Abala ako sa pagtitingin sa mga gagawin ko ngayong linggo ng may kumatok sa pintuan ko. “Come in,” anas ko, pumasok naman si Janet ang sekretarya ko. “Nasa labas po kasi ma’am si Mr. Dela Vegas at kayo po ang hanap niya.” wika niya, napasandal naman ako sa upuan ko at napangisi. What he’s doing here at my office? “Sige, papasukin mo.” saad ko, tumango naman siya saka niya binuksan ang pintuan. Mabilis namang pumasok dun si Darren. Naupo naman na siya sa harapan ko at seryoso pa rin ang reaksyon ng mukha niya. Lumabas naman na si Janet at kami na lang ni Darren ang naiwan dito. “I have an offer for you.” diretso niyang saad, napagkrus ko naman ang mga braso ko saka ko siya diretsong tiningnan sa mga mata niya. Mga mata niyang wala kang mababasa tila ba ang dating walang pusong Darren at lumala. “What is it?” blangko kong tanong sa kaniya. Maliit lang itong pwesto ko saka bago pa kaya paano niyang nalaman na dito niya ako matatagpuan? “I

“Siya nga pala, nagkita na kayo ni Darren pero bakit hindi mo pa sinabi kung ano talagang plano mo? kung tatanggapin mo o hindi yung offer niya.” nakalimutan ko na nga pala yun, nawala siya sa isip ko. “Well, I can go to his office then.” “Now?” “Yes,” nakangisi kong sagot sa kaniya, natatawa na lamang siya sa akin. Kinuha ko naman na yung folder na iniwan niya rito nung nakaraan saka ang bag ko. “Ikaw na lang ba ang pupunta sa kaniya o sasamahan pa kita?” “Kaya ko naman na ang sarili ko.” saad ko sa kaniya. “Okay.” Iyun lang at lumabas na ako ng office ko. Nasa labas naman ang isa kong kotse kaya hindi ko na kailangang magpahatid pa sa driver ko sa van. Ano nga bang magiging reaksyon ni Ate Joyce kapag nakita niya ako uli sa Dela Vegas group? Ako na rin ang hahawak sa kanila. Dumiretso naman na ako sa kompanya niya, sa labas ko na rin ipinarke ang sasakyan ko. Nang makarating ako ay pumasok na ako sa lobby, pansin ko naman ang tingina

Kanina pa ako nakarating dito sa office ko simula ng magkausap kami ni Daddy. Sa tagal ng panahon, alam kong minahal niya nga ang ina ko. Bakit ba ang higpit ng tadhana sa akin? hindi niya na ibinigay sa akin ang kompletong pamilya, hindi niya rin pinatagal sa akin si mama, ngayon naging biktima ako ng kasunduan, napagbintangan at nakalimutan ng sarili kong asawa. Ano pa bang dapat kong maranasan sa buhay ko? simpleng buhay lang ang hinihiling ko. I hope, this time maging maayos naman na ang lahat. Well, naging tahimik naman ang buhay ko this past few years. Napasandal na lamang ako sa upuan ko, napapangiti na lamang ako dahil alam kong hindi talaga kami kinalimutan ni Daddy. Hindi ko alam kung anong dahilan ni Mama kung bakit siya umalis ng walang paalam kay Daddy o baka naman nalaman niya na kung anong klaseng tao si Daddy o tungkol sa pamilya niya. Hindi ko naman siya masisisi kung ganun nga. “Come in,” anas ko ng marinig ko ang katok sa pintuan ko. Kinuha ko nama

THIRD PERSON POV Naging abala si Trina sa gaganaping show ng Dela Vegas group. Nakamasid lang naman sa kaniya si Darren mula sa malayo, napapakunot na lamang siya ng noo dahil tila ba nakita niya na si Trina dati pa pero hindi niya lang matandaan kung saan at kailan. Naipipilig na lamang ang ulo niya sa tuwing sumasakit ito. Iyun kasi ang nangyayari sa kaniya sa tuwing may bagay siyang pinipilit na alalahanin pero hindi niya maalala. “Sigurado ka ba talaga sa bagay na ito? ipagkakatiwala mo sa kaniya ang buong show, this is a big show Darren.” Saad ni Nick habang nakatayo silang dalawa ni Darren sa pintuan at nakamasid kay Trina na hindi naman sila napapansin. “I know, I trust her.” iyun lang naman ang isinasagot sa kaniya ni Darren. Napakunot na lamang ng noo si Nick dahil parang nakita niyang ngumisi si Darren o baka guni-guni niya lang iyun. Simula ng maaksidente ito ay hindi na nagbago ang blangko at seryoso niyang mukha, kung magbabago m

“Hindi mo palaging hawak ang tadhana mo, masyado kang naging kampante. Sinabi ko na sa inyong isa itong malaking show pero ganiyan ang ginawa mo. Hindi mo ipinakita sa akin na deserve mo nga ang pagiging super model mo ng Dela Vegas group. Nagagalit ka sa akin dahil ipinalit ko sayo ang isang baguhan lang? hindi ka ba nahihiya dahil isang baguhan ang pumalit sayo? wala kang ginawa kundi ang maupo at kumain habang ibinubuhos ng mga kasama mo ang oras nila sa pagsasanay para maging perpekto ang lakad nila sa darating na show. Wala kang karapatang tanungin ako sa bawat desisyon ko, I am a professional Ms. Joyce at ang trabaho ko ay hindi lamang isang laro, ang trabaho mo ay hindi ka lang naglalaro sa play ground para magsanay lang kung kailan mo gusto. We are all a professional here and act like one.” May kahabaang saad ni Trina, akmang aalis na sana siya ng muli siyang harangan ni Joyce. “Hindi mo ba sila pipigilan? Lalo na at aalisin ni Trina ang isa sa mga models ng kompanya