Nagising ako sa mula sa ilaw na simisilip sa nakabukas na kurtina ng bintana. Iritado kong tinakpan ang aking mga mata at bumaling ng higa para makatulog ulit. Ngunit isang boses ang aking narinig dahilan upang magising ang aking buong sistema.
“Get up, we'll be late for school.”
Wala sa sarili akong bumangon at tumingin sa kanya. His green orbs looked at me dead in eye. Saka ko ang napansin na nagbubutones na ito sa kanyang polo. Tapos na rin siyang maligo dahil naaamoy ko na ang kanyang mabangong pabango na magkahalo sa amoy ng kanyang sabong panligo.
Naiilang akong ngumiti rito. “G-Good morning, Prof.”
Tumigil ito sa pagbubutones at tumingin sa akin. “How many times do I have to tell you to drop the formalities?”
Namilog ang aking mga mata at kaagad akong humingi ng paumanhin. Ugh, lagi ko na lang nakakalimutan ang bagay na 'yon. Naiilang pa rin ako sa presensiya niya.
“Uhm
“Crizel!” pagtawag sa 'kin ni Daniela Ann.Bumaling ako rito at tipid na ngumiti. “Bakit?”Ngumiti ito sa akin. “Uhm... Thank you nga pala. On behalf of our groupmates. Maraming salamat talaga.”Tipid akong tumango rito. “It's fine.”She's cheerful today. I wonder why. Ngiting-ngiti ito, iba nang nagdaang linggo na halos takot magsalita. She looks more lifely now.“Pupunta kang library? Sabay tayo!” she exclaimed.Umiling ako at tinignan ang aking pambisig na relo. Alas tres na. Hindi ako nananghalian para tapusin ang assignment ko sa Entrepreneurship subject. Gutom na ako at alam kong ano mang minuto ay kakalam na ang sikmura ko.“Kakain pa ako.” I have an hour break. “Mauna ka na. Mamaya pa ako pupunta.”Ngumiti ito. “Sasamahan kita.”Tinitigan ko ito. I'm weighing my decision
Busy ako sa pag-i-empake ng aking mga dadalhin sa camping para bukas. It's really not a camping but I called it one. Parang ganoon na rin kasi, e.Nang matapos ay humikab ako. Masakit ang aking buong katawan dala ng training na ginagawa ng mga etiquette teachers na ini-hire ni Professor Farris. Limang araw na rin ang nakalipas mula nang meeting namin nang hapon na 'yon.I did my best ignore Gio and Andrea. I became closer with Daniela Ann at school. Si Professor Farris naman...wala kaming kibuan. After school, nauuna akong umuwi at naghihintay sa akin ang mga teachers for etiquettes. Mabuti na lang may mga kasambahay rito kahit papano. May nagluluto sa amin ng panghapunan.We don't sleep on the same bed—or that's what just I thought. Kapag kasi umuuwi siya, tulog na ako. Kapag rin aalis siya, tulog pa ako. I don't know if this is just his plan to make me feel comfortable while learning to be a wife? O talagang wala siyang pakialam sa akin? Ni m
Hindi ko maiwasang mapairap nang mapansin ko ang simpleng paghagod ni Professor Quijano sa braso ng asawa ko. Her eyes are focused on the road but her filthy hands is touching my husband's arms.I raised my brow and crossed my legs. My arms crossed under my breast, too. Seryoso naman si Leo na nagmamaneho sa sasakyan. His green eyes are fixed on the road and not even bothering to take a glance at his side.Nakaramdam ako ng gutom. Hindi ako nakakain ng matino sa bahay kanina dahil sobrang atat ng driver ni Leo. Pinapasabing pinagmamadali ako dahil mahuli sa flight. Kaya eto ako ngayon, kumakalam ang sikmura.“Can we go to drive thru?” buong tapang kong tanong.Professor Quijano chuckled and looked at me over her shoulders. “You know, kid, we're not your parents. May hinahabol tayong flight and we don't have time to spoiled you.”“You can just say no. Ang haba pa ng sinasabi,” iritadong saa
Nang sumapit ang gabi ay tumulong ako kay Manang Hestia, ang kasambahay rito sa resthouse ni Leo. Ako lang ang tumulong sa pagluluto. Tinuruan din niya ako kung paano lutuin ang mga lutong pangbahay tulad ng sabaw at pagluluto ng adobo na hindi tinuturo ng aking etiquette teacher.“Ang bait mo namang bata,” wika niya. “Paniguradong magiging maganda ang kinabukasan niyong dalawa.”She didn't mention any name which I find relieving. Nakakatakot mabuko. I still have two years in college and I don't want to get kick out of the school for having an affair with my professor. But that's not an affair. Hindi namin mahal ang isa't isa.“It was just contractual actually,” mahinang sambit ko habang hinugusan ang mga ginamit namin kitchen utensils.“Hindi biro ang kasal, hija. Ano 'yun, pinakasal kayo kahit hindi niyo mahal ang isa't isa?”Natahimik ako sa tanong nito. Marriage is not a go
