Library
Maghanap
Lahat ng Kabanata ng Unexpectedly Her Sperm Donor Is A Billionaire (TAGLISH): Kabanata 81
- Kabanata 90
120 Kabanata
CHAPTER 80
CHAPTER EIGHTY Braxien's POV Hindi ko alam kung saan ako dinala ng mga paa ko. Ang alam ko lang ay kailangan kong pumili. Paulit-ulit sa isip ko habang ang masasayang alaala namin ni Ziah ay nagababaliktanaw. Sa kung paano kami nagsimula, hanggang sa muling magtagpo ang landas namin. Ang kambal, may mga pangalan na ang kambal. Nakaplano na yung kwarto nila, mga gamit nila lahat nakahanda na, and then one snap kailangan kong mamili. Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ay kasalanan ko ang lahat. Tanging ang gusto ko lang naman ay maging masaya kami. Namataan ko na lamabg ang sarili ko sa small church na malapit sa hospital. Nakaluhod ako habang lumuluha at nagdarasal, na kung puwede lang ay magkaroon ng miracle. Miracle na sana ay puwedeng ang kambal at si Ziah ay mailigtas pa. Hindi ko kasi talaga alam kung sino ang pipiliin ko, ayaw ng utak at puso ko pumili, dahil hindi ko naman puw
Magbasa pa
CHAPTER 81
CHAPTER EIGHTY-ONE Braxien's POV Ang lahat sa aking pandinig ay tahimik lang, ngunit ang totoo palihim akong umiiyak at rinig ko rin ang hikbi ni Mama. Anong magagawa ko? Walang ibang option para mailigtas ang mag-iina ko. Hindi ko rin ginusto 'to perk ang sitwasyon na ang nagpasya. Pakiramdam ko ngayon ay isa akong masamang tao. Pakiramdam ko ang ang papatay sa kambal. Nagulat na lamang ako nang makaramdam ako ng tapik sa aking balikat. Nakita ko ang mga kaibigan ko pati na si Daddy. Narito sila lahat para kay Ziah. Alam kong alam na rin nila ang nangyari, base sa expression ng kanilang mga mukha na bakas ang lungkot. "Son, magpakatatag ka. Kung ano man ang naging desisyon mo, mahirap man intindihin para kay Ziah pero natitiyak ko na magkakaayos pa rin kayo," sambit ni Daddy bago ako yakapin. Hindi ko na napigilan ang ingay ng pag iyak ko. Napakapit ako sa likod nito dahil daman
Magbasa pa
CHAPTER 82
CHAPTER EIGHTY-TWOBraxien's POVNang mailipat si Ziah sa hospital room nito ay nauna sila Mama na pumasok dito. Limitado lamang ang mga taong dapat nasa loob. Kaya naman naiintindihan ko kung mas gusto nila Mama at Papa na mauna.Miski man ako sa sarili ko ay nag aalangan pumasok, dahil hindi ko rin alam kung may mukha ba akong ihaharap kay Ziah. I miss her. God knows, how i miss her so much. Her smile, her laugh, the way she hug me, the way she kissed me. All of her, everything she did for us.Konting oras pa ang nakalipas bago lumabas sila Mama. Mula sa mga ng mga mata nito ay halatang ang tatlo ay galing sa pag iyak, lali na si Mama. Nakaramdam ako muli ng konsensya. Nasasaktan sila sa sitwasyon ni Ziah, at sa pagkawala ng kambal."P-Puntahan mo na siya, alam kong hinihintay ka niya," naluluhang sambit ni Mama."Opo, Mama," sambit ko.Niyakap ako nito bago ako tuluyang pumasok sa loob. Ang bawat hakbang ng mga paa ko ay tila kasin
Magbasa pa
CHAPTER 83
