LAHAT ng Kabanata at Episode ng THE DIARY OF THE LOST ni Sithe Eufrei

All Chapters of THE DIARY OF THE LOST: Chapter 1 - Chapter 5

5 Chapters

Dublin, Ireland His eyes were shut when the uniformed-men dropped him in the dark alleys. I was hiding behind the empty drums and I was scared. I was so scared and was never ever scared like that before. Pero, may kung ano sa kaniya na tila humihila sa akin papalapit. I don’t know but I just found myself taking him in my cart as I headed home. Napakalaking bulas at hirap na hirap akong buhatin siya dahil maliit lang naman ako. Tulog na ang buong Outcast nang kami ay dumating. Tamang-tama dahil hindi ako sigurado kung makabubuti ba ang pagdala ko ng isang taong halos patay na. Sa dulo ng abandonadong compound, naroon ang aking tahanan. Tulad nang isakay ko siya sa aking kariton ay ganoon din kahirap ang pagbaba sa kaniya at pagpasok sa silid kung saan ako tumutuloy. Napagtagumpay

Chapter 1: The Broken

THE DIARY OF THE LOST/Sithe Eufrei

June 21, 2002 Was I really bad for not writing to you for two years? I became busy with life, Diary. Tita Eliza enrolled me in an international school where my brothers Kuya Alex and Kuya Adolf also studied before. Napakabait ni Tita Eliza. Minsan sinasamahan niya ako sa puntod ni Criselda tapos pag naiiyak na ako ay yayakapin niya ako. Pinapatugtog niya ang kaniyang cellphone at sasayaw kami sa ilalim ng buwan. Inaamin ko, mahal ko na si Tita gaya ni Criselda. Naging bagong ina siya sa akin pero si Dad ay alam kong napipilitan lang na pansinin ako. Napakagaling nina kuya sa school, katunayan nga ay may fan’s club sila. Minsan tinatanong nila ako kung bakit Montisenes din ang apilyedo ko, hindi na lang ako kumikibo dahil hindi ko naman alam ang isasagot. &nbs

The Broken

THE DIARY OF THE LOST/Sithe Eufrei

Tiniklop ko ang libro at pinunasan ang luhang kanina pa pala dumadaloy sa aking mga pisngi. Hindi ko lubos maisip na nangyari ang mga iyon sampung taon na ang nakararaan. Nangyari iyon sa tulog na si Aztec at hindi ko na alam kung kaya ko pa bang ipagpatuloy ang pagbabasa. Maingat kong inilapag ang libro sa gilid ng natutulog pa ring si Aztec at tinungo ang maliit na kusina upang maghanap ng makakain. Walang laman ang aking mga lalagyan. I decided to go back to my sleeping man and grabbed my coat and headed out of the house. Apat na araw na at tulog pa rin si Aztec kaya siguradong gutom na iyon. Kailangan ko siyang pakainin. May nakapa akong ilang barya sa bulsa. Kasya sa dalawang tinapay at isang karton ng gatas. Nang magbayad ako ay may tatlong kahina-hinalang lalaki na pumasok sa convenience store.

Chapter 2: Prodigal

THE DIARY OF THE LOST/Sithe Eufrei

Diary, Napakatahimik ng silid. Nakakabingi. Kung saang lupalop ako ng mundo nagising ay hindi ko alam. Nakahiga ako sa isang pang-isahang kama na may puting bedsheets. The French window was mid-open and I could tell that I was not in the Philippines. I saw two birds peeping na waring sinasabi sa akin na dapat na nga akong magising. Nang bumangon ako, saka ko lang naramdaman ang matinding kirot sa aking likod then I remembered that I was shot. Nakakabanas lang na pati puso ko ay sumakit nang maalalang hindi ako tinulungan ni papa. Sinubukan kong bumangon at ikilos and aking mga paa pero lumagabag lang ako sa sementong sahig. Lumipad palayo ang mga ibon pero yung sakit sa buo kong katawan ay hindi. Bagkus ay lalo pa itong bumibigat kaya marahil hirap na hirap akong isalya ang sar

The Prodigal

THE DIARY OF THE LOST/Sithe Eufrei

SAHARA's Marahas ang naging pagsara ko sa diary ni Aztec. Nakakainis! Kakagaling ko lang sa coffee shop kung saan nakakuha ako ng trabaho nang mapagdisisyunan kong ipagpatuloy ang pagbabasa sa diary ni Aztec pero nabwesit lang ako. From the looks of it ay may lovelife na pala siya! Grabe lang! I can perfectly understand that I am jealous! I am envious of the girl in the terrace na sinasabi ni Aztec. Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako. Sa galit, lumapit ako kay Aztec at pinagbabayo siya sa dibdib. Napapaigik siya minsan pero binalewala ko iyon at patuloy siyang sinasaktan hanggang sa dumugo ang kanyang labi. Doon ako natauhan at nanginginig ang mga kamay na ginamot iyon. I was still crying wh