IrisMahigit isang linggo na rin nang makalabas ako sa hospital. Nakakahiya pa nga dahil ang mga magulang pa ni Devron ang nagbayad ng bill sa hospital.Hindi kasi ako sanay na may magbabayad sa akin ng malaki. Ako 'yung tipo ng ng tao na ayokong magkaroon ng utang na loob sa ibang tao. Paano kung sa oras na magkagulo ay baka isumbat niya lamang ang lahat ng naitulong niya sa akin.At sa loob ng isang linggo na 'yon ay si Santino ang nagbabantay sa akin. Hindi pa nga nahihiya at umaalis kahit nandoon na sila Devron. Daig niya pa ang bodyguard sa pagbabantay sa akin araw-araw.Kulang na lamang ay siya ang pumalit sa mga bodyguard na nakabantay sa akin noon. Si Devron naman ay kulang na lang ay ipa-banned na si Santino sa Hospital dahil palagi raw nandoon.At dahil wala kaming maggawa ay hinayaan na lang namin. Pinagsabihan pa nga kami ni Ma'am Lia na nagmamalasakit na nga raw 'yung tao, bakit pa raw namin paalisin.Dahil sa konsensiya at magaling mangonsensiya si Santino ay hinayaan ko

IrisMatapos sabihin ni Devron 'yon ay hinawakan na niya ako sa kamay. Nagpaalam at handa na sana kaming umalis ng hawakan ni Santino ang isang kamay ko at pinigilan kami."Ako na ang maghahatid sa kaniya dahil ako naman ang nagdala sa kaniya dito," seryosong saad ni Santino na ngayon ay deretso ang pagkakatitig kay Devron."Bakit mo pa siya ihahatid kung naandito na ako, Buenavista. Ako na ang bahala sa kaniya," ganti naman ni Devron at malakas akong hinigit papalayo sa mga Buenavista.Habang naglalakad kami papunta sa sasakyan ni Devron ay nakatitig lamang ako sa kaniya. Sobrang kalmado niya pero ramdam ko na ang namumuong tensiyon sa aming dalawa.Oplan Iris 101: Ihanda ang sarili kay Devron mamaya pag-uwi, paniguradong may World War 3 na magaganap.Binuksan niya ng marahan ang pinto at pinapasok na niya ako. Habang nagsusuot ako ng seatbelt ay sinimulan na niyang paandarin ang sasakyan niya.Kaya ang ginawa ko na lamang ay tumingin sa labas at pinapakiramdam ang katabi ko ngayon na

Iris"Anong ginagawa niyong dalawa?!" Dumagundong ang malakas na boses ni Mr Craixon Buenavista ng makita niya kami ni Sebastian sa ganoong posisyon. Hindi ko na inintindi ang nangyaring aksidente at mabilisang hinarap si Mr Buenavista na ngayon ay seryosong nakatitig sa amin. Mahina akong napamura at nagpaliwanag."Magpapali-" Naputol ang sasabihin ko ng muling sumigaw ang Ama ni Buenavista na ngayon ay nanliliksik ang matang nakatingin sa anak niya.Sa kauna-unahang pagkakataon ay nakaramdam ako ng takot sa tanang buhay ko, dahil sa galit na boses ni Mr Buenavista ay nagpasya muna akong itikom ang bibig ko at yumuko."Magbihis ka muna, Sebastian," bilin ni Mr Craixon at tumingin naman sa'kin ngayon. "Ms De Vega, sumunod ka muna sa asawa ko. Mag-uusap lang kami ng anak ko," saad niya kaya wala na akong naggawa ng kusang lumapit sa akin ang Ina ni Sebastian at hinawakan ako sa kamay.Ngayon ko lang naramdaman ang panlalamig ng kamay ko at panginginig ng tuhod ko habang bumababa kami sa

IrisPagkatapos ng pangyayaring 'yon ay basta ko na lamang nilayasan ulit si Sebastian at iniwan na lang basta sa lugar ni Alfred De Vega. Mas lalo niya lamang dinadagdagan ang galit ko sa ginawa niyang pagpigil at paglayo sa lugar ni Alfred De Vega.Nang itinigil ko ang motor sa tapat ng apartment ko ay napahinga na lamang ako ng malalim dahil talagang hinintay ako ni Devron kahit hindi naman kailangan.Nang makababa na ako ay saka ko lamang naramdaman ang matinding pagod at halo-halong emosyon na nararamdaman ko sa mga nangyari ngayon araw.Marahan kong isinuklay ang buhok gamit ang kamay ko at marahang kumatok sa pintuan ng apartment ko. Ilang minuto pa ang itinagal ko sa labas bago ito mabuksan ni Devron na ngayon ay parang kagigising lang.Nang makita ko siya sa ganoong ayos ay napakagat labi na lang ako at sunod-sunod na tumulo ang luha ko. Hindi ko na nakayanan ang bigat na nararamdaman ko.Pakiramdam ko ay sa ganitong paraan ay mahimasmasan ako sa nangyari ngayong araw. Sa buon

IrisNaggising na lang ako sa sinag ng araw na tumama sa mukha ko. Kaya mariin kong ipinikit ang mata ko sabay harang ng kamay sa mukha ko.Nang makapag-adjust na ako sa liwanag ay napaungot na lang ako dahil sa matinding kirot na nararamdaman ko sa ulo. Nang tingnan ko ang suot ko ay nagtaka na lamang ako kung bakit nakabalot ako ng kumot.Nang maalala ko ang nangyari kagabi at kung sino ang kasama ko ay mabilisan akong bumangon at pinakiramdaman ang sarili ko. Kung may masakit babsa akin o may nararamdaman ba akong hindi maganda.Nang maramdaman kong wala naman ay nakahinga ako nang maluwag at nagdesisyong kumuha ng damit. Pero pagbukas ko walk in closet namin ay napasimangot ako nang maalala kong hindi ko nadala ang damit ko.Hindi rin naman kasi sinabi nila na deretso bahay na pala kami. Namangha pa nga ako dahil talagang bumili pa ng bahay si Alfred De Vega. Noong una ay ayoko pang pumayag pero talagang pinagbantaan ako.Napailing na lamang ako at napadako sa mga damit na nakasabi