CHAPTER EIGTHY-THREE Braxien's POV "Ma, kayo na po muna ang magbantay kay Ziah, at kay Zhen. Sumuko na sa mga pulis ang may gawa nito kay, Ziah." Mababakas sa mukha ni Mama ang saya at pag-aalala. "Oh, sige. Mag-iingat ka, Braxien. Tawagan mo ako kaagad o ang mga Papa mo para malaman din nila ang balita," tugon ni Mama. Napatango ako. "Yes, Ma. Si Matthew na ang ko-contact kila Papa Edward," lumapit naman ako kay, Zhen. "Son, you stay here, huh? Aalis lang si Daddy sandali, bantayan mo ang Mommy mo." "Yes Daddy, take care po," tugon nito saka ko niyakap nang mahigpit. Hinalikan ko si Ziah sa noo, saka sandaling pinakatitigan. Makakamit na din natin ang hustisya, Honey. Lalong lalo na at para ito sa kambal. Niyakap naman ako ni Mama nang mahigpit bago ako tuluyang lumabas sa hospital room ni Ziah. Humanda sa akin ang taong 'yon, hindi ko siya mapapatawad. Nakakuyom ang aking dalawang kamao habang naglalakad sa pasilyo papalabas ng Hospi
Magbasa pa
CHAPTER 84
CHAPTER EITHY-FOUR Braxien's POV Namataan ko na lamang ang sarili ko na naglalakad papasok ng bahay namin ni Ziah. Mula sa swimming pool na walang katao-tao ay nakikita ko ang masasayang alaala namin. Sa pagpasok sa loob ay ang matamis na ngiti ni Ziah ang sumasalubong sa akin, pero kaagad din na naglaho 'yon dahil ang lahat 'yon sa ngayon ay alaala na lang. Nagtungo ako sa second floor kung saan naroroon ang kwarto namin ni Ziah. Pagpasok ko pa lamang ay naaamoy ko na kaagad ang pabango na laging inispray ni Ziah. Knowing her at bilang buntis ay maselan siya sa mga naamoy niya and this scent win her heart. As I look around, I saw the picture of the three of us. It's me, Ziah and Zhen. We're genuinely happy, at this picture. This is the day kung kailan namin nalaman ang gender ng nasa sinapupunan ni Ziah, and we also shocked na kambal pala ang pinagbubuntis nito. And no
Magbasa pa
CHAPTER 85
CHAPTER EIGHTY-FIVE Braxien's POV Ang sabi ko ngayong araw ay puro positive dapat ang mananaig. Ngunit heto ako sa isang bar at nilalasing ang sarili ko para makalimutan kahit papaano ang mga nangyari. Hindi ko rin alam kung anong oras na at kung nakakailan na akong bote ng beer at wine. Mayamaya pa ay isang babae ang lumapit sa akin. Naka fitted black mini-dress ito, nakalugay ang buhok at napupuno ng make up ang mukha. Kahit patay sindi ang ilaw sa loob ng bar ay kitang kita ko pa rin ang itsura nito. "Hey, Hot man there. Are you alone?" malanding tanong nito saka mabilis na ipinalupot ang kamay sa braso ko. Marahan kong inalis ang pagkakahawak nito sa braso ko saka ako napailing. Hindi man lang nito napantayan ang literal na kagandahan ni Ziah. Ni hindi ko nga alam kung nay katulad pa ba siya dito sa mundo. "Umalis ka na, wala akong plano
Magbasa pa
CHAPTER 86
CHAPTER EIGHTY-SIX Braxien's POV Kinabusakan ay nagtungo kaagad ako sa hospital kahit may sugat at pasa pa ako sa labi. Dala ko ang pinaglalagyan ng kambal. Gusto ko na kasama namin ito sa hospital habang hinihintay namin na magising si Ziah. I already talked Ziah's cousin in agood way and I already said sorry many times but it seems na sarado ang puso at isip nila para pakinggan at patawarin ako. Hindi ko rin naman sila masisisi. And I know it's takes time bago nila ako mapatawad. Nagpapasalamat na lang ako dahil kahit papaano ang mga magulang ni Ziah ay patuloy akong naiintindihan at iniintindi pa. "How long it takes before Mommy wake up? It seems so long, ang tagal na niyang tulog, Daddy," sambit ni Zhen habang buhat buhat ko ito at nakaupo sa hita ko. "Maybe one day? Or one week? We're not sure kung kailan, pero ang sigurado ay magigising din siya," tugon ko.
