All Chapters of Someone Is Secretly In Love With You: Chapter 51 - Chapter 60

NAKITA ko sa mga mata ni Omeng ang pagkabigla at labis na kalungkutan. Waring hindi pa nga ito makapaniwala kaya muling inulit ang sinabi ko, "Pinapaalis mo na ako dito?"Hindi ko msipaliwanag ang damdaming lumulukob sa akin ng mga sandaling iyon habang nakatingin ako sa mga mata nito. Hindi ko gusto ang lahat ng lumalabas sa bibig ko pero wala akong ibang mapagpipilian. Kailangan kong tuparin ang kondisyon ni Mommy."Hindi pa ba malinaw saiyo ang narinig mo or kailangang ulitin ko pa ulit na hindi na kita kailangan. May nakuha na akong mas effecient saiyo," pagsisinungaling ko.Marahas akong hinawakan ni Omeng sa braso, " Kung may kinalaman ito sa pagtatapat ko saiyo. . ."Mabilis ko itong itunulak palayo, "Don't you ever dare touch me! Baka nakakalimutan mong ako ang nagpapasweldo saiyo at may karapatan akong tanggalin ka kung hindi na kita kailangan," sinadya kong saktan si Omeng kahit na ang totoo ay hindi ito ang nararamdaman ko ng mga sandaling ito. Nagsisikip ang dibdib ko hab

Halos paliparin ko ang aking kotse sa kahabaan ng Edsa para lang maabutan ko sa airport si Omeng. Tinatawagan ko ito sa phone pero nakapatay ata ang cellphone nito.Or nagpalit na ito ng numero.Kahit sa huling sandali man lang, maamin ko dito ang totoo. "Shit! Shit!" Paulit ulit na sambit ko habang naiipit ako sa traffic. Bakit naman ngayon pa kung kailan ako nagmamadali?Tuluyan na akong nawalan ng pag asa nang 4:30 pm na ay nasa Mandaluyong pa lang ako. Hindi ko na ito maabutan pa.Pero nagdrive pa rin ako patungong airport. One hour nang nakakalipad ang sinakyan nitong eroplano nang makarating ako sa airport. Napapaiyak ako. Pero madali ko namang masusundan si Omeng duon. Maliit lang naman ang Zamboanga para hindi ko ito mahanap. Hah, pagkatapos ng operasyon ni Daddy, pupuntahan ko si Omeng. Ilang araw na akong ganito kalungkot. Hindi ko pala kayang mawala si Omeng. Hinahanap hanap ko ang pag aalaga nito sa akin. Ang amoy nito, ang mga jokes nito. Ang mga yakap at halik nito.May

JAY'S POV:Hindi ko gusto ang pagbabalik ni Omeng lalo pa at waring nawala na ang dating pakikitungo sa akin ni Papa. Oo, alam ko namang hindi ako tunay na anak ni Don Raul Jamboy ngunit sa lahat ng sakripisyong ginawa ko, hindi ba dapat lamang na mas mahalin ako nito kesa sa tunay nitong anak na puros sakit lamang naman ng ulo ang ibinigay? Aba, marami akong karangalang ibinigay kay Papa. Simula pa nuong nag aaral ako ay napakarami kong medals. Never akong bumarkada kahit na kanino.At ngayong binigyan ako ni Papa ng katungkulan sa kompanya, wala akong ginawa kundi ang magtrabaho. Pagkatapos heto si Omeng, walang kahirap hirap na magiging CEO ng kompanya?Mabuti na lamang at marami rami na rin akong nailipat na pera sa aking pangalan na hindi alam ni Papa. Maingat akong magtrabaho. And I'll make sure na mapabagsak ko si Omeng at magbabalik muli sa dati ang lahat. Lumabas ako ng bahay. Hindi ako natutuwa sa pagiging abala ng lahat sa pagdating ni Omeng. Hah, bakit kailangan pang magpap

Inimbitahan ako ni Mommy na magdinner sa bahay nila. Simula nang mamatay si Daddy ay pinilit ko ang sarili ko na kalimutan na lang ang lahat ng atraso sa amin ni Mommy. Naisip ko kasing siya na lang ang nag iisa kong magulang at maiksi lang ang buhay. Matanda na rin ito at baka pagsisihan ko pa kapag ito ang nawala. Iyong yaman, pwede ko pa sigurong maibalik iyon ngunit hindi ang panahon.Siguro rin ay pinag mature ako ng lahat ng naganap sa buhay ko. Ang dami kong realization simula nang mawala si Omeng hanggang sa mamatay si Daddy. Kaya unti unti ay binubuksan ko ang puso ko para sa aking ina. Isa pa, nakakatulong rin ito para kahit na paano ay gumaan ang dibdib ko."Hindi ba 100 thousand ang credit line ng. . .""Mommy, nakalimutan ko nga po palang sabihin sa inyo na nasagad ang card ko dahil pinaayos ko iyong bubong ng bahay ko," inunahan ko na kaagad si Mommy bago pa ito magtaka. Sa ngayon ay nakatira na lang ako sa isang maliit na bahay. Naibenta ko na kasi ang aming mansion par

"OMENG buhay ka. . ." Parang maiiyak ako sa labis na kaligayahan. Hindi ba ito isang panaginip lang. Nagulat ako nang itulak ako nito palayo."Sino KA? Hindi kita kilala!" Matiim na sabi nito habang pinakatitigan ako nang husto. Nagulat ako sa naging reaction nito. Hindi pa naman ganuon katagal ang limang taon para tuluyan na ako nitong makalimutan. Not unless nanadya ito."Omeng, wag ka namang magbiro ng ganyan. . .""I'm sorry pero kung sa inaakala mong maiiskam mo ako, nagkakamali ka," walang kangiti ngiting sabi nito sa akin, "Huminto lang ako para tulungan ka," dagdag pa nitong tumingin sa paligid, "But it seems modus mo lang ito." Sabi nitong akmang babalik na sa motorsiklo nang mabilis ko itong hinila at sinampal."Bakit mo ako sinampal?""Hindi ako scammer at kung may tao man akong iiskam, sigurado kong hindi ikaw yun!""Hey! !""Hey in mong mukha mo!" Sigaw ko dito. Nagmamadali akong pumara ng tricycle para magpahatid sa pinakamalapit na talyer. Nang nasa tricycle na ako ay s