Todos los capítulos de Lie To Marry The CEO: Capítulo 31 - Capítulo 40

"Kahapon pa nakaalis si Amor, Liana. Nanganak na kasi si Elysia." Natigilan ako sa pagshi-shade nang marinig ang balita ni Lucas. We are video calling. Nasa office siya at ako naman ay nandito lang sa kwarto, nagski-sketch. "Talaga?!" Hindi ko maitago ang excitement. Tumango siya, wala man lang kabuhay-buhay. Masaya ba siya? Bakit sa tuwing may ibabalita siyang nakakatuwa, lagi siyang malungkot? Ganyan din siya noong binalita niya ang launching ng kaniyang cruise line. "Noong isang buwan pa siya nanganak." "Oh? Ba't ngayon mo lang sinabi sakin?! And why are you still here? Ba't hindi ka sumama?" "I still have load of works to do. Tatapusin ko muna bago ako sumunod." "Gaano kayo katagal roon?" Ayaw ko namang pumunta sa kumpanya niya nang wala siya roon. "I'll just stay there for two days. Amor will probably stay for a week or two." Tumango-tango ako saka pinagpatuloy na ang ginagawa. Malapit ko na kasing matapos 'to. Kaunti na lang at pwede ko na siyang ilagay sa magandan

Sweat dripped on my temple. Agad kong pinalis iyon para walang makahalata sa tensyong nararamdaman ko. It's Cosimos birthday tonight. Anong nasa isip ng asawa ni Lucas at ngayon pa balak manggulo? I looked around this table and to the next table casually as if I'm just checking on them. Lahat sila, ang mga mata ay nasa dalawang bagong dating. Kersen landed her eyes on me and smiled, ganoon ang ginawa ng ilan. I drifted my eyes on Cosimo. Nakatayo pa rin ito pero nasa akin na ang atensyon. Nasa mga mata na niya ang pagtatakha sa sinabi ni Amor. I gritted my teeth. Sa ginagawa ng asawa ni Lucas ngayon, nawawalan na ako ng respeto sa kaniya! "Your daughter?" gulat na tanong ni Madam Encarnacion. Nakataas ang kilay nito, nanlalaki ang mga mata saka ako sinulyapan. Nanlamig ako. Amor isn't smiling anymore. Nakatingin rin siya sa akin. Kitang-kita ang pagkasuklam niya sa akin sa hindi malamang dahilan. Hindi ko talaga alam kung anong nagtulak sa kaniya para gawin 'to kaya manghuhula na l

Ito na ang matagal ko nang kinakatakutan. Nangyari na ngayong gabi nang hindi ko man lang napaghandaan. Oo nga't matagal ko na ring gustong matapos 'to. Dapat masaya ako kasi sa wakas hindi na ako magpapanggap pang muli. Pero saan banda ba ako dapat maging masaya? Cosimo turned his back on me, maging ang pamilya niya. Lalo na ang kaniyang ina. I shouldn't be surprised. Who would be happy finding out that they got fooled by a nobody? Mataas ang apelyido nila sa bansa. Kinikilala sila. May pangalan silang iniingatan samantalang ako... wala lang. Alikabok lang sa mundong 'to. Natangay lang ako papunta sa kanila dahil kay Lucas. Kaya tama lang na magalit sila sakin ngayon. Tama lang na isuka na nila ako. Mandiri. But I have feelings for the eldest son of the founders of Melgarejo Empire. In 6 months of being arranged marriage to the CEO of Casa de Saros Hotel, I learned to genuinely love him all throughout. Masama bang habulin ko siya at humingi ng kapatawaran? Does standing in front of h

Days passed by and I'm still preoccupied by what Lucas had told me. After knowing that news, I was determined that it won't affect me. That after years of not hearing anything about Cosimo, finally, I got to moved on. That my feelings were over and I didn't care about that motherf*cker anymore. Pero bakit nasaktan ako nang marinig 'yon? Bakit nanikip ang dibd*b ko at pinili na lang na umuwi dahil nawalan na ng gana pang sumayaw sa gabing 'yon? "Hindi nga kayo bagay, Liana! Mayaman 'yon, hampaslupa ka lang! Sinabihan kang pokp*k nun. Hindi ka mahal nun! Ayan ka na naman, e. Tatanga-tanga ka na naman!" Binaon ko ang mukha sa unan at doon na lang pinakawalan ang sigaw. Apat na araw na ang nakakalipas simula ng malaman ko 'yon pero hindi pa rin ako pinapatulog sa gabi. Ilang beses ko nang kinakausap ang sarili, kinukumbinsi na hindi nga kami para sa isa't-isa. Bakit ba hindi maintindihan ng puso ko 'yon? Inahon ko ang mukha sa unan. "If he really is engaged, kanino naman?" tanong k

Nablanko na ang utak ko at hindi na makapag-isip nang maayos. Nagbaba na lang ako ng tingin sa sahig. Paano niya nalaman ang nangyayari rito? Nasaan na ang mga bouncer? Sila dapat ang unang pumasok dito. Bakit itong tatlong 'to ang dumating?!Nabingi ako sa katahimikan. Wala ng maingay na tugtog. Pinatay na ng kung sino sa kanila. I was just staring at the floor unblinkingly when I noticed him took his steps towards me. My heart raced so fast. Huminto siya sa harapan ko kaya sa sapatos na niya ako nakatitig ngayon. Yumuko siya at saka ko naramdaman ang telang yumakap sa akin. Napaangat ako ng tingin sa kaniya sa gulat. I almost forgot that I am nearly naked. Naka-two piece lang ako at t-back pa ang panty.His jaw clenched as my gaze fixed on him. Tumayo siya nang tuwid nang maiayos na niya ang kaniyang suit jacket sa sa akin. "Let's go." he coldly said. Patay ang mga matang pinukol niya sakin. Hindi ko matagalan ang titig niya kaya tumayo na ako. Bakit niya ako tinulugan? Para sa