"Hija, naghihintay ang mommy mo sa ibaba. Sabay daw kayong mag-almusal," bungad sa akin ni manang paglabas ng kuwarto. Inayos ko ang uniform na suot at sinuklay-suklay ang buhok habang naglalakad sa hagdan."Morning, Mom." I kissed her cheek before settling down. My eyes observed her face. She looks sleepless and tired. Ngunit hindi niya iyon pinapahalata sa postura. "Good morning. By the way, how's school? Are you working good with Mr. Mongreco?"Nilagyan ko ng pagkain ang sariling pinggan."I'm doing good, po. Actually, I've already got some improvements. Maayos na rin ang pagsosolve ko. He's a good teacher.""That's good to hear, Desire. Akala ko talaga wala ng tutor na makakapagpatino sa 'yo. But looking at your state right now, I feel relieved. Ipagpatuloy mo 'yan."For the next days, I realized that I'm slowly building connection with Reilan. We share kisses and make out when we have time during tutoring sessions. And my problem

Pagkalipas ng halos dalawang oras ay napaalis rin ni Reilan ang mga kaibigan. Mukhang tumalab na ang kanina pa niyang pangtataboy sa mga ito. Mas lalo kasing nagsungit si Hitler sa kadaldalan ng mga kasama kaya nauna na itong umalis. At doon na sila sunod-sunod na nagsialisan."Baby..." We're now sitting on the long sofa. Nasa gitnang bahagi siya habang ako'y nasa dulo at nakaharap sa kanya. My legs are on his lap while his hands are resting on my knees."It's already six in the evening, Reilan. Kailangan ko ng umuwi.""Just sleep here. Sabado naman bukas. You don't have classes.""Kahit na. I still need to go home. Ayokong pag-aalahin si mom."He sighed. "I'll just call her. Sasabihin kong dito ka matutulog, so she don't have to worry.""Pero Reilan--""We won't see each other for the next three days. That's why I want to spend a night with you because I know I'll miss you so damn much."My forehead creased."Wait, what

Rinig ko ang mga bulungan ng mga estudyante paglabas ng classroom. It was my last class for the day, that's why I immediately packed my things. Susunduin kasi ako ni Reilan ngayon. And he said that he'll date me.Ngunit nang makita kung sino ang nahihintay sa corridor ay napasimangot ako. Bahagyang nadismaya."Hi Des!"Napatingin sa akin ang ibang mga estudyanteng naroon at nagbulungan. Siguro'y iniisip nilang may kung ano sa amin ni Rios dahil nandito siya at pinapansin ako. When the truth is, I don't even want his attention.I just glanced at him once before walking away. Ayaw kong ma-issue lalo na sa kanya. But like how persistent he was years ago, he followed me as I walked fastly on the stairs."What is it this time, Rios?" Patuloy siya sa paglalakad, coping up with my speed. "Well, I just want to invite you for a snack. You know, a little chitchat. Hindi mo kasi piunlakan ang imbitasyon ko. I thought you will come last night, but

Nang muli kong imulat ang mga mata ay siya namang muling pagbukas ng pintuan. Akala ko'y si Rios muli ang pumasok ngunit nagkamali ako.It's a woman. Umangat ang aking mga mata sa kanyang mukha. And my eyes widened in shock. I blinked a few times to make sure that what I'm seeing is real and not just a hallucination. Ngunit nang mapagtantong hindi lang ilusyon ang nakikita ay umawang ang labi ko sa gulat. Elegante siyang naglakad patungo sa akin. The sound of her heels everytime she walks echoes in the whole room.Her black long sleeved dress matched perfectly on her cold pitch black eyes. Her hair is on a classy bun with crimson red lips that makes her look mature, sophisticated and dark. Her aura screams in cruelty and darkness. Making her look savage, almost evil.But what made me bother is her face. Naguguluhan ako at hindi makapagsalita. No... it can't be. Imposible. I don't want to conclude anything yet. Ngunit hindi

We were just a product of a mistake. Isang malaking kasalanan na sumira sa inaasahang buhay ni mommy. He hated my father so much that's why she didn't gave me any detail about him. Nabuhay akong walang alam sa katauhan ng sariling ama. Ni hindi ko nga alam na may kapatid ako. All this time I didn't know I am living in the dark, away from the truth.But now that I know my mother's reasons, I feel sad for her. Kung hindi dahil sa amin ay hindi niya kinailangang talikuran ang lalaking mahal. Hindi niya kinailangan masaktan ng sobra-sobra.Yet despite everything she had done, I'm still thankful to her. Ni minsan hindi niya pinaramdam sa akin na bunga lang ako ng isang kasalanan. Minahal niya ako ng buong-buo kahit siya mismo ay nasasaktan. Yes, she's flawed. Pero sa kabila ng kasalanang nagawa niya ay alam kong mabuti siyang tao. Marami man siyang mga pagkukulang ay naging mabuti siyang ina sa akin sa nakalipas na labingwalong taon.My father hugged me, whispering h