“Maayos naman ang pakikitungo ko sa mga empleyado ko, nagagalit lang ako kapag may mga nagagawa silang mali. Maganda rin ang mga benepisyong nakukuha nila sa kompanya namin, as long as naalagaan mo sila ng maayos hindi sila aalis sayo. Ayaw ko rin ng may nakikita akong nilalandi ako o kung ano pa man. Ang pagngiti ko, gusto ko isang dahilan lang kung bakit ako ngumingiti. That is because I’m happy, because there’s a reason behind that smile. That is because there is someone who can make me smile. I don’t want to be a plastic, I want them to see who I am. And I want to find someone else who can love me no matter who I am, a person who can love my flaws.”  Mahaba niyang saad, napapatitig na lamang ako sa kaniya hanggang sa hindi ko namamalayan na nakangiti na pala ako habang nakatitig sa mukha niya. That is the real Darren, hindi ang Darren na palagi kong nakikita sa likod ng isang maskara. Lahat naman ng tao gustong ngumiti dahil may dahilan, dahil may nagpapangiti. Gusto niya l

“Dahil malandi ka.” may diin pa niyang saad, hindi ko alam kung anong ginawa ko sa kaniya para magalit siya sa akin ng ganito. “Malandi ka Trina! Malamang gawa gawa mo lang lahat. Malamang ikaw talaga ang pumilit kay Daddy na ipakasal ka sa kaniya, inagaw mo siya sa akin. Inagaw mo sa akin si Darren!” “Ate wala akong inaagaw mula sayo, wala akong nilalandi at huwag mo akong pagbibintangan na gawa gawa ko lang ang lahat—“ hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng dumapo na sa mukha ko ang malakas niyang sampal. Hindi naman ako kaagad nakaimik, hindi kami nag-aaway ng ate ko, ni minsan ay hindi niya rin ako pinagbuhatan ng kamay kahit na hindi kami close o kahit na hindi niya ako gusto. “Wala kang karapatan na sagot-sagutin ako Trina. Tandaan mo, anak ka lang sa labas at nakakahiyang malaman ng publiko na isang mababang uri ka lamang na babae na pinakasalan ni Darren. Ihinto mo na ang kahibangan mo kung ayaw mong mapahiya si Darren sa lahat ng mga tao. Kung makapagsalita

“Ako ang gumawa nun. Hindi naman ako magpapasa ng mga design na hindi ako ang gumawa. Lahat ng mga ipinasa ko sayo ay ako mismo ang may gawa, ako ang nag-isip at ako ang nagdisenyo. Saan ko pa kukunin ang mga yun?” sagot niya, tila ba nagkakaroon na siya ng ideya kung anong nangyayari pero impossible ang sinasabi ni Darren dahil siya naman talaga ang may gawa nun. “Kung ganun naman pala, bakit nagkaroon ka ng mga kapareho? Bakit naging pareho kayo ng designer ng Martinez group!! Mauuna ang upcoming show nila bago ang sa atin at kapag nakita nilang iisa ang mga design natin at design ng Martinez group, masisira tayo!! Makakasuhan tayo ng plagiarism dahil sa panggagaya ng gawa ng iba! Paanong nangyaring nagkataon lang na pareho kayo ng designer nila? Paanong nangyari yun?!! Ninakaw mo ba ang gawa niya? ninakaw mo ba?” “Paano ko magagawa yun? Ni wala nga akong kilala sa Martinez group eh para manguha ng disenyo ng iba. Hindi ko rin kilala ang designer nila kaya paano ko

“Sige, gawin mo. Binalaan na kita Joyce. Gawin mo kung anong gusto mong gawin kung ayaw mong ikaw naman ang ipatapon sa North Korea. Gawin mo at siguraduhin mong hindi ka na makikita ni Darren paggising niya. Kung ang asawa niya nga nagawa niyang ipatapon sa ibang bansa paano ka pa kayang kapatid lang ng asawa niya? pag-isipan mong mabuti dahil ako mismo ang maghahakot ng mga gamit mo palabas ng kompanya.” Pagbabanta sa kaniya ni Nick. Napairap na lamang si Joyce at nakaramdam din ng takot, napaisip kasi siyang paano nga kung gawin sa kaniya iyun ni Darren sa kaniya lalo na at wala naman silang relasyon na dalawa. Inis na umalis si Joyce at bumalik sa silid kung saan siya nagprapractice. Hindi naman na rin nagtagal si Nick at umalis na rin siya. Siya na rin ang nag-aasikaso minsan sa mga papel, matagal naman na kasi siyang gustong iangat ni Darren sa pwesto niya hindi yung habang buhay lang siyang sekretarya subalit gusto lang ni Nick na manatili bilang sekretarya dahil maay

“Hi, Marga.” Bati ng isa ng mapansin na kami. “Hi guys, siya nga pala yung kwenekwento kong magaling na designer, bukod sa magaling siya ay napakaganda pang dalaga.” Saad pa niya. “Oh really? Ikaw ba yun? You’re so gorgeous iha. Kung may binata pa sana akong anak naku irereto talaga kita.” Natawa naman ako sa sinabi ng isang babae. Lahat sila ay natutuwang makita ako. “Iha, pwede bang sayo na lang din ako magpagawa ng dress ko for my 50th birthday? Talagang namangha ako sa mga gawa mo dinagdagan pa ng pagkwekwento sa amin nitong si Marga. Kung hindi ka naman busy but I really like you to make my dress. Handa akong magbayad ng doble at babayaran ko rin ang oras mo, just make my dress. Please.” Desidido niya talagang sabi. “Of course, why not Ms?” “Mrs. Sarmiento,” sagot niya naman. “Okay, I will make your dress Mrs. Sarmiento.” “Oh God! Thank you Ms. Montenegros, you’re such an angel.” Hinawakan pa niya ang kamay ko.