บททั้งหมดของ Out of my League: บทที่ 1 - บทที่ 10

 "A girl so soft and genuine, so innocent and full of life, shouldn't fall to the likes of me." I wasn't enough for someone like him, someone powerful and full of authority like him. While I struggle to live in this cruel world, he struggled fighting his own demons inside him.I realized that no matter how hard I try to fit in his world, I certainly don't belong to it. Dahil kahit anong gawin ko, hindi magtatagpo ang langit at ang lupa. He's like the sky in my life, looking up at him simply calms my soul. Pero may mga bagay na dapat hanggang tingin nalang, simply because there are things that will never be yours.Nalaman kong kailangan ko nang makuntento sa pagtingin sa kaniya mula sa malayo. Dahil iyon ang nararapat, ang tanawin na lamang siya. Because if I continue to try to reach him, I know I will drag him down. At hindi siya magdadalawang-isip na iwan ang langit para sumama sa akin sa lupa. And that's the last thing I wou

 Kabadong-kabado ako habang nakaupo sa mahabang lamesa katabi si ma'am Poly. Hindi ko akalaing seryoso siya nang imbitahan akong sumabay sa tanghalian. Nakangiti ang nanay sa akin habang nakatayo sa harapan ko, sa likod ng dalawang lalaking kanina pa nakatingin sa akin.I can feel their curiousity towards me, kung sino ako at bakit kasama ako sa hapag na ito.Sinubukan kong tumanggi kay ma'am Poly pero pinilit ako nito. She kept on telling me that her sons will like me but I doubt that right now. Lalo na ang isa, he looks so off.Ngiting-ngiti ito habang palipat-lipat ang tingin sa akin at sa mga anak. Her husband, sir Arsen looks happy that his wife is happy too. Tila wala na itong pakialam sa ibang bagay basta masaya ang asawa

 His dark menacing eyes bore to me like daggers and I know I'm at fault now. Is this his room? Kung ganoon ay mali itong napasok ko?Ramdam ko ang init sa buong mukha ko at maging ang matinding kaba sa aking dibdib. Gusto ko nalang kainin ako ng lupa."What are you doing here?" His deep baritone voice even made me shiver.Napalunok ako. "I-I'm sorry, hindi ko alam.." I stuttered. Hindi ko makapa ang mga salitang dapat sabihin.He smirked, but then his eyes remained cold and scary. Kung kanina ay kaya ko pa siyang tignan, ngayon ay hindi na. Idagdag pa na wala siyang damit."A-alis nalang ako, sorry talaga.." Nagmadali akong lu

 Tinapos ko ang pinapagawa ni Axl kahit na napaka-awkward ng atmosphere sa pagitan namin. Tuwing sumusulyap ako sa kaniya ay nakikita kong seryoso at abala siya sa sariling trabaho. Hindi ko mapigilang hindi tumitig dahil namamangha ako sa pagiging seryoso niya.The way his eyebrows furrow together while reading something on his laptop, the way he cranes his neck, maging ang tunog ng paglapat ng kaniyang mga daliri sa keyboard ng laptop ay ikinamamangha ko sa hindi malamang dahilan.He surely looks so cold and exceptional, like a king sitting on his throne, he surely belongs to this kind of place.Tumunog ang telepono sa isang tawag. Hindi ko alam kung dapat ko ba iyong sagutin gayong nasa tabi niya lang ito. Sumulyap siya sa ak

 Kung ako ang masusunod ay ayoko na sanang pumunta sa ospital. Pero dahil si Axl ang nagdesisyon ay wala akong nagawa.Pina-xray niya ako matapos gamutin ng nurse ang mga sugat na nasa binti ko. Bukod doon ay wala naman na akong malalang natamo. Ang sabi ng doktor ay maaring magpapasa ang gawing tagiliran ko dahil sa pagkakahampas ko sa lamesa. I expected it though, lalo't alam kong mabilis lang akong nagkakapasa.Kasalukuyang kinakausap ng doktor si Axl nang biglang bumukas ang pintuan at pumasok si Ma'am Poly kasama si Air at Sir Arsen. Napatayo ako sa gulat at maging ang doktor at si Axl ay natigil.Ma'am Poly rushed to me, "Are you okay hija?" Sinuri nito ang mga braso ko. Tumigil ito nang makita ang iilang sugat ko sa binti