Semua Bab Unexpectedly Her Sperm Donor Is A Billionaire (TAGLISH): Bab 81 - Bab 90

CHAPTER EIGHTY-ONE Braxien's POV Ang lahat sa aking pandinig ay tahimik lang, ngunit ang totoo palihim akong umiiyak at rinig ko rin ang hikbi ni Mama. Anong magagawa ko? Walang ibang option para mailigtas ang mag-iina ko. Hindi ko rin ginusto 'to perk ang sitwasyon na ang nagpasya. Pakiramdam ko ngayon ay isa akong masamang tao. Pakiramdam ko ang ang papatay sa kambal. Nagulat na lamang ako nang makaramdam ako ng tapik sa aking balikat. Nakita ko ang mga kaibigan ko pati na si Daddy. Narito sila lahat para kay Ziah. Alam kong alam na rin nila ang nangyari, base sa expression ng kanilang mga mukha na bakas ang lungkot. "Son, magpakatatag ka. Kung ano man ang naging desisyon mo, mahirap man intindihin para kay Ziah pero natitiyak ko na magkakaayos pa rin kayo," sambit ni Daddy bago ako yakapin. Hindi ko na napigilan ang ingay ng pag iyak ko. Napakapit ako sa likod nito dahil daman

CHAPTER EIGTHY-THREE Braxien's POV "Ma, kayo na po muna ang magbantay kay Ziah, at kay Zhen. Sumuko na sa mga pulis ang may gawa nito kay, Ziah." Mababakas sa mukha ni Mama ang saya at pag-aalala. "Oh, sige. Mag-iingat ka, Braxien. Tawagan mo ako kaagad o ang mga Papa mo para malaman din nila ang balita," tugon ni Mama. Napatango ako. "Yes, Ma. Si Matthew na ang ko-contact kila Papa Edward," lumapit naman ako kay, Zhen. "Son, you stay here, huh? Aalis lang si Daddy sandali, bantayan mo ang Mommy mo." "Yes Daddy, take care po," tugon nito saka ko niyakap nang mahigpit. Hinalikan ko si Ziah sa noo, saka sandaling pinakatitigan. Makakamit na din natin ang hustisya, Honey. Lalong lalo na at para ito sa kambal. Niyakap naman ako ni Mama nang mahigpit bago ako tuluyang lumabas sa hospital room ni Ziah. Humanda sa akin ang taong 'yon, hindi ko siya mapapatawad. Nakakuyom ang aking dalawang kamao habang naglalakad sa pasilyo papalabas ng Hospi

CHAPTER EIGHTY-FIVE   Braxien's POV   Ang sabi ko ngayong araw ay puro positive dapat ang mananaig. Ngunit heto ako sa isang bar at nilalasing ang sarili ko para makalimutan kahit papaano ang mga nangyari. Hindi ko rin alam kung anong oras na at kung nakakailan na akong bote ng beer at wine.   Mayamaya pa ay isang babae ang lumapit sa akin. Naka fitted black mini-dress ito, nakalugay ang buhok at napupuno ng make up ang mukha. Kahit patay sindi ang ilaw sa loob ng bar ay kitang kita ko pa rin ang itsura nito.   "Hey, Hot man there. Are you alone?" malanding tanong nito saka mabilis na ipinalupot ang kamay sa braso ko.    Marahan kong inalis ang pagkakahawak nito sa braso ko saka ako napailing. Hindi man lang nito napantayan ang literal na kagandahan ni Ziah. Ni hindi ko nga alam kung nay katulad pa ba siya dito sa mundo.   "Umalis ka na, wala akong plano

CHAPTER EIGHTY-SEVEN   Braxien's POV     Mabilis akong napadilat habang humahangos at pinagpapawisan, kasabay nito ang ilang butil ng luha sa aking pisngi. Kaagad ko rin namang tiningnan si Ziah. Wala pa din itong malay.   Panaginip lang pala, ngunit kahit panaginip lamang 'yon ay ramdam ko ang sakit ng pamamaalam nito. Kinuha ko ang kamay nito at pinasiklop sa kamay ko. Unti-unti kong nararamdaman ang tuloy tuloy na luha mula sa aking mga mata.   I can't. Hindi ko kayang basta na lang na mawala siya.   "Honey, lumaban ka. I'm waiting, we are waiting."   Mayamaya pa ay dumating si Papa Rolly. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala, kaya naman kaagad ko rin itong nilapitan.   "Hello po, Papa. Kamusta po? Ba't nandito po kayo, masyado na pong gabi, ah?"   "Braxien, umuwi ka muna sa bahay. Zhen is sick, hinahana

CHAPTER EIGHTY-NINE Braxien's POV Natulos ako sa kinanatayuan ko nang marinig ko ang tanong na ibinanggit ni Ziah. Napadako rin ang tingin ko kay Mama Eliza na kasalukuyang nagbabadya ang luha sa kaniyang mga mata. Dahan-dahan akong napayuko kasabay nito ang panginginig ng magkabilaang tuhod at mga kamay ko.  Ang akala ko ay ito na ang bagong simula para sa amin. Iyon pala ay simula ito upang harapin ang nangyaring katotohanan. Tunay na hindi matatakasan ng kahit sino ang mga nangyari sa nakaraan, wala rin talagang sikretong hindi maibubunyag. "Answer me! W-wala na sila sa tiyan ko! Nasaan sila!" nanggagalaiting sigaw ni Ziah. Hindi na mapigilan pa ni Ziah ang galit at kaagad na tinanggal ang mga nakalagay sa kaniyang pulso. Itinapon din nito ang base na nasa ibabaw ng small table. Dahil doon ay mabilis akong nabahala at kaagad na pinigilan si Ziah sa mga ginagawa nito dahil