All Chapters of Treat Me Right, Misis!: Chapter 51 - Chapter 60

Two red lines. Two fucking red lines.Pumikit ako ulit at nagbabakasakaling namalikmata lang ako ngunit hindi. Pagmulat ko ay dalawang linyang pula pa rin ang nakikita ko. Dalawang pulamg linya na alam kong babago sa buhay ko.Nagsimulang mangilid ang mga luha sa aking mga mata at bagsak ang balikat na lumabas ako ng banyo. Hinanap agad ng mga mata ko ang basurahan sa gilid at agad tinapon doon ang kit. Halos natatakot din akong lumayo roon.Dumadagdag pa sa sakit ng ulo ko ang tunog ng cellphone. Wala iyong tigil sa pagtunog. Mamamatay sandali ngunit tutunog muli."Bakit ba nangyayari 'to? Hindi pa nga tapos ang kila Daddy, dumagdag ka pa," pagkausap ko sa sarili.Suminghot ako at halos masabunot ang sarili kung hindi lang muling tumunog ang cellphone. Nagmartsa ako sa kama at marahas na kinuha iyon ngunit napunta sa missed calls ang tawag. Halos manlaki pa ang mga mata ko matapos makitang nagpaparamihan yata ng tawag sa akin si Delton at Yaya Nen

Kulang ang salitang nagimbal sa aking nararamdaman. Tila buong mundo ko ang tumigil at ni ayaw i-proseso ng puso ko ang narinig ngunit pilit naman iyong sumisiksik sa isipan ko.Delton is Daxton?Kinapusan ako ng hininga at umawang ang mga labi.Paanong ang asawa ko ay siya ring gustong magpakulong sa mga magulang ko?Napasinghap ako sa kawalan ng hininga at napahawak sa aking dibdib sa sakit niyon. Triple ang sakit na nararamdaman ko mula roon."Ma'am Sage, ayos lang po ba kayo?" may pag-aalalang tanong ni Andres.Hindi ako makapagsalita at naramdaman na lamang ang patak ng luha sa aking pisngi.Mapakla akong napangiti. Totoo nga siguro ang kasabihan na 'love your enemies.'Kaya ba ayaw niya akong pakawalan? Kaya ganoon na lang ang higpit niya at halos ayaw akong ipakiusap sa mga magulang ko?Napapikit ako nang mariin sa biglaang sakit ng ulo ko. Nanghina at hindi lubos na makapaniwalang nangyayari lahat ng ito.Hindi pa nga nawawala ang sakit ng puso ko sa sinapit ni Tatay ay dumagd

Mabilis pa sa alas kwatrong tinungo ko ang comfort room at doon pansamantalang nagtago. Hindi ko alam na simbilis ng kidlat na ma-te-trace ako ni Delton. Heto nga't nandito lang din sa airport ang kampon niyang si Ian."What now, Sage?!" taranta kong tanong sa sarili.Mariin akong pumikit, iniisip ang tamang gawin. Imposible kasing hindi ako mahanap rito ni Ian. Baka nga nagtawag pa iyon ng mga kasama.Ningatngat ko ang hinlalaking daliri at tumitig sa salamin sa sink. Nagtagal ang titig ko sa sarili matapos makaisip ng ideya.Wala akong sinayang na oras at agad na muling binuksan ang cellphone ko. Maging ang pag-book ng ticket sa ibang Airport ay minadali ko upang maisip ni Delton na roon ang tungo ko at aalis na rito. Pagkatapos niyon ay agad ko rin muling pinatay ang cellphone. Imposibleng hindi niya mapansin ang notification sa kanya ng bangko.Dalawa lang naman ang posibleng mangyari. Lilipat sa ibang Airport si Ian o di kaya'y magpapadala roon ng ibang tao si Delton. Kahit ano p

"The mansion was never theirs." Ilang beses na umulit iyon sa aking isipan at talagang nanghihina ako sa kaisipang iyon.All this time? Hindi sa amin ang mansyon? Ngunit paano nangyari iyon?!Ibig bang sabihin na kay Delton ang mansyon? Hindi pa siya nakuntento sa kumpanya at pati mansyon ay inako niya!Para akong pinagtaksilan. Simula at paglaki ay doon ako nakatira kaya paanong hindi sa amin ang mansyon?Inis akong pumikit at muli lamang nag-play sa isipan ko ang boses ni Delton.Iba ang boses nito. May halong galit at pangungulila. Pero paniniwalaan ko ba iyon? Malamang na galit iyon sa pagtakas ko ngunit hindi iyon mangungulila. Hindi na nga ako magtataka kung ngayon pa lang ay pinaiimbestigahan niya na rin si Yaya Nenita."Your father is such an asshole, Baby," mahinang bigkas ko habang hinahaplos ang impis kong tiyan.Napailing ako matapos muling maalala ang sinabi nitong 'live peacefully in my house.'Gusto ko sana itong sagutin kanina at sumbatan. Nanggigil ako na nagagawa ni

Diretso ang tingin niya sa mga mata ko at ni hindi man lang nagdalawang isip na pumasok sa loob bahay.Hindi man lang ba ito natatakot na baka galit na galit ako sa kanya?"I guess I need to leave now. Ikaw na ang bahalang kumausap sa asawa mo, Ma'am Sage," ani Attorney na tinanguan ako at maging sina Yaya Nenita."Hija, lalabas na rin muna kami ni Andres," si Yaya Nenita na pilit hinila patayo si Andres na ayaw pa yatang lumabas.Hindi ako umimik sa kanila at hinayaan lamang sila. Ayaw ko rin naman na marinig nila ang pag-uusapan namin ni Delton.Noong kaming dalawa na lang ay mariin ko siyang tinitigan. Hinayaan na nakatayo at hindi inalok ng mauupuan. Maging ako rin naman ay nanatiling nakatayo sapagkat ayokong magtagal ang usapan.Tinaasan ko ito ng kilay dahilan upang bigla itong umiwas ng tingin. Sandaling nagyuko at pagkaharap sa akin ay wala na ang galit nitong ekspresyon kanina."How are you, Savvy?" mahinang tanong niya gamit ang pagod na boses.Sandali akong natigilan at ti