Hindi na umalis si Lionel noong gabing ‘yon. Pero dahil siguro sa mga nasabi ko ay nagalit siya sa’kin. Ilang buwan ang dumaan na hindi niya man lang ako kinakausap o kinikibo at sa totoo lang ay mas gusto ko pa ang mga araw na palagi niya akong sinsinghalan o kaya naman ay sinisigawan.But can he blame me? I can let his cheating pass. Hahayaan ko rin naman siyang makipagkita sa mga babae niya pero huwag naman sana kung kailan narito ang parents ko. He can disrespect me and our marriage as long as he pays respect to my parents.Kagaya ng pagrespeto ko sa Mama niya at kay Tito Max.“Hey, baby. Bakit napakalungkot mo namang tingnan riyan?” Nabalik ako sa ulirat nang marinig ang boses ni Alejandro na lumalapit sa akin. Kaka baba niya lang sa sasakyan habang ako ay nakasampa pa sa motor at nakati

“Extend the m-marriage, T-Tita?” nangangatal kong tanong. Hindi ko alam kung paano. Hindi ko alam kung kaya ko pa ba.“J-Just a little longer, hija? I'll do my best to keep the company stable. I just need a little more time, and 6 months aren’t enough.” Kaya ko pa nga ba? Hindi ko na alam kung paano ko kakayanin. Ang maisip na magtatagal pa ng isa pang taon ang pekeng kasal namin ni Lionel ay parang sumasakal sa akin. Humingi si Tita Lea ng isa pang taon na palugit at aniya’y gagawin niya ang lahat ng makakaya upang mas mapabilis ang lahat.Hindi ako makasagot sa kaniya. Hindi ko masabi kung oo o hindi dahil gusto ko rin namang hingin ang payo nina Mommy at Daddy. Kung ako ang tatanungin ay ayos lang sa akin na magtagal ang kasal at mas makatulong pa.

“C-CK? H-Hija, anong…?”Iniangat ko ang aking tingin kay Ate Lorie habang nakahawak pa rin ako sa barandilya ng kanilang maliit na gate.Sa totoo lang… wala akong ibang mapupuntahan at sa tingin ko ay bahay lang nila ang malapit at ito lang ang kinaya kong lakarin.Malayo kung pupunta ako sa amin, wala naman akong planong umuwi sa bahay namin ni Lionel, at… wala rin akong dalang pera para matulog sa hotel.“P-Pasok ka, hija. Bakit naman basang basa kang bata ka? Ano ba namang–!” Hindi na niya naituloy ang sasabihin nang unti-unting tumulo ang luha sa aking pisngi. Sa palagay ko ay napansin niya rin iyon. “A-Anong nangyari?”Rinig ko ang pag-aalala sa boses niya pe

“Rest and sleep. I’ll warm you until the doctor comes.”Hindi ko maalala kung gaano katagal siyang nanatili sa aking tabi. Pero pagkagising ko, tanging ang doktor na lang ang sumusuri sa akin at wala nang ibang taong naroon sa loob. Hindi ko alam kung talaga bang niyakap niya ako sa buong pagtulog ko pero pakiramdam ko’y mas naging maayos ang pakiramdam ko kumpara kanina.“Good evening, Mrs. Alicante. I’m glad that you’re already awake.” Napakurap ako. Hindi ko alam kung anong dapat kong itugon sa bati ng doktor sa akin. Kailanman ay hindi ako natawag na Misis Alicante kahit ng mga negosyante.“Ano… m-magandang gabi rin,” sambit ko at bahagyang tumungo. Nang magbaba ako ng tingin, nagulat ako nang mapansing iba na ang suot kong damit. Sinong…

Nahihilo na rin ako at nasusuka kaya mas mabuti nang… sumama sa taong hindi ko kakilala palabas ng club na iyon.“Charlotte Katherine, ano bang iniisip mo at sumama ka sa lalaking iyon papunta rito?!” I was stunned to hear a familiar voice. Pamilyar na pamilyar iyon kaya't halos maluha ako sa sigla. Sa wakas, may karamay na rin ako. Unti-unti akong nag-angat ng tingin at halos magtatalon sa tuwa nang makitang tama nga ang hinala ko. “Ate L-Lorie.” Niyakap ko siya nang mahigpit bago tuluyang tumulo ang mga luhang kanina pang nakaimbak dahil sa takot at lungkot.Sa wakas.“Hija, mabuti at naabisuhan ako ni Ramil dahil nakita ka raw niya kaninang naglalakad sa may bilyaran at muntikan pang mabastos! Bakit ka ba narito?” She w