NAROON SI Malcolm sa mini bar na nasa loob ng bahay at umiinom mag-isa. Hapon palang ngunit naroroon na ito, sa tingin niya'y kanina pa ito roon. Imbes na pakialaman ito sa ginagawa at sitahin ay pumasok siya sa kusina dala ang mga pinamili. It was a last minute decision to bought ingredients for their noche buena.Binisita niya ang kanyang ina sa libingin nito at nagtagal doon ng ilang oras. Sinabi niyang lahat ng mga gustong sabihin, ang kanilang problema ni Malcolm at kung gaano niya ito kamiss. When she was on the way home, she realized that her mother wanted her to be happy even though she wasn't there anymore. Christmas was her mother's favorite holiday, kaya gusto niyang iselebra ang okasyong iyon para rito. Taon-taon ay nagtutulungan sila sa paghahanda ng makakain, sa paghahanda at pagkakabit ng mga dekorasyon. Matutuwa ito kung saan man ito naroon kung magiging masaya siya sa pasko. Hindi siya napigilan nang ipinakitang galit ni Malcolm noon

"PACK YOUR things and leave."Sandaling tumigil ang mundo ni Magenta, pakiramdam din niya'y sandaling hindi gumana ang kanyang utak dahil hindi agad maproseso sa isipan ang sinabi nito. Biglang bumigat ang kanyang dibdib at kumabog sa matinding kaba. "M-Mal..." she called him and chuckled nervously. "May problema ba?" Walang sagot mula rito at nanatiling nakatitig sa kanyang mukha ang malalamig nitong mga mata. "K-Kararating mo lang ba? Nagugutom ka ba? Nagluto ako kanina, ipaghahanda kita ng makakain."Nanginginig ang mga kamay na lumakad siya patungo sa pinto upang sana'y bumaba at gawin ang sinabi rito. Subalit pinigilan siya nito sa braso at walang ingat na hinarap dito. "Pack your things, Magenta," he said in a flat but firm tone."P-Pero bakit?" Magenta unconsciously held his arm with her trembling hands. She wasn't even aware that fear and pain were shown on her face for Malcolm's eyes. "M-May problema b

"YOU CAN'T do this to her, Mal," Suzette muttered, her voice's almost sounding begging.Parang walang narinig na patuloy sa pagpirma si Malcolm sa mga papeles na nasa ibabaw ng lamesa nito."Hindi mo man lang ba siya kakausapin? He's been waiting for you," pagpapatuloy ni Suzette. Kung hindi lang niya kilala si Malcolm ay hindi siya mangangahas na kausapin ito ngayon tungkol sa ganoong bagay sa gitna ng trabaho. Subalit hindi na niya kayang makitang naghihirap ang isa niyang kaibigan, Magenta didn't deserve all the pain she was going through. If she could put some sense into Malcolm's head, then it would great for all of them. But she knew how hard it was."Does it have something to do with... with Tito Marcus?" Bahagyang napapitlag si Suzette nang malakas nitong ibagsak ang hawak na makapal na dokumento sa ibabaw ng iba pa. His face became dark and she knew she was hitting some nerve."He was old and sick, and he's dying, Mal. Don't let him

"BAGAY SILA.""Ha?" Nakakunot-noong binalingan ni Magenta si Mayet na kasama niyang mamili sa palengke.Nasa isang tindahan sila ng mga gulay ngayon at namimili nang marinig niya ang sinabi ng kasama. "Sila po, Ate, bagay sila," anito at itinuro ang maliit na telebisyon na nasa loob ng tindahan.Dumako ang kanyang mga mata roon na nakakunot pa rin ang kilay. But when she saw who Mayet was referring to, her world froze for a moment. A familiar face was flashed on the TV screen, he wasn't smiling, he had facial hairs all over his face, but he was as gorgeous without it.Nanikip ang kanyang dibdib habang nakatitig kay Malcolm sa TV. It's been months, but she still couldn't move on completely though the pain and loneliness were bearable compared to the first months. Iniisip pa rin niya ito tuwing gabi bago matulog, o paggising kinabukasan, sinusubukan naman niyang huwag itong ipasok sa isipan ngunit hindi niya

MAY araw na nang magising siyang muli. Hindi niya namalayan na nakatulog siya ulit kanina habang katabi si Sebastian, paggising niya ay wala na ito sa loob ng kanyang silid. Tumungo siya sa kusina at nagtimpla ng kape, mayroon nang pagkain doon ngunit mamaya nalang siya kakain. She went out in her front porch with a cup of coffee in her hands, then sat at her favorite rocking chair. Agad siyang napangiti nang makita sina Sebastian at Rose sa bakuran at naglalaro. Hindi pa ganoon kainit ang araw kaya naroon ang dalawa. Nang makita siya ay kumaway ang mga ito sa kanya na ginantihan niya naman ng kaway. Kapagkuwan at napataas ang kilay nang may ibinulong ang binata sa kanyang anak pagkatapos ay napahagikhik ang huli. Sinundan niya ng tingin ang dalawa na lumabas sa gate at tumungo sa kanilang kapitbahay. Tumingin pa si Sebastian sa kanya at kumindat bago pumasok sa loo bang dalawa. Hindi rin naman nagtagal ang mga ito sa loob at lumabas, tumigil s