[2 hours ago]
“Anong gusto mong pag-usapan?” ang tanong ko. Hindi kasi kami pwedeng magtagal dahil dumidilim na at ihahatid ko pa siya.
“A-ano…” umihip ang malakas na hangin kasabay ng pagpapatuloy niya sa sasabihin, “Sinasagot na kita.”
Nabigla ako sa sinabi niya… ba’t parang ang bilis? Ba’t parang… hindi ko maramdaman ang saya ng isang taong sinagot ng nililigawan?
“Hindi ka ba masaya?”
Agad akong ngumiti at saka umiling. "Hindi, masaya ako... medyo, nabigla lang dahil….” nahinto ako at hindi na mahanap ang tamang salita.
Matagal nanatili ang tingin niya sa akin hanggang sa mapabuntong-hininga siya. “I think… we need to stop this. I know na gusto mo ko, and I also like you. Pero ramdam ko kasi na may something like… a barrier. We’re close yet so far. Everytime na magkasama tayo? Ramdam kong nasa iba ang isip mo. Na may ib
UNTI-UNTI ay tila nagiging mapula ang tingin ko sa kanilang dalawa. Sumabay pa ang hindi maipaliwanag na kirot sa aking dibd*b.Tapos wala pa sa kanilang dalawa ang gustong sumagot sa tanong ko. Ano ‘to? Manghuhula na lang ako?“Ano? Walang sasagot?”“Ahm, naligo lang ako kasi natalsikan ako ni Caleb ng ano niya,” ang sagot ng lalake sa akin.Anong ‘ano’? ang tiutukoy niya? Ang ibig niya bang sabihin ay ang—?!Hindi ko maiwasang mapanganga sa naiisip. May gano’n ng nangyayari sa kanila?!“Wesley!” ang saway ni Caleb at pagkatapos ay hinila na ako palabas ng kwarto. “It’s not what you think, nagbibiro lang ‘yun.” Hinila niya ako hanggang sa makababa ng hagdan.Nang makasalubong namin ang driver nila ay may inabot itong maliit na box. “Sir, naiwan po ni Sir Wesley sa kotse niyo.”Halos sumabog ang utak ko nang makitang inabot ang
BUONG MAGHAPON kong hindi nakita si Caleb, matapos ang basketball practice. Hindi ko alam kung nagkataon lang o talagang umiiwas siya dahil sa sinabi ko.Pero totoo naman kasing hindi kami. Saka hindi namin napag-uusapan ang tungkol doon.Ngayon ay kasama ko si Mary Rose at nakatambay kami rito sa labas ng room habang hinihintay niyang dumating si Shiela. Sabay silang uuwi.Habang ako ay hinihintay ring magpakita si Caleb. Kanina ko pa kasi ito tini-text at tinatawagan pero laging busy ang linya.“Hindi pa rin ba siya darating?” ang tanong niya.Umiling lang ako, binaba at tinago ang cellphone sa bag. "Mukhang naka-uwi na ‘yun.” Hindi ko kasi makita sa parking lot ang kotse nito.“Nag-away kayo?”“Hindi. Medyo may nasabi lang ako kanina na mukhang hindi niya nagustuhan.”“Gano’n talaga, nagiging sensitive tayo sa sasabihin ng ibang tao. Lalo na kapag ang taong iyon ay
PATAKBO akong lumabas ng bahay dala ang shoulder bag ni Mama. Ngayong gabi ay ang anniversary ng clothing company nila tita Janette at dahil sa pagmamadali upang tumulong sa event ay muntik nang makalimutan ang kanyang bag. Mabuti na lang talaga at naalala niya bago pa sila tuluyang umalis.Nauna na sila Tita roon sa venue at pasunod na sina Mama at Papa. Habang kami ni Caleb ay mamaya na kapag nagsimula na ang party.Gusto nga naming tumulong pero pinigilan kami ni Tita at marami naman daw silang h-in-ired na crew na mag-a-assist sa mga bisitang dadalo.Pero dahil ayaw naming magpa-espesiyal at pa-importante ay aagahan namin ang pagpunta roon.Pagbalik ko sa bahay ay kinuha ko lang ang cellphone at extra money saka pumunta sa kabilang bahay. Doon na ako magpapalit ng susuoing suit tutal at manghihiram lang naman ako kay Caleb.Wala kasi akong suit na pang-special occasion tulad ng pupuntahan naming party kaya makikihiram muna dahil marami namang s
NAGING abala ako sa paggawa ng projects sa nakalipas na mga araw. Malapit na kasi matapos ang semester at tinatambakan na kami ng iba’t ibang activities at projects na kinaiinisan ko sa lahat. Bakit kailangang magsabay-sabay? At bakit kung kailan patapos na ang semester? Hindi ba pwedeng sa umpisa pa lang ng klase o hindi kaya sa kalagitnaan? Para hindi naman nahihirapan ang mga estudiyanteng tulad ko. Isama pa na lagi ring may practice sa basketball. Rinding-rindi na ako sa sigaw ni Coach kapag hindi kami nagpo-focus. Sinong bang hindi madi-distract sa panahon ngayong maraming hinahabol para lang hindi bumagsak?! Kung pwede nga lang magreklamo at isigaw na ‘Iisa lang ang katawaan ko at kay Caleb lang ito!’ ‘di ba? Pero siyempre hindi ko naman pwedeng gawin iyon. Kung bakit kasi kailangan nilang makihati sa moment time naming dalawa?! Ilang araw ko na itong hindi nakikita dahil sa l*ntik na mga projects. Baka ‘pag nagtagal pa ‘to ay makalimutan ko ng may jowa ako. Hindi ko rin ito n