Nang sumapit ang gabi ay sabay kaming lahat na umuwi. Bukas ay sa ibang lugar na naman kami ng Batanes upang mamigay ng tulong. Nakakapagod pero nakaka-satisfied naman ang tumulong. So I guess it's a win-win situation.Matapos naming maghapunan ay tulog na silang lahat dala ng pagod. Habang ako...well, I'm also tired but I'm not sleepy at all. Kahit anong pilit kong matulog ay hindi ako makatulog dahil sa pangyayari kanina.To be honest, I should feel insulted the way he delivered those words. Pero bakit ganon? I feel like something inside me was moved and now my heart pounds fast whenever I think of him. This is plain weird.Tinanaw ko ang malawak na karagatan at tinunga ang canned beer na nakuha ko sa reef kanina. Manang Hestia saw me but didn't bother to stop me. Of course, I am the wife of her boss. Lahat ng pag-aari ni Leo ay pag-aari ko na rin. I am Mrs. Farris.But why does being called Misses Farris sounds so weird?
Nang matapos akong mag-agahan ay kaagad kaming umalis ni Leo. We used his McKlaren on our way to the said venue. And until now, I still can't get over with the freaking fact that this place had no malls or even fast food restaurants.Habang nasa biyahe ay nakatingin lamang ako sa labas ng bintana. I still feel so awkward with him around. Lalo na kapag naaalala ko ang aking kagagahan kagabi. I'm so embarassed. Hindi ko lubusang maisip paano ko 'yon nagawa. Iba talaga ang dala ng alak, kung saan saan ako napapadpad.I sigh and rested my head on the windshield. It's good to know Leo's not talking about it. Dahil hindi ko alam kung ano ang aking gagawin kapag kinumpronta niya ako tungkol sa nangyari at ginawa ko kabalbalan kagabi.Pagkarating namin ng venue ay kaagad akong bumaba. Unang nakapansin sa akin si Yuri at Owen. Nilapitan ako ni Owen na nakangiti.“Good morning, pretty lady.” He winked.Napailing ako rito. “Anong
Days rolled fast like a blink of an eye. Hindi na kami masyadong nagpapansinan ni Leo which is odd. But I didn't mind him anyways. Siguro ay pinoproktekhan niya lang ang kanyang imahe at ang akin. We both have an image we need to protect, and we shouldn't ruin it.Today's our last stay here in Batanes. Bukas ng umaga ay aalis na kami para bumalik sa school. Free day rin namin ngayon kaya kung saan-saan kami maglalakwatsa ngayong araw. Hindi ko alam kung nasaan si Professor Quijano at Leo pero wala akong pakialam.Who knows Professor Quijano is the girl he'll end up with?“Oy, Crizel. Tapos ka na?” tanong ni Yuri. “Hinihintay ka ni Owen sa labas.”Napatingin ako sa bukana ng pinto at nakita roon si Yuri na nakatayo. She's wearing a cute mini dress na kulay itim. Naka-pig tails din ang buhok nito. She looks like a Japanese citizen with her cat eye.Tumango ako at matapos na ngumiti. “Sususod din ako, Yu
Kinabukasan ay maaga kaming lumisan para umuwi ng Maynila. At aminin ko man o hindi, mami-miss ko ang lugar na ito. Nakakalma kasi. Sana lang ay makabisita akong muli rito.Inayos ko ang aking kwintas at muling binalik ang aking wedding ring sa pagkaka-pendant nito. I made sure it's inside my shirt so no one can notice it right away. Mahirap na at baka mabuko ako o kaya ay malagay sa hot seat.Checked the time on my wrist and sigh. Nandito kami ngayon sa airport at naghihintay ng anunsyo ng aming flight. Hawak ko sa kanan ang aking maleta habang nasa aking kaliwa ang cellphone. And if this is like any other days, I should be contacting my Mom right now to inform her I'm coming home.Home...Kailan ko kaya mabibisitang muli ang pamamahay na 'yon? Miss ko na si Mommy, pati na si Daddy at Mikee. Gusto ko na ulit mahiga sa kama ko sa aking silid. I want to hug my dog until I fell asleep.Kausapin ko kaya si Leo tungkol kay Mikee? I badly wa