Magbasa pa
CHAPTER 87
CHAPTER EIGHTY-SEVEN Braxien's POV Mabilis akong napadilat habang humahangos at pinagpapawisan, kasabay nito ang ilang butil ng luha sa aking pisngi. Kaagad ko rin namang tiningnan si Ziah. Wala pa din itong malay. Panaginip lang pala, ngunit kahit panaginip lamang 'yon ay ramdam ko ang sakit ng pamamaalam nito. Kinuha ko ang kamay nito at pinasiklop sa kamay ko. Unti-unti kong nararamdaman ang tuloy tuloy na luha mula sa aking mga mata. I can't. Hindi ko kayang basta na lang na mawala siya. "Honey, lumaban ka. I'm waiting, we are waiting." Mayamaya pa ay dumating si Papa Rolly. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala, kaya naman kaagad ko rin itong nilapitan. "Hello po, Papa. Kamusta po? Ba't nandito po kayo, masyado na pong gabi, ah?" "Braxien, umuwi ka muna sa bahay. Zhen is sick, hinahana
Magbasa pa
CHAPTER 88
CHAPTER EIGHTY-EIGHT Nagising si Ziah ngunit tila wala ito sa sarili. Nakatingin lamang ito sa kaniyang pamilya na para bang walang nangyari. Walang reaction ang mga mata nito o kahit emotion ay wala silang makita. Kahit pa ilang beses na sinubukan ni Braxien na kausapin ito ay wala naman itong nagiging tugon. Kahit si Zhen ay lumapit na rin dito habang lumuluha dahil pakiramdam nito ay nagbago na ang kaniyang Mommy. Ngunit nananatili lamang na nakatingin sa kaniya si Ziah. Nakaramdam ng awa ang buong pamilya sa naging kondisyon ni Ziah ngayon. Ngunit kahit papaano ay nabunutan na sila ng tinik dahil sa wakas ay gising nang muli si Ziah. Hindi nga lamang mawala ang takot sa kanilang mga mata dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin nila nasasabi ang tungkol sa kambal, dahil mukhang wala pa rin naman si Ziah sa kaniyang sarili. Under observation si Ziah ng Doctor at nurse. Naipamalita na rin 'yon
Magbasa pa
CHAPTER 89
CHAPTER EIGHTY-NINE Braxien's POV Natulos ako sa kinanatayuan ko nang marinig ko ang tanong na ibinanggit ni Ziah. Napadako rin ang tingin ko kay Mama Eliza na kasalukuyang nagbabadya ang luha sa kaniyang mga mata. Dahan-dahan akong napayuko kasabay nito ang panginginig ng magkabilaang tuhod at mga kamay ko. Ang akala ko ay ito na ang bagong simula para sa amin. Iyon pala ay simula ito upang harapin ang nangyaring katotohanan. Tunay na hindi matatakasan ng kahit sino ang mga nangyari sa nakaraan, wala rin talagang sikretong hindi maibubunyag. "Answer me! W-wala na sila sa tiyan ko! Nasaan sila!" nanggagalaiting sigaw ni Ziah. Hindi na mapigilan pa ni Ziah ang galit at kaagad na tinanggal ang mga nakalagay sa kaniyang pulso. Itinapon din nito ang base na nasa ibabaw ng small table. Dahil doon ay mabilis akong nabahala at kaagad na pinigilan si Ziah sa mga ginagawa nito dahil
Magbasa pa