Hindi agad ako nakapagsalita sa sinabi niya at pinanood siyang mabalisa sa harapan ko. "I just want to make you happy and assumed that flowers will make you happy." Waylen pressed his lips together and scrunches his nose. His ear was now turning red as the sky turns red because of the combination of the yellow and orange energy from the sun. Guilt starts creeping my whole being as I tightens my grip on the small stem of the flower that he gave. I swallowed my conscience several times and tries to calm myself. "Thank you," bulong ko na lamang at binuga ang mabigat na hininga. Ramdam ko ang pagtaas ng kanyang mga mata at ang unti-unting pagliwanag ng kanyang mukha. "Even if you won't give me flowers or any gift this Valentines, you still makes me happy. Every single day." I bit my lower lip after saying those words and avoided my gaze. Hindi ko narinig ang sagot niya pero naramdaman kong naglakad siya palapit sa aki

Author's Pov:Nagising si Waylen dahil sa sunod-sunod na ingay na nanggagaling sa labas ng tent. Para iyong makina na patuloy sa pagpitik. "Wife..." pagtawag niya pa kay Scarlett habang hindi pa rin sinusubukang buksan ang mga mata. Inaantok pa siya kahit na ang totoo ay maayos naman talaga siyang nakatulog dahil sa ginagawang paglaro ni Scarlett sa buhok niya. Iniyakap niya ang braso niya rito pero agad na nagtaka nang mapagtantong wala na siyang katabi. Kinusot-kusot niya ang kanyang mga mata at pinakawalan ang malalim na hikab bago kakamot-kamot ang batok na bumangon. Awtomatikong nahulog ang kumot na nakapatong sa katawan niya pababa sa kanyang bewang. Doon niya lang napagtantong hubo't hubad pa rin pala siya.Sinuot ni Waylen ang damit niya kagabi na nasa kanyang uluhan bago kumuha ng panibagong pants sa bag. Niligpit niya pa muna niya ang loob ng tent dahil paniguradong hindi matutuwa si Scarlett kapag nakitang makalat pa rin ito

Kaya pala. Kaya pala ganoon na lamang ang hirap sa mga mata ni Waylen sa tuwing nababanggit niya sa akin si Lala. Kaya pala ganoon na lamang kalakas ang iyak niya noong dinalaw namin ito. Ang bigat-bigat ng pinapasan niya sa puso niya na tipong buong pagkatao niya ay naaapektuhan. Iyong tipong gusto mo ng huminga ng maluwag pero parang may malaking bikig na nakaharang sa lalamunan mo dahilan ng unti-unti mong pagkakamatay. Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko sa kwento ni Blaze. Parang tinuloy niya ang kwento ni Waylen kaya ngayon 'eto ako at marami ng konklusiyong nabubuo sa isipan. Waylen's tears, heartaches and pain when he was drunk that night came flashing back to my mind. The words that he released, the feelings that he expressed and even the emotion in his eyes was screaming sadness. Parang ako ang nasasaktan para sa kanya. Hindi ko sukat akalain na sa mahabang panahon ay nakakayanan niyang kimkimin ang ganoon kalaking problema. "Your husband

"She just needs a rest. Kapag nagising na siya pakainin mo para maibalik ang dating lakas niya," rinig kong sinabi ng doctor na kaka-check lang sa kalagayan ko na sa tingin ko'y isa sa mga kaibigan ni Waylen. Alam kong isa siya roon dahil nakita ko rin ito noong araw ng kasal namin. Nakatalikod ang higa ko sa kanilang dalawa kung kaya't hindi nila napansin na nagising ako. "Thanks, Dre." Waylen replied and tapped the shoulders of his friend. Hindi ko na alam kung ano na ang sunod na nangyari at kasabay niyon ay ang mga yapak nila papalayo sa gawi ko kasunod ang tunog ng pagbukas ng pintuan. Sa sobrang takot ko kanina matapos nang mangyari ay hindi ko namalayang nawalan na pala ako ng malay at nagising na lang sa loob ng kwarto namin ni Waylen. I guessed that doctor also injects medicine into my body that helps me calm myself. Kanina kasi ay halos hindi na ako matigil sa pag-iyak at sobra-sobra ang panginginig ng a

"I'm sorry. Am I late, Janina?" I asked as I caught my own breath. I once glanced at her before focusing to myself.Nilagay ko ang lahat ng mga dala kong sketchpads at pencil case ng mamahaling mga lapis pati na rin ang sling bag na dala sa ibabaw ng meeting desk. Tinanggal ko na rin ang suot na blazer tsaka iyon sinukbit sa likod ng sandalan ng aking swivelling chair dahilan para maiwan ang sleeveless blouse na suot ko. Pinusod ko ang aking buhok sa half ponytail nang makaramdam ng alinsangan sa kabila ng malamig na hangin na nagmumula sa aircon. Mas lalong bumalandra ang makinis kong balikat ng dahil doon.I want to arrive here as soon as possible but then Waylen didn't let me to. Before I can even step out of the bathroom Waylen pulled me towards the bed to have a cuddle.Hindi na dapat ako pumayag pa sa gusto niya pero sa tuwing naiisip ko na minsan lang siya humingi sa akin ng request at bukod pa roon ay hindi bagay o pera ang hinihingi niya ay kusang