Todos los capítulos de Lie To Marry The CEO: Capítulo 41 - Capítulo 50

"Cosimo started entering the club since the last 3 months, sabi ng mga bouncer. Nanunuhol pa raw ng pera para makapasok. Wow." Nakangising binalita ni George sa akin. Agad namang nagising ang sistema ko nang marinig iyon. Alas tres na ng madaling araw. May pasok pa ako mamaya pero heto ako at nakikipag-video call kay George. I called to tell him that I was scolded by his sister a while ago. Buti na lang at walang Cosimo na nagpakita sakin ngayon. Nagsawa na siguro. O baka nasa ibang VIP room lang siya at hindi na ako pina-assign sa kwarto niya. But why was he discreetly entering the club despite he's banned? Kaya pala puro mamahalin ang mga gamit ng bouncers sa club. I don't want to assume anything because it will only hurt myself. Ako pa rin ang masasaktan sa dulo kahit ano pang rason niya sa ginagawa niya ngayon. 3 months? Engaged na kaya sila ni Frida noon? Hindi naman siya mahilig p-um-arty. He never been in any bar or club when we were still together before. Or baka puma-party n

"You couldn't?" Kinuyom ko ang mga palad. "Naririnig mo ba ang sarili mo?! Cosimo, ikakasal ka na!" Hindi ko na napigilan ang sarili at pinakawalan na ang galit. Ayaw ko nang laruin pa ang usapang ito. Parang nawawala siya sa sarili. Tiningnan ko ang lamesa kung ilang bote ng alak ba ang binili niya at gaano na karami ang nainom. Kaunti pa lang naman ang nababawas niya sa isang bote ng campagne. Hindi pa siya lasing. Nasa katinuan pa pero parang wala na sa sarili. He looked away. That's already enough for me to know that he's guilty. Totoo ngang ikakasal na siya. Hindi pa ako halos naniniwala sa mga balita ni George sakin pero ngayong kitang-kita ko na sa mukha ni Cosimo ang totoo, this has to stop. Kinalma ko ang sarili. "Alam ba 'to ni Frida?... Na pumupunta ka rito para kausapin ako?" Tinitigan lang niya ang basong nasa harapan na para bang walang naririnig. Hinintay ko siyang sumagot. Hinabaan ko ang aking pasensiya. What if he really couldn't move on... tulad ko? Gusto niya

My eyes hurt from the light coming from the windows. Kinusot ko ang mga mata habang bumabangon. I'm feeling so energetic today. It only means that I slept well. Ang lambot naman kasi ng kama."You're now awake."Agad akong nagmulat nang makarinig ng lalaking boses sa kwarto ko. Until I realized where I actually am.Shit! Wala nga pala ako sa kwarto ko."Good morning," bati niya habang binababa ang hem ng t-shirt.He just went out from his walk-in closet after changing. Nakaligo na siya.Nagbaba ako ng tingin sa kandungan ko. Nakakumot pa ako at kumpleto naman ang suot. Wala namang masakit sakin... walang nangyari. Mariin akong napapikit.Ano na naman ba 'to!Namilog ang mga mata ko nang maalala ang oras."Anong oras na?!" Natatarantang tanong ko saka hinanap ang bag.Ayun! Nasa single sofa!Mabilis akong bumaba sa kama para kunin ang cellphone."10:31 in the morning," he casually answered.Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Binuksan ko ang cellphone at... at... ayaw magbukas!P*

"Hindi mo na dapat ginawa 'yon!" umpisa ko nang pareho na kaming nasa loob ng sasakyan niya.He started the engine, still raging in anger because of what has happened. His jaw is still clenching and those vines in his arms are now visible as he grips the steering wheel.I let out a loud sigh and just rest my back on the backrest. Binaling ko ang tingin sa labas ng bintana dahil ayaw niya naman akong pansinin. Hinilot ko ang sentido. Hindi ko talaga akalaing kaya niyang umasta ng ganoon."Ibaba mo na lang ako doon sa gilid ng highway."Hinila niya ako at pilit ipinasok dito sa sasakyan niya. Dahil sa kagustuhan kong mapatigil na siya sa pagbugbog kay Hugo at umalis na lang, nagpatianod ako. Nakakahiya na kasi. Ang dami nang mga tao at lumapit na rin ang mga security. Dadalhin pa sana kami sa office pero nagawan ng paraan ni Cosimo. Si Hugo na lang ang dinampot.Nanahimik ako hanggang sa makarating na kami sa parte kung saan ako bababa."Dito na ako!" Naalarma ako nang hindi siya tumigi

Saturday came like a wind blew suddenly. Sa dalawang araw na nagdaan pagkatapos ng pagpunta ni Cosimo sa bahay namin, hindi na ulit kami nagkita. Siguro abala siya. Sa trabaho at... kasal. "Ate, mag-swimming ka na!" Hinila ako ni Angge mula sa kama. "Teka, basa ka! Lumayo ka nga!" Bahagya ko siyang tinulak dahil baka matuluan niya ang kama. "Ngayon ka lang umahon? Sunog na 'yang balat mo, oh." She nodded while beaming. "Samahan mo na ako! Sabi mo gabi ka maliligo. Tara na!" She's been so excited for this. She challenged me to a betting game that if ever she gets high score on all of her exams, we'll go outing. And here we are. Even though there's a typhoon and our city raised a warning signal number 1, we didn't move our reservation in this resort. Kaninang umaga lang kasi binalita na may paparating. Ngayong gabi raw papasok sa Area Of Responsibility. Hindi ako nabahala dahil may pool naman dito bukod sa dagat. "Hindi pa ako naghahapunan." "Edi kumain ka na. Ba't po kasi nandito