Nang tuluyan na siyang makalabas ng kuwarto ay isasara ko na sana ang pinto nang matigilan ako at napabuntong hininga.Hindi kasi siya tumawa sa biro ko kaya agad kong hinila ang kamay niya para matigilan siya sa paglalakad.Napataas siya ng kilay. "Aalis na ako gaya ng sabi mo kaya bitawan mo 'ko."Napanguso naman ako dahil sa biglaang panlalamig ng kaniyang tono. Hindi ko alam kung nasaktan ko ba siya sa aking sinabi o sadyang toyoin lang siya..."Nagbibiro lang naman ako... pero kaya kung nasaktan kita, pasensya na," bulong ko sa kaniya at napayuko dahil sa kahihiyan pero hawak ko pa rin ang kaniyang kamay.Ayaw ko naman na hindi humingi ng tawad, 'no. Kakainin ako ng kunsensya ko hanggang sa hindi ako makatulog.Napaangat ako ng tingin sa kaniya nang guluhin niya ang aking buhok at saka ngumiti.Napahagikgik siya. "Huwag ka mag-alala, nagbibiro lang din naman ako. Hindi ako galit sa iyo o nasaktan sa sinabi mo kaya huwag ka mag-overthink."Na-estatwa ako sa aking kinatatayuan nang

Napahinto ako at saka binuksan ito matapos makita ang isang message mula kay Am-Am. Nangunot ang aking kilay sa pagtataka dahil linagyan pa talaga niya ng nickname ang isa't isa. From Am-Am: Good evening, Averill. Sorry for the inconveniences but I already message some of my friends and two of them is the one who reply fast. The other one said there's no body anymore in their morgue and the other one said that there is. So if you don't mind, can we go there tomorrow? Matapos mabasa ang mga messages niya ay hindi ko maiwasan na mapangiti. Ang ganda ng typings niya tapos English pa! Pak na pak! Dali-dali akong nag-reply sa kaniya baka kasi sabihin na wala akong kwentang kausap, 'no. “Sure! Sure! What time ba? Don't worry, you're not a disturbance. I owe you a lot. A big thanks to you!” Matapos ko 'yon i-send ay hindi ko maiwasan na ma-cringe at hindi ko alam ang dahilan. "Conyo ko," bulong ko matapos mabasa ulit ang ni-send ko. Balak ko sanang i-unsend pero huli na dahil mabi

Tumango naman ito kaya mabilis ko siyang sinubuan. Natigilan lang ako nang ma-realize na ang tinidor na ginamit ko sa kaniya ay 'yong tinidor din na ginagamit ko kanina pa."Why?" tanong niya nang mapansin na natigilan ako."Tinidor ko pala 'to," bulong ko at saka hinarap sa kaniya ang tinidor na hawak ko.He giggled. "It's fine. It actually make the spaghetti more sweeter."Napaismid na lang ako bago nagpatuloy pa sa pagkain.Uminom din ako ng drinks at gaya ko ay pinainom ko rin siya dahil kanina pa kami kumakain."How does it taste?" tanong niya nang matapos kaming kumain."Masarap," ngiting sagot ko rito.He hummed and nodded. "And?"Napataas ang aking kilay dahil sa pagtataka.I just tilted my head and let my mouth to spoke without even thinking."J-Just like what you've said, it's sweet," I said.Huli na nang ma-realize ko na nakangiti siya habang nagda-drive. Nagawa pa niyang isandal ang isang braso sa bintana habang nakangisi."Umayos ka nga sa pagda-drive. Baka maaksidente pa

Mabilis akong umikot sa kotse at kinuha ang bag ni Averill at binuhat siya.Pagsara ko ng pinto ay tinignan ko muna siya bago magsimula sa paglalakad ngunit bago pa man ako makahakbang ay natigilan ako matapos maramdaman ang pagsiksik niya sa aking dibdib.Napapikit na lang ako at napangiti.F*ck! Why she's so cute even when she's sleeping?!Mabilis akong pumunta sa lobby ng hotel at saka kinausap ang naka-assign doon ngayon."S-sir," tawag ng isa sa mga nasa counter.Hindi ko pinansin ang sinabi niya at saka mabilis na pinakatitigan siya ng malamig na titig."One room that has two bedrooms for the both of us," wika ko sa katabi nito na manager ng hotel."Sorry, sir, but all the rooms that have more than one bed are already reserved. We didn't expected your arrival that's why we're sincerely sorry," paliwanag nito.Napatango naman ako dahil sa kaniyang sinabi. Inaasahan ko na iyon na sasabihin niya dahil hindi pa man ako nakakapasok sa resort ay punuan na ang parking lot."Then prepar

Tumango-tango naman ako bilang sagot.Nagtaka ako nang sabunutan niya ang kaniyang buhok at tila ba hindi mapakali."May problema ba?" tanong ko sa kaniya."Sa totoo lang, nahirapan si Father na paalisin iyon sa katawan ng Mama at ng pamangkin mo. Malakas kasi talaga ang kapit ng dalawang multong iyon," wika ni Am-Am.Nag-Indian seat ako at saka hinayaan na makinig sa mga sasabihin niya."Inakala nga namin na isang demonyo ang sumapi sa kanila dahil sa sobrang lakas nito," dagdag niya, "pero mabuti na lang dahil malakas ang pananampalataya sa puso nilang dalawa."Napatango-tango naman ako sa kaniyang sinabi at ngumiti."Pero..." Pinutol niya ang kaniyang sasabihin dahilan para mapatingin ako sa kaniya at sakto naman na nakatingin din siya sa akin."Kung gano'n kalakas ang mga multong iyon, paano ka nakatakas sa kanila?" tanong niya sa akin."May tumulong sa akin na isang multo. Isang kaibigan. At siguro dahil na rin sa pananampalataya ko," sagot ko rito.He nodded. "Totoo pala ang sin