NAALIMPUNGATAN ako dahil may kung anong kumikiliti sa ‘king tenga. Pagmulat ng mata ay madilim pa at inisip na baka guniguni ko lang ang naramdaman nang biglang may dumampi sa aking pisngi. Naamoy ko agad siya.“Good morning,” aniya na may pagka-husky pa ang boses.“Good morning,” ang balik ko na tulad niya ay medyo magaspang din ang boses. Nakatitig ako sa kanyang labi na kanina lang ay idinampi niya sa aking pisngi. "Anong ginagawa mo rito?” Ang aga niya kasing nagpunta rito, hindi pa sumisikat ang araw.“Tara, may pupuntahan tayo.”Dahil sa antok ay hindi na ako masiyadong nag-isip at basta na lang sumunod sa kanya.Medyo nagtaka pa nga ako kung bakit sobrang ingat niya kung maglakad o baka dahil ayaw niya lang magising sina Mama at Papa.Malamig ang simoy ng hangin at kitang-kita pa ang mga bituin. Sa suot na manipis na t-shirt ay ramdam ko talaga ang lamig ng gabi.Pagpasok sa kotse
KUNG nakakasugat lang ang titig ko ay baka kanina pa nasaktan itong si Glen. Ang lakas ng loob niyang sabihing may gusto siya kay Caleb kahit alam naman niyang may relasiyon kami.Ano ba ako sa tingin niya?At siya pa itong may ganang tingnan ako nang masama, e, siya itong may sa pagka-ahas kung gumalaw.Napansin ko sa isang tabi si Caleb na lumapit sa akin. “I’m sorry, iniwan kitang mag-isa sa kwarto.”“Anong ginagawa mo rito?” ang tanong na hindi inaalis ang tingin kay Glen.“Kukuha sana ako ng tubig para sa ‘yo, nanghihingi ka sa ‘kin kanina.”Hindi ko matandaan o baka naiutos ko nga siya habang tulog ako. Kahit kausap ko siya ay ramdam ko ang tingin ni Glen sa amin, lalo na kay Caleb. Hinila ko nga papunta sa likod ko. Kahit ang tingnan siya ay ipagdadamot ko sa lalakeng ito.“Balik na tayo sa room,” ang aya ko sa kanya.Inabot niya agad ang baso na na sa tab
TUNOG ng alarm clock ang nagpagising sa akin ng umagang iyon. At ang una kong kinuha ay ang cellphone para tingnan kung may message ba si Caleb. Madalas kasi itong nauuna sa akin na mag-text at kung hindi naman ay ako na ang nagmi-message sa kanya. Dati ay siya ang madalas na mag-text sa akin ng mga sweet messages sa umaga hanggang gabi pero dumaan ang mga araw na pati ako ay nag-i-effort na rin.At ngayon nga ay nalalapit na ang six monthsary namin. Gumising ako ng maaga ngayon dahil kailangan kong paghandaan ang monthsary namin ni Caleb. Bibili ako ngayon ng gift para sa kanya, ng hindi niya nalalaman.Gusto ko siyang i-surprise sa mismong araw ng monthsary namin. Madalas kasi siya ang nag-e-effort at taga kain na lang ako ng handa.Sakay ng motor ay nagpunta ako sa mall at tumingin-tingin ng ipangriregalo. Next week pa naman ang monthsary namin pero kailangan kong maghanap nang maaga at baka mahalata na naman niya. Gustong-gusto ko kasi talaga siyang i-surprise tulad ng lagi niyang
HINDI na namin namalayan ang oras at halos maghahating gabi na kaming natapos ni Caleb sa pagliligpit ng decoration. Nauna na kasing umuwi sina Shiela at Mary Rose dahil sa may curfew rules sila sa dorm. Habang si Felix naman ang naghatid sa kanila pauwi. Pagdating sa kanila ay hindi muna ako umuwi. Hinintay ko siyang lumabas sa kotse at niyakap nang mahigpit. “Parang ayoko pang umuwi.” Habang nakasandal sa kotse ay tumingin siya sa akin ng may halong lagkit. “Talaga?” hanggang ang tingin ay bumaba sa akin labi. “Gusto mo bang mag-stay?” ang boses ay tila kinakapos ng hangin. Bakit gano’n? nagtatanong lang naman siya pero bakit tila nag-iinit ako. Nakaka-tempt ang alok niya na ako naman ang nag-umpisa. Unti-unting lumapit ang mukha niya sa akin at agad ko namang hinanda ang sarili. Pumikit ako at hinintay ang labi niyang lumapat sa akin. Malambot… maingat… at dahan-dahan na galaw. Halos malunod ako sa emosiyong nararamdaman dahil sa mainit niyang halik. Mas lalo kong nilapit ang