Tahimik lang si Jomari buong byahe namin pauwi. Hindi ako sanay ng ganito. Minasama yata niya yung pagkatulala ko bigla kanina. Nagsalita na lang siya nang makarating na kami sa lugar namin.Pinilit ni Jomari na pumasok na ako sa bahay namin. Hindi ko siya sinunod. Gaya ng sinabi ko kay Jude, ipaliliwanag ko kung ano yung nangyari sa akin kanina.Inaayos ko sa isip yung mga sasabihin ko: kung paano ako magsisimula, kung paano ako magpapaliwanag, pero hindi ako mapakali sa naka-sambakol na mukha ni Jomari kaya sinabihan ko siya,"It's not what you think."Tumingin siya sa akin kasama ang mukhang ngayon ay 'di ko mabasa kung ano tunay na emosyon, kung malungkot ba, inaantok o pagod, at siya'y nagtanong, "Bakit, ano bang iniisip ko?""Yung tungkol kanina... Na sinasabi ni Jude... Na natulala ako."Gusto kong sabihin kung ano yung nakita ko, pero parang nagbibingi-bingihan lang siya sa mga pahayag ko. 'Pag ganitong may tampuhan kaming madalas di

"Ano, Bianking? Ano na'ng nangyari? Ok na ba? Niyaya ka na ba ni Zach?" sunod-sunod na tanong ni Jude nang makalapit na sila ni Jomari sa akin."A, oo. Niyaya niya akong makipag-date," matamlay na sagot ko.Ewan ko ba, dapat masaya ako kasi makaka-date ko si Zach --yung poging si Zach! After how many years, may nagkamali sa aking magyaya, pero bakit hindi maganda ang pakiramdam ko sa date na ito?"Syempre um-oo ka, 'di ba? Makikipag-date ka sa kanya, 'di ba?" tanong ni Jomari, halatang masama ang loob. Siguro iniisip na naman niyang kinikilig ako kasi niyaya ako ni Zach."A... oo," sagot ko suot ang isang tipid na ngiti.Nanggagalaiti si Jom sa inis, "Ikaw kasi e!" pagsisi niya kay Jude. Muntik pa niyang sikuhin yung pinsan niya.Inawat ko siya at nagpaliwanag, "Jom, huwag mo nang awayin si Jude. Saka hindi naman para sa akin ito e.""A right, para kay Star! Si Star, si Star, si Star! Sabihin mo nga riyan sa kai

Nabigla ako sa ginawa niya."Zach, ano ba?!" tanong kong pagalit dahil sa paghalik niya sa akin. Itinulak ko siya para mapahiwalay siya. Nagmadali akong lumabas sa kotse at binilisan ko ang paglalakad."Bianca! Wait! Bianca!" isinisigaw niya habang hinahabol ako. Binilisan ko lalo ang paglalakad. Hindi ko siya nililingon. "Bianca, please! Wait!"Masama ang loob ko sa pambabastos niya sa akin. Ano ba'ng akala niya? Na lahat ng babaeng gusto niya e puwede niyang score-an? Pero hindi rin ako nakatiis at huminto ako.Dahan-dahan siyang lumapit sa akin, mukhang natatakot dahil magkasalubong ang mga kilay ko."Sorry, nadala lang ako," paumanhin niya.Hindi ako sumagot."Hindi ko na uulitin." Itinaas niya ang kanang kamay niya tanda ng panunumpa, "I promise."Napabuntong-hininga ako. Kahit kailan talaga ay hindi ko magawang magalit nang ganoon katindi o katagal. "Naghihintay na sila sa atin," sabi ko."Bianca, I'm so sor

Pumasok kami ni Zach sa isang silid sa tenth floor ng condominium na pinuntahan namin. Wala kang ibang makikita kundi kadiliman. May pinindot si Zach na switch ng ilaw at lumiwanag ang paligid. Malalaki at makakapal na pulang kurtina ang tumatakip sa mga bintana kaya naging madilim sa loob. Tumapak ako sa tiles na sahig at tuluyan na kaming naglakad sa loob nito."Nasaan tayo?" tanong ko.Ano nga kaya talaga ang lugar na ito? Nakuha ko rin naman ang sagot nang sabihin ni Zach kung nasaan na ba kami."Star's gallery. Dito niya nilalagay yung artworks niya. Aside from singing, she loves to paint. Hindi niya forte ang modelling. Napilitan lang siyang mag-pose noon sa FHM. Mukhang na-satisfy rin naman niya yung mga tao."Halata namang hindi napabayaan yung lugar dahil nasa ayos ang lahat. Malinis din ang paligid. Ang nakapagtataka lang, nakatulakbong ng puting tela ang mga painting na nasa stand, maging yung ibang

Liwanag ang nasilayan ko nang imulat ko ang mga mata ko. Una kong nakita ang kisameng kulay puti."Nasaan na ako?" tanong ko sa sarili. Nasa loob ako ng isang silid, pero mukhang hindi ito yung pinasukan namin kanina ni Zach.Tiningnan ko ang paligid. Malapit sa pintuan at nakaupo sa isang animo'y malambot na upuan si Zach. May kausap siya sa cell phone."Oo. Pumunta ka rito. Bilisan mo ha!" narinig ko mula sa kanya.Itinago niya na ang hawak na cell phone. Bumangon ako sa hinihigaan na agad niyang napansin."Bianca!" Agad siyang lumapit sa akin. "Thank God gising ka na. You made me so damn worried!" Hinalikan niya ako sa noo."Nasaan tayo?" agad kong itinanong."Nearest hospital," sagot niya."Ano'ng nangyari?" sunod na tanong ko."Paglabas mo sa CR bigla ka na lang hinimatay! Buti nasalo agad kita.""Paglabas ko sa CR hindi kita nakita.""Huh? How come?" laking pagtataka niya.Pumiki