng ‘di oras kung itatago ko pa. Saka siya ang unang laging nakakaalam ng crush ko.Crush lang ba?Pucha. Hindi ko na alam. Kung alam ko lang na darating ako sa puntong ito, inihanda ko sana ang sarili.Pinunasan ko ang mukha at huminga nang malalim. Nang bubuksan ko na ang gate, nagtaka ako dahil madali ko itong naitulak. Hindi pala nakasara. Maski ang main door. Nasa trabaho ang magulang ni Carol kaya alam kong mag-isa lang siya. Pero bakit niya hinayaang nakabukas ang pinto? Nako! Etong babaeng 'to! Baka pinasukan na siya!Pagpasok ko ay bumungad sa akin ang pamilyar na pabango. Ay, oo nga pala’t pareho sila ng pabango ni Calum. Pero bakit amoy na amoy sa sala? Kumuot ang noo ko.Ipinatong ko sa sofa ang bag ko saka luminga sa palig

Gabi na nang gumising ako. Nakauwi na rin pala sina Calum at Hannie. Hindi na ako nagulat nang maabutan ako nila tita, parents ni Carol. Inimbita pa nila ako na saluhan sila sa hapunan pero magalang ko silang tinanggihan. Malamang hinahanap na ako ng nanay ko. Siguradong pag-uwi ko bratattatattattatata ang bubungad sa akin. Ang haba ng tulog ko, ah. Palibhasa ang lamig at komportable sa kwarto ni Carol. Saka pagod na pagod ako ngayong araw. Ang dami ba naman naging ganap. Hindi kinaya ng braincells ko. "We're okay na, 'di ba?" Umangkala si Carol sa akin. Hindi ko siya nilingon. Nanatili lang nakatingin ang mata ko sa daan. Ihahatid raw niya ako sa bahay. Sinabi ko naman na hindi na kailangan dahil hindi na ako bata. Kaso nagpumilit. Kulit! Bigla kong naalala ang lahat kanina. Ngumiti ako. Madaling tanggapin ang relasyon nila dahil wala na akong nararamdaman kay Calum. Kahit naman mayroon pa, wala akong magagawa kundi ang magparaya.